@Anouk2005 Ik snap wat je zegt over de trainingspakken maar toch blijf ik van mening dat een nette jeans met een mooi shirt of trui veel gekleder en dus netter staat/overkomt. Dat pak wat hij nu aanhad (deze, en dit vind ik dus echt een pak voor een training) Bekijk bijlage 757141 mag hij ook zeker dragen in zijn vrije tijd of bij voetbal en we zoeken bewust de mooie merken/trainingspakken uit zodat hij er goed en verzorgd uit kan zien. Gelukkig wil hij dat zelf ook want dat vind ik idd nóg belangrijker. Vanochtend vroeg hij of ik spijkerbroeken bij wilde kopen godzijdank. maar ik zal ook alvast kijken naar een mooi joggings/trainingspak die hij voor school mag gebruiken maar waar hij dan niet in mag trainen.
Precies! Bovendien zit het toch gewoon heel erg fijn? Lijkt mij heerlijk hoor. Al dat overdreven gedoe om kleding. Laat ze lekker.
Ja maar wat dat maakt dat uit dan? Voor wie moet hij er dan netjes gekleed uitzien? Ben je bang dat mensen anders oordelen oid? Ik snap het oprecht gewoon niet.
Maar wat doet dat er toe… hij moet er toch in lopen, jij toch niet? Ik vind mijn kind er ook het netst uit zien in zijn kerstblouse met strikje , maar ik kan hem dat letterlijk niet aan doen om hem zo naar school te sturen. Vanaf welke leeftijd ga je hem dan de vrijheid geven om te dragen wat hij wil, als hij 18 is? Als hij het huis uit is?
Ja, eens, zeker op school loopt hier een heel groot deel van de jongens in dat soort pakken. Voor wie moet hij er gekleder uit zien in die context? Kijk, zélf vind ik bv een leuke jeans met mooie trui ook mooier dan zo’n trainingspak. Maar híj moet er in lopen de hele dag, en hij werkt niet in de kerk ofzo, dus tja… ik zou dit echt loslaten.
Over kleding zou ik me echt niet druk maken. Oudste gaat ook wel met haar joggingbroek naar school. Wel met leuk topje en ziet er gewoon verzorgd uit. Maar zelf zou ik echt niet in m'n joggingbroek over straat gaan. Zij dus wel, en eigenlijk vind ik het ook gewoon wel stoer dat ze het aantrekt, omdat anderen het misschien raar zouden vinden.
Voor zichzelf, zijn docenten, zijn klasgenoten/vrienden en toekomstige vriendin Ik vind het gewoon echt niet netjes, sorry kan er niks aan doen. En het is niet dat hij het niet mag dragen hè? Maar je gaat niet én trainen in je pak en het vervolgens ook naar school dragen. (Uiteraard wel gewassen) Er zit natuurlijk een groot verschil tussen een trainingspak en een blouse met kerststrik @cowgirl80 Als hij zelf zijn eigen kleding gaat betalen mag hij het uiteraard helemaal zelf uitzoeken. Tot die tijd buig ik gewoon mee in zijn wensen en zal ik de laatste zijn die niet mee gaat in trends, want ik weet hoe belangrijk dat is voor pubers. Maar ik vind dat je gewoon bepaalde basis regels hebt. Zo draag je geen pet als je een restaurant binnen stapt, draag je geen korte broek of slippers naar kantoor, en ga je gekleed naar een begrafenis. En voor ons valt daar ook onder dat je kleding hebt voor sport en voor andere dagelijkse dingen. Maar ik ben de moeilijkste niet hoor we zoeken gewoon iets uit wat hij wel dagelijks mag dragen maar bijv niet naar de training aan mag. (onze keuze heeft dus oa ook met hygiëne te maken)
Zij dragen dat ook hé? Ok, de docenten niet, maar zodra een docent gaat anders gaat oordelen mbt de kleding van een leerling, heb je een verkeerde docent te pakken. En ja hier dus wel in de kleding die ook naar training wordt gedragen. Geen probleem(ook niet qua hygiene, want ze zweten altijd en daarvoor hebben we gewoon een wasmachine). Vinden anderen het niks, kijken ze lekker de andere kant op.
Het voelt alsof ik nu weg gezet word als iemand die zijn kind geen eigen keuzes zou laten maken. Dat is écht helemaal niet aan de orde. Ik geef hem bepaalde normen en waarden mee maar hij beslist uiteindelijk zelf wat hij daarmee doet. Dus eigenlijk denk ik dat we allemaal dezelfde intenties hebben maar dat de uitvoering misschien net even anders is
Ik snap dat je dat gevoel krijgt. Er is helemaal niks mis mee om een grens te stellen aan kleding. Ook al vinden anderen dat niet nodig. Misschien vindt je andere punten waarop je wat kunt loslaten.
