Ik moet het even kwijt! Ik lees er hier al meer over dat wanneer meiden tegen de uitgerekende datum komen er ineens heel veel wordt gebeld hoe het gaat enzo. Ik ben nu 31 weken (pas) zwanger en wordt er helemaal knetter van. Dan neem ik een keer niet op omdat ik in vergadering zit ofzo, wordt er meteen drie keer gebeld gevolgd door een angstige voicemail "ik hoor niks van je, gaat het wel allemaal goed" waarna ik weer terugbel en dan zijn die mensen ook vet in de stress. Normaal neem ik zo vaak niet op, maar nu denken mensen meteen dat ik ondersteboven met weeen in de goot lig denk ik... En nog zoiets. Iedereen zegt dat ik rustig aan moet doen, maar iedereen wil afspreken. Dan zeg ik dat ik het weekend echt nodig heb om bij te komen van mijn werk en dat het wel komt, en dan denken ze allemaal "maar eventjes kan toch wel". Zo heeft schoonmoeder er een handje van om altijd onaangekondigd langs te komen. Omdat het al drie keer gebeurde dat ik op zondag om half 11 lekker in mijn badjes mijn huis aan het soppen was terwijl ze langskwam, is mijn nieuwe tactiek om gewoon pas de voor gordijnen open te doen als ik aangekleed ben en mijn huis schoon. Wat dan weer lijdt tot bezorgde telefoontjes als "ik zag dat je gordijnen om half 12 nog dicht waren, is alles wel goed?!" Grrr...... En dan het laatste, ook over rustig aan doen. Iedereen roept het, rustig aan, denk om jezelf. Maar niemand vraag zich af hoe mijn huis dan schoonkomt (vriend is veel weg voor werk, nu bijv weer een maand) of biedt aan om iets te doen. Dat hoeft van mij ook niet, maar dan wel commentaar leveren als ik zeg dat ik net even het stofgezogen. Verder allemaal hartstikke lief, en ik mag ook niet klagen omdat iedereen zo betrokken is, maar ik hou mijn hart vast voor als ik over 3 weken met verlof ben en wanneer ik tegen de uitgerekende datum kom.... Ben benieuwd of meer mensen dat nu al hebben!
Ja hoor, hier hetzelfde. Ik moet inderdaad van iedereen rustig aan doen, maar dat ik een huis heb dat schoon moet, honden heb die uit moeten en nog meer van dat soort dingen wordt gewoon vergeten. Of, nog mooier, "Dat kan toch ook wel een dagje wachten?". Tuurlijk joh, m'n honden plassen wel gewoon een dagje niet. Dat overbezorgde is ook verschrikkelijk, ik word er een beetje rebels van moet ik zeggen. Kan inderdaad niet eens even plassen, want als je dan je telefoon niet opneemt staat "the cavalry" al praktisch klaar om in actie te komen. Lullig voor ze, want ik plas gemiddeld 100 keer per uur en ik neem geen enkele keer m'n telefoon mee. Maar goed, het is goed bedoeld zullen we dan maar zeggen. En van al dat zuchten om die onzin leer ik al heel goed puffen, da's ook weer een voordeel.
Ik merk wel dat mensen zich meer om je bekommeren. Op zich is dat lief bedoeld, maar ik heb gewoon niet altijd zin om over mijn zwangerschap te praten. Soms neem ik gewoon de telefoon niet op, dan zeg ik wel dat ik net even onder de douche stond of net op de wc ofzo. Ik denk wel dat het erger wordt naarmate je dichter bij de bevalling bent. Ga er maar gewoon vanuit dat het goed bedoelde bezorgdheid is...
Sammeke: je had me alweer gevonden hihi . Adriana: ik ga er ook zeker vanuit dat het goed bedoeld is hoor! Alleen even naar de wc of douchen kan dus eigenlijk ook niet zonder dat je je bijna schuldig moet voelen dat je weer mensen angsten hebt bezorgd .
Ik ben "nog maar" op 25 weken, maar door mijn BI en ischias krijg ik gelukkig alle hulp die ik nodig heb... ik moet ze alleen wel vragen om langs te komen, want mijn ouders en schoonouders willen ons niet "lastigvallen"... Ideaal
Ik vind het wel lief/aandoenelijk als mensen zo overbezorgd reageren. Ik kan het wel waarderen. En dan men zegt: rustig aan doen he, is vaak een soort stopwoord. Men weet heus dat je dan nog wel wat doe, maar dan op een rustige tempo. Denk maar zo, als het andersom was, men toont geen interesse ofzo (was bij mijn schoonfamilie zo. En nu is alle contact verbroken) is dat ook niet leuk. Geniet gewoon van al die aandacht. Straks (een tijdje na de bevalling) is het wel over
Ik moet wel even grinniken om jullie berichtjes. Lief toch dat iedereen zo meeleeft, maar.... ik kan me voorstellen dat je er helemaal knetter van wordt. Hier heb ik er gelukkig geen last van want het is natuurlijk 'al' de derde. Waar ik wel knetter van word is dat mijn schoonouders altijd, echt altijd sterkte tegen me zeggen als ik ze gezien heb. Alsof zwanger zijn echt een ziekte is (en dan weten ze niet eens wat er allemaal speelt als BI en tegen zwangerschapsdiabetes aanzitten, want als ze dat weten dan weet ik helemaal niet hoe ze gaan reageren.). Het is natuurlijk hartstikke lief bedoeld, maar mijn leven gaat gewoon door, kinderen naar school en psz, gastkindjes opvangen en mijn huisje schoonmaken en dat met een man die heel veel in het buitenland zit voor zijn werk. Het is pittig, maar ik geniet met volle teugen van mijn groeiende buik.
MayD: Klinkt ideaal . Nouja, je klachten natuurlijk helemaal niet, maar wel dat je hulpt hebt op de momenten dat je er behoefte aan hebt! Loes: nou ik vind het bellen op zich nog tot daar aan toe, maar het te pas en te onpas voor de deur staan zonder even te bellen vind ik echt niet meer aandoenlijk hoor . Sam: heerlijk kind Kyra: ojaaa, ook heel herkenbaar. Zeg je gedag als je weer gaat, nou STERKTE weer he, of het een lange lijdensweg is je leven de 9 maanden dat je zwanger bent. Mijn werk wordt nu duidelijk zwaarder maar ik geniet er echt wel van hoor. Ben benieuwd naar mijn mannetje maar ben het zeker nog niet zat.
Meid, daar heb je helemaal gelijk in. Dat kon vroeger mijn s.vader (in de tijd dat we nog wel contact hadden) ook zeer regelmatig doen. Ik kon wel honderdduizend keren zeggen dat ik dat niet op prijs stelde, dat ik wou dat hij eerst even zou bellen. Maar die man had een bord voor zijn kop. In zijn tijd deden mensen dat niet, dus nu hoefde hij dat ook niet vond hij. (zou ook mede een reden zijn waarom we nu geen contact meer hebben. We kwamen hier ook nooit over uit. Succes,