Hoi allemaal, Voor de 4e x dit jaar ben ik zwanger! Super spannend natuurlijk! Voelt goed dit keer, maar besef me ook heel erg goed dat het van het ene op het andere moment over kan zijn, dus ben nog erg voorzichtig. Op dit moment zit ik ziek thuis . Net als bij de voige zwangerschappen heb ik last van buik en rug pijn. Dit heb ik vooral s nachts en alleen als ik die dag gewerkt heb. Nu weet iedereen die een miskraam heeft gehad dat je met elk pijntje en elke verandering alert bent. Ik kan het er nu dus echt niet bij hebben s nacht wakker te liggen met buikkrampen...huilend van angst wordt ik wakker door de krampen zo bang dat het weer fout gaat. Als ik overdag gewoon rustig aan mijn ding doe heb ik s nacht nergens last van, tenminste...niet van krampen (heb wel nachtmerries over bloed en miskramen ) Zit het grootste gedeelte van de werkdag achter mijn computer en denk dat het daardoor komt...teveel in dezelfde houding zitten?! Logisch zou dus zijn om het aan te geven en wat meer afwisseling of wat minder uren per dag te werken, maar wil nog niet zeggen dat ik zwanger ben omdat ik pas 6 weken ben en eigenlijk eerst de echo van volgende week wil afwachten. Lastig...sorry voor het lange verhaal. Mssn heeft iemand hetzelfde meegemaakt of heeft er iemand tips?! Liefs Noukie
Ik heb zelf geen miskraam meegemaakt, dus daar kan ik niets over zeggen. Ik zou er alleen wel over na denken om het toch op je werk te vertellen. Ik heb me ook al met 7 weken ziek moeten melden in verband met ernstige zwangerschapsmisselijkheid- en braken. Ik heb toen gewoon gezegd dat ik zwanger ben en dat het daardoor komt. Mijn naaste collega's worden volgende week door hem ingelicht (deze week was ik er niet onder het mom van een griepje). Dit ook omdat mijn werk overgenomen moet worden. Hij heeft echt met me meegedacht en ik vond het erg fijn om steun vanuit mijn werk te krijgen. Maar jij bent het natuurlijk die hierover een beslissing moet nemen.
Ik ben zelf ook weer zwanger na 7 miskramen. Ik herken daarom heel veel uit je verhaal. Ten eerste zou ik het wel op je werk vertellen. In ieder geval je leidinggevende zodat je makkelijker thuis kan blijven. Als dat voor jou nu meer rust geeft, moet je dat zeker doen. Zelf werk ik momenteel halve dagen op advies van de gynaecoloog. Hij vindt dat er zoveel mogelijk energie naar het kindje moet gaan. Ten tweede is de angst en paniek bij elk steekje heel herkenbaar. Ik heb daar voor mezelf een hele goede weg in gevonden en misschien heb je daar wat aan. Zelf doe ik bij elke paniekaanval ontspanningsoefeningen, waarbij ik me probeer te concentreren op mijn ademhaling en in gedachte na een heel mooi rustgevend plekje ga. Het klinkt wat zweverig, maar het helpt mij echt. Wat mij verder ontzettend helpt is de gedachte dat ik er nu geen enkele invloed op heb en dat de uitkomst van de zwangerschap al vaststaat ongeacht hoe bang ik ben. Het klinkt wat raar, maar ik word er rustig door, omdat ik weet dat ik helemaal niks opschiet met deze angst. Als het misgaat gaat het mis en proberen we het weer opnieuw. Door zo te denken kan ik het meer loslaten. Het lukt me zeker niet altijd, maar ik merk sinds ik er zo over ben gaan denken dat het zwanger zijn veel minder beangstigend is. Ervan genieten zit er voorlopig niet in, maar voor nu is het denk ik belangrijk om voor jezelf een manier te vinden om het zo draaglijk mogelijk te maken. Ik wil je ontzettend veel sterkte wensen en ik hoop dat je volgende week een goede echo mag hebben!
Hoi! Ik herken je gevoel goed en weet wat je meemaakt. Zelf heb ik ook twee miskramen meegemaakt en ben ik nu weer zwanger. Gelukkig gaat alles goed nu, maar het is heel spannend. Bij ieder klein steekje ben je alert. Dat slijt alleen maar naarmate de zwangerschap vordert. Wat mij helpt is inderdaad om me te ontspannen zodra ik een angstaanval heb en mezelf in te prenten dat ik er zelf geen invloed op kan hebben. Net wat Trees zegt. Probeer anders een eerdere echo te krijgen, wellicht kan dat je een klein beetje geruststellen. Zelf heb ik er al twee gehad en het is fijn om te zien dat het goed gaat. Heel veel sterkte meis en ik hoop dat deze zwangerschap goed gaat!
Ik herken het gevoel helaas ook.... Ik heb in het begin van deze zwangerschap zo min mogelijk aan de zwangerschap gedacht.... Pas dat ik de 12 weken voorbij was (en 3 echo's verder) kon ik er van geniet. Maar ik heb nog steeds momenten dat ik in de stress schiet en bang ben dat het fout gaat. Net als de andere meiden kan je er beter "rustig" onder proberen te blijven, hoe moelijk het ook is. Mocht je nog steeds ongerust zijn, zou ik gewoon even de vk bellen. Deze kan je misschien beter helpen als wij! Succes!
Hallo lieve mensen, Bedankt voor jullie reacties! Heb het nu toch maar gemeld bij mijn leidinggevende (die op het moment zelf met zwangerschapsverlof is ) en dat voelt idd beter. Vanmiddag ga ik het maar weer eens proberen. Sinds gisteren heb ik geen symptomen meer, net als bij de 2e zwangerschap en raakte gisterenavond totaal ik paniek. Flink gehuild met mijn mannetje en me er nu toch min of meer op ingesteld dat het weer niks wordt. Zit pas op 6.2 weken en geloof niet dat het goed kan zijn dat ik nu al niet meer misselijk ben en mijn borsten niet meer gevoelig. Vanmorgen was ik vast beraden om een echo te smeken. Wat zijn ze trouwens moeilijk hier in het ziekenhuis als ik dat vergelijk met verhalen hier, kreeg met moeite die van vrijdag los. Ze wilde me volgende week pas laten komen! Maar terwijl ik het nr intoetste besefte ik dat het ook niet zal geruststellen. Bij de 2e bleek het na 4 goede echo's en zelfs een hartje toch niet goed. Vrijdag maar afwachten en hopelijk krijg ik dan een duidelijke wel of niet want alles beter dan de onzekerheid! @Trees, ik volg je verhaal en duim voor je! Hoe hou je het vol?! Na elke miskraam denk ik ik kan niet meer, maar de droom blijkt elke x toch groter dan het verdriet! Succes en heel veel sterkte! Liefs Noukie