Hallo meiden, Ook ik wil me hier graag aanmelden. Onze dochter Irem Melissa is geboren na een zwangerschap van 34 weken en 5 dagen..zo'n 5 weken te vroeg. Irem doet het harstikke goed en woog bij de geboorte 2170 gram en was 45 cm lang +/- ze konden haar niet goed meten omdat ze in een kruinligging lag en haar hoofdje dus een beetje was opgerekt. Irem heeft 2 weken in het ziekenhuis gelegen maar is nu inmiddels bijna 1 week al weer thuis en we genieten volop van haar. Liefs Starry
Da's grappig, mijn zoontje is ook met 34 +5 geboren! hij woog alleen zo'n 500gr meer en was 3 cm langer... Hij heeft goed 1,5 week in het ziekenhuis moeten blijven. Geniet maar lekker van d'r hoor! Voor je het weet zijn ze groot!
Hoi meiden, ik wil me ook wel graag aanmelden. Bij ons is het allemaal nog niet achter de rug, we zitten nog helemaal in de ziekenhuissferen. Onze tweeling (twee jongens) is op 31 augustus geboren met 26 weken en 1 dag. Precies een week daarvoor brak plotseling één van de vliezen en ben ik met spoed opgenomen in het ziekenhuis. De schrik zat er natuurlijk goed in. Gelukkig hebben we alles nog een week kunnen rekken, want pas met 26 weken kunnen artsen écht ingrijpen als je kindje wordt geboren. De bevalling kwam normaal op gang, maar na 2 keer persen bleek het eerste kindje in een aangezichtsliggen te liggen én de navelstreng zakte mee, dus uiteindelijk zijn ze gehaald met een spoedkeizersnede. Ik heb dus niets van hun geboorte meegekregen... De jongens zijn inmiddels 10 weken oud, zijn al overgeplaats van IC, naar HC in een ander ziekenhuis en inmiddels liggen ze in datzelfde ziekenhuis op de MC. Ze doen het hardstikke goed, liggen volledig aan de neusbril, zonder extra zuurstof. Nog wel aan de monitor natuurlijk. Het voeden komt steeds meer op gang, zowel borstvoeding als flesvoeding. We werken dus langzaam naar het einde toe, maar op dit moment heb ik het zo gehad... Het ziekenhuis waar ze liggen is op 50 minuten met de auto en 90 minuten met de trein van mijn woonplaats. Ik heb het gehad met het reizen, de hele dag in het ziekenhuis zitten en het lange, lange, lange wachten. Maar ik doe het voor de jongens, want zijn krijgen alle vitamine L(iefde) die ik ze maar kan geven. Toch is het vanavond even slikken. De traantjes zitten hoog en de verhalen die ik hier lees zijn zo herkenbaar, maar maken ook zoveel los. Hopelijk wordt dat snel minder als ze thuis zijn. Wat wordt dat een feest! Ik kan niet wachten...
Hoi Jipper, Jeeee, wat heftig meid! Fijn dat je jongens het - iig naar omstandigheden - zo goed doen! Kan het me goed voorstellen, dat je er helemaal door heen zit. *kus* Kan je daar helaas geen goede raad/tips geven, behalve misschien eens met een psycholoog ofzo te praten... Hoewel mijn 1e bevalling ook wat haken en ogen had, viel het op zich allemaal eigenlijk wel mee en tòch merk ik dat ik de gebeurtenissen van toen nù - 2 jaar later! - nog steeds niet helemaal heb verwerkt (heb nooit hulp gezocht)... Is de datum dat je jochies naar huis mogen al in zicht?
@Iuno; bedankt voor je lieve reactie. Ik ben al vaker bij een psycoloog geweest, omdat ik toen niet lekker in mijn vel zat en ik heb me ook voorgenomen dat, als ik het écht niet meer trek, ik weer contact opneem met haar. Het zou voor niemand, en zeker voor de jongens niet, goed zijn als ik er straks helemaal doorheen zit. Maar zo erg is het gelukkig nog niet. Heb me voorgenomen dat ik morgenochtend wat later de trein pak naar het ziekenhuis, zodat ik eens een keer kan uitslapen. Misschien dat dat een beetje helpt. Een datum is nog niet in zicht. De arts sprak afgelopen donderdag over komend weekend als ontslagdatum, maar zoals het er nu voorstaat gaan ze dat echt niet halen. Ze moeten nog zoveel stappen maken voordat dat kan; de coffeïne moet afgebouwd worden, ze moeten van de neusbril en de montior zijn, de voeding moet volledig op gang zijn. Dat duurt nog wel even. Eigenlijk heeft het verhaal nu 2 kanten. Natuurlijk hopen we dat ze zo snel mogelijk naar huis mogen, dus over een week ofzo. Maar als het langer duurt willen we graag dat ze naar het ziekenhuis in onze woonplaats worden overgeplaatst, zodat we in ieder geval niet meer hoeven te reizen, want dat ik eigenlijk nog het zwaarst. Maarja...we kunnen niets anders doen dan afwachten. Wat is jouw verhaal precies? Ik heb niet alle verhalen hier gelezen, dus waarschijnlijk heb ik dat gemist... Hopelijk gaat nu wel alles goed met je kleintje(s).
