Wij willen het graag bij 2 kinderen laten, en vind het nu al een raar idee nooit meer zwanger te zijn. Alles is zo byzonder, en de kraamtijd etc. Aan de ene kant ben ik blij, geen bevalling meer enzo. Aan de andere kant kan ik er om janken, geen getrappel meer in je buik. Zijn er meer die dit hadden, en hoe voelde dit wat later na je bevalling?
Ja hier hetzelfde gevoel! Gisteren m'n kledingkast uitgeruimd, alle zwangerschapskleding er uit... s avonds vroeg m'n vriend of ik dat moeilijk vond en de tranen sprongen meteen in m'n ogen... Het is n gek idee, maar ook goed zo! We zijn zielsgelukkig met onze 3 wondertjes!!
ja ik....ik heb het er zo moeilijk mee als ik zwangere vrouwen zie dan kan ik al janken.. Maar het komt ook omdat ik 2 zwangerschappen heb meegemaakt die echt niet leuk waren ik zou zo graag eens zwanger willen zijn zonder allemaal ellende! En ook de kraamtijd...pfff jank nu alweer vind het zo moeilijk evy is alweer 6 maanden
Wij willen er bewust maar 1.. Maar het nooit meer zijn mis ik ook wel.. Dat bijzondere gevoel,het getrappel.. Maar eerlijk gezegd denk ik dat je dat ook nog mist na 5kids bij wijze van.. Maar goed het gevoel is dus bekend huer
Ik herken het ook. Ook al ben ik nu nog ff zwanger. Hierna is het klaar voor ons. En alleen al het feit dat dit mijn laatste zwangerschap is, voelt raar. Dus nu maar proberen om extra te genieten van het getrappel in mn buik... Ook al voel je dat het klaar is en weet je dat het goed is, moet je als vrouw deze fase psychisch blijkbaar ook afsluiten en je realiseren dat je in een nieuwe fase terecht komt... Offtopic: grappig: jouw oudste dochter is precies op dezelfde dag en jaartal geboren als die van mij.....
Moeilijk he, ik heb 2 super zwangerschappen gehad en heb geprobeerd van de 2de (laatste) extra te genieten. Dit ook wel gedaan hoor maar het is gewoon veel te snel gegaan, ook omdat je het natuurlijk al drukker hebt met 1tje die al rond loopt. Het is wel minder aan het worden maar kan soms nog best jaloers zijn op zwangere vrouwen. Het blijft gewoon een wonder!
Dat is zo moeilijk hè.. Wij willen het ook hierbij laten en daar heb ijzer vaak genoeg moeilijk mee. Begrijp me niet verkeerd ik ben zielsgelukkig en ons gezin is zo compleet. Maar zwanger zijn en net bevallen is zo bijzonder.. Maar inderdaad dat heb je na 10 kinderen nog.. Das denk ik een moedergevoel..
Pffff hier ook... Maar wij zijn echt compleet, we hebben al meer gekregen dan we ooit hadden durven dromen, maar toch..... Ergens is het raar om nooit meer het getrappel te voelen, geen dikke buik meer te hebben etc
Hier nog een mama die het zwanger zijn gaat missen! Mijn vriend wil het graag bij twee kindjes houden. Iets wat ik respecteer maar ook wel heel moeilijk vind!Ik bedoel alles gaat zooo snel! Onze eerste zoon is alweer een maand 2 en over iets meer dan 5 weken komt ons tweede wondertje terwijl ik nog zo goed weet dat we tijdens het vuurwerk van de jaarwisseling een positieve test in ons handen hadden. Ik dacht toen nog: nog 9 maanden wachten en dan is hij/zij er pas! Ook al ben ik nu iets minder prettig zwanger dan bij de eerste, dat gevoel wat zo'n kleintje je kan geven en dat gewiebel en getrappel in je buik blijft mooi! Ja ik ga het missen!! x
Ik mis het gevoel na anderhalf jaar nog. Het idee van nooit meer. Stiekem ijn er toch twijfels voor nog een kleintje
Ik mis het ook hoor! Jongste is nu een jaar.. Zwaar klote zwangerschap gehad, en bij beide kids geen kraamtijd gehad. Ik zou zo graag een normale bevalling willen..bv kunnen geven..en thuis willen.bevallen.. Misschien komt er ooit een 3e.. Maar dat zal nog een aantal jaar op zich wachten ALS er een 3e uk komt.
Het is allemaal zo dubbel. Blij dat je bevallen bent en je eigen lichaam terug hebt , weer normaal kan traplopen etc. Maar...toch ook een leegte....terwijl er iets heel moois in de wieg ligt. Wij zijn met twee kindjes ook compleet, zeiden we altijd....maar nu het zover is voelt het anders...hmmm....het is nog relatief kort geleden allemaal. De tijd zal het leren...
