Hi iedereen, ik kom even klagen, geen idee of het topic verkeerd staat? Volgens mij niet Nergens anders is het "veilig" genoeg om het over dit onderwerp te hebben en aangezien ik er zelf nogal mee zit heb ik misschien wat meningen nodig van buitenaf. Het zit zo, ik en mijn partner hebben een dochtertje van anderhalf en ben nu 30 weken zwanger van een tweede prinsesje. De ouders van mijn partner trekken al anderhalfjaar (dus sinds de geboorte van onze dochter) aan ons betreft het oppassen. Er komt nooit een initiatief bij hun vandaan. Ik heb geen oppas nodig aangezien ik werk vanuit huis. Maar leuke dingen doen met opa en oma kan altijd. Helaas zien de opa en oma dit anders en voelen zich met alles buiten gesloten. Dit zijn altijd al wat issues geweest trouwens. Ik heb al meerdere malen aangegeven dat zij hun kleinkind altijd kunnen ophalen, maar dan even met een belletje van te voren of een appje. Dan is er wat mij betreft niks aan de hand. Afgelopen 2 weken is het in de schoonfamilie behoorlijk los geslagen (lees: een flinke escalatie) waar het op neer komt dat "ik" uitgekotst" wordt door deze familie. Jammer dat dit na al die jaren nog even vermeld wordt, maar goed.. ergens wist ik dit ook wel! Afgelopen zaterdag heeft mijn partner nogal woorden gehad met zijn moeder, maar de dinsdag (morgen) stond gepland dat de opa en oma onze dochter zouden ophalen. Nou had ik hier al geen fijn gevoel over gezien de hele situatie in die familie altijd. Het is pure negativiteit daar! En ik als mama wil mijn dochter daar niet aan bloot stellen. Maar nu??? Mijn partner vind het prima als de opa en oma haar komen ophalen, maar ik? Ik niet! Ik vreet mijzelf helemaal op bij het idee alleen al! Het voelt niet oke! Maar als ik het afzeg (of wij) dan ga ik ervan uit dat de bom nog meer barst dan dat nu het geval is. Dus eigenlijk een vrij moeilijke situatie. Moet ik mij eroverheen zetten en mijn dochtertje laten ophalen? Of? HELP!
Oh, ik ben daar wat simpeler in: niemand waar ik ruzie mee heb krijgt mijn kind mee. Dat is gewoon onnatuurlijk. (De volgende vraag is natuurlijk : hoe is het mogelijk dat jullie, als 'familie' zo slecht met elkaar overweg kunnen - dat is het echte probleem).
Ik zou dus eerst een heel goed gesprek aan gaan voordat ze mijn kind mee zouden krijgen. Ik zou me er ook zeker niet fijn bij voelen op deze manier
Je spreekt jezelf behoorlijk tegen in je bericht. Eerst geef je aan dat opa en oma jullie dochter altijd op mag halen voor wat leuks maar dat ze even moeten bellen van te voren. Nu hebben jullie een afspraak staan en geef je aan dat ke er al geen goed gevoel bij had door het gedoe in de familie altijd en nu na de escalatie wil je het eigenlijk helemaal niet. Hoe is het contact met jouw ouders, laat je ongewild niet aan je schoonouders merken dat je het liever niet hebt? Zelf zou ik mezelf er overheen zetten.
Ik vind de 'ruzie' met je schoonouders los staan van de relatie tussen opa/oma en kleinkind. Dat is ook niet leuk tegenover je man, het zijn zijn ouders. Ik zou de afspraak dus gewoon laten staan.
Dat mogen ze ook zeker, maar niet ten koste van alles. De afspraak stond voor de escalatie gepland en zaterdag is de rest van de bom gebarsten waardoor ik er nu geen goed gevoel bij heb. Het grote probleem is dat ik degene ben die mijzelf altijd over de bepaalde situaties heen moet zetten en eigenlijk nooit mijn mond open trek als er iets aan de hand is. Mijn schoonouders zijn normale mensen, maar een leuke opa en oma zijn ze niet. Het bestaat voornamelijk uit klagen, zeuren, ruzie schoppen etc etc. Zelf heb ik niet echt een band met ze.. Hun zoon heeft de verkeerde vriendin uitgekozen Helaas zie ik mijn eigen moeder maar hooguit eens per half jaar, dus dat zal het probleem niet zijn..
