Ik vond het ook prima te doen. Werd 's nachts wakker om te plassen. Daarna braken mijn vliezen. Dat bracht heel heftige weeën op gang. Dat zorgde ervoor dat ik een beetje in de stress schoot, omdat ik dacht dat ik nog uren zo door moest en dat het pas het begin van alle ellende was. De verloskundige kwam gelijk en constateerde 8 centimeter ontsluiting. Waar ik die opgedaan heb weet ik niet. Vier uur na het breken van mijn vliezen was mijn kindje geboren. Zonder knip of scheur. Ik was (behalve in het begin) heel ontspannen en voelde me in controle. De pijn was er wel, maar bij mij heel goed te doen zeker nadat ik hoorde dat ik al zo ver was. Toen kon ik me eraan overgeven en lukte het om mijn te laten ontspannen. Ik ben overigens thuis bevallen. En daarna nog dagen dat enorm trotse gevoel over hoe ik toch maar even mooi een kind gebaard had. Ik vond zelf dat ik het zo enorm goed gedaan had.
Hier ook een hele positieve ervaring. Na alles wat ik gelezen en gehoord had dacht ik dat je echt half dood zou gaan, en zodra je dat gevoel had, dat je kindje er dan echt bijna was... Nou, ik heb op zaterdag nog even gauw een kozijn staan schilderen, en manlief was nog even in de badkamer bezig met de nieuwe vloer erin leggen. In de avond lekker op de bank gehangen en op het moment dat ik in bed neerplofte om half 12 krampte mijn buik wat. Dacht dat het was van het iets te hard neerploffen in bed. Af en toe kwam het terug, deed niet echt pijn, en ondertussen appte ik een vriendinnetje dat ik twijfelde of het misschien begonnen was. Weken kwamen onregelmatig, dan om de 5 minuten, dan 8, dan 2. Op een gegeven moment moest in naar de wc. Jaaahaaaa heel handig, we wonen al 4 jaar in ons huis, 1!!! nachtje is de wc pot van zijn plek ivm de nieuwe vloer, en ja, ik ga precies die nacht bevallen..... Top haha. Dus ik kon tot 3 keer aan toe de trap op en af. Heb die pot echt vervloekt haha. Uiteindelijk manlief wakker gemaakt tegen drie uur en het zkh gebeld. Onderweg kwam ik er achter dat mijn handtas nog thuis lag ( wie heeft er in vredesnaam een handtas nodig met bevallen???) dus ja, natuurlijk moesten we weer terug naar huis vond ik. In het ziekenhuis 5,5 cm, vliezen doorgeprikt en een uur later 10 cm. Daar ging mijn ruggenprik.... anesthesist was uit bed gebeld, stond helemaal klaar in mijn kamer, maar kon dus weer terug naar bed. Nog een uurtje geperst, en vervolgens ons lieve mooie meisje op mijn borst. Ik zei gelijk dat het me alles mee viel, want dat idee dat ik half dood zou gaan heb ik geen seconde gehad. Heel de zwangerschap heb ik geroepen dat ik een ruggeprik wilde, en ik niet onnodig pijn zou gaan lijden. En toen de verloskundige vertelde dat de weeen wel wat pijnlijker zouden worden na het doorprikken van de vliezen, hoopte ik toch echt dat de anesthesist heeeel snel in het ziekenhuis zou zijn. Maar uiteindelijk heb ik niet gemerkt dat de weeen heftiger werden en vond ik het echt prima te doen. Nu is de tweede onderweg en ben echt heel benieuwd of ik de bevalling weer als zo'n mooie ervaring ga beleven, kijk er ergens best wel naar uit.
Wat schrijf je leuk 😊 Hier ook een goede bevalling gehad! Alles bij elkaar zo'n 6 uurtjes. Wel een knip gehad waar in op het moment van bevallen niks van heb gemerkt, maar later uiteraard wel.
