Hoi! De laatste tijd loop ik een beetje tegen het niet-luisteren van mij zoontje aan. Wanneer ik iets tegen hem zeg, dan lijkt het gewoon niet aan te komen. Een voorbeeld. Nathan heeft een gereedschapskistje. Hierin zit uiteraard een hamer.Dus hebben wij hem van het begin af aan geleerd dat hij op de bank en stoelen en zijn eigen tafeltje mag timmeren. Maar nu timmert hij wel eens op andere dingen. Op zich vind ik dit heel logisch, een kind wil zijn grenzen verkennen. Maar wanneer ik tegen hem zeg dat hij op de bank, stoelen of zijn eigen tafeltje moet gaan timmeren, komt er vaak geen reactie. Ik zeg dit maximaal 3 keer en dan haal ik hem weg uit de situatie. Maar ook dit lijkt geen enkele indruk te maken. Wanneer ik hem vraag waarom ik hem weggehaald heb, kan hij precies vertellen waarom. Maar een minuut later doet hij gewoon weer exact hetzelfde. Wat kan ik doen, zodat het toch indruk maakt? Ditzelfde gebeurd bijvoorbeeld ook met het wegduwen van zijn zusje. Wanneer ik hem dan in de gang zet, blijft hij rustig wachten. Verwacht ik teveel van hem of hebben jullie andere oplossingen? Vooral het feit dat ik soms tegen een muur lijkt te praten frustreert mij enorm. Graag hoor ik jullie ervaringen. Alvast bedankt. Groetjes Mariska
ik zou het hammertje dan afpakken als straf... Zo hebben wij het ook gedaan met onze zoon als hij niet wou luisteren en de gang niet hielp.... pakte we het af en nu doet hij het niet meer..
Ik zou het speelgoedje dan ook onmiddelijk wegnemen. Moeten we hier thuis nog steeds een keertje doen. Als je het hebt weggenomen kan hij misschien gaan huilen en schreewen, maar dat moet je dan echt even negeren. wij leggen het speelgoedje meestal een dag of 2 later terug wanneer ze al terug een andere favoriet speelgoedje hebben gevonden. Maar je kan natuurlijk geen speelgoedje afnemen als hij zijn zusje duwt, tenzij hij dan toevallig eentje vast heeft. Bij ons zetten we ze gewoon even in de strafhoek, en dan zijn ze weer braafjes. Zou niet zo goed weten wat dan te doen. Kijk hiervoor even mee!
Even goed opletten dat het kind je echt hoort. Als je geen oogcontact hebt, is de kans vrij groot dat hij je echt niet gehoord heeft. Kinderen focussen namelijk nogal en letten niet op omgevingsgeluiden. Ik zou dus bij de 2e keer er vooral voor zorgen hij je aankijkt....pas dan weet je zeker dat hij niet luistert
Herkenbaar en zeer irritant Ik vind de tip van cygnet een goede tip! Vaak zitten onze kids zoooo in hun wereldje als ze spelen
Heel erg herkenbaar, luisteren doet hij hier ook slecht de laatste tijd. Blijf maar dingen herhalen, en alsnog blijft hij het doen. Zoals met spulletjes gooien of timmeren op tafel. Hier doe ik hem dan na 3x waarschuwen apart, daarna is het even rustig maar dan begint het van voor af aan. Het aankijken op oog hoogte gebeurt hier altijd. Aankijken en zeggen dat het niet mag en dan antwoord hij ook altijd met 'nee mama niet meer doen' Maar dat werkt voor geen meter, het is net kat en muis-spel, hij daagt ons elke keer uit..
Naast de tips die hier al genoemd zijn.. Vaak is het zo dat als kinderen slecht naar de ouders luisteren, dat komt doordat de ouder(s) slecht naar het kind luisteren. Misschien dus vaker toegeven als een kind iets niet wil of wel wil (uiteraard tot op zekere hoogte). Kind krijgt zo ook het gevoel dat er naar hem geluisterd wordt. Oftewel, geef het goede voorbeeld.
Hoi Allemaal, Bedankt voor jullie tips. Ik heb het idee dat ik wel op de goede weg zit, het is weer een fase . Ik zal er nog extra op letten dat hij mijn zoontje mij hoort, hoewel ik dat altijd al wel doe. Maar ook het luisteren naar mijn zoontje vind ik een goede tip. Ik heb het idee dat ik al vrij makkelijk ben, als hij iets vraagt mag dat bijna altijd, maar het is nooit slecht om er nog eens extra bij stil te staan. Jullie ook heel veel succes met jullie kindjes. Groetjes Mariska
Ik denk ook dat het bij de koppigheids fase hoort. Tips heb je al goede gehad en wat arevinol/brusje1 zegt klopt. Altijd op ooghoogte aanspreken en goed naar je kind luisteren. Alleen hier werkt het voor geen meter bij mijn zoontje van bijna 4. Maar bij hem vermoeden we dan ook andere gedragsproblemen.
Ikke20 natuurlijk zit je op de goede weg, we doen allemaal ons best als ouder. Ik zie het hier ook als een fase hoor. Zoals chocolaatje al zegt, een koppigheidsfase wat weer onder de peuterpubertijd valt. Chocolaatje sterkte met jullie zoontje meid.
Dankjewel wat lief!, het valt niet mee soms. Ik ben blij dat we volgende week het intake gesprek hebben voor hem voor verdere hulp want het word steeds erger..
Goed dat jullie hulp hebben ingeroepen, vooral als je instinct zegt dat er iets niet klopt. Hopelijk zullen ze er snel achterkomen wat er precies aan de hand is. Heel veel succes volgende week.