Hier ook. Ik heb totaal geen leuke zwangerschap gehad en er ook niet van genoten omdat het niet goed ging tussen mij en mijn vriend. Ik wist ook niet wat ik wou met het kindje. Ik moet straks naar school en om dan 2 kids in mijn eentje te doen leek me ontzettend zwaar. Gelukkig is mijn vriend er wel voor me en doet hij ontzettend goed zijn best. Nu dacht ik er komt vast nog wel een laat komertje een derde kindje. Nou zei mijn vriend na de bevalling het er toch bij 2 te willen houden. Als ik dat van te voren wist zou ik heel anders in mijn zwangerschap hebben gestaan. Ik heb ook aan mijn vriend verteld dat het heel moeilijk is als dit mijn laatste zwangerschap was geweest. Hij begrijpt dat toch minder goed. Misschien omdat hij de zwangerschap toch veel minder intens beleeft dan ik. Hoop hem over wat jaren te kunnen over halen
Hier hetzelfde gevoel, maar ik vrees dat het bij mij nooit weggaat. Na nummer 2 wilde mijn man geen derde, maar na een jaar toch besloten om voor nummer 3 te gaan. Dus ging er ook echt vanuit dat het de laatste zou zijn. Na de bevalling bleef het gevoel van niet compleet zijn en zou ik nog heel graag een vierde willen. Mijn man was echt klaar met 3 kids, maar toen kwam ons cadeautje van nu 12 dagen oud. Heb de zwangerschap ook echt beleefd als laatste en zag vreselijk tegen de bevalling op. De zwangerschap was er een met zorgen ivm mogelijke afwijking van het schedeltje en een te klein kindje, wat toch een schaduw gaf over de zwangerschap. Na een korte heftige bevalling is onze kleine meid geboren en ik had de eerste dagen echt zoiets van ik ben er klaar mee, dit was het echt. Maar nu begin ik het zwanger zijn te missen, de bewegingen in mijn buik enz. enz. Maar ik weet ook dat het goed zo is, ik heb al meer gekregen dan verwacht en ik ben iemand waar dit gevoel nooit bij weggaat. Ik heb het wel uitgesproken naar mijn man toe, dat dit gevoel er is, maar ook dat ik weet dat dit gevoel ook na nummer 5 niet zou stoppen en dat 4 kindjes goed is Maar ja nu zou hij of ik gaan voor een knip, maar toch vind ik dat wel heel erg definitief, terwijl ik weet dat hij echt niet voor een vijfde kleine zou gaan, dus dit zou de beste oplossing zijn. Ooit moet je afscheid nemen van die periode en mijn moeder zei al na nummer 3 het is een soort rouwproces wat je door moet. Afscheid nemen van iets wat nooit meer terug komt en waar je een punt achter moet zetten.
Ik had het ook na de tweede zwangerschap en nu is er dus ook nog een derde gekomen. Nu heb ik het nog niet weer gevoeld, maar ja, de kleine is ook nog maar een maandje oud. Denk dat ik het altijd wel jammer blijf vinden dat er hier niet nog eentje komt.
Ik had dit kunnen schrijven.... Zeker nu mijn vriend ook nog zegt; Misschien komt er ooit nog wel een derde... We zullen het zien...
Ik heb het er ook wel moeilijk mee gehad en ik zou dolgraag nog een keer zwanger zijn en borstvoeding willen geven, maar ik vind het echt wel goed zo. Ik wist dat de zwangerschap van Lisa de laatste zou zijn dus ik probeerde extra te genieten, maar ze was erg rustig in mijn buik, ik voelde haar echt maar weinig en dat vond ik zo jammer... (gelukkig bij Eva al heel erg bewust genoten en zij was heel erg druk). Lisa dronk meteen super aan de borst, maar kreeg veel last van reflux en van de een op andere dag dronk ze niet meer aan de borst en kreeg ze een half jaar een sonde. Dat had ik ook liever anders af willen sluiten, Eva heeft 13,5 maand borstvoeding aan de borst gehad. Maar goed, heb het allemaal een plekje kunnen geven en ben dolgelukkig met 2 kindjes. Ruim 5 jaar geleden was ik zo bang dat we geen kindjes zouden krijgen en moet je nou zien!
ik herken het ook. het rare idee om nooit meer zwanger te mogen worden. en nooit meer een leven in me te mogen dragen of ooit iets van leven in me te voelen. wil en kan er ook nog niet over nadenken zonder tranen te laten. mijn man heeft echt zo iets van ik laat me helpen het is goed zo. en ik heb echt zo iets van NEEE WACHT. heb hem dan nu ook gelukkig zo ver dat ik eerst een spiraal neem zodat we nog minstens 5 jaar hebben om er over na te denken. hij weet dat het mijn wens is om meer dan 2 kids te hebben. heb dit nooit onder stoelen of banken geschoven. maar qua geld gaan we het gewoon niet reden en ik wil toch mijn kids een goede basis geven. dus voor hun opleiding kunnen zorgen en zo. en op het moment zit dat er niet in. ik heb nu ook nog niet het gevoel een compleet gezin te zijn. misschien dat het nog komt. het 2 super mooie kids waar ik ziels gelukkig mee ben en erg gezegend. het meest rare vind ik dat andere (schoonmoeder bijv.) al voor ons bepaald hebben dat het wel goed zo is. waarom zou je meer willen is dan de vraag. ik laat het dus nog in het midden of ik wel of niet ooit nog zwanger word.
Dat vind ik ook zo raar dat mensen om je heen gaan bepalen dat het wel genoeg is zo 2 kinderen. Mijn schoonmoeder past dan elke dinsdag op onze jongens en daarvoor heeft ze op de 2 kinderen van haar dochter gepast. En dan zegt ze vaak begin er maar niet meer aan want ik stop met oppassen als de jongste ook naar school gaat. Dan denk ik, best dat je daar dan mee stopt maar wie ben jij dan die beslist dat ik daarom nooit ooit meer een 3de wil?? Ik laat het ook gewoon in het midden, die gedachte geeft me meer rust.