Sorry dat ik jullie lastig van met weer een topic over een schoonmoeder maar ik moet even mijn hart luchten.. Al jaren heb ik een normale band met mijn schoonmoeder, geen gezeur,geen gemekker, soms eens een menings verschilletje maar voor de rest gewoon normaal. Nou is het zo bij mijn schoonmoeder dat als haar iets dwars zit ze dat een maand opkropt en dan pas verteld, erg irritant. Zo nu ook, vorige week was mijn man even langs geweest om de fiets te lenen ( de auto moest naar de garage en hun zitten op die route dus dan leent hij de fiets zodat hij het pokke eind niet hoeft te lopen ) toen hij daar aankwam ging ze los, ze vertelde dingen tegen mijn man wat haar dwars zat over mij, mijn man gaf aan dat de dingen die ze zei dus niet klopte maar dat hij dat niet via hem moest zeggen maar gewoon tegen mij, hij is dus een beetje geirriteerd weg gegaan. De hele week niets gehoord, ik denk ik ga niet bellen naar je want er zit jou iets dwars dus vind ik dat je er zelf maar mee moet komen. Hele week niets gehoord, gisteren avond ging hij met mijn oudste zoontje een bakkie koffie doen, ik ging niet mee want de kleinste sliep al dus die ga ik niet wakker maken om naar opa en oma toe te gaan. Toen mijn man aankwam barste naar tuurlijk de bom, waar is ze, is ze boos, wat heeft ze gezegd, zei mijn schoonmoeder. Mijn man zei dat ik inderdaad teleurgesteld was maar dat dat niet de rede was dat ik niet mee kwam. Ze vond het maar vreemd en het sloeg nergens op. Maar goed, mijn man kwam dus thuis en we hebben de oudste op bed gegooid, we hadden een lekker avondje met ze tweetjes gepland, lekker filmpie kijken, wijntje erbij, gewoon ff relaxen. Staat ineens om 21:00 mijn schoonmoeder helemaal boos voor de deur .. Als jij niet naar mij komt dan kom ik maar naar jou ! Ik zeg nou dat is inderdaad goed ja. En toen kwam het hoor, ik ging er voor zitten, nam een slok wijn en ik denk kom maar op. Het zat haar dwars dat ik nooit eens zomaar contact opnam met dr, ze vond het maar vreemd want ik kon wel contact houden met mijn moeder maar niet met haar ik heb haar toen uitgelegd dat de band tussen mij en mijn moeder absoluut niet vergelijken is met die tussen haar en mij, ze vond het maar raar want zij belde ook altijd met dr schoonmoeder voor een praatje pot, ik gaf aan dat ik niet zo was en dat ieder persoon anders is. Mijn moeder en ik bellen misschien 1x in de week, zij werkt gewoon 4 dagen en heeft ook dr eigen leventje, moet ik dan maar die ene keer in de week bellen schrappen omdat ik het ook niet met mijn schoonmoeder doet ... Maar goed, ze was boos dat ik niet tegen haar had gezegd dat ik mijn baan had opgezegd, ze voelde zich gepasseerd, het leuke aan dit verhaal is is dat ze de allereerste was die het wist, mevrouw is op leeftijd en vergeet wel eens wat maar nee ze wist zeker dat ik het niet had verteld .. Toen was ze boos dat ik twee maanden geleden niet meteen haar had gebeld toen mijn moeder en mijn zusje een auto ongeluk hadden gehad, dat klopte, ik heb door de emoties en de hectiek er niet meer aangedacht om te bellen en ben in slaap gevallen door de stress, ze belde die avond zelf op om te vragen hoe het was, heb toen ook mijn excuus aangeboden dat ik niet gebeld had en dat was toen niet erg, dit ontkent ze nu dus ook Ze zei '' wat doen wij verkeerd dat jullie ons nergens bij betrekken '' toen viel mijn mond open .. Met alles wat we doen betrekken we hun er ook bij, met