Hebben jullie dat ook wel eens, dat je partner niet begrijpt dat je soms gewoon even niet meer kunt? Ik loop hier in mijn zwangerschap veel tegenaan, die onbegrip. Je hoort me bijna nooit klagen maar soms als ik gewerkt heb trek ik het gewoon even niet om onze dochter van net 2 naar bed te brengen omdat ik zo'n last van mijn buik/rug heb. Zoals vandaag. Vanochtend heb ik haar uit bed gehaald/verzorgd en mijn partner heeft haar naar t kinderdagverblijf gebracht. Vervolgens heb ik een werkdag gehad van 9 uur op een kinderdagverblijf waarbij ik veel moet tillen enz. Toen ik thuiskwam heb ik gekookt en de afwas gedaan en pas om half 8 kon ik gaan zitten. Ik denk, dan snapt hij wel dat ik t even gehad heb (ben nu 32 weken zwanger en hij weet dat ik last heb van harde buiken als ik gewerkt heb) maar vervolgens maakt hij geen aanstalten om haar naar bed te brengen totdat ik zelf maar vraag of hij haar naar bed toe wil brengen. Vraagt hij waarom. Hij is toch ook moe! Ik kan daar zo boos om worden. Hij is haar nu wel naar bed aan het brengen maar vind dan dat ik dat maar moet doen omdat ik morgen vrij ben, ook al heb ik buik/rug pijn. Bah vind dat zo vervelend. Die 1 of 2 x in de week dat ik iets van m vraag is hij altijd geirriteerd. Is het dan zo raar dat ik dat soms van hem vraag? Hebben meer meiden dat gevoel dat ze daarin soms weinig steun krijgen van hun partner en dat ze gewoonweg niet begrijpen dat je soms wel wil maar niet kunt?
ooww dat is wel heel lastig. heb je het hem ook zo uitgelegd als hoe je het nu aan ons uitlegt? erover praten kan een hoop wonderen verrichten. mannen zijn nou eenmaal zo datje ze echt alles maar dan ook alles moet uitleggen en vragen. vrouwen zijn weer zo dat ze van hun partner verwachten dat ze haar begrijpen zonder dat ze iets hoeft te zeggen. (ik weet dat heel goed want zo gaat het hier thuis dus best vaak ) allebei een verkeerde instelling want het bezorgd je alleen maar stress en kopzorgen. gewoon vragen wat je wilt..als hij zegt ja ik ben moe ..nou wat dacht je van mij dan?!!!!!!!!! jij bent notabene zwanger. als jij iets zelf niet meer kunt om wat voor reden dan ook dan vind ik dat je wel op je partner moet kunnen rekenen.
Nou toen hij dus geirriteerd vroeg waarom hij haar naar bed moest brengen zei ik dat ik last van mijn buik had en dat ik toch een lange dag had gehad en ook al gekookt/opgeruimd. Toen zei hij 'ik ben toch ook moe' waarop ik zei dat ik zwanger was en hij niet. Maar altijd als ik dat zeg vind hij dat ik het als een excuus gebruik waardoor ik het al bijna niet meer wil benoemen want ik wil niet zeurderig over komen. Maar de laatste tijd lijkt t er meer op dat hij zwanger is want hij is elke keer ziek/heeft hoofdpijn etc. En als ik dan 1 keer zeg dat ik t niet trek dan is ie gelijk gepikeerd.
Hmm, moet zeggen dat ik dit helemaal niet herken (hier is het juist mijn man die mij regelmatig op de bank parkeert). Probeer er wel met hem over te praten, leg hem uit dat de zwangerschap enorm veel energie kost en je het niet trekt na zo'n dag werken... Succes meid! En pas goed op jezelf he!
Dat lijkt me heel vervelend voor je! Ik heb het erg luxe, want manlief doet alles. Misschien moet je er toch eens over praten, want na de bevalling zullen er ook wat zorgtaken op zijn schouder komen! Succes!!