Precies! Alles in mij zegt ook.. Niet doen! Eerlijk gezegd wacht ik liever met dit alles en bepaalde zaken bespreekbaar maken na mijn zwangerschap, hoe raar dat ook mag klinken. Het is ook niet zo dat dit het eerste dingetje is, maar dit gaat al ellende lang zo. Hmm.. het enige probleem in het midden ben ik haha Althans, de ex van mijn vriend viel ook niet in de smaak.. dus aan wie zou het liggen?!
Misschien vanuit het kind gezien. Maar het werkt twee kanten op he? Mijn moeder was al dikke vrienden met mijn zoon toen hij 1.5 was. Ik zou dat niet afpakken alleen omdat het kan. Bovendien, mijn zoon was ook al dol op haar hoor lang voor zijn vierde jaar.
Eens dat het niet leuk is voor hem, alle behalve dat. Hij zou het liefst (zoals wij dat denk ik allemaal willen) een leuke opa en oma zien voor zijn prinses. En dat is helaas na ander halfjaar nog steeds niet het geval. De negatieve dingen in het leven tellen voor hun vele malen meer! Helaas!
En daar zit dus het probleem.. er is geen band tussen oma en kleinkind of opa en kleinkind. Omdat ze er niet zijn! Ik wil ook zeker niets afpakken, maar er valt ook niks af te pakken. De oma in dit verhaal heeft toen ik net zwanger was regelmatig een paar uurtjes mijn dochtertje meegenomen, waarbij terugkomst toch weer even geklaagd moest worden hoe zwaar het was voor haar.. op die manier kun je ook geen leuke band opbouwen. Daarbij... 1 van de laatste keren dat mijn dochter daar is geweest heeft ze wel geteld een lange vinger gegeten een potje voor baby's van 6 maanden.. snapje? Het is voor hun het principe dat ze kunnen pronken op Facebook e.d.. maar in real life loopt dit heel anders! Tot vervelends aan toe
Hier hadden ze naar de........ Kunnen lopen. Iemand die mij uitkotst ziet mij en de kinderen nooit meer.
Amen! Een vriendin zei.. het is jou kind.. mogen ze jou niet dan je kind ook niet! Misschien niet helemaal eerlijk, maar een kind en mama zijn 1. Toch?!
Ik zou proberen te kijken vanuit het oogpunt van jouw kind, ondanks dat ze nog jong is. Heeft je dochter plezier als ze bij opa en oma is of hen ziet? Dat kind en moeder één zijn klopt wel aardig, maar het hoeft geen band met iemand in de weg te staan.
Oh ik had niet begrepen uit je eerste bericht dat ze sowieso geen 'leuke' opa en oma zijn. Dat verandert de zaak wel. In dat geval heeft je dochter er ook niks aan en zou ik op grond daarvan afzeggen.
Dat probeer ik ook iedere keer weer te doen.. maar steeds wordt eroverheen gelopen. Mijn dochter heeft totaal geen band met ze. 9 van de 10 keer is het huilen geblazen als zij binnenkomen. Maar toch heb ik mijzelf er iedere keer weer overheen gezet. Want het zijn haar Opa en oma! Deze mensen leven zeg maar voor de buitenwereld.. daar is alles perfect en mooi. Ze hebben nog nooit iets leuks ondernomen met haar om uberhaupt een band op te kunnen bouwen, ik bedoel, in de box zitten en een lange vinger eten kan thuis ook, Snapje?!
Op zich een nobel uitgangspunt, maar zou jijzelf je kleine kind brengen naar mensen waar je ruzie mee hebt? Dat zou ik wel een beetje gek vinden. Straks worden ze boos op je kind, het blijft tenslotte je kind en misschien lijkt het wel op jou We kunnen hier eigenlijk niet helemaal over oordelen, omdat we ts en haar schoonouders niet kennen.
Ik blijf mijzelf voor houden dat ze wel een leuke opa en oma kunnen zijn.. maar helaas is tot op heden nog niet anders gebleken. Het is even leuk als ze stil is en wat lacht.. maar als ze gaat huilen, tsja.... dan is ze ineens niet meer zo leuk! Neemt niet weg dat ik ze niet in de weg wil staan om hun kleinkind te zien, maar wel als het ten kosten moet gaan van alles en daarbij de situatie zo dusdanig uit de hand is gelopen richting mij dat ik er misschien toch anders in moet gaan staan en niet over mij en mijn gezin heen moet laten lopen..