Ben het hier mee eens. En ik lees dat je (TS) een paar keer typt dat ' het opvoeden nu vorm begint te krijgen ' en dat het nu de tijd is om ze alsjeblieft, dank je wel etc te leren. Die begrijp ik niet helemaal, want naar mijn mening begin je dan 1.5 jaar te laat. Met 2,5 jaar kan je veel duidelijker zijn dan met een half jaar, maar toen begon ik al met 'opvoeden'. Zodra ze dingen van de tafel wilde pakken wat niet voor hun bestemd was, dan leidde ik ze af met speelgoed. Tot de leeftijd dat ze begrepen wat nee betekende. En ook hier is vaak 1 blik al genoeg. Maar ik ben ook best wel streng.
Volgens mij hoort grenzen verkennen, 'straf' krijgen voor je stoute acties etc bij de ontwikkeling van je eigen persoontje en van een stuk gewetensvorming.. Klinkt een beetje raar maar kinderen moeten volgens mij de 'ruimte' krijgen om af en toe iets verkeerd te doen, daar leren ze van. Dat verkeerde moet dan vervolgens op de juiste manier aangepakt worden en dat is het lastige van opvoeden. Ik ben wel redelijk van een strakke opvoeding, normen en waarden en vooral fatsoen, maar een kind wat nooit iets doet wat niet mag of nooit dwars is of een grote mond geeft, dat is volgens mij niet gezond.
hier ben ik het grotendeels mee eens hoor, een kind mag best kind zijn MET manieren en regels. Het verhaal van TS is geschreven vanuit haar gevoel, maar de reacties dat het kind vast wel 'zielig' zal zijn begrijp ik niet. Er zijn hordes kinderen die vanuit zichzelf niet graag vies worden. Tja, die zijn meestal schoon. En er zijn gelukkig ook heel veel kinderen die niet graaien op tafels en netjes vragen als ze iets willen. Dat is tegenwoordig 'zielig'? Voor een buitenstaander is het vaak niet zichtbaar hoe een bepaalde situatie ontstaan is, en waar het vandaan komt. Ik kan me best voorstellen dat sommigen bij ons ook hun wenkbrauwen zouden optrekken. Om misschien een paar van onderstaande voorbeelden: - als mijn kinderen gillend rondrennen stoppen ze als ik hard in mijn handen klap. Zo hebben we dat in afgelopen 4 jaar geleerd. Het alternatief is dat ik zelf moet schreeuwen over 3 gillende kleuters zodat ze me kunnen horen. Dat doe ik liever niet als ik ergens op bezoek ben. - Toen we ze trap hebben leren lopen was het belangrijk om ze te leren dat ze enigszins doorlopende zodat broer/zus ook door konden lopen, en anderzijds elkaar niet duwen/ trekken op de trap. Het is namelijk een heel ander verhaal om 1 peuter op de trap te hebben of om 3 peuters op de trap te hebben. Dit hebben we in die tijd gedaan door spelenderwijs te tellen tijdens het traplopen. In een winkelcentrum had ik namelijk ook maar 2 handen en 3 peuters die de trap op/af moesten. Dus zagen heel veel mensen een moeder die op trap ritmisch riep: 1-2-3-4-5-6-7-8, 1-2-3-4-5-6-7-8. Als je het toch over de 'militaire' opvoeding hebt
hahahahaha Adi, geweldig. Met een drieling heb je niet veel keus... enerzijds veel los laten maar anderzijds hele strakke touwtjes!!
Eens met aszz en tuc. En ik dacht nog wel dat ik met mijn mening een bak gezeik over me heen zou krijgen maar dat valt weer alles mee! Fijn!