Misschien kun je hem op een rustige (en niet verwijtende manier) proberen uit te leggen dat je het gevoel hebt dat hij je klachten niet serieus neemt?
Ik zal het zo eens proberen, hij zit nu nietsvermoedend langs me. We hebben al een uur geen woord gewisseld haha, gezellig he. Maar weet je ik probeer al nooit te klagen en t voelt gewoon rot als je dan niet serieus wordt genomen als je een keer aangeeft dat je ergens last van hebt. Verder is ie wel lief hoor maar hij snapt t gewoon niet.(of wil het niet snappen)
Ik zou er toch ook even over praten met hem (niet nu ). Op een moment waarop jullie allebei niet moe zijn. Dan istie misschien niet gelijk geirriteerd. Wel lastig hoor, ik zou daar ook echt niet blij mee zijn als mijn man zo zou doen! Ik herken het helemaal niet, mijn man zorgt super goed voor mij, en al helemaal voor mn dochter. Naar bed brengen enzo doet hij allemaal, behalve als hij erg laat uit zn werk is natuurlijk
Oh meid, wat onwijs vervelend voor je! Ik weet hoe je je voelt betreft het last hebben van je buik en rug en zo moe zijn na een drukke dag. En dan ook nog voor de kleine meid zorgen. Mijn vriend werkt in de horeca, is dus 's avonds rond etenstijd en bedtijd niet thuis. Het komt dan ook op mij neer. Maar als hij vrij is, neemt hij het van me over of helpt me zoveel mogelijk. Soms denk ik ook wel eens: "Help me nou even, het lukt me potverdorie niet meer!!!" Maar ik denk het dan, zeg het niet en uiteindelijk knal ik het er heel boos uit... Maar dat is bij jullie niet het geval, begrijp ik! Hij moet echt meer begrip hebben voor jouw situatie, het valt niet mee om zwanger te zijn, te werken en nog een peuter te verzorgen! Zwanger zijn doe je er niet even bij... Misschien kunnen jullie het er eens bij de vk erover hebben? Dat zij meer tot hem door kan dringen? Sterkte
Ja, absoluut meenemen naar de vk. Het si voor een man niet in te schatten hoe zwaar een zwangerschap is. Als je vk hoort dat jij zoveel last van je buik hebt, zal ze gelijk zeggen dat je rust moet pakken. Hoort jouw man het ook eens van een prof!
Het gaat ook gewoon heel goed met mijn zwangerschap en daardoor kan ik alles goed blijven doen en vind ik het totaal geen probleem om mijn dochter zelf te verzorgen en doet hij het ook wel eens maar het is vooral zo op die 2 dagen dat ik gewerkt heb dat ik dan vaak helemaal op ben en dan hoop ik gewoon dat hij begrijpt dat het even te zwaar is om haar ook nog naar bed te brengen zonder dat ik moet gaan klagen dat ik last heb van harde buiken enzovoorts. Maar hij weet wel dat ik daar na het werken last van heb omdat ik zo veel moet tillen op mijn werk. De vorige zwangerschap had ik helemaal niet het idee dat hij er weinig begrip voor had maar toen hadden we natuurlijk ook geen kleine rondlopen en hoefde ik dus niet veel van hem te vragen. Het is ook niet een probleem waar ik dus constant tegenaan loop maar ik heb wel constant het gevoel dat ik maar zo weinig mogelijk moet klagen omdat ik dan echt het idee krijg dat hij vindt dat ik me aanstel . Het is inderdaad ook beter dat ik het er een andere keer met hem over heb want kan het nu misschien ook niet op ee fijne manier brengen.