de kerst zijn ze hier geweest, met sinterklaas hadden ze geen tijd maar wel hebben we ze wel gevraagd, ieder jaar gaan we al generaties lang kerstshoppen in dusseldorf, dan vragen we haar ook mee, 1x per jaar nodigen we ze uit voor een etentje om te bedanken dat ze altijd oppassen, nu gaan we een weekje naar CP en dan vragen we ook of ze mee gaan, ik word dan zo gekrenkt als er gezegd word dat ik ze nergens bij betrek, hoe meer moet ik ze nog in mijn leven erbij betrekken ? moet ik ze iedere avond bij het eten vragen ? wij gaan altijd een paar x per week een bakkie doen bij ze doen maar ze zullen nou nooit eens hier heen komen... Ze stond gisteren lachend in de deur openening en zei '' als je niet normaal met me kan praten dan ga ik '' toen heb ik gezegd dat ze maar kon gaan want als ik tijdens een gesprek uit gelachen word en er gesproken word alsof ik een klein kind ( mijn man en ik schelen 6 jaar dus ze ziet mij als het jonkie en zegt dan telkens '' Meissie, Meissie, Meissie '' :x ) ben dan pas ik daar voor. Mijn man staat achter mij, hij hoeft geen partij te kiezen want het is iets tussen haar en mij maar ik moet eerlijk zeggen dat ik het wel fijn vind dat hij zei dat ik gelijk had en dat ik haar maar moest laten gaan, ik kan dit alleen niet, ik ben nog steeds zo teleurgesteld, nog niet eens boos maar echt teleurgesteld en weet gewoon niet wat ik moet doen. Het spijt me voor het lange verhaal maar ik moest echt ff mijn ei kwijt.
Jeetje wat een schoonmoeders allemaal de laatste tijd.... Is er niet een cursus voor schoonmoeders? "hoe word ik een goede schoonmoeder voor mijn schoondochter?" ..... Ik zie dat je man achter jou staat dat is gelukkig fijn! Verder kan ik je alleen maar suc6 wensen! Hopelijk kalmeert ze snel en ziet ze in dat het allemaal een beetje over de top is gelopen... Ben blij dat ik mijn schoonouders niet al te vaak zie en dan we het dan gewoon over koetjes en kalfjes hebben en zij gelukkig (zover ik weet) niet meer van ons verwachten. Al vind ik het zelf wel jammer voor mijn kids dat we ze niet wat vaker zien...
Is er niet meer aan de hand bij je sch-moeder dan je weet..? En dan niet naar jou toe maar misschien iemand anders?! (andere fam leden. wat op jouw wordt afgereageerd.. kan het zijn dat ze "eigenlijk" over iemand anders spreekt?) Ik zou het laten bezinken en dan naar haar toe gaan. En dan zeggen dat het je verdriet doet dat ze zo denkt. Dat je haar niet bewust buitensluit en dat je jammer vind dat ze dat gevoel heeft. dan zeggen dat je probeerd hun zoveelmogelijk in je leven te betrekken en niet weet hoe je dat nog meer moet doen. en dat je hoopt dat het weer goedkomt. en dan het gesprek zonder verwijten over en weer op gang laten komen. tja. het is haar gevoel. en daar kan jij niks aan doen. dat zal ze zelf moeten veranderen. sterkte. maar zou er verder niet te veel over piekeren.
Phoe sterkte ermee.. (gelukkig) geen ervaring met zo'n horrorschoonmoeder Ik kan heel goed met mijn schoonfamilie overweg, kom er elke dag over de vloer Dus sorry ik kan je geen tip geven Succes!
Ze klinkt wat jaloers op de band die jij met je moeder hebt.?/ Is ze een beetje eenzaam of iets. Ze heeft het gevoel ergens vandaan. Probeer deze week nog eens met haar te praten. Probeer er achter te komen wat de echte reden is. Zeg dat je haar wel waardeert en als er wat is ze sneller moet aan geven dat er wat is. Verder zou ik ook niet weten wat je kunt doen.
