Thuis. En dat moet ook wel, want mijn vorige bevalling ging zo snel dat de verloskundige te laat was, terwijl ik nota bene in het ziekenhuis lag.(medische indicatie) Pas toen mijn man en ik de navelstreng van mijn zoons nek af hadden gehaald en ik het slijm uit zijn mond had geveegd kwam de verpleegkundige binnen die de verloskundige riep. Ik haal bij een volgend kindje het ziekenhuis nooit.
In het ziekenhuis met verloskundige en mijn man Zo heb ik mijn beide bevallingen ook gedaan. Ik voelde me in het ziekenhuis veiliger. Thuis heb je altijd nog de kans om naar het ziekenhuis te moeten als je al ver met de bevalling bezig bent... Achteraf had ik dat dus ook gemoeten ( vruchtwater was in gepoept beide keren)
Thuis! Gewoon met mn man en een vk natuurlijk! Vertrouwd, je eigen bed, geen poespas! Helaas moest ik na het ziekenhuis na 17 uurtjes en oh wat was ik blij om daar te zijn! Werd ook gelijk overgedragen aan de gyn en na nog eens 10 uurtjes kreeg ik een spoedks. Bij de 2e moest ik dan in het ziekenhuis bevallen maar vond het helemaal niet erg Maarja mn droom was toch echt om thuis te bevallen!
Thuis! Samen met mijn man, de verloskundige en de kraamverzorgster. Helaas twee keer mislukt. Bij de eerste lag ik al in het ziekenhuis toen de bevalling begon, bij de tweede ben ik ingeleid. Hopelijk ooit nog een keer lekker thuis!
Ik wil het liefst in het ziekenhuis bevallen met mijn partner en het minimale medische personeel. Dit is gelukkig ook gelukt bij mijn vorige bevalling en daar ben ik blij mee. Ik heb ook niemand gebeld net na de geboorte, maar pas de volgende morgen - edit - ik heb een natuurlijke bevalling gehad zonder pijnstilling.
In het ziekenhuis. Ik had een medische indicatie, maar heb bij allebei m'n kindjes een spoedkeizersnede gehad. Maar als ik zeg maar onder normale omstandigheden zou kunnen bevallen, kies ik ook voor het ziekenhuis. Mijn persoonlijke redenen; (even buiten mijn voorgeschiedenis om dus) - er zijn artsen aanwezig en indien nodig kunnen helpen. - als er iets fout gaat, ok in de buurt - heel eerlijk, verdoving, ik heb diep respect voor alle vrouwen die het zonder doen, maar ik zou sowieso een ruggespraak willen. - mijn man en ik zijn beide te 'neurotisch' om zo een grote gebeurtenis thuis te laten gebeuren. - angst. Mocht ik ooit het geluk hebben om nog een kindje te mogen krijgen, wordt het sowieso een ks, en heb ik om de dag controle de laatste maanden, heb hellp en totale placenta ruptuur gehad bij mijn kleine vriendje en bij Norah pre eclampsie. Heel veel succes, met je ps en je studie! Mocht je m'n verhaal willen horen voor informatie mag je me altijd pb'en. Groetjes mitsy
Vanwege medische redenen moest ik bevallen in het ziekenhuis, maar dit wilde ik ook.. Meer ook om de veiligheid van het kind en mezelf. Bij de 1e had ik me toenmalige man en me moeder erbij in de verloskamer. Rest vd opa's en oma wachtte op de gang. Bij de 2e was me man erbij in de OK (geplande keizersnede) en waren de opa's en oma's en de oudste op de gang. Maar in veel gebieden mag je niet meer kiezen voor een thuisbevalling, omdat het ziekenhuis te ver weg is. Of er te weinig verloskundige zijn.
Ik hoefde niet zo nodig thuis te bevallen, zeker bij een eerste hoor je toch vrij vaak dat de vrouw tijdens / vlak na de bevalling alsnog naar het ziekenhuis moet. Als het na de bevalling moet, gaat de vrouw met de ambulance mee maar de baby mag dan niet met de moeder mee. Lijkt me echt vreselijk. Ik wil mijn baby gewoon bij me hebben, de eerste uren naar de bevalling. Natuurlijk zijn er noodsituaties waarin dit niet kan. Maar als je kunt voorkomen dat moeder en kind gescheiden worden, moet je dit (in mijn ogen) doen. Verder voel ik me in een ziekenhuis ook veiliger. Bij de eerste ben ik poliklinisch (dus met mijn eigen verloskundige) in het ziekenhuis bevallen. Zij heeft uiteindelijk wel hulp gehad van de verpleegkundige van het ziekenhuis. Maar ze hebben dat anders 'geboekt' zodat de bevalling toch poliklinisch bleef en ik gewoon na een paar uur naar huis mocht. Dat was heel fijn. Gewoon een bekende verloskundige erbij die ook echt erbij bleef. Bij de tweede wilde ik eventueel proberen thuis te bevallen. Eigenlijk wilde ik het op het moment zelf beslissen. Maar uiteindelijk kon ik niet kiezen omdat ik over tijd liep en ingeleid werd. Zo'n medische bevalling in het ziekenhuis is echt héél anders dan een poliklinische bevalling. Ik werd vaak alleen gelaten. Steeds een andere (voor mij onbekende) verloskundige voor mijn neus. En ik moest langer blijven. Dat was nodig vanwege het katheter. Maar er werd eigenlijk niet zo veel naar mij en m'n zoontje omgekeken. Ik moest het zelf maar zo'n beetje uitzoeken. Er werd bijv. 's nachts niet eens een kruikje voor hem gemaakt, waardoor hij 's ochtends een ondertemperatuur had. Dan was is echt 10x liever thuis, waar mijn man en de kraamverzorgster wel goed voor me zouden zorgen. Moraal van het verhaal: als je vraagt waar je wilt bevallen, moet je bij 'ziekenhuis' eigenlijk wel echt verschil maken tussen een poliklinische bevalling (verplaatste thuisbevalling met eigen verloskundige. Je 'huurt' als het ware alleen de ruimte.) Of een medische bevalling onder leiding van een gynaecoloog waarbij je vaak wat langer (meestal minimaal een nacht) moet blijven.
