Wat ik in je verhaal lees zijn hele duidelijke tekenen van zware reflux (incl het overstrekken). Nutriton kan dan echt niet helpen. Mijn zoon ging van nutriton alleen meer huilen. Daarnaast ben jij oververmoeid, waardoor je onrealistische verwachtingen hebt naar je baby. Wat je hierboven schrijft kun je niet verwachten van een baby, dat weet je zelf toch ook wel? En ten slotte: ga hulp zoeken voor je kind!! Dat kan niet vaak genoeg gezegd worden. Je kind heeft pijn en heeft hulp en liefde nodig! Krijsen is de enige manier waarop hij om hulp kan vragen. Wil je nou echt niet naar de ha omdat je bang bent voor een psych terwijl je kind 24 pd ligt te huilen?
oh meid, wat balen! Geef in het ziekenhuis inderdaad aan dat het nu niet gaat lukken - dat je je man al nodig had voor de hulp thuis met de kleine en voor hem moeten zorgen is geen optie! Als je thuis bent met je kleintje, kun je dan misschien -al is het maar een uurtje- 'afgelost' worden door vrienden of andere familie om éven met je huilende kindje te kroelen? heel veel sterkte meid.. hou vol - trek aan de bel - het komt écht goed uiteindelijk, maar vraag en accepteer (proffesionele) hulp!
Waarover liggen jullie dan in de clinch? Jeetje dat kan er ook nog wel bij, je man een brommer ongeluk Heel veel sterkte!! Succes met de operatie. Misschien kan de kleine man vandaag bij je ouders blijven?
Sterkte meid! Maar maak nu meteen goed gebruik van de gelegenheid, je moet nu wel hulp zoeken want een huilbaby, een peuter en een man met een gebroken been, dat gaat niet... Ga naar de huisarts, doe het complete verhaal en zorg dat jij en je zoontje geholpen worden. En als je naar een psych moet, so what? Die kan vaststellen hoe je het jou is en welke hulp je kan gebruiken. Je geeft zelf aan dat je steun nodig hebt. Ik duim voor julie, dat je man volledig geneest en dat je zoontje snel geholpen wordt.
Sterkte meid, wat heftig allemaal Maar misschien kun je toch proberen om in het ziekenhuis een ka naar je zoontje te laten kijken? Toen ik zelf in het ziekenhuis kwam, was dat geen enkel probleem; de ka kwam vrij snel langs om te kijken bij mijn dochter en heeft haar nog een paar keer onderzocht daarna. Dus gewoon doen alsof je gek bent en als er een arts bij je man is, daarna gewoon eens zeggen van 'goh, ja, het is ook echt heel zwaar nu allemaal, helemaal omdat ons zoontje ook de hele dag huilt... is het misschien mogelijk dat een ka even naar 'm kijkt?'. En als dat niet werkt, bel dan ajb gewoon vandaag nog de HAP en leg uit dat het nu allemaal echt heel veel is en je écht wil dat iemand serieus naar je zoon kijkt, omdat je het niet vertrouwt.
Ik hoop echt dat je wat met de adviezen van mijn voorgangsters gaat doen. Het klinkt alsof er echt iets aan de hand is met je kindje, een baby huilt echt niet zoveel. Ons mannetje deed dit ook en bleek reflux, KMA etc. te hebben. Daarnaast is er idd ook echt iets aan de hand met jou en dat is heel rot voor je. Hiervoor heb je prima medicatie en die kan een psycholoog voorschrijven en geloof me, hetvwerkt echt. Vraag hulp!! Echt doen hoor. Daar hoef je je niet voor te schamen, integendeel
Tijdens de operatie van mijn man heb ik gepraat mijn mijn moeder en schoonmoeder over onze relatie. mijn schoonmoeder zei dat mn man in het ziekenhuis had gezegd dat hij nog wel voor ons huwelijk wil gaan en vechten. we kunnen zeer slecht praten, we zitten nooit echt op dezelfde golflengte. maar ik wist niet dat het er al zo slecht aan toe was. Pffff... alles loopt in het 100... zie het echt niet zitten: een huilbaby, een slecht huwelijk en een 'gehandicapte' man...