Hier een fulltime papa thuis, maar ook hier regelmatig woorden/ergernissen over dit soort zaken. Ik werk vier dagen per week (32 uur), daarnaast doe ik meestal nog de was/strijk, ik doe de boodschappen omdat ik de auto mee heb. De drie dagen dat ik thuis ben besteed ik bijna fulltime aan dochterlief en ben dus morgen 30 week zwanger......Hoe vaak ik niet s avonds op mn werkdagen dus nog de vaatwasser moet uitruimen (staat al sinds de vorige avond schoon) of dochterlief naar bed moet brengen.... Het geeft toch vaak stress. Hij doet het heel goed als papa hoor en als huisman.... maar met bepaalde dingen..... :x Ook wij proberen er over te praten maar soms lukt het gewoon even niet omdat ik te moe ben!
Misschien inderdaad eens bij de verloskundige bespreken. Al moet ik m dan niet het gevoel geven dat ik hem voor het blok zet want daar wordt ie niet vrolijk van denk ik haha
Respect voor jou hoor dat je dat allemaal kunt/doet! Dan mag ik eigenlijk niet klagen met die 2 dagen dat ik werk. Het is ook echt pas zwaarder sinds een paar weken nu die buik zo gegroeid is. Mannen zien die dingen toch gewoon minder he, ook al proberen ze het dan zo goed te doen.
Ohh wat herkenbaar! Ik heb dus ook z'on hork van een vent! (hij is niet altijd zo hoor). Maar idd nu dat ik zwanger ben van de 2e lijkt het wel of ik helemaal niks mag zeggen, en geeft hij al snel het gevoel dat het allemaal wel meevalt, het zwanger zijn. Nou ik vind het dus niet meevallen!! Heb al een peuter van 2,5 rond lopen en werk ook nog 3 dagen (inmiddels halve dagen vanwege zwangerschap). Dus wordt er verwacht dat ik dan als ik thuis kom ook nog wel ff kan stofzuigen, terwijl ik dat al 2 dagen aan hem vraag!!! :x Moest vandaag ook nog naar de VK voor injectie ivm negatieve bloedgroep (rhesus) en "gewoon" bloedprikken, zag er best wel tegenop omdat ik niet z'on held ben met prikken. Zegt ie doodleuk dat ik me niet zo druk moet maken en dat het wel mee zal vallen....... Nee daar zit ik echt op te wachten. (en moest ook nog naar de tandarts en heb daar gehoord dat ik een wortelkanaalbehandeling moet krijgen, terwijl ik een erge angst heb voor de tandarts, had het redelijk overwonnen maar nu ze dit wil gaan doen, is het in volle hevigheid terug gekomen, wat een k*tdag zeg!) Sorry gaat meer over mijn verhaal dan dat ik jou advies geef... Ben wel blij dat ik het er ff uitgooi moet ik eerlijk zeggen. Kan alleen maar zeggen, sterkte, ik weet hoe je je voelt Liefs Marone
Hier gaat het juist een stuk beter, nu ik een keer mn bek opengetrokken heb en gezegd heb hoe ik dr over denk. Dat ik nu eenmaal nie alles meer kan (bekkeninstabiliteit waardoor ik weinig tot niks meer kan en mag) Heb na mn uitbarsting goed met hem gepraat, en verteld waarom ik dingen nu niet meer kan en mag, en hem foldertjes en internet site's onder de neus geduwd, en laten lezen. Nu begrijpt en snapt hij een stuk meer over hoe ik me moet voelen. Hij helpt me nu veel meer (al moet ik het af en toe nog wel zelf vragen, maar toe maar) en verder heeft hij gister zelfs op zn werk geregeld dat hij ipv om half 3 om half 4 kon beginnen, zodat hij mij vanmiddag met de auto naar de vk kon brengen zodat ik nie die 10min hoefde lopen.. en ook morgen brengt hij me naar de huisarts, zodat ik nie hoef te lopen, en begint hij ook later op zn werk. Dus hij is echt veranderd, nadat ik eens flink me bek open getrokken heb, daarna goed gepraat heb, en foldertjes/site's heb laten lezen. Nu blijkt ook dat hij het aan het begin vd zwangerschap allemaal op mij af heeft laten komen omdat hij het nogal eng vond dat hij daadwerkelijk papa ging worden. dus praten praten praten! Ik hoop voor je dat hij nog veranderd! want zo levert het voor jou ook alleen maar stress op. Succes!