Ik ben zelf niet zo'n voorstander van overplaatsen. Omdat het die kleintjes toch wel moe maakt en je wilt ook niet dat ze een stapje terug maken en zo weer iets later thuis zijn. meid hoe moeilijk het ook is, ga een dagje niet. of juist alleen 's ochtends en kruip daarna met lekkere koekjes op de bank en wat leuke films. het is erg verstandig om nog even je rust te pakken. mijn dochters zijn met 25.5 en 26.2 wkn geboren en mochten naar 11 wkn naar huis toe. ik heb niet geluisterd naar de rust adviezen en was zowel fysiek als emotioneel uitgeput toen ze thuis kwamen. de eerste weken/maanden was ik ook een machine op de automatische piloot. maar ook dat komt goed. Geef jezelf de tijd, neem een warm bad. geniet van de kleine rust momenten. Het kan in een keer heel snel gaan en dan zijn de kids zo thuis. Hoe drinken ze nu?, als ze volledig zelf drinken zijn ze echt zo thuis hoor. bij ons stopte ze de coffeine in 1x. feitelijk is het vaak al afgebouwd omdat ze groeien en de coffeine niet verhoogd word, dus bouwen de kinderen het zelf af. en als de snor eraf mag, moeten ze nog 24 uur op de monitor dipvrij zijn en dan mogen ze naar huis. Probeer alvast hulp te regelen voor als ze thuis zijn, zodat jij niet hoeft te koken enzo. Zet hem op en alles komt goed , al kan het nog best even duren voordat je weer de oude bent. maar geef je zelf ook die tijd, dat is echt niet raar.
Zonder je advies te hebben gelezen mj24 heb mezelf vanmorgen een ochtend vrijaf gegeven (onder lichte dwang van mijn vriend en de maatschappelijk werkster uit het ziekenhuis). Ik heb lekker uitgeslapen en was pas voor de voeding van 2 uur in het ziekenhuis. Gelukkig kreeg ik daar ook weer alleen maar goede berichten van de zaalarts. De coffeïne is gestopt. Ze mogen er nu 'uit groeien'. Ook gaan ze de rest van de medicatie afbouwen. De voeding is verlaagd van 8 naar 7 voedingen per dag en ze willen de sonde proberen te stoppen. Vandaag hebben ze ook voor het eerst alleen maar fles- en borstvoeding gehad en dat ging best aardig. Waarschijnlijk willen ze morgen ook al gaan proberen de neusbril af te bouwen. Eerst was daar bij één van mijn zoontjes nog geen sprake van omdat hij nog zoveel saturatiedalingen had, maar vannacht zijn ze begonnen met neusdruppels tegen het slijm en hij heeft nergens last meer van! Hoe simpel kan de oplossing zijn... Nu heb ik weer goede hoop, het einde is echt in zicht!
@ Jipper: Super zulke goede berichten te lezen en heel fijn dat je je wat beter voelt nu je wat rust hebt kunnen pakken. Ik zal voor je duimen dat alles goed gaat en het einde nu echt bijna in zicht is.
meid wat eerlijk. bereid je maar voor thuis, want ik denk dat jij heel binnekort gebeld word dat ze naar huis mogen. spannend.
Hoi Jipper, Dat klinkt alsof je kindjes een grote stap doen richting huis! Hartstikke fijn. Hou vol met de laatste loodjes in het ziekenhuis. Liefs, josie
Wat een lieve reacties allemaal! We zijn ook écht op de goede weg. Vandaag hebben ze voor het eerst geoefend zonder neusbril en dat ging hardstikke goed. Vannacht gaan ze wel weer terug aan de neusbril, maar morgen mogen ze weer oefenen. Het zijn zulke kanjers! Mijn moeder roept steeds dat ze op 22 november thuis zullen komen, misschien dat ze wel gelijk krijgt... Als ik wat meer tijd heb ik ga ik hier eens verder lezen, ben nu ook wel erg nieuwsgierig naar jullie verhalen. Het is fijn dat jullie met ons meeleven, dat wil ik graag voor jullie terugdoen...