Ach meid, wat een gedoe. Vervelend hoor schoonfamilie (ergens gelukkig hebben wij geen contact meer met de familie van mijn man. Heeeellllllll lang verhaal) Maar ik begrijp je verhaal wel hoor. Wij hebben ook het een en ander mee gemaakt met schoonfamillie voordat het contact verbrak. Wat ik zou zeggen tegen je sm: Dat de band tussen jou en je moeder anders is dan met jou en je sm is heel erg normaal. De band tussen een moeder en dochter is nooit te vervangen of met een ander op te bouwen. Dan kan niet. Ze moet daar niet jarloers op zijn maar gewoon beseffen dat het ook niet betekend dat je niet om haar (je sm) geeft. Je houdt van hun allebei, maar ieder op haar eigen manier. Vertel dat je haar best in je leven wil, maar dat niets gedwongen mag worden of opgeeist. Het is zoals het is en komt zoals het komt. Dat je je best zou willen doen haar gevoelens in acht te nemen, maar dat zij dat op haar beurt dan ook moet doen. Dus jou niet steeds behandelen als een klein kind, jou miesie noemen en jou dingen verplichten zoals OVERAL bij betrekken. Dat je je dan opgelaten voelt en dat dan alles averechts werkt. (in ons geval was mijn schoonpa altijd boos omdat ik niet wou dat hij onaangekonidigd langs kwam maar eerst moetst bellen. ACH zooooooo veel discussies over gehad, maar oude mensen willen vaak niet luisteren. Je wordt er moe van. Bij ons is het contact verbroken gelijk na de geboorte van onze zoon. Mijn schoonpa heeft onze zoon zelfs nooit gezien, laat staan een kaartje gestuurd. Dit omdat hij boos was dat hij niet aan mijn bevallingsbed aanwezig mocht zijn Zie je het voor je, dat hij kijkt tussen mijn benen als ik pers nee dank je. Maar hier dus ook, hij wou meer van mij dan wat ik geven wou of kon. Toen was het ook zo van, als het niet genoeg is, dan maar niet. Ik hoop niet voor je dat het bij jou zo ver zal komen. Maar sta sterk in je schoenen en laat je niet ompraten of iets opleggen door je sm. Jou leven, je bent volwassen genoeg om te weten wat en wie je wilt wanneer in je leven. Heel veel sterkte
Ow hemel.. Lijkt mijn schoonmoeder wel :O Weet je zeker dat jij niet mijn schoonzus ben.. Maar goed mijn schoonmoeder heeft er nu wel van geleerd want zij kwam met haar grote smoel bij de verkeerde schoondochter tercht.. En zij zat precies in de overgang.. Dus dat hielp ook niet mee. Heel veel sterkte. Ik weet exact wat je meemaakt want jouw woorden hadden die van mij kunnen zijn.. Als je er eens over wilt kletsen pb me maar! Want ik weet hoe je je voelt! Dikke kroel!!
Ze zijn ook allemaal hetzelfde.... Schoondochters moeten maar contacten onderhouden etc. etc... omdat hun eigen zonen het niet doen.... herkenbaar.... Heb het hier ook afgeketst...... ik verzorg de contacten met MIJN familie... mijn man met ZIJN familie...... Denk dat het ook soms scheelt of schoonmoeder dochter(s) heeft.... hier is man enigskind, dus dan weet je het wel... Sterkte (misschien kunnen we beter een club oprichten op zw.pagina "lotgenootjes schoonloeders"...
Zoals jij je verhaal schrijft en verteld dat ze al op leeftijd is. Dan vraag ik me af hoe oud ze is. Want als ik eerlijk moet zijn klinkt het alsof ze aan het dementeren gaat. Dingen vergeten die er wel gezegd zijn, vaak weten ze dan ook dat ze dat vergeten zijn (dat voelen ze) en dan de schuld bij een ander leggen waardoor er een soort rookgordijn van "ruzie' ontstaat en de omgeving het dus niet echt in de gaten heeft.
