Wij hebben twee kinderen maar vijf grote slaapkamers. Ruimte genoeg voor ieder een eigen slaapkamer met 2 persoonsbed.
Wij slapen samen en zijn allebei snurkers,althans als we verkouden zijn. Anders niet. Ik slaap altijd met oordoppen in omdat ik niet tegen geluiden kan als ik wil slapen. Echt heel gaar. Heb ook een tijd op de bank geslapen toen ik zo ziek was dat ik zelfs niet meer kon slapen door de pijn etc. Heeft zeker een half jaar geduurd en manlief was niet blij😉
Toen zoonlief net was geboren sliepen we ook apart. Ik moest er vaak uit voor de nachtvoedingen en het verschonen van luiers en wilde manlief daarbij niet wakker maken. Zijn wekker ging immers weer vroeg. In het weekend nam hij de kleine 's ochtends in bed en kon ik in mijn eigen bed nog even lekker verder slapen. Wij hebben een gastenkamer met een 1persoonsbed, dus geen gezeul met matrassen of iets dergelijks. Nu nog slaapt 1 van ons af en toe daar, als de ander ziek is (en veel hoest of snottert) of als zoonlief bij ons in bed komt. Nu moet ik ook wel zeggen dat zelfs al liggen we samen in bed, we allebei aan de rand slapen haha. Dan hebben we alsnog niet door dat we samen in 1 bed liggen. Met de liefde zit het daarentegen prima hoor
Ik heb tijdens mijn eerste zwangerschap de laatste 3 maanden op een stretcher in een andere kamer geslapen. Ik sliep zo onvast dat ik om de 2u wakker was en dan niet meer in slaap kwam door mijn man zijn gesnurk. Ik irriteerde mij mateloos aan het snurken. Ook hing er een "vreemde" lucht in onze slaapkamer waardoor ik het idee had niet vers te kunnen ademen. Zelfs nu pak ik nog weleens de stretcher voor een goede nachtrust .
Na de bevalling heb ik een tijdje apart geslapen. Mijn vriend deed de nachtvoeding. Ik was aan het einde van mijn latijn en kon simpelweg niet meer. Ik slaap met oordopjes omdat mijn vriend zo hard ademhaalt en soms snurkt. Eigenlijk begrijp ik het samen slapen niet zo goed. Voorheen sliep ik ook alleen, maar omdat ik samenwoon moet ik ineens ook samen slapen. Alhoewel het in de winter wel fijn is. Lekker warm.
wij hebben 4 slaapkamers die groot genoeg zijn voor twee persoonsbedden. Man slaapt in een bed van 1.40 op 2 m, ik in 180 op 200 en oudste dochter in 90 op 200. Jongste slaapt nog in een cosleeper bij mij, maar heeft een eigen kamertje met ledikantje, commode, kast en een grote tafel. Wij hebben dus echt wel de mogelijkheid om allemaal fijn alleen te slapen.
Ik lig de halve nacht op zijn arm of schouder of in zijn armen. En hij houdt me warm, warmt mijn voeten op (die steevast ijspegels zijn), ... Ik heb het dus altijd verschrikkelijk koud als ik toch es een enkele keer alleen slaap. Moet dan altijd een extra fleecetrui, lange broek en sokken aan, anders doe ik helemaal geen oog dicht. En ik "mis" iets om tegenaan te kruipen. En hij ook.
Wij hebben ook apart geslapen vanwege ondraaglijk snurken van mijn man. Hij lag vaker in het logeerbed dan in zijn eigen bed. Maar het ging op een gegeven moment door deuren en muren heen, en werd ik alsnog wakker uit een diepe slaap. Omdat hij het zelf ook zat was, en ik ook , is hij uiteindelijk naar een kno arts gegaan, welke hem heeft behandeld. Slaaponderzoek wees al genoeg uit en toen hebben ze twee keer een verdoving in zijn verhemelte gezet en daarna zijn huig behandeld. Op die manier ontstond litteken weefsel en zo trilt de huig minder. Twee keer, daarna het gevoel alsof hij vreselijk verkouden was, maar het heeft heel goed resultaat gehad! Dit is jaren terug en nog altijd hoeven we geen gebruik te maken van de logeerkamer! Maar dan nog hoor, je slaap is heel belangrijk, dus ik snap de keuze! Sterkte!
Ja, een heerlijke warme pittenzak! Lekker op je onderrug en een aan je voeten. Ze snurken ook niet, die pittenzakken
Wij slapen samen. Ik heb wel oordopjes in als ik slaap. Werkt prima! Ik zou ook niet alleen willen en kunnen slapen.