Die bekkeninstabiliteit is misschien ook duidelijker voor mannen omdat dat wat concreter is ofzo. Die harde buiken en rugpijn heb ik alleen als ik gewerkt heb en volgensmij schuift hij t feit dat ik ons dochtertje dan liever niet naar bed breng af op het feit dat ik gewoon moe ben en dat is hij dan ook na een dag werken. Nou werkt hij natuurlijk ook fulltime en ik nu maar 2 dagen maar dat wil niet zeggen dat als ik na t werken zo'n last heb dat t toch niet uitmaakt als ik t nog meer overbelast omdat ik de volgende dag toch vrij ben. Maar zoveel rust heb iik ook niet met een meisje van net 2 jaar die vroeg wakker wordt. Ach ja nog 2 weken werken en dan zal t misschien wel anders zijn omdat ik me dan beter voel. Zit al de hele avond te bedenken hoe ik dit subtiel ga brengen, dus dat hij me laat voelen dat ik me aanstel, maar ben er nog niet over uit. Het is iig geen gezellige avond want ik lig nu op bed en hij kijkt nog tv beneden zonder dat we nog gepraat hebben. Maar feit is dat ik t er met hem over moet hebben Toch is het ook wel fijn om hier even te kunnen spuien
haha ik herken het wel een beetje..ik kan er nu wel om lachen eigenlijk..op het moment niet...maar ik weet dondersgoed dat mijn vriend het ook gewoon zwaar heeft.. Ik heb bekkeninstabiliteit en kan echt steeds minder...korter staan, heel kort lopen, geen boodschappen doen, schoonmaken in etappes of ik doe er heeeeel lang over.. Maar mijn vriend heeft erg last van zijn rug en loop bij dezelfde fysio als ik.. zijn bekken staan ook scheef en heeft een slecht si gewricht...paar jaar geleden een ongeluk gehad waarbij zijn stuitje was gescheurd.. Hij heeft het nu ook niet over pijn in zijn rug maar over zijn si gewricht sinds die bij de fysio is geweest haha... Maar daarbij doet die ook nog eens werk waarbij die lang op de weg zit en zijn rug nog meer pijn doet..zelfde klachten als ik ook doorstralend naar zijn been enz.. Maargoed..ik kan dus niet meer klagen! want als ik zeg ik kan echt niet meer heb zo'n last van mijn bekken...dan zegt hij ja ik ook joh van mijn si gewricht.. Alleen ben ik er ook zwanger bij en is het allemaal net ff iets zwaarder...vervolg harde buiken.. Nu vind ik het niet erg om schoon te maken..doe het op mijn gemakkie..maar dan heb ik ook nog gekookt...en dan kan ik zo kwaad worden als er vervolgens de volgende dag nog vuile pannen staan en de tafel nog vies is..halve lege flessen drinken op de tafel staan..papiertjes troep... dan kan ik weleens kwaad worden en dan zeg ik ook...je kan toch ook wat opruimen of wat pannetjes afwassen? Hij begrijpt niet dat ik na het schoonmaken gewoon een uur moet rusten/liggen omdat ik gewoon niet meer kan.. En dat botst weleens.. Maarja hij is ook zo van ja maar het is toch helemaal geen troep? Waar maak je je druk om..om die pannen? laat staan dat doe ik vanavond wel! maarja ik kan gewoon niet heel de dag tegen vieze pannen aankijken haha..dus het ligt ook wel een beetje aan mezelf..ik zie namelijk de laatste tijd altijd rotzooi!! pfff hahhaa.. Denk dat die ergenissen er af en toe ook gewoon bijhoort hoor...en wat al eerder is gezegd...mannen begrijpen vrouwen niet meteen..je moet het echt zeggen en uitleggen.. Verder laat mijn vriend mij absoluut niet sjouwen enz..
