Ik ben niet vooruit te branden, zet iedere dag braaf mijn wekker, ga erui en als ik naar wc loop....duik ik daarna meteen mijn bed weer in. Opgebrand, ook na 10 u slaap. Ik wil eigenlijk gewoon mijn huishouden runnen en nuttig zijn maar manlief (werkt thuis) houd me aan alle kanten tegen, zet n warm bad aan, verwent me tot en met, maar kom op, ik ben zwanger, niet gehandicapt. Ik heb in t verleden vaker moeite met grensen stellen gehad, dus snap zijn bezorgtheid, maar dit voeld ook bezwaarlijk......
Blijkbaar geeft jouw lichaam aan dat het nu even genoeg is.. De eerste paar weken kun je zoooo ontzettend moe zijn.. Laat je lekker verwennen door je man.. Je bent idd niet gehandicapt, maar een zwangerschap vergt veel van je lichaam..
Meis, je bent niet voor niets moe. Gehandicapt ben je dan niet, maar wel zwanger, en dat kost op sommige momenten gewoon heel erg veel energie. Laat je maar lekker verwennen hoor! Wacht maar totdat je misschien een keer nesteldrang krijgt...
Geniet er van, hoe moeilijk het ook is. Ik heb de eerste paar weken van mijn zwangerschap alleen maar gerust. Ik was moe moe moe en nog eens moe. Ik kon soms de hele dag door slapen. Blijkbaar had mijn lichaam het nodig. Tegenwerken heeft toch geen zin.
Ik was de eerste weken vooral na 6 weken verschrikkelijk moe! Ik kon echt overal en continu slapen. Na 13 weken is dit bij mij over gegaan en nu ik op het einde loop begint het wel weer wat terug te komen maar dat vind ik zo erg gek nog niet want mijn buik is inmens en ik krijg moeite met lopen + dat ik echt een conditie van lik me vestje heb
Lekker rusten hoor. Ik doe dat nu ook. De eerste zwangerschappen ging ik maar door en door en was op een gegeven moment niks meer waard. Ziek door oververmoeidheid. Stortte 's avonds om 19.00 uur in slaap en sliep dan rustig tot de volgende ochtend 9.00 uur, terwijl ik normaal aan uur of 7/8 slaap echt genoeg heb. Dat doe ik nu niet meer, ik ben nu moe, dus ga ik rusten. GA miij niet meer schuldig voelen erom, mijn lichaam vraagt om die rust, dus geef ik er nu ook aan toe.
Van genieten meis, hoort echt bij het 1e trimester! En dan mannetje van jou kan al niet veel doen voor je dus vertroeteld die jou lekker! Heerlijk laten doen, als de kleine er straks is dan is er toch echt even minder vertroetel tijd voor elkaar. Komt echt wel weer goed over paar weekjes!
Ik zou zeggen; lees je eigen onderschrift nog eens een paar keer! Helemaal waar, en ook van toepassing op deze situatie! Het hoort er gewoon bij. Neem je rust, en over een paar weken heb je weer energie voor 10 waarschijnlijk!
Thanx, heb t maar over me heen laten komen en vandaag n rustige dag gehouden. Hopelijk voel ik me snel weer wat beter.
Toegeven!!! Ik ben ongeveer evenlang zwanger als jij nu en ik ben voor de komende 4 weken voor 95% ziekgemeld. ik werk nu 3 uur per week omdat ik het niet meer uithou!! (Ik moet er wel bij zeggen dat ik ook nog eens fibromyalgie heb en daardoor ook nog extra moe ben en overal pijn heb) Je lichaam heeft het nodig, dus DOEN! Ik doe ook verder helemaal niks meer.... Ik kook. En dan ben ik heel blij dat er ook een warme pot op tafel staat. En verder doe ik niks. Mijn man doet naast zijn fulltime baan het huishouden. De strijk breng ik weg en wat blijft liggen, blijft maar lekker liggen. Ik vind het heel moeilijk om eraan toe te geven, maar het moet maar gewoon Sterkte!
Toegeven aan je vermoeidheid, maar pas wel op dat je niet in een vicieuze cirkel belandt. Soms geeft het juist energie om wel wat kleine dingen te doen! Als je alleen maar uitrust loop je de kans dat je juist moe wordt van het moe zijn.. Ik ben nu 13,5 week zwanger en ik geef de afgelopen 2 weken helemaal toe aan mn vermoeidheid door iedere dag een paar uurtjes extra te slapen tijdens het middagslaapje van mn zoon. Tijdens mn vorige zwangerschap ben ik maar doorgegaan, 4x9 gewerkt en iedere werkdag ruim 3 uur reistijd.. op t einde liep ik op mn tandvlees en eenmaal bevallen heeft het lang geduurd tot ik weer een beetje energie kreeg want ja toen begonnen de gebroken nachten etc natuurlijk pas echt. Deze keer luister ik meer naar mn lijf, maar ik ga niet 9 maanden lang op bed liggen!
Ik was de eerste weken ook niet vooruit te branden. Was nog te moe om recht vooruit te kijken Ik ging in de middag even liggen, maar probeerde toch wel wat te blijven doen op de dag. Wel wat minder en in etappes, maar toch. Voor de rest gaf ik toe aan mijn vermoeidheid. Je kunt weinig anders. Je lichaam heeft het nodig. Laat je lekker verwennen hoor!