Me too.. Heb weer weggehaald wat ik zei. Maar wat ik vooral niet snap is dat mensen pas na een bepaalde leeftijd beginnen met opvoeden. Dat begint toch al zodra je dreumes zich zelfstandig door het huis begint te bewegen? Enneh... Heel zielig... Met 3,5 at mijn peuter met mes en vork en werd er geen eten gesmeerd. Weleens per ongeluk... Maar dat betekent dan dat d'r shirt vies is niet dat d'r haar vol zit. En het aantal vieze of stukke broeken valt op 1 hand te tellen. Toch schijn ik de liefste mama te zijn
maar door die handenklap laat jij dus heel goed zien dat zij weten wanneer te stoppen..helemaal goed dus. en ik kan mij idd voorstellen dat je met een drieling weer een hele aparte aanpak hebt haha..ik neem er mijn petje voor af
Ik verhef m stem wel is, heb wel is een tik op de kont gegeven, en ze krijgt straf als ze zit te klieren... Maar volgens mij ben ik echt wel een lieve mama ook. M'n dochter zegt iig van wel haha
Mijn oudste zoontje wordt trouwens ook panisch van vlekken en viezigeid, hij houdt er echt niet van en gaat echt lopen poetsen met billendoekjes en loopt er dus altijd netjes bij. Mn jongste denkt dat dat zo hoort en doet hem vrolijk na. Mijn dochter is juist weer een smeerkees haha,
Het kan idd ook erg aan het kind liggen. Mijn oudste moest absoluut niets hebben van modder, regenplassen en liever ook niet van klei en verf (dat inmiddels wel) en gaat ook altijd uit zichzelf haar handen wassen voor het eten. De jongste daarentegen banjert het liefst dwars door alle modderpoelen heen zodra ze de kans krijgt. Maar verder ben ik ook wel redelijk streng want ik heb echt een hekel aan 'onopgevoede' kinderen, er zitten soms ongeleide projectielen bij...Ik zie het verschil nu heel erg op de basisschool en dan ben ik blij dat ik misschien wat strenger dan gemiddeld ben. Het kan me overigens niet veel schelen als het in huis soms een troep wordt of als ze elkaar een keer gillend achterna rennen maar ze moeten ook weten wanneer ze moeten stoppen en dat dat bij een ander in huis niet altijd kan.
Ik klap ook altijd in mijn handen, haha. Mijn man vind het verschrikkelijk, alsof ik een roedel honden bij elkaar aan het drijven ben. Nou, soms voelt dat ook zo!
Eens zou het denk ook zo doen Adi haah Ik zou trouwens helemaal gek worden met drie kinderen te gelijk. Geef ik toe. Een kind vind ik al pittig twee pittiger met drie kan je mij opvegen hwaha. t.s haar verhaal. Het kan dat het een goed luisterend kind is maar heb veel kinderen mee gemaakt in mijn leven en zelden tot nooit echt zulke kinderen mee gemaakt. Een kind moet voor al kind zijn en blijven zeker de eerste 4 jaar ja zeker wel met opvoeding maar niet zo gedrild ik zou het niet kunnen aan zien. Maar ja. Ik ken het kind niet ouders niet situatie niet! Heb wel liever ouders om mij heen die het niet erg vinden als een kind vies woord of eens met zijn handjes eet( kleine kinderen) dat vind ik meer natuurlijker overkomen.