Hoi Jipper, Wat super dat je kindjes het al overdag zonder neusbril redden! Wat zijn het toch een vechtertjes he! Ik hoop dat alles nog steeds voorspoedig gaat, en dat jullie binnenkort lekker met zijn allen thuis zijn. Liefs, josie
He meiden ook ik moet me hier komen aanmelden. Op 1 dec ben ik bevallen via spoedkeizersnede van een mooie dochter Nona. Nona was geboren op 34+3 dagen en woog 2330 gram en 45cm. Inmiddels is ze 2200gram en is ze 1cm gegroeid! Nonatje heeft een paar dagen in de couveuse gelegen aan de zuurstof, maar nu ligt ze in een gewoon bedje. Ze begint ook bij te komen en eet redelijk goed! Ik hoop dat ze midden volgende week naar huis mag, want dit is zo vermoeiend! Liefs van een trotse mama! Foto's in album!
Welkom trotste mama ! gelukkig dat alles goed gaat met je mooie dochter ondanks dat ze toch wel erg klein is, en voor haar weer in een 'gewoon' bedje.. maar snap dat het erg vermoeiend is , steeds maar weer heen en weer.. hoop voor je dat ze snel naar huis mag ! kunnen jullie nog nog meer van haar genieten ! hou nog even vol voor je het weet is ze lekker thuis ! groetjes ook een super trotse mama !
Hoi allemaal, Ook ik heb me aangemeld voor het prematuur forum. Ik heb alle berichten gelezen.... wat een herkenning. Ik merk dat ik veel steun heb aan alle verhalen. Ook ik ben moeder van een ienieminie prematuur baby'tje. Onze dochter is afgelopen 30oktober geboren na een periode van 4 weken zwangerschaps vergiftiging die eindigde in het HELLP syndroom. Eden werd met spoed gehaald via een keizersnede. Het ging heel slecht met haar in mijn buik en ik zelf was ook heel erg ziek. Ze woog maar 1380 gram. En was dus naast prematuur ook dysmatuur. Ik ben bevallen in een regionaal ziekenhuis. Helaas was het slecht gesteld met de longetjes van Eden. Ze heeft na 36 uur aan beide longetjes een klaplong gehad en is met de allergrootste spoed en haar gevaarlijkste rit naar het sophia in Rotterdam gebracht. Gelukkig heeft ze de rit overleefd. Ze heeft 8 dagen op de NICU gelegen en daarna nog ruim 4 weken op de gewone neonatale unit in ons regionale ziekenhuis. Ze is thuis sinds 4 december en weegt nu bijna 2600 gram. We zijn erg trots op ons kanjertje! Veel liefs van de moeder van Eden
iris, gefeliciteerd. en geniet van jouw meisje thuis. dat was zeker een spannende rit. hoe hebben ze de beademing gedaan tijdens deze rit? moest ze gelijk geintubeerd worden?
Hoi, Na de geboorte de eerste 36 uur hebben ze eerst "gerommeld"met een zuurstof brilletje en CPAP beademing. Maar ze kregen geen goede saturatie bij Eden. Omdat Eden zo hard haar best bleef doen om te ademen met die onrijpe longblaasjes zijn de longetjes ingeklapt. Ze heeft gelijk 2 drains in haar longetjes gekregen en is geintubeerd. Alleen kunnen ze dit in een regionaal ziekenhuis niet zo goed en lang als in een academisch ziekenhuis. Er is toen een baby ambulance vanuit rotterdam naar ons ziekenhuis gestuurd met een kinderarts van de NICU. Ze is toen gestabiliseerd...dat duurde echt uren. Ze durfden de rit terug eigenlijk niet aan. Met volledige beademing en zuurstof op 100% is ze uiteindelijk vervoerd. Het was erop of eronder. Ik kon me nog bijna niet bewegen van de sectio en moest in ons ziekenhuis blijven. Mijn man is vooruit gereden om de ambulance op te wachten. Dit was echt de ergste nacht van ons leven! Blijft maar rond spoken in mijn hoofd....
Hoi allemaal, ik ben op dinsdag 9 december bevallen van ons wondertje Ferry. Hij woog 1670 gram en was 39 cm na een zwangerschapsduur van 29.4 weken. Dat is best wel flink volgens mij Ik ben langzaamaan begonnen met alle berichten hier te lezen, maar herken al heel veel! Ons mannetje ligt op de NICU en heeft een besmettelijke infectie opgelopen door zijn navellijn. Hij heeft het echt wel heel moeilijk gehad, maar gelukkig is hij nu weer aan de beterende hand. Op dag 1 beademing, 's nachts hebben ze de tube er alweer uitgehaald. Toen ging hij aan de infant flow. Op dag 6 mocht hij een uurtje proberen te snorren en dat ging fantastisch. Die nacht (6 op 7) werd hij ziek. Op dag 9 hebben ze hem weer aan de beademing moeten leggen. En gisteren dag 13 hebben ze de tube er weer uitgehaald en nu ligt hij aan de CPAP met minimaal zuurtstof (21 %).