Vlak voor mijn operatie hebben ze mijn contract niet verlengd.. 2 weken van te voren! Op een best lullige manier, maar daar gaat het niet om. Ik ben toen geopereerd en mocht 6 weken bijna niks! Dus ik lag veel in bed. Na de 6 weken mocht ik dus alles weer en heb welgeteld 1x mijn huis gedaan. De andere keren deed mijn man het. Ik zit nu dus al bijna 2 maanden thuis. Ik solliciteer wel enzo. Voor verplichten afspraken kom ik dus wel mijn bed uit, maar dat is ook alles. Als een vriendin belt om te vragen of we wat gaan doen zeg ik eigenlijk 9 van de 10 x nee en verzin een smoes. Alles lijkt wel teveel en heb nergens zin in..
Heb je verder ook klachten behalve nergens geen zin in hebben en dat alles teveel is? Ben je misschien ook heel veel moe, heel emotioneel, somber misschien?
Ik weet niet of ik depressief ben.. Ben niet veel moe, wel erg last van slapeloosheid, val vaak ´s nachts pas om 5 uur in slaap.. Heb er slaappillen voor gekregen maar zelfs dat helpt niet. Somber, tja, opzich wel maar dat is niet raar al zeg ik het zelf. We zijn nu al 2 weken compleet blut. En daar geef ik mezelf de schuld van, omdat ik mijn baan verloren heb.. Soms laat ik mijn man me wakker bellen om 10 uur zodat ik nog iets aan me dag heb en kan gaan doen, maar vaak komt dat er niet van alleen maar omdat ik mezelf er niet aan toe kan zetten.. Ik zelf vind het echt heel vervelend en wil gewoon uit bed komen maar het lukt gewoon niet. De irritatie bij me man loopt zo ook hoog op en noemt me vaak lui terwijl dat niet echt het probleem is.. En hij moet van alles doen alleen maar omdat ik er geen zin in heb, terwijl hij al 40 uur in de week werkt
Lastige situatie hoor! Ik zou eens naar je huisarts gaan want dit klinkt niet bepaald als gezond, misschien is er wel meer aan de hand, misschien een depressie, burn-out?
Wat vervelend dat je je zo voelt. Ten eerste jij vraagt er ook niet om om je baan kwijt te raken dus dat jullie nu blut zijn is absoluut niet jou schuld. Het klinkt toch wel een beetje dat je depressief bent. Misschien is het een optie om met je huisarts te gaan overleggen. Voor je man is het ook niet leuk dat veel op hem aan komt. Ik ben op dit moment ook werkeloos. Maar probeer wel een normaal ritme in mijn dag te houden. Dus op tijd opstaan. Huishouden etc te doen. Als ik dat niet zou doen ben ik bang dat ik heel snel niet gelukkig zou zijn. Als ik je zo hoor zou je denken dat er meer met je speelt, zoals depressief of een burn out ofzo.
Tja, je zal toch echt je wekker moeten zetten en jezelf een schop onder de kont moeten geven... ga in ieder geval van bed en ga douchen zodat je in ieder geval beneden zit, en probeer inderdaad iets van hulp te zoeken misschien... Ben je wel op zoek naar werk? Want daar kun je ook hele dagen mee vullen....
Dat klinkt wel heel makkelijk wat je zegt. Ik zit zelf met een burn-out thuis, en ik kan mijn bed ook niet uitkomen. Hier doe ik 1 a 2 uur over. Dus begrijp TS wel..
Ik zal toch echt wilskracht moeten hebben. Een schop onder me kont werkt niet. Heb wel vaker mijn wekker gezet, maar door de slapeloosheid, druk ik hm gewoon weg! Zolang ik gewoon afspraken heb is het goed, maar die moeten dan wel verplicht zijn.. Zoals het CWI, sollicitatiegesprek enz. Bij mij is alles gelijk vloers.. Dus helpt ook niet echt! Werk zoeken doe ik ook alleen kan ik daar geen hele dagen mee vullen?? Alles staat op internet en zo verstuur ik ook mijn sollicitaties.. Maar dat kan dus ook vanuit bed. En helaas is er in mijn sector (kinderopvang) niet al te veel te vinden. Heb morgen een sollicitatiegesprek. Dus ik ga proberen om er op tijd uit te gaan en iets van mijn dag te maken.. Zo en zo ga ik na mijn sollicitatie naar een vriendin, dus dat is alweer iets.. Ik zal er ook eens over gaan nadenken of ik naar de huisarts zal gaan, misschien wacht ik daar nog even mee en kijk ik of ik het zelf op kan lossen. Toen ik het topic verstuurd had, had ik best wel een beetje spijt ervan. Ik schaam me er een beetje voor. Maar nu ben ik wel blij dat ik het er neer gezet heb. Het is namelijk de eerste x dat ik het zeg/typ..
Probeer eerst eens een dagritme te krijgen. Je zit nu in een visiuele cirkel van laat opstaan, weinig doen overdag en dan niet kunnen slapen. Slaap je eindelijk, dan is het alweer dag en heb je geen zin om eruit te komen. Probeer iedere dag om even naar buiten te gaan. Boodschapje doen of gewoon een blokje om. Zulke dingen vallen niet mee hoor, kost best veel zelfdiscipline. Misschien kan je tijdelijk ergens vrijwilligerswerk gaan doen? Als is het maar koffie schenken voor bejaarden. Dan ben je even uit huis, uit de dagelijkse sleur. Sterkte ermee.
Mijn excuses als het wat te kort door de bocht overkwam, ik moet ook heel eerlijk bekennen dit soort dingen moeilijk te kunnen begrijpen, maar ik weet echt wel dat het psychisch is, het is alleen voor "gezonde" mensen moeilijk te begrijpen dat als je lichaam het gewoon doet je ECHT niet uit bed kan stappen. Dus nogmaals mijn excuses als ik het wat te makkelijk liet klinken, ik hoop dat je snel een leuke baan mag vinden die je weer een leuk dagelijks doel in het leven geeft
Waarschijnlijk kun je ook niet slapen omdat je natuurlijk weinig doet op een dag.. zou inderdaad proberen weer enigzins een dagritme te creeeren. Boodschapje doen, rondje lopen. Hoop dat je eruit komt meid! Sterkte!