Dames, Mijn dochter van 16 hebben we al het een en ander mee meegemaakt natuurlijk, puberteit.... Na een onrustige periode vorig jaar gaat het nu al een hele tijd weer goed tussen ons gelukkig. Het probleem is nu, dat ze gisteren vroeg of ze bij een meid mocht slapen die ik niet ken, waarvan ik vreeme dingen over de ouders heb gehoord (hoeven niet waar te zijn hoor!) maar zolang ik de ouders niet ken, liever geen logeerpartijtjes. Ze is ook al de afgelopen 2 weken bijna iedere avond naar een festival hier in de stad geweest tot 1-2 uur snachts, dus ik ben heus geen belachelijk strenge moeder, maar ik vind het wel even welletjes zo. Zoals ik verwachtte na ik had uitgelegd nee, en waarom niet, zei ze dat ze dan toch gewoon ging. Ik ben niet boos geworden (van binnen wel natuurlijk ) en heb gezegd, als jij dat doet dan volgen er consequenties, ik zal je niet tegen houden want ik verwacht dat jij je uit respect aan mijn regels houdt maar wanneer jij morgen thuis bent verwacht ik dat je als een stoere meid je straf neemt want je bent nu ook stoer genoeg om dit huis te verlaten zonder mijn toestemming. Dus morgen geen gil en jankpraktijken omdat je straf je niet aan staat. Ze is dus gegaan ofcourse. Nu is de zwakste plek van een puber: DE TELEFOON. Die wil ik 2 dagen in nemen, ze mag de batterij hebben dan hoeft ze niet te gaan doordraaien dat ik haar prive dingen ga lezen maar de telefoon blijft bij mij. Het "probleem" is, ze heeft de telefoon zelf gekocht van haar loon....ze zei gister al, nou, mijn telefoon kan je toch niet afnemen. Ik vind eigenlijk van wel, wat vinden jullie? Het zal ongetwijfeld een scene regelrecht uit een dramafilm worden, met dreigen van weglopen of weggaan. Ik bedacht me, om bij iedere foute actie de telefoon nog langer in te houden met de mededeling dat hoe sneller ze mt haar straf dealt des te sneller ze de telefoon weer heeft. Maar....ik wil ook weer niet dat de telefoon een heel groot machtsmiddel wordt, snappen jullie wat ik bedoel?
Nou, je bent toch duidelijk genoeg geweest dat er consequenties zouden zijn? Dan die ook uitvoeren. Ik vind je idee van de telefoon 2 dagen inleveren een heel goed idee. Omdat ze toch gegaan is, denk ik dat ze je aan het uittesten is. Nu echt even doorzetten.
Jaa dat sowieso, ze vroeg ook, wat ga je doen dan? Ik zei dat ik een verassing nooit verklap Ze is er trouwens nog niet, en ik hoorde net van een van mijn andere dochters dat haar fiets bij mijn nichtje voor de deur stond waarvan ik haar verboden heb met haar om te gaan (nicht is 18, woont al op zichzelf, zuipt, blowt, steelt en weet ik allemaal wat...vandaar) Het wordt dus 2 dagen +1 dag voor het omgaan met nicht. Het liefste wil ik schreeuwen en haar flink door elkaar schudden wat haar mankeert, maarja...daar bereik ik het tegenovergestelde mee, ik heb wel heel veel van mijn zelfbeheersing moeten vragen hoor om kalm en beheerst te blijven.
Zal ik haar bellen waar ze blijft? Ik heb eigenlijk de houding aangenomen van, jij meisje...doet maar lekker wat je niet laten kan en je ziet wel wanneer je thuis bent. Ik ben bang als ik bel dat ik dan weer laat zien dat ik me er heel erg druk om maak, en dan heeft ze me dus in de "greep". Nee, ik ga haar niet bellen, ze komt heus straks wel thuis..(zeg ik bemoedigend tegen mezelf...)
Niet bellen, nee. Als ze straks om 20.30uur nog niet thuis is, dan wel. Onder het mom van: Binnen een kwartier thuis, anders een nog zwaardere straf dan degene die ze al verdiend heeft (een hele week).
Ik sta hier met open mond te kijken naar het scherm,een 16 jarige die lekker doet waar ze zin in heeft.En moeders die kalmpjes haar probeert te straffen. Mijn God wat staat me te wachten! Ik denk niet dat ik zo rustig zal blijven,ben echt heel streng,denk echt dat ik r zou opsluiten als ze niet wil luisteren.En overal zelf heen brengen en halen.Ik zou er een dagtaak van maken.
Eerlijk? dat deden mijn ouders ook. Zodra ik uit huis was (op mijn 17e, puur om dat dus te ontvluchten) ontspoorde ik. Ineens moest ik verantwoordelijkheid dragen. Hoefde ik nooit. Ineens was er geen toezicht. Dronken, stoned en high tegelijk kwam ik thuis. Ineens maakte het niet uit hoe mijn vriendjes eruit zagen en wat ze deden. 19 jaar, zwanger. Conclusie? Heel streng zijn, verbieden, overal bovenop zitten en nooit een stuk eigen verantwoordelijkheid meegeven doordat je ze niet los laat af en toe zoals TS dat nu doet...... werkt over het algemeen niet. ontopic; Telefoon afpakken lijkt mij idd een goed plan Ben stiekem benieuwd hoe dit afloopt. Herken mijzelf wel in je dochter. Zo was ik ook. Alleen mijn ouders hadden inmiddels de politie al gebeld en de halve familie ingelicht dat ik "weg" was. Om vervolgens dus half gedwongen weer naar huis af te moeten druipen. Oh, memories (de band is inmiddels ontzettend goed hoor het zijn schatten en ik ben opzich ook best wel op mijn pootjes terecht gekomen )
Prima plan lijkt mij. Telefoon afpakken voor 3 dagen, duidelijk vertellen waarom. Gaat ze zeggen ' maar ik heb hem zelf betaald '. Prima, hier met de kleren die JIJ hebt betaald, haar fiets, make up, laptop/pc etc. EN haar telefoon voor 3 dagen. Bij elke domme actie en/of grote mond, +1 dag.