Mag wel dubbele hulp hebben.. voor mij en relatietherapie.. oh ja, en natuurlijk voor mn zoontje, daar is het mee begonnen natuurlijk..
Daar is het niet mee begonnen, dat is een extra factor waardoor de rest versterkt word. Ik denk dat een osteopaat je bij je zoontje beter kan helpen als een chiropractor. Osteopaat pakt ook meteen de spanning aan die je zoontje heeft.
Ik hoop dat je snel een oplossing vindt voor het huilen van je kindje. Ik zou ook weggaan bij die chiropractor en naar een andere gaan (of naar een osteopaat). De behandelingen zouden echt wel effect moeten hebben. En naar de huisarts voor evt. reflux of KMA en voor jezelf! Vertrouw op je gevoel. Zodra het beter gaat met je kindje, zal het sowieso ook beter gaan met jou en met je relatie. Toen onze baby zoveel huilde, voelde ik op een gegeven moment niks meer. Geen liefde, alleen maar boosheid en frustratie en verdriet. Ook tegenover mijn man voelde ik niks meer. Wilde mn baby wel door het raam gooien... Vroeg me af waarom we in godsnaam een 2e kindje wilde. Ik wist gewoon dat ze ergens pijn had, zoveel huilen is niet normaal. En toch word je boos op je baby. Heel begrijpelijk. Niet te schuldig voelen over je eigen gedachten. Zorg er liever voor dat je actie onderneemt. Ik heb zo snel mogelijk werk gemaakt van het huilen (ik trok het huilen na 2 dagen al niet meer). Bij ons bleek de osteopaat in 2 behandelingen wonderen te verrichten. Sinds ze niet meer huilt, ben ik weer verliefd op haar. Het komt allemaal weer goed! Al is dat moeilijk te geloven als je midden in een depressie zit. Een hele sombere plek... Zoek hulp! En als je werkelijk denkt je kindje wat aan te doen: het is oke om hem even weg te leggen en zelf te douchen oid. Of even naar buiten. Buiten heel hard schreeuwen kan ook tijdelijke opluchting geven Een andere tip: probeer eens een draagdoek. Misschien kan hij in die houding wel ontspannen.
Jeetje meid, niet zo gek dat jij er doorheen zit... Maar zou ook naar de ha gaan. Dit ga je zo niet volhouden! Hoe gaat het met je man? Sterkte met alles!
Ik zou jullie relatieproblemen nu echt even negeren hoor, dat komt later wel, nu zit jij zo in de stress en je man ook, dat is nooit goed om dan dingen te gaan bespreken en al helemaal niet om beslissingen te nemen. Dus ga hem nu ook niks kwalijk nemen, want dat kost alleen maar energie en die energie heb je nu gewoon echt nodig voor jezelf en je kinderen. Dat betekent niet dat je je man moet negeren, natuurlijk Maar verder; ga echt naar een arts met je zoontje, meid! En ook met je eigen vermoeidheid/stress. Mijn dochtertje heeft kma en had daardoor (verborgen) reflux en hele heftige 'krampjes', dat resulteerde in een kindje dat schreeuwde en schreeuwde, ze overstrekte zich ook helemaal, zo krom als een banaan. De kinderarts heeft ons echt heel goed geholpen, kwam zelf met kma (hadden mijn man en ik echt niet aan gedacht, wij dachten 'gewoon' reflux). Na een paar dagen dieetvoeding was het een totaal ander kindje. Weg pijn! Weg reflux! Ik snap echt goed wat een ontroostbaar kindje met je kan doen, je raakt er helemaal in een soort roes van en het enige dat nog bestaat is een schreeuwend kindje. Zelfs als ze even niet schreeuwde, hoorde ik het nog... Zoek echt echt hulp, want je zoontje heeft die hulp nodig en jij ook.