Ik begrijp je helemaal! Mijn zoon mag ook absoluut niet in trainingspak (of een deel daarvan) naar school. Een trainingspak (het woord zegt het al) is om in te trainen of om naar de training toe te gaan. Mijn zoon is iets ouder dat de jouwe maar hebben heel lang met dezelfde strijd gezeten. Uiteindelijk zullen beide partijen naar elkaar toe moeten komen qua smaak. Tot nu toe lukt dat redelijk. Nooit in 1 keer hoor. Hij heeft ook deze winter weer kleding in zijn kast waar wij mee kunnen leven. Niet onze smaak, maar wel fatsoenlijk. Wij moeten een paar keer naar de stad en komen met lege handen terug. Puur omdat hij wil proberen ons over te halen voor zijn look te gaan. Maar wij houden vast aan onze mening en kopen dan niks. Na een paar keer heeft hij door dat hij water bij de wijn moet doen. Maar zolang wij betalen, beslissen wij mee. Kleedgeld zou hij wel willen, maar dat is nooit voldoende om alles te kopen. Dus daar ziet hij van af.
Dit viel mij ook op. Misschien kan je hier zelf nog aan werken, evt met hulp, zodat je jouw jeugd meer achter je kunt laten en hem kunt zien voor wie hij los van jou is.
Je wilt je kind zo graag beschermen voor de foute keuzes die je zelf gemaakt hebt. Ik heb als kind echt de begeleiding en verbinding van mijn ouders gemist waardoor ik denk dat mijn focus nu vooral daar moet liggen. Ik moet eerst een beetje afstand nemen en eens afwachten wat er dan gebeurd, want ik denk dat we het in de basis al echt wel oké gedaan hebben Door dit topic te openen en jullie reacties te lezen ben ik me een stuk bewuster van onze rol in het geheel en waar wij als ouders aan moet werken.
Je maakt het echt te groot. Laat die jongen lekker dragen waar hij zich lekker in voelt. Als je dit al zo’n enorm ding vind dan vraag ik me eerlijk gezegd wel af hoe je gaat reageren als er straks echt serieuze dingen gaan gebeuren.
In het begin beschreef ik 2 situaties vanuit alleen die ochtend, er spelen ook hele andere dingen maar daar wil ik ivm zijn privacy niet teveel over kwijt in dit topic. Daar heb ik heel fijn pb contact over en ik weet inmiddels welke stappen we hier in gaan doorlopen. Dit zijn idd hele kleine dingen maar die in het grote geheel wel aansluiten op wat ik zie gebeuren. Ik zie namelijk dat hij een beetje de verkeerde kant aan het opgaan is. Dat gaat voornamelijk om zijn gedrag en niet om zijn kleding. Ik geef bijna meteen aan dat ik voor die lekker zittende pakken nog wel een acceptabel alternatief wil zoeken/kopen Het wordt nu tot een groter ding gemaakt omdat geen brood meenemen/niet ontbijten minder aandacht pakt dan trainingspakken..
Ik zou inderdaad kiezen wat je echt belangrijk vind en daar een punt van maken (‘pick your battles’) en al het andere veel meer laten gaan. Zo wordt zowel voor jezelf als voor je zoon een stuk overzichtelijker wat echt niet -onderhandelbaar is en het scheelt veel strijd over dingen die geen zaak van leven of dood zijn. Hij ontspoort echt niet als hij niet ontbijt of in minder nette kleding naar school gaat. En als er minder strijd is, is er ook meer tijd en ruimte voor positieve dingen en positief contact en verbinding, doordat er minder strijd is op zich zelf al, maar ook door de tijd en energie die je er mee wint. En je kunt hem op die manier waarschijnlijk meer het gevoel geven hem te steunen in wat hij doet en de keuzes die je maakt ipv dat hij alles op jullie manier moet doen (ik zeg niet dat dat zo is, hoor!). En dat is juist waar je naar op zoek bent! Voordeel kan zijn dat hij daardoor ook meer geneigd is dat áls je ergens echt een punt van maakt, om mee te bewegen. Omdat hij dan weet dat het echt belangrijk voor je is (en hij een andere keer, in een andere situatie wel weer de ruimte heeft/krijgt om zeg keuzes te maken en te ervaren ed). Pubers willen eigen keuzes maken, uitproberen, enz. En hun leeftijdsgenoten worden belangrijker dan ouders. Dat is een hele gezonde ontwikkeling. Ze moeten uiteindelijk in die dingen toch hun eigen fouten maken. En dan liefst onschuldige, zoals tussen de middag honger hebben als ze niet ontbeten hebben en geen lunch hebben meegenomen. Daar leren ze van. Veel meer dan van onze goede adviezen (die zijn per definitie niet waar, we snappen er niets van, vroeger was alles anders, … ). En ja, het is lastig en absoluut een grote uitdaging. En bij sommige kinderen meer dan bij anderen. Het is ook heel spannend (soms meer dan dat…)., je wil ze het liefst onbeschadigd groot laten worden. Helaas kun je niet alles voorkomen, wat je ook doet.
Dat denk ik niet nee. Maar het geeft mij persoonlijk wel het idee dat je als je daar al zo moeilijk om doet, er wel meer is waar je moeilijk om kunt doen. En waarom zou je? Wil je je puber tegen je hebben of wil je strijd bewaren voor de belangrijke onderwerpen. Het lijkt zo onbelangrijk, wel of geen trainingspak, wel of geen naveltruitje, maar voor een puber is het helemaal niet onbelangrijk.
Wie zegt dat ouders die dit niet goed vinden om veel meer moeilijk doen. Misschien is dit juist 1 van de weinige regels die er in een gezin zijn?