hoi ja is echt niet fijn van beste vriendin. nu ik zie mijn ook niet vaak hoor zij is ook zwanger en heeft al gezin , maar we bellen wel elke dag. en ergens naar uit kijken en dan ni komen neet zou er ook ni mee kunnen lachen babykamer staat, moet nu alleen nog decoreren en andere gordijnen bestellen. gr
Gummibeertje, ik heb net hetzelfde voor. Ik lig ook al meer dan 2 maand plat ondertussen waarvan 5 weken in het ziekenhuis en heb van mijn vriendin al welgeteld 1 bezoekje gekregen (vorige week), waarbij ik dan nog steeds te horen kreeg hoe druk ze het wel niet had. Zelf is ze ook zwanger (voor september) dus ik had ook wat meer steun verwacht, maar niet dus. Zelf eens een berichtje tussendoor om te vragen hoe het met mij is, is er blijkbaar te veel aan. Van sommige anderen, waar ik het dan totaal niet van verwacht, krijg ik dan wel veel meer steun en bezoekjes. In zo'n situatie leer je dus inderdaad de mensen echt kennen, aan wie je iets hebt, en wie niet. Ik probeer me er zo weinig mogelijk van aan te trekken, maar het kwetst toch wel. Soms zou ik dan alleen maar een geboortekaartje willen sturen naar de mensen die echt geïntereseerd waren, en niet aan degenen die wisten van mijn situatie en nooit hebben gevraagd hoe het met mij was.
Deze morgen heeft ze een berichtje gestuurd dat 'ze ging laten weten wanneer ze wel kan afspreken'... Zelfs geen 'sorry dat ik je vergeten ben''. Indigo Girl, is inderdaad net hetzelfde verhaal. Tweemaal heb ik wel een sms gekregen net na mijn cerclage in de week erna. Daarna noppes. En moet het ook altijd horen hoe druk het wel niet is en dat het vooral héél vermoeiend is. Nou moe, zij maakt toch zelf haar schema, niemand verplicht haar om al die leuke dingen te doen en te accepteren. En niemand verplicht haar om mij blijkbaar te negeren. Als je zo een ganse dag niets te doen hebt, heb je veel tijd om na te denken eh. IG, jouw vriendin was ook zwanger, misschien heeft het daar wel mee te maken. Bewust niet geconfronteerd willen worden met de andere minder vrolijke kant van zwanger worden. Al vind ik absoluut niet netjes. Maar om nu niét met gezaag te eindigen: gisteren een vriend gesproken op msn en even m'n frustraties losgelaten. Gevolg: een filmnamiddagje hier in de zetel !!! Vandaag zal alvast snel voorbij vliegen !
Ik snap er ook niks van. Met mijn beste vriendin doe ik regelmatig dingen. Naar de stad, uit eten enz. Nu ik dat niet meer kan, heb ik haar ook niet meer gezien en maar 2 keer aan de telefoon gesproken. De rest van m'n vriendenkring ook niet meer gezien sinds de cerclage. Als dat hun idee van vriendschap is, alleen maar in goede tijden dan hoeft het voor mij niet meer. Toen hun zwanger waren, schreef ik zelfs op de kalender wanneer ze controlle hadden en belde dan op diezelfde dag nog om te vragen hoe was gegaan. Ze weten niet eens dat ik de 20 weken echo al heb gehad en het geslacht al weet. Voelt inderdaad alsof je niks betekend voor ze.
Spijtig dat wij niet bij elkaar wonen allemaal, wij zouden tenminste goede beste vriendinnen zijn Maar voor nu....even een vliegtuigje op en af naar Egypte, of met den ambulance naar Nederland bollen...beetje moeilijk
Ja, het is toch bizar. Ik kan me niet voorstellen dat ik ook zo zou reageren mocht een vriendin van mij in dezelfde situatie zitten. Ongeacht hoe druk je het hebt, je kan toch altijd ergens eens een gaatje vrij maken. Gelukkig is er dit forum dan om ons hart eens te luchten. En alhoewel ik graag eens een tripje naar Egypte zou maken, echt praktisch zou het momenteel niet zijn Gummibeertje, van welke regio ben jij? Ik regio Gent.
je zegt ik zou zo nooit reageren, heel eerlijk zou het niet weten. nu na wat iuk heb meegemaakt nee ik zou zo niet reageren, maar stel dat men eerste ezwangerschap een egwone geweest was. nooit een miskraam, nooit een kind verloren , geen idee hoe ik zou reageren. ik weet als mense me zeide die of die heeft ne miskraam dak wel bij mezelf dacht oei das erg, maar eerlijk verder als dat ging het niet. en dit puur omdat ik me niet kon inleven, ik wou zelfs eerst geen kinderen , wist niet wathet gevoel van zwanger zijn was en al helemaal niet van het te verliezen. dus ik denk gewoon voor vrienden die het zelf niet meemaken ja die zullen denken zoals ik vroeger dacht. ver van men bedshow om het zo te zeggen. begrijpt iem wat ik bedoel???
