Hoi, Mijn zoontje van bijna 2 slaapt de laatste 1,5 week ineens heel slecht. Na een moeilijke opstart de 1e maanden (huilbaby) ging dat na een maand of 6 beter. Sindsdien eigenlijk prima, hij slaapt 's middags nog zo'n 1,5 uur en heeft dat echt nodig. 's Avonds breng ik hem tussen 19.00u en 19.30u naar bed, lees nog een boekje voor en hij krijgt een fles warme melk en hij sliep dan gewoon door. Wel altijd vroeg wakker, maar ik dook er dan ook gewoon maar vroeg in. Alleen de laatste 1,5 week is het drama, met name 's avonds. Gillen als ik hem op bed leg en de kamer uit loop, zodra ik erbij ga zitten gaat ie meteen liggen en valt uiteindelijk in slaap. Ik heb hem 1 keer 's nachts bij me in bed gelegd, ik ben net begonnen met een nieuwe baan en alleenstaand dus moest echt even een nacht slapen. Dat vind ik tijdelijk geen probleem, maar ik wil op den duur ook graag mijn avonden weer terug. Soms het is aan het begin van de avond met het in slaap vallen, soms ook midden in de nacht. Hij is niet ziek en is overdag wel gewoon vrolijk en zichzelf, hoewel ie de laatste paar dagen wel sneller moe is natuurlijk. Wat kan dit zijn? Verlatingsangst? Nachtmerries? Uitproberen? En wie heeft er tips?
Uitzingen vrees ik. Hier hebben we nu ook zo'n periode, moord en brand met naar bed gaan. (Kan dr ledikant gewoon zelf uit, kamer niet ivm katten, berg knuffels). Nu sjouwde ze ineens erg met dr dikkie dik boekjes en eentje van kikker. Dus ik heb dr twee kleine karton boekjes meegegeven en als ze nog niet wilde slapen of ze dr knuffies misschien wilde voorlezen en tegen dr knuffies gezegd dat als zij goed luisterde en lief waren dat zij misschien wel wilde voorlezen voor ze, voordat ze allemaal gingen slapen. Ik zag aan dr koppie dat ze ineens helemaal omsloeg. Vervolgens "slaap lekker allemaal!" Probleem was ineens spontaan over, hoor niks van "voorlezen" overigens hoor. Spelen in bed/kamer heb ik nooit moeilijk over gedaan, dus die "bonus" dat zij mag voorlezen is echt niks, maar het is "vrijheid", "ze mag wat" en het is anders dus dan is t ineens heeeeeel bijzonder. Ben soms maar een beetje creatief, heb echt niet altijd een idee wat t nou weer kan wezen, proefgewijs proberen met dingen die t minst vervelend kunnen wezen als t een nieuwe gewoonte wordt. Ik las altijd in bed, dus tja als dat een blijvertje wordt zal ik er geen moeite mee hebben. Zelfde als dat ze uit dr bed kon en meer speelde als sliep de eerste periode, veelal lag ze in de ochtend naast dr bed tussen een berg knuffels. Heb t laten gaan, uiteindelijk was t met een week normaal en lag ze gewoon weer in bed. Had ik elke keer ingegrepen en dr op bed gelegd was ik nu nog aan de gang denk ik met t nieuwste spelletje.
Ja ik zie het ook als fases en ga er eigenlijk gewoon in mee. Als hij rustig gaat slapen als je even naast hem blijft zitten dan zou ik daarvoor kiezen. Het kost je even een paar (misschien iets langer) minuten, maar daarna heb je dan gewoon de avond voor jezelf. Zelfde met in de nacht wakker worden, hier komt dochter dan gewoon tussen ons in verder slapen. Ik ben daar eigenlijk heel 'makkelijk' in en kies de manier waarop we allemaal het snelst weer slapen (of in slaap komen). Hier zijn het namelijk echt fases, mijn dochter bv is de afgelopen 2 maanden eigenlijk elke nacht tussen ons in gekropen om verder te slapen en nu deze week heeft ze in ene elke nacht gewoon in der eigen bed geslapen, zonder dat ik daar iets voor heb hoeven doen. Blijkbaar had ze ons die andere nachten nodig en lukt het haar nu weer om verder te slapen zonder ons, heeft zich prima zelf opgelost dus. Mijn zoontje heeft recent ook zo'n periode gehad dat hij hysterisch werd als we de kamer uitliepen als hij naar bed ging. Heb ik gewoon aan toe gegeven en een kwartiertje bij hem gezeten, totdat hij rustig sliep. Wel elke avond eerst zelf in bed leggen, weltrusten wensen en de deur dicht doen, werd hij hysterisch dan kwam ik terug en ging ik bij hem zitten, bleef het stil dan liet ik hem gewoon liggen.