Ik heb nu 2 gezonde jongens, maarrr ik zou graag een 3e kindje willen. Mijn man wil er niets van weten. Hij heeft allerlei redenen om het niet te willen, ik natuurlijk 100.000 redenen om het wel te willen Hij praat er ook niet uit zichzelf over, ik moet het iedere keer aankaarten. Wie heeft zijn man uiteindelijk kunnen overtuigen? En hoe heb je dat gedaan? Tips zijn welkom! (Ps. ik ga hem niet dwingen of alles op alles zetten om hem te overtuigen, maar misschien heeft iemand de manier om hem wel te overtuigen)
Pfoe, dat lijkt me heel moeilijk! ik wil ook graag drie kinderen, mijn vriend ook niet. We zijn nu bezig voor de 2e, dus we zullen zien of een derde ooit te sprake komt. Maar als het voor jou gevoel echt nog niet 'klaar' is, zou ik toch eens serieus in gesprek gaan. Het lijkt mij heel rot als je echt niet gehoord word, terwijl zo'n wens toch wel heel diep kan zitten! Hij heeft natuurlijk het recht om niet te willen, maar het is wel netjes om eens met zn 2en aan tafel te gaan zitten en een gesprek aan te gaan, zet eens de voor en nadelen op een papiertje. En vertel hoe jij je er écht bij voelt. Verder heb ik eigenlijk geen tips. Ik weet alleen wel dat wanneer ik mijn vriend zou vertellen dat ik het echt heel graag wou, hij er wel over na zou willen denken. Je moet iig gehoord worden. Succes!
Heel herkenbaar, mijn man wilde ook niet meer kinderen. Ik heb hem gezegt dat hij zich dan maar moest laten helpen, want ik wilde geen hormonen rommel meer in mijn lijf. Gezien het feit dat een mannelijke sterilistatie makkelijker is uit te voeren dan een vrouwelijke heb ik dat dus tegen hem gezegt. Manlief durft zich niet te laten helpen, dus zei ik dat ik me wilde laten helpen na een volgend kindje. Een mooie deal dacht ik, we zijn nu 2 maanden zwanger en alle twee er erg blij mee. hihi, hij kijkt er nu net zo naar uit als ik.
ik vind dat je er samen over moet praten. Bij mij kan het woord hij wil niet er niet in. Jij hebt ook een mening! Praten dus!
Hier hebben we ongeveer hetzelfde dilemma. We hebben 3 gezonde kids en wilden vol goede moed nog voor een 4e kindje gaan. Na 2 miskramen (december en april) vindt mijn man het moeilijk om nog eens te proberen. Hij is nu dus ook heel stellig erin dat hij niet nog een 6e zwangerschap wil. Zelf vind ik het nog erg moeilijk om deze keuze te maken. Ik snap hem wel, maar zou zelf toch graag nog een 4e kindje in mijn armen houden. Gelukkig kunnen we er hier thuis wel over praten. Ik vertel waarom ik wel graag nog een kindje zou willen en mijn man vertelt waarom hij geen kindje meer wil. (Hij is erg bang dat hij nog een kindje gaat verliezen). Op dit moment zijn ze nog aan het onderzoeken of ze kunnen achterhalen waarom ik ineens 2 miskramen had (de kans is klein dat ze iets vinden, maar het geeft mij wel de rust dat we hebben geprobeerd te achterhalen of er iets aan de hand is geweest) en als alle onderzoeken geweest zijn dan maken we een keuze. En hoewel ik denk dat ik uiteindelijk ga toegeven (we hebben al 3 schatten van kinderen) vind ik het nu toch nog erg moeilijk om het los te laten. Dus moet hij nog maar even geduld hebben...
@Laetitia: in jouw geval kan ik me er wel iets bij voorstellen dat je man er huiverig voor is. 2 miskramen is ook niet niks.. Hoop dat er snel duidelijkheid voor je is! Ik heb al meerdere malen geprobeerd met hem te praten, maar ik word er niet veel wijzer van. Hij zegt dat hij het niet wil en hij geeft als reden dat het financieel MISSCHIEN niet haalbaar is. Terwijl dat zeker wel haalbaar is.. Praten is niet zo zijn ding. Hoe moet ik het dan uit hem krijgen? Ik heb nu een beetje het idee dat ik de ware reden niet weet. Pffff mannen!
