Wij zijn sinds kort uit de naam en gebruiken die nu wel naar elkaar toe zodat we eraan kunnen wennen, want ook ik vond het zo gek klinken en heb heel lang over de naam getwijfeld. Nu ik hem vaker gebruik ben ik helemaal om! Naar mijn dochter toe is het nog wel de baby en je zusje en bij anderen ook.
Junior, al vanaf het begin. Nu noemen we af en toe zijn naam om te oefenen maar we zijn zo gewend aan junior dat ik bang ben dat we hem na de geboorte nog af en toe zo gaan noemen.
Wij zeggen van het begin af aan "Pietje" dit omdat mijn vader een jaar of 10 geleden al zei dat als we ooit een kleine kregen hij met Pietje ging voetballen.
Mijn vriend noemde de baby steeds Frits(ie). En nu nog ( hij is al 3) noemt hij onze zoon soms zo voor de grap
Meestal gewoon "de baby" of "de kleine (meid)" en sinds heeel soms ook haar naam, maar dat klinkt nog erg onwennig.
Wij noemen haar "bibi/baby" vind het gewoon schattig klinken en omdat me vriendinnen het ook zeggen gaat het automatisch, zo kan ik me ook niet verspreken in de naam 😁
Bubbel. Omdat ik de eerste keer dat ik haar voelde heel enthousiast riep 'ik voel bubbels in mijn buik! '
Mijn vriend heet Konings en we wisten dat het een meisje zou worden. Dat werd op de voetbal al snel Corry Konings. Het dorp, vrienden, familie en collega's hebben haar dan ook liefkozend 6 maanden kleine Corry genoemd
Als ik tegen m'n man iets zeg dan praat ik over zijn dochter gewoon omdat we het nog vreemd vinden omdat we nu een knul hebben en absoluut het gevoel hadden dat dit weer een knul zou worden. Tegen anderen praat ik vaak gewoon over Uk.
Pluis of pluisje. Is oma mee begonnen en het klinkt wel lekker. We weten nog niet wat het gaat worden.
Wij noemen de baby "Harmpie" zelfs onze dochter noemt hem zo. Iedereen is ook bang dat zij hier straks aan blijft plakken, maar thuis is ze heel stellig, de baby heeft een inbuik naam en een uitbuik naam, de eerste is Harmpie en de tweede is geheim (ze heeft het al wel stiekem tegen Harmpie verteld, dwars door de buikwand heen haha)