Bekend verhaal. Mijn sm voelt zich ook achtergesteld op mijn moeder en zusje en kan ook zo uit de hoek komen af en toe. Ik trwk me er weinig meer van aan, al heeft ze wel dingen voor me verpest en me gekwetst. Maar ze bedoelt het eht niet slecht en is de moeder van mijn man denk ik dan maar. Maar moeilijk hoor! Veel succes met haar.
Iedereen tot dusver bedankt voor jullie antwoorden, ik ga proberen iedereen een beetje antwoord te geven Ik denk dat er inderdaad wel meer achter zit dan alleen maar de ergenissen die ze over mij heeft. Mijn schoonvader drinkt veel en kan hierdoor erg vervelend zijn, ze ergert hier zich aan ( logische ) en daar praat ze ook wel over met me, ik heb altijd gezegd dat ze bij me aan kon kloppen om dr hart te luchten en dat doet ze dan ook, ik denk aan de ene kant dat dit haar grootste probleem is ( dat dr man drinkt ) maar ik begrijp dan niet dat ze dan negatief tegen mij moet gaan, bedoel zeg dan dat het je niet lekker zit dan kunnen we praten maar ga niet doen zoals ze nu doet. Ze is op leeftijd maar extreem oud is ze niet, ik kom uit een jong gezin en vind dan al snel iemand oud ( bedoel ik niet negatief ) .. Ze is eind 60 begin 70 .. Ik denk soms ook aan dementie want niet alleen de dingen uit mijn begin post vergeet ze maar er zijn zoveel dingen die ze vergeet, soms verteld ze dingen dubbel of vraagt ze dingen 2x maar of dat nou echt dementie is of dat dat komt door de stress die ze thuis heeft ik weet het niet. Jaloers is ze denk ik ook wel, ik heb ook een hele goede band met mijn moeder, mijn moeder is nog niet zo oud dus kan heel makkelijk met haar praten, mijn moeder is 45 en ik ben 27, maar ik praat zowieso makkelijker met mijn moeder dan met haar. Mijn schoonouders hebben ook nog een dochter maar die is net zo vreemd als dr moeder, daarom denk ik aan de ene kant dat het ook gewoon de aard van het beestie is, het zit gewoon in de genen maar aan de andere kant is mijn man het tegenovergestelde van wat hun zijn. Weet je wat het moeilijkste is, we hebben nooit echt ruzie gehad, we gingen gewoon op een normale gezellige manier met elkaar om, ik heb ook altijd gezegd ik heb een leuke schoonmoeder maar nu nu weet ik gewoon dat ze diep van binnen ook een horror mens kan zijn, en dat maakt me teleurgesteld, niet eens boos maar voel me gewoon gekrenkt, ik ga dan twijfelen aan mezelf terwijl ik gewoon weet dat ik altijd probeer iedereen tevreden te houden en altijd eerlijk te zijn maar toch ga je dan twijfelen aan jezelf. Het zal met de tijd wel weer los lopen maar ben dr echt verdrietig over ik laat het nu maar even rusten en dan zie ik wel.. Nogmaals bedankt voor de reacties
He wat rot voor je zeg! Ik vind de uitleg die je aan je sm hebt gegeven heel erg duidelijk; de band met je eigen moeder is toch ook niet te vergelijken met je schoonmoeder?? Ik vind het zo logisch als wat. En enorm onvolwassen van deze sm dat ze dat niet kan handelen. En op die manier je sd toespreken en weg gaan zal niet bevorderlijk zijn voor het contact dat ze zo graag wil... Ik zou me nergens toe verplicht voelen als ik jou was en gewoon doen wat goed voelt. Overigens zag ik een opmerking over beginnende dementie...dat is misschien nog wel een optie..
