Hallo lieve allemaal, Ik heb even een vraagje of iemand zich herkend in mijn verhaal en me tips kan geven. Ik ben bijna 6 maanden geleden bevallen van een prachtig zoontje. De bevalling is heel erg zwaar geweest. Mijn zoontje is op de intensive care terecht gekomen na de bevalling en ik moest met spoed naar de operatiekamer toe. We hebben het gelukkig beiden gered, maar daar was niet altijd sprake van. Na terugkomst van het ziekenhuis heb ik complicaties gehad en heb ik uiteindelijk 3 maanden in bed gelegen. Herstellen van alles wat er gebeurd is. En diverse infecties doorgemaakt. Na deze 3 maanden kwam de psychische klap en kon ik moeilijk over al deze gebeurtenissen heen stappen. Ik heb daarbij wat hulp gekregen en dat had goed resultaat! Nu ben ik weer, voorzichtig met halve dagen, aan het werk gegaan. Ik geef nog volledige borstvoeding. Maar nu lijkt alles er uit te komen... Ik slaap ongeveer 10 uur per nacht (gelukkig slaapt onze kleine man al vanaf 2 maanden oud door) en probeer ook nog s middags te slapen als het echt niet anders kan. Maar ik ben zo ontzettend moe, prikkelbaar, heb geen geduld, kan niet meer genieten van alles enz. Ik weet niet hoe ik het op moet lossen. Ik durf ook niet zo goed dit allemaal op mijn werk te vertellen. Ze hebben al zo veel rekening met me gehouden en nu ik eindelijk weer op de been ben.... Wie heeft er tips voor me, want ik ben intussen behoorlijk wanhopig? Wanneer mag mijn blauwe wolk nou eens gaan beginnen?
Geen ervaring mee, maar ik wil je heel veel sterkte toewensen en hopelijk ben je gauw weer de oude en kun je lekker genieten.
Probeer het de tijd te geven, je hebt zo ontzettend veel mee gemaakt!!! Alles komt er gewoon uit en ja, dat kost tijd. Helaas.. Probeer er wel over te praten en aan te geven dat je ontzettend moe bent en dat je daardoor die reacties kunt hebben. (ik herken het, die moeheid en de reacties al had ik minder heftige tijd dan jij!).
Klinkt misschien cliche maar negen maanden ontzwangeren is ook echt waar! en idd je hebt zoveel meegemaakt, dat gaat je niet in de koude kleren zitten en dat moet zich op een bepaald moment ook wel lichamelijk gaan uiten!! Ga anders eens met je huisarts praten! Zij kunnen je ook ondersteunen in dit proces. Misschien ook wel eens een idee om je bloed te laten controleren?? Ijzertekort of zoiets??
Geef het nog wat meer tijd. Jij hebt flink wat meegemaakt en gelukkig is alles goed gekomen. Een bevalling zonder complicaties, en een herstel met een knip die niet goed was gehecht en weer open moest worden gemaakt, zo ging het bij mij... en echt 9 maand zwanger, 9 maand ontzwangeren is echt waar! En ik vind zelfs tot een jaar na de geboorte van de kleine loop je nog weer tegen dingen aan, of kom je jezelf tegen. Ik ben ook veel vaker moe als voorheen. Verheug je niet op een blauwe wolk, maar geniet gewoon van de kleine mooie momenten die er zijn... Ik zeg altijd, niet alles is leuk rondom de geboorte, moeder worden is zo byzonder, maar ook zo zwaar. Je hele leven veranderd en jijzelf ook
Misschien heb je wel een ijzer-tekort. Dit is heel normaal na een zwangerschap en ook als je borstvoeding geeft. Ik zou er niet te lang mee blijven lopen en spreek je huisarts er eens over aan anders hou je het zo niet vol hoor! Veel sterkte alvast.
heb je bloed gekregen? daar kan je ook 'last' van hebben. en ijzertekort zou ook heel goed kunnen. ik zou eens langs de dokter gaan en het uitleggen. succes.
