psychische aandoening

Ja, ook ik heb borderline.

Liefs, Tanya

 

Ja, ik heb er helaas veel last van. Ik heb mijn medicijnen rustig afgebouwd voordat ik zwanger werd (ik had anti-depressiva en anti-psychotica). Ik ben toen een aantal maanden 'clean' geweest voordat ik zwanger werd. En helaas zit ik vanaf week 16 weer terug aan de medicijnen. Ik heb nu Haldol voor zonodig, als ik het echt niet meer trek. Mijn psych en gyn (ik heb een medische indicatie maar voor iets anders) waren het er beide mee eens en Haldol schijnt goed te kunnen tijdens de zwangerschap. Ik weet van te voren wanneer ik moet bevallen want ik wordt ingeleid dus dan ga ik een week of 5-6 van te voren stoppen met de Haldol zodat het kindje niet hoeft te blijven na de bevalling ter observatie. Ik had veel verhalen gelezen over borderliners die het heel goed doen tijdens de zwangerschap en daarna ook nooit meer medicijnen nodig hadden, maar helaas val ik daar niet onder. Ik doe deze zwangerschap toch niet 'volgens het boekje' want ik ben nu nog steeds misselijk elke dag en overgeven. Met mijn ukkie gaat gelukkig wel alles goed, met de 20 weken echo liep hij/zij zelfs een week voor op de groei en er waren geen afwijkingen te zien. Ook merk ik dat de Haldol geen invloed heeft op de bewegingen van ukkie want als ik er 1 ingenomen heb trapt hij er nog net zo flink op los als anders. Ik ben wel meer achterdochtig en wantrouwend als anders, ik denk echt dat alles aan mij ligt en dat iedereen het over me heeft. Maar als ik me gedachten echt niet meer onder controle kan houden of als het te erg wordt neem ik uds 1mg Haldol en dat werkt prima. Toch probeer ik het zo vaak mogelijk zonder te doen. Ik loop nog steeds bij het GGZ (begeleiding thuis en van de psych) en ga na de bevalling de VERS-training doen. Ik zou hem eigenlijk eerder doen maar ik mocht niet meer meedoen omdat ik zwanger ben (en dat wisten ze al die tijd, maar ja). Ik heb trouwens geen lichte vorm van borderline, maar een vrij heftige. Ik ben een zogenaamde acting-in borderliner, ik hou alles voor mezelf en schreeuw dus bv niet. En op een gegeven moment word ik wel boos maar reageer dat dan af op mezelf ipv de buitenwereld (snappie?).

Liefs, Tanya

 

ik heb een paniekstoornis.
mijn behandeling bij het ggz was al gestopt vorig jaar oktober want het ging gelukkig erg goed. was voor 90% genezen.
maar omdat ik al 9 weken misselijk ben, overgeef en maar weinig kan eten is mijn conditie verslechterd en sinds 4 weken heb ik weer veel last van paniek aanvallen vooral s'nachts.

 

hoi ook ik heb best wel zwaar BL, ik was bezig met de VERS toen ik zwanger raakte.heb door mijn ochtendmisselijkheid wat bijeenkomsten gemist en lig er nu uit. want 3 keer gemist is einde verhaal.

ik slik nog steeds mijn medicijnen omdat het niet verantwoord is als ik daarmee stop,heb nu wel een medische indicatie en ga om de 2 weken op controle. (meer omdat ik echt bang ben dat er iets mis is)krijg dus ook telkens een echo.

op dit moment heb ik redelijk veel last van mijn BL omdat de medicijnen wel gehalveerd zijn.ben snel opgefokt en loop echt op het randje om ruzie te krijgen met de hele wereld.

ik automutileer trouwens niet,nooit gedaan ook

 

Ik heb ook een verleden van psych. aandoeningen, noem even geen diagnoses, maar ik heb zelfs jarenlang gedacht dat ik geen kind op de wereld wilde zetten wat mogelijk mijn psych. stoornis zou kunnen hebben, en ik er dan verantwoordelijk voor zou zijn dat mijn kind misschien wel net zo ongelukkig door het leven zou gaan als ik...

Ik ontmoette echter mijn vriend 5 jaar geleden en toen ging het beter met mij, ik ben inmiddels 4 jaar medicijn en begeleiding vrij, en ik deed het eigenlijk heel erg goed de afgelopen 4 jaar, ik was heel stabiel, dus mijn wens voor een kindje kwam er toch.
Nu hoop ik gewoon dat ik een gezond kindje op de wereld zet en hoop dat mijn en de vaders volle 100 % liefde genoeg zal zijn dat mijn kindje niet zo'n moeilijk leven zal hebben als ik heb gehad, ook al weet ik dat ik nu van te voren natuurlijk nooit kan zeggen hoe het gaat lopen, ik ga mijn best doen.

