Hoi, In een blaadje hier zag dat ik dat er binnenkort een Rots- en Watertraining van 10 bijeenkomsten wordt aangeboden voor kinderen. Onze oudste zoon is erg verlegen, weinig zelfvertrouwen, faalangstig. Hij lijkt op zijn moeder, zeg maar Maar hij is ook vrolijk, spontaan, kan echt de lolbroek uithangen als hij op zijn gemak is. We hebben al vaker getwijfeld of we iets voor hem moeten doen. Zelf denk ik dat ik daar wel baat bij zou hebben gehad, en nog, maar ik durf voor mezelf nog steeds niet de stap te zetten om er iets aan te doen. Daarom wil ik bij hem wel op tijd helpen indien mogelijk. Heeft iemand ervaring met dit soort trainingen? Werkte het, ook op de lange termijn? Of had het geen effect op de weerbaarheid van je kind?
ik ben heel benieuwd naar antwoorden; kindje van mijn vriendin (6,5) staat op de wachtlijst tot er een groepje gevormd kan worden, helaas alweer 2 of 3 maanden.. (regio zuid holland)
Ik denk dat hij er zeker baat bij kan hebben. Ligt wel wat aan het kind en ook wel aan de leeftijd hoeveel baat. Hoe oud is hij?
Met 8 jaar kan het prima. Het kan heel goed werken. Met name als ouders en school betrokken zijn/worden bij de training. Als je de achtergrond van de training weet en wat je zoon geleerd wordt en waarom. Ik zou zeker de trainers hier naar vragen en dit ook aan school doorspelen. Zodat je zoon zowel thuis als op school hierin gesteund kan worden.
Nou, ik heb hem opgegeven. Het gaat wel buiten de school om, maar de trainster heeft veel ervaring juist met de training op scholen. Alleen hier hadden de scholen er nog geen belangstelling voor. Ik ben benieuwd hoe het gaat. Ze krijgen een stuk fysieke weerbaarheid, met elementen uit martial arts gericht op zelfverdediging, ze doen kringgesprekken om te leren hoe je gevoelens van anderen herkent en hoe je met die van jezelf omgaat en ze leren letterlijk stevig op de grond te staan en om te gaan met eigen boosheid en verdriet. Ook de ouders worden erbij betrokken, met oefeningen voor thuis en een informatieavond. Ik denk alleen dat mijn zoon het zelf niet zo leuk zal vinden in het begin, omdat hij het eng vindt om nieuwe dingen alleen te doen. Hopelijk helpt het stukje karate hem over de streep om toch te willen/durven, want dat vindt hij wel interessant.
Ik ben heel benieuwd hoe het zal bevallen! Als een kind heel erg onzeker is en zich in een groep niet snel op z'n gemak voelt, zou ik niet zo snel voor rots en water kiezen. In die groep zitten namelijk juist ook de assertieve en mondige kinderen. Ik kan me voorstellen dat dat voor een kind dat erg verlegen is, juist lastig is. Daarom zou ik dan gaan voor iets als weerbaarheidstraining. Máár, als jouw zoon zich snel op zijn gemak voelt daar, kan hij júist veel leren icm 'sterke' kinderen ..
Ik hoop het ook. Ik woon in een klein dorp en hier wordt ook niet zoveel aangeboden. Niks eigenlijk, dit is de eerste keer dat ik iets dergelijks voorbij zie komen.
Goed dat je het probeert. Ik zou de oefeningen en dingen die je als ouders aan info en tips krijgt dus dan zelf met de leerkracht van je zoon kortsluiten, zodat die weet waar je zoon mee bezig is en hier op school ook bij aan kan sluiten.
Ik weet niet zoveel over rots en water trainingen. Ik was zelf vroeger net zoals je zoon, ik heb sofatraining gehad, een zelfverdedigingscursus, ben op judo gemoeten en op scouting. En dat heeft allemaal erg geholpen. Voor mijn gevoel de scouting het meest. Juist omdat dat iets langdurigs is, waarbij je je blijft ontwikkelen.
Mijn ex kwam hiermee, het leek hem goed voor onze dochter. Ze is de allerjongste in een nieuwe klas (net verhuisd). Maar zij is ook juist behoorlijk assertief en mondig. Dus ik had iets van 'hoezo'? Ja, ze heeft ook wel haar onzekerheden en behoorlijk wat voor haar kiezen gehad afgelopen jaar. Maar t gaat verder best goed en ik vind t erg duur. Is het geen weerbaarheidstraining dan? Wat dan wel?
Het schijnt inderdaad voor zowel verlegen kinderen, kinderen met weinig zelfvertrouwen of faalangst maar óók voor pesters te zijn. Ze leren er omgaan met hun eigen en andermans gevoelens en sterk staan, letterlijk en figuurlijk. Zo legde de trainster het mij aan de telefoon uit in elk geval.
mijn zoontje heeft pmt gehad, individueel, lijkt wel wat op dit. Ook hij was het stille mannetje, deed nergens aan mee, ook door zijn ASS, bij hem sloeg het enorm aan. Hij veranderde op veel punten, het sociale aspect, zelfredzaamheid en een beste dosis zelfvertrouwen. Durft er nu te zijn!