Ook hier een positief verhaal:\En dat ondanks dat het met 35 weken al was. Om exact 12 uur middags braken spontaan mn vliezen toen ik een boterham wilde maken. Vk gebeld en die kwam het even checken. Hup mee naar het ziekenhuis, dit ivm het termijn. Daar duurde het 2 uur voordat de weeen kwamen. Ik bleek op de 3 cm te zitten. Weten gingen direct voluit. Toen ik aangaf om 16.30 dat ik nu toch echt al persdrang kreeg waren ze het aan het weglachen. Het was ook de tijd van wisseling van personeel, dus de volgende gyn wilde gelukkig wel voelen en ja hoor, 10 cm. Persen maar... na de 2e pers kreeg die kleine het wat zwaar en dus gaven ze een knip. na nog 2 keer persen was hij er al. 20 min later. Ik heb hem heerlijk een uurtje bij me gehad voordat hij voor onderzoek mee moest naar de nicu. Inmiddels staat bevalling 2 alweer bijna voor de deur en ga ik het toch weer spannend vinden. Ik hoop natuurlijk dat ik het weer zo vlot ga doen
Hallo dames, Hier ook een positief verhaal. Totaal 6 uur geduurd waarvan 4 uur in rug weeën. Een heerlijke donderdagavond expeditie robinson kijken. Atlans dat was de bedoeling. Was 39.5 weken. Zit heerlijk op de bank en zeg dat mijn buik zwaar voelt. Ik ga me verzitten met me voeten onder me kont. Pang dat is wat ik hoorde en voelde een stortvloed aan warme vloeistof in me broek lopen. Ja hoor de vliezen zijn gebroken het is dan 19:45. Meteen naar boven gegaan want we hadden 2 Honden en wilde niet dat ze wat gingen oplikken. Het vruchtwater was helder en ik voelde nog helemaal niets. Maar omdat het vruchtwater bleef komen stond ik onder de douche iedereen via whatsapp op de hoogte te stellen.20:30 was de verloskundige geweest ze had me even gestript en zat op 2 cm. Ik kreeg het advies om nog maar eens lekker te gaan slapen en te rusten want het was de eerste dus kon nog weleens lang duren. Om 21:00 was ze vertrokken om ook te gaan slapen voor het geval dat. Om 22:00 toch maar weer gebeld ik zat al in een weeën storm en kon niet meer praten. Daar had ik geen tijd meer voor. Had steeds maar 20 sec rust.... Verloskundige is gekomen en gecheckt en we hadden om 00:30 afgesproken op de parkeerplaats van het ziekenhuis. Om 23:00 heb ik mijn man gesmeekt haar nogmaals te bellen of we al naar het ziekenhuis mochten komen , en gelukkig dat mocht. Nadat ik mij helemaal heb leeg gekotst en gescheten. Gaan we naar het ziekenhuis. Die wandeling naar de afdeling was een drama. Kon niet zitten niet lopen alleen maar stilstaan en puffen. Overal stonden van die pilaren waar ik mij goed aan vast hield. Haha was echt geen gezicht hoor.. Aangekomen op de afdeling vroeg ik om een paracetamol maar dat ging niet werken natuurlijk. Mijn man zei dat ze me dat maar moest geven want het zat tussen me oren haha. Maar pijn had ik eigenlijk niet. Ik had 7 cm bij aankomst en mocht heerlijk onde de douche staan. Dat was best lekker van wat ik me ervan herinner. Op een gegeven moment moest ik toch echt poepen maar dat mocht niet natuurlijk hahaha. Ik moest blijven puffen. Pas toen ik riep "hij valt eruit" mocht ik gaan liggen en had ik 10 cm en na 14 min persen was hij daar. Onze zoon geboren opn31-10-2014 46 cm en 2985 gram. Een wonder waar we 4 jaar voor hebben geknokt. Tuurlijk doet bevallen pijn. Maar wij vrouwen zijn hiervoor gemaakt. Wij kunnen dit en doen het ook
Oh meiden wat schrijven jullie heerlijk, eerlijk en positief. Superfijn! En allemaal super gefeliciteerd met jullie wondertjes natuurlijk!!