Ik heb echter afgelopen jaar nogal wat moeilijkheden om me heen gehad, waardoor het me allemaal wat teveel werd, en op de dag dat ik ontdekte dat ik zwanger was, heb ik gelijk afspraak met psych gemaakt, want ik wil niet aan de medicijnen, maar ik wil wel genieten van mijn zwangerschap zonder al die psychische paniek en angstaanvallen.
Nou is dat natuurlijk ook niet helemaal te verhelpen, sommige angsten en gedachten horen ook gewoon bij het zwanger zijn omdat er veel op je af komt, maar ik heb toch de begeleiding aangevraagd.

Zoals ik me nu de laatste tijd voel, heb ik wel een goed gevoel over de zwangerschap hoe ik hem ga doorstaan. Ik heb gelukkig ook veel lieve mensen die voor me klaarstaan om me heen. Dat heb ik ook echt nodig, dat ik van me af kan praten anders ga ik opkroppen en dan wordt het niet makkelijk meer.

Enige waar mijn vriend echt bang voor is, is als blijkt dat ik een mk zou krijgen (heb bloedverlies gehad en moet wachten op de 2de echo voor ik zeker weet of alles oke is) dat ik mezelf iets aan zou doen. Hij durfde het niet toe te geven, laatst toen we in gesprek waren, hij was bang om me dat te vertellen, maar ik heb hem ook gezegd, dat zijn angst vrij reeel is eigenlijk, want inderdaad, ik kan nu niet garanderen dat als ik mijn kindje zou verliezen, dat ik dan voor 100 % kan zeggen dat ik mezelf niets aan zal doen...

 

slik (te) blijvend anti depressiva. ben nu gestopt vanwege de baby. bij ons zit het een beetje in de familie, mijn zus heeft een dissociatieve stoornis met borderline kenmerken

 

Ik heb ook een lichte vorm van Borderline. Tijdens mijn zwangerschap ging het alleen maar beter, en nu ik mijn kindje heb voel ik me als herboren. Ik vind dat borderline goed is te combineren met een kindje. Alleen reageert iedereen anders.

 

mijn zus heeft bewust gekozen voor geen kinderen omdat ze bang is dat ze wanneer ze het moeilijk heeft haar kind ermee belast. ik vind dat een moedige keuze

 

Had voor mn zws al last van depressie en ook medicatie daarvoor. Heb die afgebouwd om zwanger te worden. Nu na de bevalling weer klachten en een PPD. Ga weer starten met therapie en wrsch ook weer medicatie. Heb nu tijdelijk Oxazepam, maar moet, denk ik, weer terug aan de Zoloft.

 

Ik kreeg na de geboorte van mijn zoon een PDD en heb daarvoor Zoloft gebruikt. Ik ben gestopt omdat ik weer zwanger wilde worden. Helaas ging het niet goed en werd ik tijdens deze zwangerschap vrij snel opnieuw depressief. Sinds twee weken ben ik weer aan de Zoloft.

Ik vind het wel fijn om jullie verhalen te lezen en te weten dat ik niet de enige ben met dit probleem en ook dat ik niet de enige ben die medicijnen gebruikt in de zwangerschap!

 

En hoe gaat het nu met je depressieve klachten Suus75? Je bent nu weer een paar weekjes bezig dus ze zullen al wel werken? Hoeveel neem jij per dag?

Ik ben vanaf vandaag weer begonnen met de Zoloft, of eigenlijk Sertraline van Sandoz (zelfde goedje maar dan goedkoper hè ) Was niet meer te doen met alleen de Oxazepam. Mijn depressieve klachten zijn zoveel erger geworden...

 

Ik heb ook de goedkopere versie hoor enne... werkt prima! Ik gebruik het nu inderdaad een week of zes (50 mg) en net als de vorige keer werkt het als een trein. Voel me stukken beter en ben blij dat ik weer begonnen ben. Ook leuker voor mijn zoontje van bijna 2 en mijn man!

De artsen staan er gelukkig helemaal achter en de kleine wordt nu en straks na de bevalling goed in de gaten gehouden. Ik kan nu ook eindelijk genieten van de zwangerschap.

Judith, ik hoop dat het voor jou ook snel werkt en dat je je weer beter gaat voelen!

Veel liefs!
Suus

 

Gaat vast goedkomen met je kleintje! Toen ik zwanger was van de 2e heb ik ook de Zolft doorgebruikt wel iom de artsen natuurlijk.. Fijne he dat je nu weer kunt genieten Kan niet wachten tot het bij mij weerk werkt Heb jij last van bijwerkingen?