Ik vind het zelf ook wel duidelijk uitgelegd maar zij blijkbaar niet.. Weet je waar ik me ook zo dood aan erger, ze vind dat we haar nergens bij betrekken en als ik dan vraag bij wat we haar dan meer moeten betrekken dan weet ze dat niet, ik zou het namelijk ook niet weten. Hoop van harte dat ze niet weer vanavond voor de deur staat want dan doe ik gewoon niet open, wil niet weer jankend de hele avond boven op bed zitten en mijn avond laten verzieken door dr
Joh, ik heb het topic niet doorgelezen maar dit stukje triggert me. Van achter de computer kan niemand een doagnose stellen, maar dementie begint niet allen met vergeetachtigheid. Dit wordt vaak wel als belangrijkste gezien, maar dementie begint al eerder met een verandering in persoonlijkheid en gedrag. Ze worden agressiever en onredelijker. Men denkt dat dit komt omdat ze stiekem wel beseffen dat ze dingen vergeten, maar het niet echt doordringt. Snel hierna komen agressieve buien waarbij mensen van van alles en nog wat beschuldigd worden, vooral van diefstal (omdat de mensen niet meer kunnen herinneren waar ze spullen hebben gelaten). Ik zou, als je dit herkent, in plaats vna heel boos zijn op je schoonmoeder, eens met je man overleggen of je haar over kunt halen naar een geriater te gaan. Die kan een flink aantal geheugentests doen om te kijken wat er aan de hand is. Als ze echt dement wordt kun je misschien beter omgaan met de buien, ze gaan dan namelijk over als ze in de volgende fase van dementie komt. En als de geriater niets kan vinden kun je haar altijd nog negeren
Daarom zeg ik ook dat ik niet kan zeggen dat het dementie is, bedoel ze heeft veel stress wat betreft het alcohol gebruik van mijn schoonvader dus ik denk dat dat ook meespeelt. Ik reageer op zich niet boos maar ben gewoon teleurgesteld en dat heb ik dr ook verteld, negeren zal ik ook niet doen, het blijft toch de moeder van je man en de oma van je kindjes en ze is voor die kids een super oma dus negeren zal niet gaan Ik zal het er inderdaad met mijn man eens over hebben, zou op dit moment niet weten hoe we dat over moeten brengen op dr maar dat zien we dan wel weer. Bedankt voor de tip
Ik snap dat je teleurgesteld bent. en dat je niet snapt waarom ze zo reageerd... maar helaas reageer je je frustraties altijd af op iemand die dichtbij staat. dus eigenlijk kan het een compliment zijn (ALS het iig echt zo is dat het afreageren is.. niet leuk.. maar dan blijf ik bij mijn advies van een open rustig gesprek.) Ze voelt waarschijnlijk van alles. en allerelei andere dingen zijn de trigger.. maar dit heeft ze gepakt om op te reageren.. kan wel het minste irriterende ding van alles zijn. Ik hoop dat jullie het geod kunnen maken en open kunnen praten. misschien is een arts raadplegen ivm dementie ook niet zo'n slecht idee. sterkte
Ik zal dr inderdaad binnenkort nog wel een gesprek over willen voeren met dr maar nu nog even niet, ik heb er even geen behoefte aan. Ik zie het niet echt als compliment moet ik heel eerlijk zeggen en ik snap dat als je frustraties hebt je altijd wat geirriteerder kan reageren dan normaal maar dit is gewoon niet op te vatten als compliment. Ik snap wel wat je bedoeld
Ik snap ook wel wat je bedoeld. maar ik bedoel eigenlijk in t kort. laat het idd ff gaan en bezinken. en kom er later op terug. het zegt meer over haar dan over jou
sterkte!!!!! wat rot he , en je denkt er denk ik de hele tijd aan! heel veel succes!!! weet er alles van wij doen nog 1 poging... en dan hoop ik van harte dat het goed/beter gaat..
@cherrie: Ik laat het inderdaad even bezinken @ella27: ik heb er de hele dag aangedacht, me de hele dag afgevraagd of ik het niet verkeerd zie of dat het echt niet aan mij ligt maar ik blijf er op terug komen dat ik zeker weet wat ik heb gezegd en dat ik daar bij blijf. Het doet me ook gewoon goed dat mijn man achter me staat en ook aangeeft bij zijn moeder dat ik echt gelijk hebt en zij niet. Maar toch knaagt het aan je...