Voordat ik weer zwanger was zag ik wel op tegen de bevalling maar ik zou het wel overleven.... Maar nu ik zwanger ben wil ik absoluut niet meer bevallen (zal wel moeten natuurlijk). Mijn eerste bevalling was ingeleid met oxytocine bij 37+1. Ik belandde in een totale weeenstorm voor uren en uren. Ruggenprik werd gezet maar deed 't niet. Ik heb ongeveer 8u lang alleen maar kunnen schreeuwen en gillen van de pijn. Tussen de weeën door (2min op 30sec af) viel ik direct in slaap omdat ik kapot was. Het persen duurde ook 1,5u met vacuum.. Ik had om 2u het idee dat ik moest poepen en om half 7 mocht ik pas persen. Ik had het gevoel dat mijn buik openscheurde bij iedere (pers)wee. Deze baby wordt ook gehaald voor 38+0, en zal ook 4+ kilo wegen.... Maar ik trek het echt niet nog een keer zo'n weeentornado. Ik durf niet meer ik wil nooit meer zo'n pijn voelen... Maar ja hij moet er toch uit?
Ahhh ik herken je gevoel ts! Ik had bij nr 1 ook zo’n zelfde soort bevallig alleen niet ingeleid maar wel weeopwekkers omdat de weeenstormen die ik had niet voor ontsluiting zorgde. Ik heb echt huilend bij de vk gezeten toen ik zwanger was van nr 2,ik was zoooo bang voor herhaling. Praat er over met je gyn voor mij heeft dat uiteindelijk voor meer rust gezorgd. Nu hoorde ik ook iets langs komen over inleiden ivm groter kindje maar dit wil ik echt niet!!! Hoe groot was je eerste kindje en hoe groot schatten ze je 2de nu?
Mijn zoontje was p99,7 4+ kilo bij 37+1 Deze zal dezelfde kant op gaan en hij moet er sowieso uit voor 38+0 . Ik reken op 4+kilo met die termijn iig. Ik wil ook niet in het zkh bevallen waar ik nu onder behandeling ben. Ik twijfel of ik na 20 weken echo overstap of pas vlak voor bevalling. Expertise is wel beter in mijn behandelend zkh
Ja dat is indd wel flink voor 37 weken dan is weigeren van inleiden ook niet aan te raden. Mijn 2de was 4kilo met 39,3 weken maar geen inleiding en super snel gegaan. Probeer er positief naar te kijken de weg is al vrijer gemaakt al klinkt dat wel als dooddoener,dat snap ik volkomen.
Ik zou het ook goed bespreekbaar maken, ook bij je partner. Kan hij jou helpen je grenzen te bewaken? Wat wil je, wat is reëel en haalbaar? Kun je nog therapie oid volgen om je bevalling te verwerken? Mijn vorige, ingeleide bevalling was pittig (14 uur elke twee minuten weeën maar slechts drie cm ontsluiting daarna) maar de begeleiding was zo lief en respectvol dat ik er desondanks goed op terug kan kijken. Ik bedoel daarmee: soms kunnen de juiste mensen niet de omstandigheden veranderen maar wel jouw beleving beïnvloeden!
Een tip voor angst voor de bevalling ( niet alleenspanning maar geldt ook voor reële angst) Zelfhypnose. www.bevalling.org. Hier geen angst voor de bevalling zelf wel veel stress gehad tijdens de zwschap.
Dit vind ik een hele goede tip! Mijn bevalling was ook niet erg soepel, maar dankzij goede begeleiding kijk ik er toch positief op terug.