Mijn man en ik hebben op een terras ooit met verbazing zitten kijken naar (de ouders van) een jongetje van een jara of 7 dat naar de rondwandelende duiven stond te schoppen. Misschien niet zo'n hele rare activiteit voor een jongen van die leeftijd en iedere ouder zal er zo een eigen mening op nahouden of dat wel of niet moet kunnen. Maar òf je vindt het prima en dan zeg je er dus niks van (of doet gezellig mee ofzo) òf je vindt dat het niet goed is en zorgt dat het niet gebeurt. Deze ouders hebben meerdere keren laten merken dat ze het niet goed vonden. "niet doen schatje" "hou nou eens op" "kijk eens, de duifjes vinden het niet leuk" "stop er maar even mee" "laat die duiven nou even met rust" "kom je even wat eten?" Geef mij dan maar een 'militaire' opvoeding. Onze zoon kan zich dit soort dingen ook wel in zijn hoofd halen hoor. Maar dan is 1 keer zeggen meestal voldoende. Luistert hij niet, voeg ik daar nog 'De Blik' en is het echt wel klaar. En dat is niet iets wat je een kind pas leert als hij al een jaar of vier / vijf is. Onze zoon is nu 3,5 en kent best wel een hoop regels en weet goed waar bepaalde grenzen liggen. En hij weet dat als wij iets zeggen, dat we het menen. Hij luistert dus prima. Wij zijn daar ook vrij strikt en heel consequent in. Er is heus ruimte voor zijn wensen, maar uiteindelijk gebeurt het zoals wij zeggen. Hij hoeft dus bij mij ook niet aan te komen met "jij moet" en zegt hij geen alsjeblieft en dank je wel, dan krijgt hij ook niks. Daar zijn wij in de ogen van andere misschien inderdaad wel erg "militair" in. Overigens; ik zeg tegen hem ook alsjeblieft en dank je wel en gebruik maar zelden het woord "moeten" tegen hem. Hij ruimt ook uit zichzelf dingen op, schuift netjes zijn stoel aan (en de mijne ) Dat is iets wat gewoon in hem zit. Hij heeft altijd al een bepaald gevoel voor orde gehad. Hij ruimt ook gerust 'troep' van andere op, gooit verdwaalde prullen in de bak en zou als ik hem zijn gang laat gaat de complete supermarkt netjes spiegelen. Heeft ie echt echt echt niet van mijn geleerd, zijn ook niet mijn genen, haha. Dus als je bepaald 'netjes' gedrag ziet, ligt dat nu ook weer niet altijd aan opvoeding. Soms zit het ook in het kind. Overigens moet je ook weer niet denken dat hij hartstikke braaf is. Het is een erg enthousiaste stuiterbal die met veel kabaal door het huis kan jagen. En ja, hij kan in theorie netjes met bestek eten. Maar dat neemt niet weg dat hij gerust van kin tot voorhoofd onder de bruine vlekken kan zitten als hij zijn kommetje chocolade-ijs schoon heeft gelikt. Dat zijn dan weer wel mijn genen.
Ik vind het eigenlijk wel fijn om te lezen dat een beetje een strenge opvoeding niet volledig afgekeurd wordt door iedereen. Wij zijn ook redelijk streng denk ik vergeleken met de opvoeding van onze vrienden met kinderen in ieder geval. Hier lees ik ook regelmatig over geen straf en onderhandelen etc. Dat probeer ik ook zo veel mogelijk hoor, maar soms is nee i.d. gewoon nee.. Hier ook een kind dat het echt niet zo snel om 06u uit haar bed zal komen of zal gillen en rennen in huis al zeker niet bij een ander thuis. Echter.. ik merk ook wel dat ik een kind heb wat vrij makkelijk luisterd en niet van lawaai en drukte houdt. Ik denk graag dat onze opvoeding werkt, maar denk ook wel eens dat we gewoon een heel lief kind hebben.. ( voor nu he.. resultaten behaald in het verleden bieden geen garantie voor de toekomst.. ) Overigens heeft ze ook zo haar streken hoor laten we wel zijn, maar over het algemeen luisterd ze naar ons.
Het ligt ook heel erg aan het karakter van het kind. Mijn zus heeft 4 kinderen. 1 dochter kon een echte draak zijn, terwijl haar zoontje goed luistert, rustig is etcetcetc. Sommige kinderen hebben nu net wat meer temperament en dagen je wat meer uit.