Dat is niet leuk meis, ik kan begrijpen dat je daar niet vrolijk van wordt. Als hij niet begrijpt hoe jij je voelt, moet je hem even een paar flinke stompen in zijn buik geven en dan vragen of hij nog even zin heeft de kleine naar bed te gaan brengen. Kan hij een beetje begrijpen hoe het voor jou is. Het is allang knap dat je nog zulke lange dagen maakt. Straks krijg je verlof en dan zegt hij dat jij alles moet doen omdat je toch vrij bent. Denk goed aan jezelf meis en vertel hem maar eens duidelijk wat je ervan vind.
Hier ook een bekend verhaal idd. Ik ben nu zwanger van mijn 1e en werk fulltime. Maar als ik op maandag vrij heb van het werk verwacht hij ook dat het huis keurig aan kant is als hij thuis komt. Als hij dan thuis komt en het is niet zo omdat ik die dag zoveel last heb van harde buiken dan krijg ik wel de opmerking je hebt altijd wat of ik moet me niet zo aanstellen. Zelfs als hij een hele nacht naast me geslapen heeft en ik hem als het ware uit zijn slaap hou doordat ik niet kan slapen van de pijn krijg het sochtends voor ik na me werk ga en ik zeg pf heb slecht geslapen en pijn gehad dat ik toch even door moet bijten. Ik weet ook dat ik even door moet bijten maar soms wil je gewoon even begrip. Zo hebben wij een konijn, ik wilde hem hebben en heb ook gezegd ik zal ervoor zorgen. Nu lukt het mij vaak gewoon niet meer om het hokje te verschonen omdat deze op de grond staat en ik toch de hele tijd op mijn knieeen moet zitten en als al het oude hooi eruit is en een sopje erin zit om die bak op de tillen en leeg te gieten. Nu vroeg ik hem dit dus heel netjes zou je me de bak even leeg willen gieten. Krijg ik zo'n opmerking is JOUW beestje! Ja moet ik dat beestje dan 14 dagen in haar eigen str*nt laten zitten? Of als ik vraag het kamertje af te verven van de baby dan zeur ik! Maar over 1 week wordt de kamer al geleverd. Als ik hem dan zeg is straks ook jouw kleintje hoor dan moet ik niet zeurren want hij werkt ook fulltime. Mja als ik thuis kom van het werk zit mijn werkdag er nog niet op dan moet ik ook koken en afwassen etc. afwassen is zowiezo zijn favo onderwerp. Ik vraag hem wil je me even helpen? Ja ik kom eraan en opeens moet meneer een half uur na de wc. Erover praten heb ik ook geprobeerd en niet alleen als ik kwaad was maar ook op gewone momenten dan doet hij misschien 2 dagen wel wat en dan valt hij weer in zijn oude patroon. Wij moeten er altijd eerst ruzie over maken en zelfs dat helpt niet meer. Wel op dagen als hij echt ziet dat ik erdoorheen zit. Zo kwam ik gisteren huilend thuis van t werk omdat mijn beoordelingsgesprek niet zo best was en hij zag gewoon dat ik gehuild had en hij bood meteen aan van ga even op de bank zitten maak ik het eten. Maar dat zijn ook echt uitzonderingen pas als er echt iets mis is met me. En om heel eerlijk te zijn met de vk bespreken dat heeft bij mij dus helemaal niet geholpen want ik kreeg me toch een uitbrander in de auto onderweg na huis hoe ik durfde hem zo voor paal te zetten. Nu kwam hij over als een luie zak. Ik ken je verhaal dus uit duizenden en soms weet ik het ook niet meer en laat ik hem ook maar ook al red ik het zelf niet om dingen te doen in huis en ik weet dat als hij thuis komt ik weer een ruzie heb die avond maar dat liever aanhoren alsdat ik straks problemen heb met die harde buiken.