Allereerst je angsten bespreekbaar maken. Leg uit wat er mis ging in je vorige bevalling en bespreek wat je deze keer niet wil/graag wil vermijden. Zeggenschap over hoe lang je je lijf 'het zelf wil laten doen', dus wanneer er wee-opwekkers worden gegeven, en wanneer het infuus omhoog gaat. Ik denk dat een 'goede' inleiding niet voor weeënstormen zou moeten zorgen. Ik ben zelf twee keer spontaan bevallen, bij de eerste wel een weeënstorm, bij de tweede niet. De derde bevalling werd ingeleid op 38+5 ivm verminderd vruchtwater. Ik zag ook enorm op tegen weeënstormen maar dat gebeurde juist niet. Zo is het gelopen: 23.30 uur: in het ziekenhuis werd ballonkatheter geplaatst. Lichte weeën tot gevolg 6 uur: gyn verwijdert ballonkatheter (krap 4 cm) en breekt meteen de vliezen. Weeën worden heftiger 7 uur: 5 cm ontsluiting. Ik word aangesloten op het infuus met weeënopwekkers. Vanaf dan lijkt mijn lijf een machine. Ik krijg krachtige weeën die ongeveer een minuut duren. Daarna een minuut rust. Dit gaat zo door tot 8.20 uur. Ik begin net moe te worden, tot de dokter zeg dat ik 10 cm heb en mag persen. Precies op dat moment gaan de ontsluitingsweeën over in persweeën 8.35 uur: dochter geboren. Mijn gynaecoloog was nogal proactief. Ook al werden mijn weeën al krachtiger na het doorprikken van de vliezen heeft hij toch het infuus aangezet. Heel veel hangt natuurlijk af van de hoeveelheid wee-opwekkers en hoe snel ze het infuus omhoog zetten. Ik heb hier gezien dat de vroedvrouw drie keer aan het infuus heeft gezeten, in 1,5 uur tijd.
Ik zag ook enorm op tegen mijn derde bevalling ivm heftige weeenstorm door inleiding bij de tweede. Toen wilden ze me ook geen pijnbestrijding geven. Toen mijn vliezen braken bij de derde raakte ik echt in paniek dat ik nu echt moest gaan bevallen. Omdat er niks spontaan op gang kwam daarna moest ik ook nog weer worden ingeleid. Wat hielp was dat ik deze keer goede afspraken kon maken over de inleiding en daardoor meer controle. Ze zouden het infuus veel langzamer opbouwen en in overleg met mij, en kon van tevoren al afspraken maken over pijnbestrijding. Hierdoor heb ik echt een hele goede bevalling gehad. Na het aanzetten vh infuus met weeenopwekkers op de laagste stand gebeurde er de eerste 2 uur niks. Toen in overleg met mij naar stand 2 gezet. Toen kwamen de weeen op gang. Na een tijdje vroegen ze of hij hoger gezet kon worden maar omdat ik voelde dat de weeen steeds heftiger werden zij ik nee. Dat was ook niet nodig want ben uiteindelijk binnen 2 uur bevallen, met een beetje remyfentanil op t laatst wat vooral hielp te ontspannen. Persen was ook zo gedaan. Dit was echt een fijne bevalling (voor zover dat kan dan), omdat het zon rustige opbouw had en er echt goede afspraken waren gemaakt en aan gehouden. Ik zag er zo tegenop en het viel enorm mee. Dus: bespreek het van tevoren, en zeg wat je wel en niet wil! En ook: na een eerste is toch wel echt de baan vrij gemaakt dus gaat het makkelijker. (Mijn eerste bevalling duurde 48 uur, en de tweede 1.5 uur maar dat was dus die heftige weeenstorm)
Herkenbaar. Maar een 2e bevalling is in bijna alle gevallen makkelijker en sneller dan de 1e! Alle spieren zijn al eens opgerekt. Er is meer ruimte en jij weet wat je moet doen. Bespreek je ervaring met de verloskundige en kijk of je dingen kunt aanpassen. Vaak helpt het om te gaan staan of zitten. En denk ook eens aan een baarkruk. Dat kan heel veel verschil maken.
Heel herkenbaar, ik werd ook met de dag 'banger' en ook tijdens de bevalling bleef ik bang voor wat komen ging. Ik zou het goed bespreken met je verloskundige. Ik dacht tijdens het bevallen veel aan m'n dochter, hoe ze zou reageren als ze voor het eerst de baby zou zien, dat hielp me er echt een beetje doorheen.
Ondanks dat ik mijn bevalling wel goed heb verwerkt, zie ik nu al op tegen een eventuele tweede. Ben spontaan bevallen, maar wel hele heftige weeenstorm. En door nabloeding aan infuus met wee opwekkers, waar ik veel te heftig op reageerde. Wil dan ook absoluut niet ingeleid worden, denk dat dat nog mijn grootste angst is, weer aan dat infuus.. Bespreek alles goed. Maar een duidelijk geboorteplan. En als jij je prettiger voelt in een ander ziekenhuis zou ik zo snel mogelijk overstappen!