Hallo allemaal, Jammer genoeg hier ook een man die niet meer wil. Ik heb nu 2 gezonde jongens en sinds 6 maanden ook een gezonde dochter. Maar we hebben altijd tegen elkaar gezegd 4 kinderen te willen, alleen nu krabbelt ie terug. De sfeer in huis is te snijden hierdoor. En het is niet zo dat ik nu al meteen een 4e wil, eind volgend jaar pas, (voor zover het te plannen is). Maar hij is al bezig met dingen weg te geven enz enz, ik baal als een stekker en weet niet wat ik er mee aan moet, hij heeft al besloten en laat mijn gevoelens gewoon links liggen. Hij vind het allemaal te druk, maar goed hij is nooit thuis dus tja waar zeurt hij over. En dan alle aandacht gaat naar de kinderen en niet naar mij zegt ie dan. Dan vind ik hem dus egoistesch, jullie snappen het wel we zitten in zo'n cirkel waar we voorlopig niet uitkomen denk ik! @Laetitia, het is net wat jij zegt, waarschijnlijk moet ik toegeven, maar dat kan ik echt niet, de wens voor een 4e is op het moment zo sterk Liefs Lies
Hier het zelfde verhaal. We zijn nu bezig voor een 2e maar voor mijn gevoel ben ik echt nog niet klaar. Als het aan mij ligt komen er nog wel 10 bij hahah. Nee dat niet maar ik zou wel graag hierna nog een 3e willen, misschien dat ik me nog bedenk als we er eenmaal 2 hebben maar voor nu zegt mijn gevoel 3. Vriendlief wil het helaas houden bij 2, misschien veranderd hij nog als de 2e er eenmaal is maar daar heb ik een hard hoofd in. We zullen zien, eerst maar eens zwanger worden van een 2e!
Ik kan hier verder niet over meepraten want ik heb nog niet eens 1 kindje, maar ik vond dit heel mooi gezegd! Dus wou dat wel even zeggen
Ik zou denken dat je met elkaar om tafel moet om te kijken wiens mening het meeste gewicht moet krijgen in deze beslissing: wat zijn zijn redenen om niet te willen en wat zijn jouw redenen om wel te willen en welke daarvan moeten het meeste gewicht krijgen? Bijvoorbeeld: een stel heeft 2 kids, man werkt, zij is thuis en ze redden het net financieel. Het huis is niet geweldig opgeruimd, want daar komt zij al niet aan toe. Voor haar voelt het nog niet compleet, voor hem zijn de financien en de troep in huis om te zeggen dat het wel even welletjes is zo. Ik zou zeggen: zijn argumenten wegen zwaarder. Of: een stel heeft 2 kids en alles gaat goed. Huishouden loopt goed, financien ook en een 3e zou financieel geen enkel probleem vormen. Hij werkt en de zorg voor de kids is goed geregeld. Hij zou er praktisch gezien weinig van merken als er een derde bijkomt, zij heeft nog een intens verlangen naar een derde kindje. Ik zou zeggen: haar mening weegt het zwaarst. Zo zou ik het dus een beetje afwegen!
Hier wilde manlief ook geen 3de en nu... aantal jaar later is er een 3de en gaan we zelfs voor een 4de! Bij hem zit/zat een hoop angst. Onze 1ste zwschap is helaas niet leuk afgelopen. Onze dochter werd doodgeboren met 21 weken, ze had allerlei aangeboren afwijkingen. Zijn zus is verst. geh. en er toen was nog niet duidelijk of dit erfelijk is enz enz. Onze dochter leek heel erg op zijn zus, dus we dachten dat ze hetzelfde hadden. Dit bleek achteraf gelukkig niet zo te zijn. Het was erfelijk, maar 1 op 1, zijn vader bleek het (in mindere mate) ook te hebben. Dus de zwschap van onze zoon was eng, spanning en stress had wel de overhand. Gelukkig is dat allemaal goed afgelopen en wordt hij in dec alweer 10 Na 2half jaar werd onze 2de dochter geboren. Voor mijn man was het toen klaar, voor mij absoluut niet, na 2 weken verlangde ik alweer naar nog zo'n lief klein mensje. Uiteraard niet meteen, maar voor in de toekomst. Mijn man wilde daar niks van weten en ook hier was toen de spanning te snijden! Ik kwam er regelmatig op terug, maar kreeg hem niet overtuigd. Mijn man was inmiddels een studie begonnen en daardoor heel weinig tijd voor ons. Ik had me er al een beetje bij neergelegd tot hij erover begon. Dat het misschien toch wel leuk was, nog eentje erbij. Ik was echt perplex! Wist niet wat ik hoorde! Afgesproken dat we ervoor zouden gaan als hij klaar was met zijnstudie, maar het begon al eerder te kriebelen. Afgelopen zomer werd onze 2de zoon geboren en in feb was hij pas klaar met zijn studie. Er kwam veel op mij neer, maar dat vond ik geen probleem, vond het zo super leuk dat onze zoon er was. Het leeftijdsverschil is ruim, maar het is zo leuk dat de 2 oudste het helemaal mee maken, zoon is 9 en dochter wordt bijna 7 en de jongste dus in augustus 1. Het is echt een cadeautje! Zo'n lief en makkelijk kereltje! Mede daarom willen we snel voor gaan, niet al te veel verschil en dan zijn we ook nog relatief jonge ouders hahaha, wordt 33 van de zomer. Zou toch wel graag voor mijn 34ste mijn gezinnetje compleet hebben Nou heel verhaal.... het kan dus ook anders. Mijn man heeft er 4 jaar over gedaan om om te switchen, maar ons geluk is dat we jong ouders werden en dat geldt niet altijd voor iedereen, misschien ook niet voor jou. Ik hoop dat je man overtuigd raakt door jou!! Ik zou hem niet al te veel pushen, wel met regelmaat over beginnen, vooral als je een model gezin ziet met 3 kinderen Succes!