Hallo meiden, Misschien ligt het aan mij hoor, maar ik word een beetje moe van het feit dat mijn ouders en schoonouders zo nieuwsgierig zijn over alles wat mijn zwangerschap aangaat. Ik weet niet goed of ik een aantal zaken moet zien als belangstelling of nieuwsgierigheid. Ik ben vandaag precies 32 weken zwanger en tot nu toe is het allemaal nog niet zo vlekkeloos gelopen (veel ziek ed.) Het is bij ons redelijk vroeg uitgelekt dat we zwanger zijn. Het was al bij bepaalde mensen terecht gekomen zonder dat onze naaste vrienden al op de hoogte waren. We hebben dus uiteindelijk besloten om het maar aan iedereen te laten weten. We vertelden het nieuws liever zelf dan dat bepaalde mensen het via via zouden horen. En toen ik dus met 9 weken een bloeding kreeg en dacht dat het heel erg mis was, kregen we het commentaar dat we misschien ook beter hadden kunnen wachten om het te vertellen, omdat we nu waarschijnlijk veel vragen zouden krijgen. We hadden op dit moment nog geen zekerheid, omdat ik die bloeding in het weekend had gekregen en de vk het niet nodig vond ons naar het zkh te sturen, dus wachten tot maandag op de echo. We wisten zelf ook wel dat het vroeg was en dat als het mis was we ook daarvan iedereen op de hoogte moesten stellen. Maar om daar dan commentaar op te leveren in deze situatie. (gelukkig viel het allemaal mee en hadden we met de echo goed nieuws) Nog een voorbeeld: Ik werd met 30 wk opgenomen in het ziekenhuis omdat ik alleen maar aan het overgeven was en nog geen slok water binnen kon houden. Was op 4 dagen tijd ook 2,5 kg afgevallen. Kreeg ik notabene van mijn eigen moeder te horen dat ik dan maar beter voor mezelf had moeten zorgen. Mijn reactie was natuurlijk dat ik erg boos werd, want wat weet zij daar nu van. We wonen meer dan 100 km uit elkaar en hebben daardoor echt geen dagelijks contact. Maar wel een hele preek over me heen krijgen, terwijl ze van heel de situatie maar een klein gedeelte mee krijgt. Ze zal het vast goed bedoelen, maar op dat moment kwam dat niet zo over bij mij. Na een week in het zkh gelegen te hebben was ik weer voldoende aangesterkt om naar huis te mogen, en voelde ik me beter dan dat ik me in de afgelopen maanden had gevoeld. En gister ook nog een akkefietje. Had bezoek van schoonouders, staat mijn schoonmoeder op toen manlief even eten halen was en zei: Ik ga even boven naar de babykamer kijken hoever jullie al zijn Waarop mijn antwoord was het enige wat er te zien is zijn de witte muren en de baby kamer word morgen pas bezorgd. Dus er is nog niet veel te zien hoor! Ik kreeg heel erg het gevoel dat ze daardoor erg in haar wiek geschoten was. Maar ik had echt zoiets van het was een mededeling en nog niet eens een vraag of het oke was om te gaan kijken. Vond dat gewoon brutaal, en wie zegt dat wij vooraf de babykamer al willen laten zien. Ook lagen er op het dressoir foto's van de pretecho die er zonder te vragen vanaf gepakt werden. Ze mogen ze van mij heus bekijken, maar ze zijn in mijn huis en dan kunnen ze toch ook gewoon vragen, van he ik zie dat je foto's hebt mogen we ze even zien. Misschien ligt het aan mij, moet ik me gewoon niet aanstellen, ik weet het niet. Maar heb nu echt sterk het gevoel dat heel mijn zwangerschap en alles er omheen een open boek is, terwijl ik echt ook nog wel wat dingen voor onszelf wil houden tot de kleine geboren is! Hebben jullie tips hoe ik hier mee om kan gaan, want ik irriteer me af en toe behoorlijk? En mijn man heeft begrip voor mij, maar weet ook niet goed hoe hier mee om te gaan! We willen er ook weer geen heel drama van maken. Alleen dat ze wat minder vrij worden en gewoon om de dingen vragen om ze te zien. Ik hoor graag jullie mening!
Ik zou toch gewoon een keer het gesprek aangaan, wat je niet prettig vindt en hoe je het wel ok vindt. Dan geef je ook gelijk een oplossing en hopelijk respecteren ze dat je zelf de regie in eigen huis wil hebben wat heel normaal is! Je bent niet alleen maar hun kind of hun schoondochter maar ook een volwassen persoon. Dat vertegen (schoon)ouders nog wel eens.