Even snel reageren, want ik moet zo naar mijn werk. Mijn dochtertje was ook zo'n snel overprikkeld kindje. Hierdoor raakte ik zelf ook in de stress en juist op díe momenten ging het met haar he-le-maal niet. Hierdoor zaten we wel eens met z'n tweetjes te janken op de bank. Klinkt dramatisch, maar daarna luchtte het wel op. Nu is het voor mij nog steeds een valkuil. Als ik slecht in mijn vel zit, dan reageert ze daar meteen op. Veel jengelen en slechter slapen. Mijn tip voor jou: alles even loslaten, haal tien keer diep adem en begin met de dag. Niet naar de klok kijken, maar gewoon naar je kindje. UIt die stress stappen en dan weer opnieuw rust en regelmaat toepassen. Deed ik ook, werkte het niet dan deed ik haar bij mij in de draagdoek of sliep ze bij me aan de borst. Echt, dat slapen komt dan vanzelf!
Senna is van jongs af aan ook een heel gevoelig meisje en is erg snel overprikkeld. Toen ze jonger was, was het helemaal een ramp. Waren er vreemden in huis dan was het al bal. Ik heb van de een op de andere dag alle prikkelbare dingen geschrapt. Geen drukke speeltjes in de box waar muziek uitkomt oid. Geen harde geluiden in huis (nu valt dat niet mee als je meer kinderen in huis hebt, maar ik geef even aan wat bij mij hielp) rust en regelmaat. En dat hield bij ons in: wakker worden, verschonen, voeden, box en daarna weer naar boven. Mijn vriend heeft een week geprobeerd om haar in slaap te laten huilen maar daar werd ze alleen maar onrustiger van. Daarom heb ik haar van jongs af aan in bed gelegd, pink gegeven of ik hield de speen in haar mond. Ik bleef/blijf ook altijd even bij haar als ze in bed ligt. Ik merkte dat ze helemaal overstuur werd als ze mij weg zag lopen en daarom blijf ik vijf minuutjes bij haar. Daarna kan ik rustig weglopen en valt ze zelf in slaap. Senna heeft nu nog last van prikkels hoor. Als er visite is of er zijn andere kinderen over de vloer die hard schreeuwen of gillen dan huilt ze snel en is daarna wat van slag. Ze moet er wel aan wennen, maar ik neem haar dan wel serieus. Mensen om mij heen zeggen snel van: laat maar zitten en huilen, ze moet er toch doorheen maar zo werkt het bij mij niet. Ik kan soms ook wel wat jaloers zijn op mensen die een kindje hebben wat ze overal mee naar toe kunnen nemen en dat overal slaapt. Maar ik zou voor geen goud mijn meisje willen ruilen (haha)!
@MerleQ: tja, dat wisselt hoe lang die sprongetjes duren. Hier herkennen we de een wat duidelijker dan de andere. OP www.oeiikgroei.nl kun je er meer over lezen. Zelf hebben wij het boek en dat helpt in ieder geval wel om een beetje te weten wat je kunt verwachten en wat je kunt doen om je kindje enerzijds te ondersteunen in dat ontwikkelingssprongetje en anderzijds te weten hoe je ze kunt stimuleren erin. Wel een aanrader, wij hebben het boek trouwens via marktplaats gekocht: er verschijnen om de haverklap nieuwe drukken, (waarschijnlijk omdat ie veel verkocht wordt), maar inhoudelijk wijzigt er weinig... @Line: thanks, ja, dat helpt idd wel goed vaak... even uit die stress. Herken alleen wel dat ik zelf dus ook helemaal overprikkeld raak door de vermoeidheid en dat het dan dus steeds moeilijker wordt om alles maar even los te laten enzo. Lig ik doodop in bed, blijft het maar malen door m'n hoofd, en dan gaat het echt om de idiootste kleine dingen Heb me voorgenomen om vandaag in ieder geval steeds met Thirza tegelijk op bed te duiken, dus ik duik er hier zo ook weer in. Ff bijkomen... Het lijkt vandaag wat beter te gaan, ze heeft vanochtend redelijk probleemloos 3 kwartier geslapen, en ik zie weer vermoeidheidssignaaltjes bij haar, dus we zijn alweer een stapje verder dan gisteren. Pfff... @Saskia: dat ga ik dus ook maar doen: als we ergens zijn Thirza gewoon in de draagdoek (liefst zou ik er nog een tentje om heen bouwen ook, LOL, zodat er ook niemand aan haar gaat zitten prutsen... stom he, ik vind het namelijk wel hardstikke leuk als mensen zo weg van haar zijn, (ze is echt een leuk kindje om te zien en iedereen roept ook dat ze zo wijs uit haar ogen kijkt. Dat is ook zo, maar waarschijnlijk 1 van de redenen dat ze zo snel overprikkeld is ook, naast de kiss, dat ze dus zo alert is en alles graag mee wil maken). En idd, ik weet ook dat als ze wat ouder wordt, het allemaal wel minder heftig zal worden. 