een famillie lid had leukemie(bloedkanker) en toen zijn vrienden kwamen (allemaal een kale kop) toen zij die hey gabbers van me en toen moest die heel hard lachen en zij jullie zijn gabbers maar ik ben een kanker gabber en lach helemaal in een deuk. We schrokken eerst en daarna moesten we wel lachen over zelfspot gesproken
mijn oma lag in het ziekenhuis voor een borstamputatie vanwege borstkanker. mijn oma had toen de leeftijd van 71 jaar en er was een coassistent die voor de operatie de borst kwam bekijken ook mede voor zijn studie en mijn oma zij toen vrolijk o ja natuurlijk jongen ga je gang. tenslotte kunnen niet veel oude tangen zoals mij zeggen dat er zo'n jonge god als jij aan m'n borstjes hebben gevoelt. die jongen was echt nog niet zo oud en kreeg me toch een rode kop haha wist ook zo snel niet wat hij zeggen moest. net zoals ze niet mocht zwaaien net na de operatie met haar arm omdat ook de lymfe weg waren gehaald en daar ook nog een drain zat. maar ze lag precies in het zich van de ingang en je kon haar zo in bed zien zitten dus mijn tante kwam aanlopen en ze gaat uit reflex zitten zwaaien. zegt de zuster how stop. zegt oma o sorry zegt ze kon het niet laten voel me hier soms net de koningin.