Ik begrijp wel wat je bedoelt, en van de meeste mensen is het normaal dat ze niet elke dag aan je bed komen staan, bij wijze van spreken. Maar een goede vriendin, die zelf zwanger is, zou zich toch een beetje moeten kunnen inleven in de situatie hé. Oh ja, proberen niet te veel van aantrekken.
zou moeten ja maar mss kan ze het gewoon niet he. zoals ik aangaf weet niet als ik het zelf echt zou kunnen als ik het niet had meegemaakt. ik word wel uitgenodigd bij zwangere collega's maar is uur rijden dus wat ver.
Ah, ID, een Vlaamse Ik woon tussen Leuven en Brussel ! Op een half uur ongeveer van Gent dus, ik kan direct de ring op. Ja Julie, ik snap wel wat je bedoelt als het om kennissen of collega's gaat waar je niet zo rechtstreeks mee te maken te hebt. De vriendin waar ik echter over spreek is categorie 'beste vriendin'. Zelfs al snap je het niet, dan ben je er toch gewoon voor elkaar...zonder woorden desnoods...
Selectief geboortekaartjes sturen, er is geen dag dat ik er niet aan denk om dat te doen. Van de 9 ooms en tantes die ik heb (plus nog aangetrouwde ooms en tantes) hebben er twee de moeite genomen een kaartje te sturen bij het overlijden van mijn dochter, eentje heeft een mailtje gestuurd. De rest, helemaal niets van gehoord. Van de tientallen neven en nichten die ik heb, heb ik ook niets gehoord... Ik weet echt niet of ik er straks behoefte aan heb, dat ze gezellig bij mijn (ik hoop het zo) levende baby komen kijken, terwijl ze bij mijn dochter niet thuis gaven. Ik geef helemaal toe dat ik niet weet of ik vroeger, voordat we aan kinderen begonnen te denken, ook attent gereageerd had, maar een kaartje, kom op zeg, dat is toch niet te veel gevraagd. Vrienden en kennissen die destijds niets van zich hebben laten horen, reken ik sowieso niet meer tot die categorie.
Ik denk dat wij met zn allen meer van elkaar weten dan onze vrienden en familie op het moment! ERg triest eigenlijk he?
Inderdaad Aicha ! Ik hoop dat we elkaar nog blijven horen nadat al de kleine prutskes er zijn. En Julie, wij kunnen altijd eens in Leuven afspreken met onze koetskes Over die geboortekaartjes heb ik ook al staan nadenken Berte. Nog niet heel concreet, ga wachten tot ik ook een week of 25 ben voor ik m'n lijst van de vorige keer terug ga opvissen en der eens goed in ga schrappen. Hier, dankzij mijn gezaag van gisteren, een leuk dagje gehad ! Twee filmen op een rij gezien die best nog wel meevielen en dan m'n ouders die ook nog eens anderhalf uur gebleven zijn. 't Is ondertussen opeens bijna acht uur !!!! Eén van de snelste dagen sinds de cerclage si
ha meiden, dit wordt waarschijnlijk allerallerlaatste berichtje met cerclage Morgen dé dag, maar ben vooral bezig me te beseffen hoe ver we zijn geraakt!!! Ik hoop dat jullie over een (kort) tijdje mogen volgen. Naar om te lezen dat mensen om jullie heen zó kunnen teleurstellen. We hebben dit na het overlijden van ons dochtertje ook meegemaakt, gelukkig alleen van mensen die sowieso al verder van ons afstonden. Als ik jullie verhalen lees besef ik me des te meer hoe veel geluk we hebben met de mensen om ons heen (al begrijpt niet altijd iedereen de zwaarte van deze zwangerschap hoor).
Hahaha ik zie het voor me, wij allemaal bij elkaar. Dan hebben we wel een aantal bediendes nodig. @Tijm, heel veel succes morgen, denk aan je.
Tijm, grote dag voor jou morgen! Laat dan eens weten hoe het verlopen is. Ik hoop je binnen 5 weken te mogen volgen. Ik heb morgen controle bij de gyn. Ben eens benieuwd naar de lengte van de bmh (nadat ik donderdag vroegtijdige weeën heb gehad). Leila, zou het ziekenfonds die bedienden niet terug betalen?
Indigo Girl, We kunnen het altijd proberen. Nee heb je, ja kun krijgen toch? En zo niet dan moeten we de taken onderling verdelen. Mijn specialiteit is strijken. Wie kookt?