't Is alleen als je zelf hardstikke moe bent, echt een opgave om de rust te bewaren en het allemaal te blijven doen... ik slaap tegenwoordig niet meer dan 6 uur per etmaal en dat is veel te weinig voor mij En grote probleem is dus dat ik vanaf het begin van de zwangerschap zo slecht heb geslapen en het er voorlopig niet naar uitziet dat er langere nachten aan gaan komen Wij wachten dus nog wel even met een volgend kindje, Als Thirza mij straks meer rust gunt, ga ik eerst minstens een jaar bijslapen! LOL @Anna: dat laten huilen werkt hier meestal ook niet echt... 9 van de 10 keer zet ze het vrij direct op een krijsen en daarvan valt ze nou niet bepaald in slaap. Ze wordt er alleen maar nog vermoeider van, weer sneller overprikkeld, enz, dus dan krijgen we hier een negatieve spiraal naar beneden Af en toe ook weer wel hoor, ik heb haar om 11 uur op bed gedaan en ze is pas een kleine 10 minuten nu stil, heeft een klein half uur liggen jengelen. Dan valt ze uiteindelijk wel in slaap, dus dat laat ik dan toch maar gaan, want dan valt ze tenminste af en toe ook nog op eigen kracht in slaap Hier dus ook gelijk van slag als er drukte is in huis, (en dat is al als de kids van mijn man hier voor hun bezoekweekend zijn. Die zijn gelukkig al wel 6 en 8, dus die sturen we dan in ieder geval 1 keer per dag even naar buiten te spelen, zodat het EN even rustig is in huis EN zij hun energie kwijt kunnen). Knap balen dus, want ik ben nogal van de visite enzo, hou er erg van om mensen over de vloer te hebben of zelf te gaan... dat zit er dus even niet in Ik ga die druppels maar eens proberen waar Jada het over had.... Kijken of ze daar een beetje goed op reageert.
@Jada: ga ik maar eens proberen dan... Alles voor een meisje dat gewoon lekker in haar velletje komt en niet zo gauw meer van slag af is. Klopt trouwens dat die alcohol dan geen kwaad meer kan: die is allang verdampt als het in kokend water is gegooid, Maar zal eens zien of het natuurwinkeltje hier bij ons iets heeft wat ik ook zo kan geven, (ben ik even blij dat er hier zo'n winkeltje in de buurt zit!).
@rozemarijke: mja het was bij ons in 1 klap duidelijk toen ik 1 hele verjaardag met anne doorgebracht heb op de slaapkamer van de jarige ben zelf altijd nogal (iets te wellicht) tactvol maar toen iemand vroeg waarom ik niet bij de rest van de visite zat kreeg diegene vol de wind van voren. (wel vriendelijk.. maar ook gewoon de harde waarheid) en diegene heeft dat kennelijk ook doorgebriefd bij de rest van de visite (bij binnekomst dook er letterlijk 3 man IN de maxicosi.. anne begon met huilen en is niet meer gestopt... enige wat hielp was de borst geven. maar dat hou je ook geen hele dag vol ) maar anne is nu zo goed als 17 maanden oud.. en wij hebben ook niet zo de behoefte aan een volgend kindje nog hoor eerst bijslapen, niet meer ziek zijn etc (eerst huilbaby, dan mama oververmoeid, daarna papa burnout, nu mama weer ziek... eerst even alles weer op een rijtje hoor) en dan gaan we er misschien over nadenken maar dat eerste half jaar met anne.. dat voel ik nog dagelijks in lijf en leden gelukkig is ze superlief dat maakt alles weer goed