Hahahahahaha hilarisch! Ik heb dat stukje over pijn en evolutie en de man even voorgelezen aan mijn vriend én doorgestuurd naar mijn moeder. Wat schrijf jij leuk zeg! Je zou een boek moeten schrijven á la claudia de breij. En al die positieve verhalen zijn heerlijk. Ik zie al niet heel erg op tegen de bevalling gelukkig, maar dit soort vehalen stellen me wel extra gerust!
Wanneer mag ik weer??? Dat was het eerste wat ik zei toen mijn dochter geboren was. Ik vond het de mooiste ervaring uit mijn leven en over een maandje of drie.... Dan mag ik weer . Het begon om half vier snachts met het verliezen van de slijmprop. Ik tegen mijn man: Ik ben die prop verloren. Misschien begint het. Toch weer naar bed gegaan, tot ik weer naar de wc moest. En toen kwam er wat vruchtwater. Niet bijster veel (de rest kwam na de baby). En ik kreeg lichte krampen. Gewoon net of je ongesteld moet worden. Dit tegen mijn man gezegd en gezegd: ga maar nog ff slapen. Tzal nog wel ff duren. Ik met de iPad op de wc gaan zitten en lekker een uur spelletjes gaan zitten spelen. Heerlijk. Ik kon me zo goed ontspannen. Na een uurtje of anderhalf overlegd met mn man wat we doen. De weeën (die totaal niet pijnlijk waren) kwamen best regelmatig. Wij papier erbij gepakt van de vk en daar stond op: bellen na 2 uur regelmatige weeën Vanaf vier uur kwamen ze al regelmatig en vanaf een uurtje of half zes nog sneller op elkaar. Dus rond een uur of zes gebeld. Vonden wij nog wel een redelijke schappelijke tijd. De vk kwam rond een uur of half zeven, kwart voor zeven en ze mat 4 a 5 cm ontsluiting. Nou mooi dacht ik. Ze zou rond een uur of 9 terug komen en ik dacht: Lekker ff douchen.... DAt heb ik geweten. Ik stond goed en wel onder de douche, vk was net vertrokken, en ik kreeg me toch persdrang. Of nou ja, net of ik moest poepen. Ach, dacht ik, dit zal er wel bijhoren. Maar naar een half uurtje deze weeën weg gepuft te hebben dacht ik: bel de vk maar weer. Niet dat deze weeën veel pijn deden hoor, maar er kwam ook bloed mee. Dat vond ik verondrustend. Mijn man de vk gebeld rond half 8 en die zei: Ik kom wel ff. Tzal wel neits zijn, maar het is de 1e en vooral dat bloed erbij. Nou daar was de vk weer tegen 8.... en wat denk je??? 10 cm ontsluiting. Huh dacht ik??? Dat kan toch niet?? nou wel dus. In een kleine 5 kwartier tijd op volledige ontsluiting. Het persen duurde wel iets langer, maar tegen half 10 was daar onze dochter. De 1e keer dat ik zei dit is niet lekker, was toen het hoofdje stond en de vk er met haar vingers nog eens bij ging. Niet dat het zeer deed, maar het voelde niet lekker aan. NEt als boren bij de tandarts niet lekker aan voelt. En de eerste keer au???? Een hechting die ze niet kon verdoven haha! Had een scheurtje in mn schaamlippen en verder helemaal heel. En dat voor een 1e. Ik heb wel heel veel moeite gehad met de snelheid. Niet in mn lichaam, maar geestelijk. Mijn hoofd kon het niet bijbenen. Veel over gepraat en opgeschreven en toen ging het al beter. Hier dus ook echt een droombevalling. Waar ik nu bang voor ben??? Dat de vk niet op tijd is haha. Aangezien een 2e meestal sneller gaat..... De 1e was er in 5.5 uur. Hoelang gaat deze bevalling dan duren??? Dames die voor de 1e keer moeten.... bevallen is leuk.... Vind ik dan he. Ik beval liever dan dat ik naar de tandarts moet . Erg leuk om al die positieve verhalen te lezen.