Hey Ik ben sinds een paar weken onder behandeling van de gyn ivm groeiachterstand van de baby. 3 weken. Heb morgen een guo om te zien of de baby miss iets mankeerd wat de groeiachterstand kan veroorzaken en dan kijken ze ook weer naar de groei. Sinds 3 dagen voel ik minder leven terwijl de baby zondag nog onwijs actief was dus het is ech plotseling minder leven. Ik ben best bang dat de baby een grotere achterstand aan t krijgen is en daarom rustiger doet maar wil mezelf voor houden dat de baby gewoon extra aan t groeien is voor de echo morgen Gister een ctg gehad en ook daarop was te zien dat de baby wat rustig is met stukken wat vlakke hartslag (130-135) en moet morgen voor de echo weer een ctg. Vind het zoo griezelig om nu al minder leven te voelen en maak me echt zorgen. Ook loop ik al weken met pijnlijke harde buiken en opgenomen geweest anderhale week geleden met bloedverlies. Merk erg aan mezelf dat me dit niet lekker zit, maak me veel zorgen. Andere dames hier die ook met 30 weken een kindje met groeiachterstand hadden en minder leven voelde en waar t allemaal goed gekomen is? Of niet en wat gebeurd er dan? Liefs een bezorgde mana
Jee kan me voorstellen dat je het eng vind. Heb het zelf niet mee gemaakt wel maak ik bij deze zwangerschap kans op een kindje met een groeiachterstand omdat de navelstreng een bloedvat te weinig heeft. Succes en sterkte!!
sterkte! Ik weet precies hoe je je voelt (denk ik). Mijn dochtertje heeft een groeiachterstand in de buikomvang die sterk afwijkt van de andere groeimaten. Men heeft geen idee waar dat vandaan kan komen (en dus een hoop onderzekerheid). Ze heeft ook een periode gehad dat ze minder bewoog, maar dat is zo anders in vergelijking met nu. Nu word ik wakker met beweging en ga ik er mee slapen. Die hartslag variatie had ik 2 weken geleden ook, dat mocht toen nog. Ik weet niet of dat nu nog mag maar 130 is geen teken van foetale nood, dan zakt de hartslag echt naar rond de 80 slagen/minuut. Ik probeer nu zelf, nu het bloedonderzoek naar infecties en de GUO allebei goed waren, me te bedenken dat variatie nu eenmaal voor komt, hoe moeilijk dat ook is soms. Wat is het verdere plan nu? Ik moet elke week voor echo doppler om de placentafunctie te controleren en elke 2 weken een groei echo. Hebben ze bij jou nog geen doppler gedaan?
K krijg morgen idd ook de dopler tijdens de echo. Hier is het ook vooral het buikje wat achterloopt maar beentje en hoofd ook wat. Ook is me baarmoeder/buik nauwelijks gegroeid afgelopen weken. En nu t minder leven voelen s eng. Ben ook wel zenuwachtig. Moet zoals nu naar uit ziet 2x per week een ctg en regelmatig groeiecho maar alles hangt nog beetje van morgen af. De hartslag was idd geen noodsituatie anders hadden ze me niet naar huis laten gaan maar moet wel morgen weer een ctg omdat het ook niet helemaal mooi was voor dit termijn. Vooral als je met de vorige ctg s vergelijkt zie je een duidelijk verschil (zeer variabele hartslag en vaak zo druk dat de hartslag weer gezocht moest worsen). Het blijft even spannend hoop heel erg dat morgen gewoon erg meevalt..
Een collega van me had het! Die was 33 weken geloof ik en de baby bleek dus ook een groeiachterstand te hebben. Het advies was: rust, rust en nog meer rust. Alles is goedgekomen, heb de baby gister gezien en ach, wat is het toch een lief en mooi meisje. Blijf vertrouwen houden hoor!
wacht in ieder geval de doppler maar even af. Je zit in een termijn waarbij zwangerschapsvergifting op zou kunnen treden en groeivertraging is daar een vroeg teken van. Het kan ook gewoon variatie zijn. Stomme echo's soms he? Hoeveel vrouwen hebben in spanning geleefd om metingen waarbij er geheel gezonde kindjes geboren werden? Maar goed, ook heel veel kinderen danken hun leven aan deze technologie. Hoe was je bloeddruk?
Mijn bloeddruk is erg laag dus zw-vergiftiging is glukkig niet waarschijnlijk! Idd al die echos maken je enorm onzeker terwijl er miss niks aan de hand is. Rust heb ik al weken ivm die pijnlijke harde buiken. Doe de hele dag bankhangen. T gekke is dat ik helemaal in t begin van de zwangerschap al een bezorgd gevoel had. Heb nu zoiets van waarschijnlijk toch een voorgevoel? Hoop zo op goed nieuws morgen, dat kindje enorm is gaan groeien en lekker op zn lijntje is terug gekomen. Maar hou ook in me hoofd dat het realistisch is dat de achterstand groter is geworden ook omdat ik de baby minder voel...
ik kan mezelf zo gek maken als ik zelf wil. Bij de termijn echo bleek ik al 1 week later uitgerekend dan obv de eerste dag van mijn laatste menstruatie. Toen werd dat op een late innesteling geschoven, maar nu weet ik zeker dat ik echt de innesteling heb gevoeld en dat die kleine toen al een weekje kleiner was. Maar goed, toen hebben ze kruin-stuit gemeten en de lengte van mijn kleintje is goed (zelfs helemaal in p97). Vanaf het begin ben ik ook al wat meer rust aan het houden dan bij Amy, tsja, zou het een voorgevoel zijn? Ik mag hopen van niet, zoals ik zei: je kunt jezelf echt gek maken van gedachten. Soms daarentegen denk ik, die dame schopt zo hard en op GUO zijn geen afwijkingen gevonden, dopplers zien er goed uit. Het enige wat gek is is de kleine buikomvang. Er is dus uiteindelijk meer goed dan slecht. Toch vind ik slecht rust bij de gedachten dat de specialisten het eigenlijk ook niet weten....Leuk is anders, he?