O dat soort dingen, vreselijk! Of van die ouders die trots zijn dat ze nooit boos worden op hun kinderen, alles maar laten gaan om strijd te voorkomen of het heel goed van zichzelf vinden dat ze nooit ooit maar hun stem verheffen tegen hun kind... Daar krijg ik de kriebels van. Alsof andere ouders dan slecht zijn ofzo
Niks mis met een wat strengere opvoeding. Evenmin is er iets mis met een iets 'lossere' opvoeding. dat bepaald maar iedereen lekker voor zichzelf. Mijn dochtertje is bijna anderhalf en een paar weken geleden kwamen wij op het verjaardagsfeestje van het kindje van mijn zus. Die blikken en opmerkingen die ik kreeg van de rest van de visite toen mijn dochter niet mocht aanvallen op de chips die langs de schaaltjes waren gevallen op tafel. 'ach...laat haar toch' 'wat zielig' 'och, voor haar is het toch ook feest?' Kan dan wel zijn, maar ik wil niet dat mijn dochter zich gedraagt als een uitgehongerd Afrikaans kindje. Ze kreeg heus wel een chipje, hoor, maar wel gewoon fatsoenlijk uit het schaaltje en pas wanneer ze het mocht van mij. Ook vraag ik regelmatig een glaasje water voor haar als ons iets te drinken wordt aangeboden. Is ook al zielig. Haar eigen speelgoed spelenderwijs op laten ruimen is het toppunt van kindermishandeling. Waarom? Ze vindt het erg leuk om te helpen en brengt bijvoorbeeld haar billendoekjes en creme na gebruik naar de kast om die op te ruimen. Trots als ze daarna is. Ik kreeg laatst de opmerking van een kennis van ons dat ik haar als een hondje africht toen ik haar vroeg of ze voor mamma de post even wilde oprapen in de gang. Oma weigerde haar eventjes te negeren toen ik haar even tot zichzelf liet komen in de box na een gi-gan-tische driftbui waarbij ze zichzelf pijn deed en ik haar niet mocht troosten en even bij me wilde laten zitten. Ze wilde eventjes geen contact, dus vind ik dat ze het recht heeft om eventjes af te koelen. Wát gemeen. Het is dat we gisteren in de plassen gestampt hebben en dat ze vorige week van kop tot teen onder het krijt zat. Anders ging deze vreselijke mamma nog aan zichzelf twijfelen ook nog.
Met het opvoeden begint nu vorm te krijgen bedoel ik dat mijn dochter duidelijk in de peuterpuberteit is aanbeland en dat we nu echt merken (soms) hard grenzen stellen nodig is. Ook de driftbuien zijn nieuw, die had ze als dreumes helemaal niet en eigenlijk hoefde ik haar toen niet te corrigeren. Afleiden of even wegzetten werkte altijd wel, maar nu moet ik andere dingen in de strijd gooien (even apart zetten bijv. of iets afpakken). Tuurlijk begon ik al met opvoeden toen ze aan het kruipen was en continu potgrond uit de plantenbak trok... heb ik wel 10000 keer moeten herhalen en afleiden. Planten zijn nu echt niet meer interessant voor haar.
En over streng zijn... er is helemaal niks mis met streng zijn of discipline. Dat moeten kinderen juist kennen. Er is een onopgevoed kind in onze omgeving, nu 7 jaar, die nog altijd praat met mond vol, handen niet wast, jankt als hij even zijn zin niet krijgt en zomaar dingen uit mijn koelkast plukt als hij hier is. Tja, die wil ik dus niet meer over de vloer. Vader zegt er niks van en is beledigd als ik er wel iets van zeg (en niet altijd subtiel). Dan kom je maar niet meer. Het ergste vind ik dan dat je dat kind gaat zien als een vervelend karakter, terwijl het met een beetje discipline heus anders geweest zou zijn. Je vergeet het hele kind en ziet alleen zijn vervelende gedrag. Het ging mij er meer om dat ik dat ventje in mijn familie voor zijn leeftijd al zo goed vind luisteren, dat 1 blik inderdaad genoeg is met 2 jaar en dat hij om alles moet vragen. Ik vond mijn dochter gewoon erg onstuimig in vergelijking en vroeg me af of ik misschien te laks ben.