weet je wat ik een beetje jammer vind? hier word door iedereen gezegd "naar de HA maandag" en ik lees nergens een reactie in de zin van "dat ga ik idd doen want dit kan zo niet langer" je man kan er ook niks aan doen dat hij zn been breekt dat doet hij niet om jou te pesten net als je zoon niet huilt om jou te pesten....maar omdat hij duidelijk ergens last van heeft!!!!!!!!!!!!!!!!!!! sterker nog....ik had dit weekend al bij de HAP gezeten
Daar sluit ik me helemaal bij aan, zoek per direct hulp. Waar wacht je nog op!! Het is niet normaal dat jou kindje zoveel huilt en je gaat er zelf aan onderdoor. Je twijfelt zelf al of je misschien een Postnatale depressie hebt, dan zoek je toch z.s.m. hulp! Ik zelf zat ook al snel bij de huisarts en mijn kindje huilde niet eens zoveel als die van jou, maar goed hij huilde wel erg veel! Je doet jezelf en vooral ook je kindje tekort! En als je toch in het ziekenhuis bent, dan kun je daar meteen aan de bel trekken, of heb je dat al gedaan? Je man is momenteel echt het minste van je zorgen. Je moet nu aan je kindje(s) en aan jezelf denken. Heel veel sterkte, ik hoop dat het snel goed komt!
je doet niet alleen je kind te kort, je geeft 'm gewoon zelfs de schuld van de situatie zoals deze nu is....... gerem ik schreef eerder al, het is zeker niet makkelijk, wij hebben ook een huilbaby....maar het helpt mij wel steeds te denken "hij kan hier niks aan doen, hij doet dit niet om papa en mama te pesten" maar de verantwoordelijkheid van zijn gezondheid ligt bij jou, jij kunt er wel iets aan doen, door hem na te laten kijken door een kinderarts of ga je wachten tot je er zo doorheen zit dat je hem "per ongeluk "te hard in zn bed legt omdat hij niet op houdt met huilen? neem je het je zelf straks niet kwalijk als hij gewoon echt huilt van de pijn en jij niet eerder met hem bij een dokter bent geweest?
nou nou nou die reactie vind ik er wel lichtjes over....het is niemand zijn SCHULD... Ze gaat toch al met haar zoontje naar de chiropractor dus je kan niet zeggen dat ze niets doet...en als die chiropractor zegt nog zoveel sessies en het zou beter moeten zijn dan zou ik die man/vrouw ook geloven en niet direct andere stappen ondernemen. Terwijl zij dat wel doet want ze vraagt hier om raad en hulp, aangezien ze haar situatie als niet meer houdbaar omschrijft ben ik er van overtuigd dat ze wel verdere stappen zal ondernemen. En dat ze nu niet schrijft ik heb contact opgenomen met de KA ofzo is nogal logisch zeker als ze ofwel bezig is met haar zoontje of anders wrs bij haar man in het ziekenhuis zit. Lekker meelevend berichtje, daar zat ze waarschijnlijk net op te wachten. Ze zoekt hier medeleven, steun en goede raad en ze vraagt niet om nog eens extra in de grond geboord te worden en om te horen dat ze haar kind tekort zou doen. Ik denk als je deze gevoelens hebt voor je kind en als je kindje zoveel huilt dat je als moeder al direct zelf het gevoel hebt dat je je kindje tekort doet en dat niemand je dat moet komen vertellen of het er nog eens in moet wrijven. Lieve Chico trek je AUB niks aan van dat ene berichtje maar zoek inderdaad wel snel hulp voor jou en je zoontje zodat het genieten van hem eindelijk kan beginnen, ik geloof in je .
Idd. Het is hier nu vaak genoeg geadviseerd: zoek hulp, voor jezelf en je kind! Jij bent verantwoordelijk voor en in deze situatie. Je kind is niet de schuldige en je man ook niet. Verschuil je niet langer en kom in actie!