@Kissie: dat is niet echt een optie als je kindje van alle prikkels wakker blijft... Liefst zou ik haar slaapkamertje totaal verduisteren, want het lijkt erop dat ze dan, bij gebrek aan prikkels, toch wel gaat slapen. Maarja, da's niet echt te doen hier: dan moeten we zowel voor het raam als voor het deurraampje een totaal verduisterende oplossing vinden en die zijn er vrijwel niet, (of onmogelijk duur). @Saskia: pfff, nou, ik hoop dat we het hier eerder onder controle hebben hoor, Maar wel herkenbaar wat je schrijft: ik heb echt de neiging alles nu maar te weren, want ze raakt echt overal van de leg van Ben bang dat er in onze omgeving ook wel weer mensen zullen zijn die dat niet snappen of het persoonlijk gaan nemen, (alsof we hen daar mee zouden willen pakken, mijn schoonouders zijn daar bijvoorbeeld erg goed in...) Maar goed, alles voor je kind, merk ik al wel bij mezelf, iedereen die het niet gaat snappen, weet ik gelijk ook weer wat we daaraan hebben dan. We zien wel... Hier ook zo'n situatie met een verjaardag gehad: schoonpa, opa en zwager praten allemaal nogal hard, zijn nogal luidruchtig. Mijn man is altijd redelijk rustig, maar lijkt -nu ik dit zo opschrijf- daar vreselijk overprikkeld van te worden en gaat dan ook vreselijk druk worden. Die betreffende verjaardag heb ik dus bijna een uur boven over de gang gelopen met Thirza in de draagdoek, al liedjes zingend, voordat ze rustig werd. De avond en dag erna waren echt rampzalig Ze heeft het niet van een vreemde iig 'k Had een vent moeten zoeken die niet zo snel overprikkeld is, LOL Maar ze is idd wel superlief, dat maakt een hoop goed, En als ze wakker is, is ze eigenlijk altijd vrij rustig en tevreden. Ze reageert in ieder geval op vermoeidheid niet echt met drukdoenerij of gehuil, (wat gelijk ook wel weer lastig is: dat doet ze pas als ze goed overprikkeld is). Van het kind van een ander zou ik dit in ieder geval niet trekken hoor! Pff...
@rozemarijke: mja hier was het hoofdprobleem ook niet dat ze snel geprikkeld was dat was (en is) ze wel maar ze had toen ook nog stevige last van dr reflux omdat we toen nog niet wisten wat het was dus ook in een lege omgeving.. zijn er dan gewoon altijd min of meer prikkels welliswaar in een andere vorm.. (namelijk een slokdarm die volcontinu pijn doet en je eten dat steeds omhoog komt) denk dat als ze daar geen last van had gehad.. dat ze een heel adnere baby was geweest grappige is wel dat ze nu best wel een hoge pijngrens blijkt te hebben.. maar eh.. vandeweek gelikt worden door een koe op de kinderboerderij.. was genoeg om die nacht weer 4x gillend wakker te worden ze is helemaal gek op koeien.. maar zo'n grote koe is toch wel eng.. (op plaatjes zijn de leukste overigens.. typisch genoeg) maar nu was er een kalf... en die zijn toch zeker de helft kleiner.. koeverslaving is weer goed aangewakkerd dus
@Saskia: ja, ik heb met 3 weken dus al gedacht: zal ik toch niet naar de osteopaat met haar? Maarja, krampjes kreeg ik redelijk onder controle en slapen ging weer beter. Vervolgens reflux-achtige verschijnselen, maar ach, als we voorzichtig deden, ging het wel redelijk en ze was een paar keer verkouden, dus zal het daar niet van komen? En vervolgens hielp inbakeren ook wel wat, dus ja... Heb nu achteraf zo'n spijt dat ik toen met 3 weken niet gelijk ben gegaan! Dan hadden ook wij hier een totaal ander kind gehad Als opa en oma hier zijn, wil ze nog wel op schoot, alhoewel het steeds sneller is dat ze begint te huilen, (toch een vreemde, zo vaak ziet ze de opa's en oma's niet, dus toch teveel prikkels dan). Maar als we ergens anders zijn, dan is de boot dus gelijk aan als opa/oma/tante of wie ook haar even vast willen houden Ik heb hier trouwens ook sterk de indruk dat ze een pijngrens heeft om u tegen te zeggen, (en als ik dat dan weer tegen mensen zeg, hoor je ze ook denken: jahoor, vast, alsof jouw baby niet huilt als ze pijn heeft...). Maar idd: ze huilt op zich vrij weinig, (zolang ze bij een van ons is) terwijl ze wel veel pijn moet hebben gehad van het kiss-syndroom en van het opspugen, dus ja: onze dame lijkt dus echt wel een harde tante wat dat betreft...
