Jelle is zielig... Hij heeft afgelopen zondag zijn scheenbeen gebroken... Jawel... Op de trampoline... Het kindje van mijn vriendin, 8 jaar en behoorlijk stevig, is op zijn been gesprongen. In eerste instantie leek het wel mee te vallen, de pijn werd minder maar toen hij weer wilde gaan staan gilde hij het uit. De HAP gebeld en we mochten meteen komen. Na een goeie 2 uur stonden we weer buiten met gips om Jelle's been, van zijn lies tot aan zijn tenen.... Arm menneke.. Volgende week moeten we terug voor ander gips, hij heeft nu van dat halve gips. Dan ook weer foto's enz. Daarna gaat het 2 tot 4 weken duren, afhankelijk van hoe snel het geneest. Jelle heeft nu een mooie gele rolstoel, volgens de thuiszorgwinkel de kleinste die ze hadden, maar hij verzuipt erin. Gelukkig kan hij wel bij de wielen, dus kan hij zelf een beetje door het huis rijden. Scheelt een hoop gesjouw, want hij is niet echt zwaar maar met zo'n pootje eraan wat niet mee geeft... En weet je wat ik het eigenlijk nog het ergste vind? Dat jongetje wat het "gedaan" heeft, heeft er niks over gezegd en zijn moeder ontkent het ook. Het is helemaal niet dat ik hem de schuld geef ofzo, dit soort dingen kunnen nou eenmaal gebeuren, maar je kunt dan toch op zijn minst even sorry zeggen en even aan je kind vragen wat er gebeurt is? Of ben ik nou gek?
Ach mannetje wat een pijnlijke ervaring op die leeftijd. Vind ook dat het jongetje sorry had kunnen zeggen maar goed je kop in het zand steken is ook een oplossing. Misschien voelt die moeder zich mega rot onder de situatie en is ze bang voor jou reactie dus ontkent ze.
ahhhhhhhhhhhhh sneu zeg en beetje vreemd dat die jongentje en vooral zijn moeder niks zegt. Ik bedoel, je bent toch niet boos ofzo... Beetje raar hoor. Ik zou mn super schuldig voelen als moeder zijnde en jelle overladen met cadeautjes.... ik denk dat ze het uit zelf bescherming doet? hoe is jelle nu? nog veel pijn? sterkte ermee hoor! (wel fijn dat het nu even geen 30gr is!)
Ach wat zielig!! Zo jong en al in het gips. Veel beterschap voor je mannetje. Ja, sorry zeggen is wel het minste. Maar misschien is het kind daar zelf wel zo van geschrokken dat hij niks durft te zeggen en is je vriendin bang van je reactie... Heb je ze nog wel gesproken nadat je bij de HAP geweest bent?
Agossie, wat sneu!! Sterkte voor hem (en jou ) En idd, sorry is toch op zn plaats in dit geval lijkt mij. Maar goed, het blijft lastig om dat te verwachten, helemaal als de 'schuldige' partij het ontkent... (Dan is het weer 'jammer' dat je het niet hebt zien gebeuren) Beterschap voor je ventje!. Pfff, de zomer met gips, ik heb met hem te doen.
ag ARME MANNEKE schande hoor van de moeder en zijn zoon tuurlijk ongelukjes gebeuren maar op zijn minst sorry zeggen vind ik op zijn plaatst desnoods met en klein cadeautje (zou ik doen dan)
Oehh heftig zeg! Ik heb zelf als 11 jarige 2x mijn scheenbeen gebroken en wat ik me kan herinneren is dat het heel pijn deed (schreeuwde het uit toen het gebeurde). Niet zo netjes van het jongentje of moeder trouwens. Ik hoop dat hij gauw gips krijgt waar hij mee kan lopen, ik had toendertijd een brace.
Bedankt Meiden! Ja, de moeder.. Verhaal apart, op zich een hele leuke meid, maar in dit soort dingen erg hard. Ze ontkent eigenlijk dat haar zoon er schuld aan heeft, en ze doet alsof het allemaal wel meevalt. Van die opmerkingen als:"nou ja, nu weet je tenminste dat hij niet wegloopt" of "Nou kan hij mooi zijn bed niet uitklimmen" Dat soort dingen. (Jelle doet geen beide, maar dat heeft er dan even niks mee te maken.. ) Ik vind het lastig. Ik kan me niet voorstellen dat ze bang voor me is, zo'n type is het gewoon niet. Niemand heeft gezien wat er gebeurde, maar net belde mijn schoonzus en zei vertelde dat haar zoon van 9 het wel gezien had en dat het dus idd gebeurd is zoals Jelle vertelde. (niet dat ik mijn zoon niet geloof, maar een 3 jarige is niet altijd helemaal betrouwbaar.. ) Nou ja, ik ga nog even denken wat en of ik er iets mee ga doen, waarschijnlijk heeft het toch geen zin. Kost me een hoop energie en ik "win" er niks mee... O ja, en Jelle heeft net ontdekt dat hij op zijn billen kan schuiven, dus hij is al weer wat mobieler. En hij kan nu zittend poepen... Daar moest ik toch wel om lachen want hij wil altijd persè staan als hij poept... "Ikke heppe poep!" riep hij daarstraks heel verbaasd... Ik ben stiekem nu wel blij dat hij niet op de wc wil plassen en poepen, anders was het nog meer sjouwen.
