wil hier toch ook eventjes mijn verhaal kwijt over mijn eerste bevalling lang heeft ze ni geduurd dus ga snel uitverteld zijn hoor op 37 weken om precies te zijn na heel wat dagen voor voorweeen en totaal uitgeput moest ik op controle gaan bij de gyneacoloog heel mijn gal uitgespuwt dat hij nu echt wel mocht komen omdat de voorweeen me zo uitputte en ik echt ni meer verder kon had ik konstante pijn in liesstreek bij het stappen en/of zitten ze had me onderzocht en had door alle voorweeen heen toch drie cm opening waar ik dus al een paar dagen mee rondliep dus besloot ze om me te strippen , op voorwaarde dat we ermee akkoord gingen want ik was tenslotte nog maar 37 weekjes zwanger en zou hij tenslotte tevroeg geboren worden we gaven haar toestemming en zo gezegt zo gedaan ben gestript rond 17 h op 29 april 2004 ze verwittigde ons dat de bevalling kon gaan doorzetten dus niet meer overdreven gaan wandelen stappen etc niet te ver van huis gaan dus zijn we van de gynea direct naar huis gereden en heb ik me een zalig badje gepakt zalig gegeten en gaan slapen al kon ik die avond de slaap heel moeilijk vatten omdat ik toch met de minuut zenuwachtiger werd omdat het nu snel kon gaan en onze knul in onze armen kon hebben na een zware nacht van veel wakker worden en totaal geen weeen niets toch teleurgesteld opgestaan dat het strippen niet geholpen heeft gewoon verder gegaan met het dagelijkse leven als op 30 april smiddags jaja hoor de weeen begonnen ze kwamen ook heel vlug na elkaar dus besloten we ook om niet te lang te wachten om naar het ziekenhuis te gaan we zijn rond 13 h vertrokken en tegen 13.20 aangekomen op de materniteit waar ik direct naar de arbeidskamer werd begeleid waar ze me na direct onderzocht hebben en aan de monitor hebben gehangen en 4 cm onsluiting had en de woorden ja hoor mevrouw het is begonnen we waren allebei zo blij maar ook angstig eerste kindje eerste bevalling niet weten wat er te gebeuren stond maar wel heftige weeen die elkaar telkens sneller en sneller opvolgden toen ik om 16h achter mijn epidurale vroeg om dat ik ze nog met moeite kon weggepufd krijgen en het leek of er echt geen tijd meer tussen de weeen zat werd ik verklaard als zot ik had nog maar exact een viertjes arbeid verricht het was ons eerste kindje dus het kon nog uuuuuuren duren zeiden ze en hij zou zeker niet komen voor middernacht dus maar verder eventjes alleen de pijn opvangen zonder pijnbestrijding tot ik na een kwartiertje echt niet meer ging had op die moment 7 cm ontsluiting hebben ze het dan toch toegezegt ik mocht dan eindlijk na wat gezaag om 16.30 naar boven gaan voor mijn ruggeprik daar even moeten wachten tot de wee weer over was en dan de prik eventjes blijven liggen voor te zien dat ik er goed op reageerde het was een opluchting de weeen voelde ik nog komen maar de pijn was weg ik kon even rusten nu dacht ik tot ik beneden kwam en trug naar de arbeidskamer gebracht werd en daar hebben ze me onmiddelijk trug onderzocht om 17h en ja volledige ontsluiting ze kon het niet goed geloven maar heb toch de excuses gekregen omdat ze me niet wouden geloven dat de pijn zo erg was en de bevalling zich echt wel goed dooraan het zetten was ze zei me als je nu een druk begint te voelen en persdrang krijgt roep je ons onmiddelijk ze draait nog niet volledig haar rug of de drang om te persen was er hop naar de verloskomer waar ik met drie keer persen een gezonde knul op de wereld heb gezet om 17.11h hij woog 3.530 en mat 50 cm en luisterd nu naar de naam Robby het enige wat ik aan die bevalling heb overgehouden is schrik voor de bevalling die nu gaat komen ze zeggen toch dat de volgende bevallingen meestal vlotter gaan maar als ons zoontje al op vijf uurtjes tijd er was wat gaat dit dan zijn ga ik nog wel op tijd in het ziekenhuis geraken
Snelle bevalling zeg. Super Ik hoop voor je dat deze bevalling ook zo snel gaat .. maar dat je wel het zhuis haalt.
Mijn eerste was er ook binnen 5 uurtjes. Ik was daarom ook erg bang voor de tweede bevalling. Stel je voor in je eentje ofzo.. help. Gelukkig duurde de tweede 4 uurtjes, ik vond dat ruim genoeg. Iedereen was erbij zelfs de kraaamverzorgende en die had de eerste bevalling niet gered. Suc6 en maak je niet al te druk. Groetjes, Cornelieke