Hmm ja moedervan6, zo dacht ik ook altijd, maar helaas werkt dat averechts, k heb vorig jaar ook gereageerd zoals NoukjeTygo haar ouders deden, ik heb echt als een idioot haar hele nachten op lopen sporen met als resultaat dat onze band echt finaal naar de kloten ging. Er werd niet meer gepraat alleen maar gezeken en geschreeuwd. Het is niet helemaal zo dat ze doet waar ze zin in heeft, ze probeert dat enigszins wel en ik geef haar ook wel aardig wat ruimte, ze is immers inmiddels bijna 17, dus ze mag uit, ze mag later van huis wegblijven e.d maar allemaal onder de voorwaarde dat ze het goed doet op school, respect voor mij toont en dat ik ten alle tijden weet waar zij is en met wie. Dat wist ik dus dankzij mijn geweldige hysterische strenge aanpak van vorig jaar dus niet en geloof me, dat heeft me een paar jaar aan leven gekost van de zorgen. Ze heeft thuis net als ieder kind hier haar dagelijkse taken en de taak om haar kamer schoon te houden, dus het is niet zo dat mevrouw maar doet en ik kijk toe. Ze is inmiddels thuis en ik wist eventjes niet hoe ik die telefoon ging nemen, maar ik kwam ineens al pratende tegen haar op een geweldig idee, vind ik zelf. Ik heb gzegd dat ze naar aanleiding van haar gedrag en de keuze die ze gisteren gemaakt heeft haar telefoon 2 dagen moet inleveren (de tranen kwamen gelijk opwellen) en dat ik hem niet ga afpakken of een lichamelijke worsteling met haar aan ga voor dat ding, dat ze zelf mag bedenken wanneer ze er aan toe is het te geven (wel vandaag nog) maar dat vanaf dat moment de 48 uur ook pas in gaat, dus hoe eerder gegeven hoe eerder terug. Ik moet erbij zeggen, mijn dochter ADD heeft en dat daar toch echt wel een voorzichtige aanpak bij komt kijken, zij kan hele extreme dingen zeggen en doen als ik tekeer zou gaan tegen haar. Zolang ik kalm blijf blijft de informatie aankomen en wek ik geen woede aanvallen op met alle gevolgen van dien (kwaad het huis uit stormen oid en dat ik niet weet waar zij is).
@assz idd!Ze zei dus ook, ik heb hem zelf betaald. Ik zei dat me dat niks kon schelen omdat ze hem alleen kon kopen omdat ik verder voor haar zorg en ze dus een kosten heeft. En idd heb al gezegd iedere rare actie een dag erbij. Zijn die verdomde telefoons toch nog ergens goed voor...
Dankjee!! Ik heb de telefoon yeah! En zonder geschreeuw gescheld of gedreig!! Ik ben zo trots op ons! Ik heb bij het overhandigen van de telefoon gezegd, dat ik het fijn vind dat we het op deze manier hebben kunnen oplossen en dat ik blij ben dat ze veilig thuis is gekomen omdat ik me ondanks dat ze "al" 16 is net zo'n zorgen maak over haar als haar broertjes en zusjes.
aawh Hoe reageerde ze daarop? Ik zou daar dus best gevoelig voor zijn geweest. Fijn dat het zo goed ging inderdaad!
Voor haar doen reageerde ze daar goed op. Mijn dochter heeft veel moeite met het uiten van haar emoties, dus ook met boze emoties, ze zal dus pas als ik schreeuw en haar als het wareuitlok zelf ook pas de woede loslaten. Ze stond even stil toen ik dat zei dus het maakte wel een indrukje, al zal het balen van het leven zonder telefoon wel overheersen haha. Ik zal vast nog geconfronteerd worden met afkickverschijnselen
1 woord, respect! Ik ben zo bang voor die puber periode! Als ik er aan denk hoe ik was, poeh, dan staat me nog wat te wachten....
Het is soms ook doodeng hoor! Som sta ik echt even met mijn handen in het haar, je kan ze niet meer in de gang zetten of het toetje na het eten inhouden. Ik moet echt heel creatief zijn met oplossingen en hoe ik dingen breng en over de afspraken. En heeeeeel flexibel worden met je emoties. Dit is ieg echt een wereld van verschil met vorig jaar toen haar probleemgedrag begon, toen heb ik echt wanhopig geprobeerd har tegen te houden bij de voordeur half worstelend met je eigen kind en schreeuwpartijen waar je U tegen zegt. Dit is zooooo veel fijner voor de andere kinderen ook, ze hebben er niks van gemerkt van de hele "situatie". Deze aanpak houden we erin, ik heb namelijk nog een aantal pubers te gaan, LOL! (help)