mja wellicht dat als ze klein zijn en dan last hebben van reflux of kiss.. of iets andes dat pijn doet dat ze dan toch tja.. "wat meer gewend" zijn eigenlijk best sneu... maar op zich nu wel makkelijk want als ze nu huilt omdat iets pijn doet is een aai over dr bol vaak wel voldoende
Nouja, daar kijken we dan maar alvast naar uit, Ik ben al twee pieperds gewend wat dat betreft (stiefkids, niet echt hoge pijngrens ), dus zou wel een mooie afwisseling zijn als Thirza straks gewoon een stoere die-hard is,
heey, bij noa was dit ook zo alleen geen kiss 3 dagen na dat ze geboren was wou de hele fam haar natuurlijk vast houden wat logisch is,, dus zo gezegd en zo gedaan, wou der op bed leggen gewoon niet willen slapen oke dan maar naar huis,, wij thuis weer op bed leggen weer niet slapen, ben met der tot 3 uur in de nacht bezig geweest,, elke keer als ik der terug legte gillen,, tot ik van nijd haar maar bij mij op de borst heb gelegd en zo zijn wij uiteindelijk in slaap gevallen,, nu 5 maanden verder kan ze er nog niet tegen, met nieuwjaarsdag de hele fam langs geweest zat ik met een kind dat weer niet wil slapen afijn we hadden 3 januari een nieuwjaarsreceptie en ik had mezelf voorgenomen dat ze lekker bij mij bleef of lekker in de kinderwagen toen kwam oma want ja ze wou haar natuurlijk showen aan de hele familie(onze familie is heel groot dus de meeste mensen komen dan ook niet op kraamvisite.) afijn ik al zeggen dat ik geen zin heb in een kind dat niet wil slapen en weet je wat ze zegt dan moet je haar een zetpil geven (als het niet hoeft hoeft het toch niet ga haar niet onnodig een zetpil geven ) nee daar wordt ze dan rustig van (ze word ook rustig als je niet langs al die mensen gaat denk ik dan ) maar ik heb het nu een aantal keer gezegd maar er wordt nog steeds niet geluisterd, maar 1 tip probeer het wel vol te houden,, probeer ik ook maar ik heb van die doordrammers in de familie
Over dat verduisteren.... ik was zelf erg gewend aan een donkere kamer en toen ik vroeger bij mijn vriend sliep was het daar vrij licht. Toen hebben we gewoon een vuilniszak tegen het raam geplakt. Misschien kan je zoiets doen. En dan aan de buitenkant van het raam en de deur he. Of plakfolie?
Ja, heb ik ook wel aan gedacht, maar dan is je kamer dus continu donker en het is ook wel fijn als ik er gewoon daglicht kan hebben bij het verschonen en omkleden enzo.... Vandaag gaat het trouwens redelijk: 't is buiten wat donker, dus met het verduisterende rolgrodijn dicht is het nu in ieder geval schemerig op haar kamertje... scheelt gelijk een eind.
je moet maar zo denken jij bent de baas over jou kleintje en dat hebben ze maar te respecteren, ze mogen noa nu alleen maar vast houden als ze echt wakker is en goed heeft geslapen
Ik heb regelmatig 'woorden' gehad omdat ik bewust alles zo rustig hou voor Senna. Bezoek kon Senna even vasthouden (naaste familie dan) en verder niet. Ik heb meerdere malen boos gehoord: ik heb haar nog nooit de fles mogen geven (ik kolf fulltime omdat Senna de borst niet wil). Tja jammer dan. Mijn kind en ik weet als geen ander wat Senna hebben kan en wat niet. In het begin voelde ik me wel eens schuldig maar naarmate ik steeds beter ging merken dat Senna het zo goed doet op mijn werkwijze ben ik die onzekerheid en schuldgevoel totaal kwijtgeraakt. Ik heb ook vanaf week drie ofzo, Senna's kamer helemaal donker gemaakt als ze ging slapen. Hiervan werd ze rustiger waardoor ze soms wat sneller in slaap viel. Volg je gevoel, hou het zo rustig mogelijk en je zult zien... als je baby iets ouder is dan wordt het allemaal wat makkelijker.
Dan gaan we toch ook maar verduisteren, denk ik... Nog even iets handigs vinden voor de ramen dan... voor het deurraampje wil ik prima een vuilniszak plakken, kan me niks schelen hoe dat eruit ziet, , maar voor het gewone raam moet ik toch wel iets hebben wat open en dicht kan. We hebben nu een verduisterend rolgordijn, maar dan is het nog hardstikke licht op haar kamertje... zeker als de zon schijnt, (die staat de hele middag op haar kamertje).
ik heb ook verduisterd, na dat ze smiddags nooit sliep nou verduisterd en slaapt smiddags heerlijk in der bedje
Mooi, manlief is morgen thuis aan het werk, dus dan ga ik Thirza maar eens even bij hem stallen en aan de slag met vuilniszakken en tape enzo,