Het klinkt als mijn verhaal een beetje. Ik had ontsteking 3 maanden na de bevalling dus 3 maanden lang thuis gebleven en ook constant bezoek (bijna elke dag) van mijn schoonloeder en schoonzus die me nooit wilde spreken daarvoor, echt een drama voor mij. En ik ben hier als ik het kan zeggen "alleen" omdat mijn hele familie woon heel verweg (niet in nederland). Ik had de baby blues gehad en de post natale depressie volgens mij. Ik ben niet bij mijn HA geweest voor hulp maar het is achteraf misschien geen slecht idee meid. De eerste jaar moest ik veel huilen toen ik de borstvoeding gaf omdat alles was te veel voor mij. O echt, ik zou jou graag wilt helpen als je bij mij in de buurt woont. Maakt niet uit wat, maar jouw verhaal ken ik.
Zo meid dat is niet niks. Toen mijn zoontje een mnd of 3 was. Was ik ook heel moe. Ben toen de floradix tabletten gaan gebruiken en dit ging echt super. Merkte het gewoon als ik er 1 vergat. Je heb er ook een drankje van wat sneller werkt maar dat moet heel vies zijn. Sterkte hoop dat je je snel beter gaat voelen.
Bedankt lieve allemaal voor jullie warme reacties! Het is misschien helemaal geen slecht idee om even langs te huisarts te gaan om bloed te prikken. Ik had namelijk ruim 2,5 ltr bloed verloren tijdens de bevalling ivm een totaal ruptuur. Je krijgt bloed bij een bloedwaarde van 4,0 en ik had een bloedwaarde van 4,1. Dus niet voldoende voor bloed. Dus blijf ik nu aan het sukkelen. Soms denk ik gewoon wel eens.... Pfoeh... waarom wou ik ook al weer zo graag een kindje? Wanneer hij dan aan het jengelen is, jengel ik bijna net zo hard mee.... Dan kan ik m wel achter het behang plakken! En als ik m dan later weer aankijk dan smelt ik bij zijn lach.. Maar eigenlijk verlang ik vooral weer terug naar de tijd voor dat ik zwanger was... Toen ik me nog goed, energiek en positief voelde. Daar is nu weinig meer van over, van dat persoontje...
Maar meid toch, ik vind het echt heel erg dat je je zo rot voelt. Ik kan me heel goed voorstellen dat je zo niet kunt genieten van je zoontje en dat je de moeilijke momenten dan niet goed aankunt. Het is in ieder geval niks waar je je om moet schamen en het betekent ook zeker niet dat je een slechte mama bent. Trek op tijd aan de alarmbel voor het helemaal mis gaat. Misschien heb je zelfs wel een postpartum depressie. Als ik jouw verhaal zo lees, ben ik bijna zeker dat je bloedarmoede hebt. Dat kan haast niet anders als je zoveel bloed bent verloren tijdens de bevalling. Een bezoekje aan je huisarts lijkt me dus zeker een goed idee. Ik zou ook zeker zeggen dat je niet lekker in je vel zit. Je huisarts zal je vast kunnen helpen. Veel sterkte!
Hoi Zo te horen heb je een hoop meegemaakt! heftig hoor. Dat vraagt niet alleen mentaal veel van je, maar zeker ook van je lijf. De algemene 9 maanden ontzwangeren is niet op jou van toepassing. Er zal meer moeten gebeuren. Ik herken het aan dat je zegt dat je elke nacht 10 uur slaapt en het niet helpt. Dan kan je spreken van uitputting. Ik heb dat ook lang gehad totdat ik mijn zelfzorg drastisch aanpakte en echt aan mezelf ging denken. Dat moet om de reserves op te bouwen want je lijf heeft geen reserves meer om uit te putten. Natuurlijk moet je naar je arts maar die weten niet altijd hiermee om te gaan. Extra naar een homeopaat, natuurgeneeskundig of orthomoleculair therapeut is geen overbodige luxe. En denk ook eens aan lichaamsgerichte therapie. Succes. En gun jezelf de hulp, je bent het waard.
je hebt nogal wat meegemaakt en je hebt veel tijd nodig om dat te verwerken...logisch dat je moe bent ook in combi met een kindje en al het nieuwe!!sterkte!!