Ben beide keren in het ziekenhuis bevallen; eerste keer moest het vanwege mogelijke complicaties dubbelhoornige baarmoeder. Toen liep het uit op een keizersnede dus werd het de volgende keer weer het ziekenhuis. Zou het overigens ook nooit anders hebben gewild; moet er niet aan denken dat het mis gaat en je dan nog weer vervoerd moet worden (gebeurt bij 50 procent van eerste thuisbevallingen heb ik me laten vertellen).
Ik ben van beide jongens bevallen in het ziekenhuis in verband met medische indicatie. Ook beide keren door een gynaecoloog geholpen. Ik zou ook zonder medische redenen in het ziekenhuis willen bevallen, vind het thuis in een gehorige slaapkamer niet zo'n ontspannen idee dat de buren mee kunnen puffen.
Als ik zwanger mag raken. Ga ik bevallen in het ziekenhuis. Bij de eerste wee vlieg ik er al heen haha. Ik wil namelijk niet het risico lopen dat het thuis niet goed gaat en ik alsnog heen moet. Verder wil ik de gynaecoloog erbij en mijn man. Mag mijn man het niet redden door zijn werk dan mijn moeder. Ik wil er iemand bij die ik vertrouw en van wie ik hou..
Mijn keuze is thuis. In mijn eigen omgeving, alles bij de hand en kunnen doen en laten wat ik wil tijdens de weeën en niemand die mij horen kan. Nu heb ik beide kinderen thuis mogen baren, maar niet altijd is die keuze er. Ik had geluk dat ik daar kon bevallen waar ik het liefste ben op dat moment.
Ik wilde in het ziekenhuis bevallen met alleen mijn man bij me en uiteindelijk had ik geen keus omdat ik een geplande keizersnede kreeg. Een eventuele volgende bevalling is dus weer in het ziekenhuis. De reden dat ik bij een gewone bevalling in het ziekenhuis wilde bevallen was dat dan alles bij de hand is en ik niet halsoverkop met (bij wijze van) een hoofdje tussen mijn benen nog met de ambulance naar het ziekenhuis moet
In het ziekenhuis. Bij mijn oudste was dit een bewuste keuze, omdat ik het "veiliger" vond. Bij mijn jongste had ik thuis al flinke weeën, waarop de verloskundige mij voorstelde om thuis te gaan bevallen. Op laatste moment heb ik besloten om toch naar het ziekenhuis te gaan. Dit bleek achteraf een juiste keuze te zijn, aangezien de baby in de vruchtwater had gepoept. De bevalling moest toen door een gynaecoloog en een kinderarts geleid worden. Succes met je werkstuk
Ik heb aangegeven dat ik in het ziekenhuis wil bevallen. Hoewel het statistisch gezien net zo veilig is om thuis te bevallen als in het ziekenhuis, durf ik het risico niet te nemen. Als ik ervoor kies om thuis te bevallen en er gaat iets mis en we zouden te laat in het ziekenhuis komen, dan zou ik niet weten hoe ik dat ooit zou moeten verwerken. Als alles goed gaat zijn alleen mijn man en de verloskundige erbij en waarschijnlijk een stagiaire van de verloskundige. Ik woon in Canada en mijn familie in Nederland, dus familie bij de bevalling is sowieso geen optie, maar ook als we in Nederland hadden gewoond, had ik er het liefst zo weinig mogelijk mensen bij gehad. Het lijkt me gewoon een heel speciaal moment voor mij en mijn man wat ik ook graag alléén met hem wil delen. Succes met je profielwerkstuk!
Ik wilde een poliklinische bevalling in het ziekenhuis, omdat mij dat veiliger leek. Als er dan wat zou gebeuren, is hulp dichtbij. Naast de verloskundige wilde ik alleen mijn man erbij hebben, ik hoefde geen kamer vol mensen. Uiteindelijk werd het een geplande keizersnede.
Ik wilde beide keren graag thuis bevallen, wat geen optie was omdat ik een medische indicatie had wegens overgewicht. Beide keren de zwangerschap onder controle gestaan van de gynaecoloog, maar bevallingen begeleid door verloskundigen. Alleen mijn man was hier bij aanwezig, en de verloskundige en verpleegkundige. Beide keren ook ingeleid, dus een thuisbevalling was sowieso geen optie. Een eventuele derde wil ik thuis bevallen.