Ach arm ventje! Hoop dat hij snel loopgips krijgt en weer wat mobieler wordt. Lullig van die moeder ook zeg. Snap sowieso niet dat ze haar (veel) oudere zwaardere zoontje op de trampoline laat met zo'n klein peutertje, is vragen om problemen natuurlijk. Hoop dat ze alsnog haar excuses aanbiedt en een klein kadootje of zo geeft. Was je er zelf trouwens ook bij? Beterschap en sterkte!
wat sneu voor je mannetje. gelukkig kan hij er nu wat meer mee overweg nu hij in het gips zit. hoelang moet het nog omblijven? Ik vind het maar een rare reactie van die vriendin. Ook zulke lullige opmerkingen plaatsen. Snap hel goed dat je graag sorry had willen horen. Is dat zoontje van haar verder een leuk jongetje? ik zou namelijk denken dat als zulke dingen vaker gebeuren en hij nooit sorry hoeft te zeggen dat dat kindje er ook niet beter op wrd zeg maar (snap je wat ik bedoel?)
Wat een stomme opmerkingen van je vriendin!!! Zelfs al zou hij wel weglopen/uit bed klimmen, dan heb je dat denk ik nog 10000keer liever dan dat hij een gebroken been heeft.
He bah wat rot voor je ventje met zn gipsen beentje. Beterschap!!! Wat die vriendin betreft: een excuus is op zn minst op zn plaats. Ik bedoel je mag er toch van uit gaan dat het niet met opzet is gebeurd? Dan kun je je toch echt wel je excuses aan bieden.
Nee, ik stond in de keuken het eten klaar te maken voor de bbq, dus ik heb zelf niks gezien. Oh, dat had ik nog niet eens gezegd geloof ik, het was ook nog eens Jelle's verjaardags feestje... @Ellen291982: Nou dat jongetje is niet echt een heel leuk kind zeg maar... Hij is echt een kind van uitersten, hij kan echt uren opgaan in zijn DS en dan hoor je hem niet maar als hij aanwezig is, is hij ook lomp aanwezig... Dat blijkt wel weer. Ik denk eerlijk gezegd dat hij iets heeft, maar ja, ik ben ook maar een leek. Zijn ouders zijn er inmiddels wel achter dat er iets speelt met hem, maar dat zit pas in de begin fase van onderzoeken. Hij is heel intelligent maar zijn sociaal/emotionele ontwikkeling loopt daar bij achter. Hij snapt gewoon niet dat sommige dingen niet kunnen. Hij is 8, hij zou inmiddels toch moeten weten dat kleinere kinderen minder kunnen hebben, lijkt mij. En het feit dat de ouders niet echt corrigeren... 20x "*naam* doe nou eens rustig!" roepen en het dan verder negeren, helpt ook niet echt, zeg maar. Nou ja, het zit me nog echt hoog. Gelukkig heeft Jelle weinig last van zijn been, geen pijn, hooguit als hij het een keer stoot doordat mama te lomp door de deur loopt...
ben heer eerlijk als me vriendin me dat zou flikken en ontkennen en er nix van wilt weten dat het echt waar is is daar het gat van de deur eerst excuses op zijn plaats anders pech
Nog gefeliciteerd met je zoontje! Wat sneu voor 'm, zijn beentje in het gips. Veel sterkte ermee! Vind de reactie van je vriendin op z'n zachts gezegd raar...
Arme Jelle! En nog wel op zijn verjaardagsfeestje. Die vriendin, klinkt inderdaad niet erg sympathiek. Nu mag je van een kind van 8 sowieso toch wel verwachten dat hij sorry zegt als hij op een ander springt, ongeacht of die zijn been breekt of niet. Tenminste, dat breng ik mijn kinderen wel bij. Mocht er iets niet helemaal in orde zijn in zijn hoofd (en in combinatie met zo'n opvoeding waarbij hij nooit gecorrigeerd wordt en niet leert hoe het wel moet), dan vind ik alsnog dat je als moeder je excuses moet aanbieden voor zoiets. Ik zou me vreselijk voelen als zoiets gebeurde, natuurlijk is het niet met opzet, maar toch erg vervelend. En dan nog van die zogenaamd lollige opmerkingen plaatsen. Kan me voorstellen dat dat je dwars zit.
He bah Bluesky, wat klote voor Jelle! Wel nog gefeliciteerd met zijn verjaardag! Hopen dat het snel wat makkelijker wordt met dat gips, want ik kan me voorstellen dat het even wennen is.
Kleine update: Jelle moet donderdag middag naar het ziekenhuis voor controle en ander gips. Hij word met dit gips wel steeds mobieler, dwz, hij schuift op zijn kont het hele huis door. En hij wil op de trampoline... Nou, dat denk ik niet.. Hij slaapt goed, heeft geen pijn en tot nu toe ook weinig jeuk. Dus eigenlijk valt het allemaal mee, in elk geval voor Jelle. Ik sjouw me een breuk en heb gisteren een spier verrekt in mijn rug met het in de auto zetten van de rolstoel, maar die pijn is al weer wat minder na een nachtje slapen... Nu op naar donderdag!
Nou, goed nieuws! Het gips is eraf en er hoefde niks meer om! Het blijkt dus helemaal niet gebroken te zijn, er was alleen een schilfertje bot af. De arts op de eerste hulp zei dat het gebroken was, dus dat neem ik dan voor waar aan, toch? Ik heb de foto wel gezien, maar ja, weet ik veel wat zo'n dokter allemaal ziet, ik heb er niet voor geleerd... In elk geval mag Jelle zijn been nu weer normaal gebruiken. Hij zal de komende dagen nog wel wat pijn hebben, maar dat moet langzaam beter worden. Als het niet beter word moet ik terug komen, maar dat zal wel meevallen, aangezien hij er net al per ongeluk op ging staan... Yay!!! Mijn kind is niet meer zielig!
Supernieuws!! Wel vreemd van de arts op eerste hulp, maar ja, beter zo! En ondertussen al excuses of zo gehad van je vriendin en zoon?