jeetje meid wat vervelend.. luisteren naar je eigen gevoel en nee = nee! jij bent de moeder van je kind dus jij bepaald, en zeker niet uit je handen laten nemen je zoontje. Ga een goed gesprek aan en zeg dat je dit gedrag niet meer accepteerd, als je het moeilijk vind omdat je weet dat ze weer zielig kan gaan doen schrijf dan een brief, dan kun je alles uitleggen over hoe JIJ je erbij voelt. en als ik je een tip mag geven bij de bevalling van je 2e kindje, laat haar niks weten en bel haar pas naar de bevalling op, zodra de baby geboren is, weet je zeker dat ze niet weer in en uit komt lopen. succes!
hoi lieverd luister naar je eigen gevoel,ik kan erover mee praten,want ik had zo schoonloeder,waar zelfs al vaker de politie bij de pas moest komen.ze mag zelfs niet meer aan mijn deur komen van politie,want mijn zoontje is erg bang voor haar. bespreek samen met je man wat jullie hier aan gaan doen,dit wat zij doet gaat te ver. en zoals jij al omschijft bij de geboorte begon t pas bij mij ook . ze weten alles beter en willen je naar onder halen. sterkte
niet meer op bezoek gaan, dan gaat je man maar alleen. En als ze voor de deur staat, niet open doen! of net doen alsof je op het punt staat weg te gaan naar de dokter ofzo (dan kan ze niet mee, als je boodschappen zegt wel ) Gewoon heeeeeeeel veel afstand nemen! succes!
Jeetje meid.. Wat een lastige situatie, Misschien is het een optie om je schoonmoeder alleen te laten komen als je man er ook is. Dan akn je man misscein zien wat ze doet en haar daarop aanspreken. Want wat ze doet is gewoon ronduit associaal. En anders als ze er is lekker een rondje gaan wandleen met de kleine of op bed leggen of hem lekker bezig laten zijn. Ik hoop dat je man ook eens met zijn moeder gaat praten want dit kan echt niet hoor.
Als je er heen gaat, ga alleen met je man er bij. Laat hem ingrijpen als er weer bepaalde situaties voordoen. (bespreek dat eerst thuis met hem, bijv, als ze zoonlief weer van je afpakt, laat je man het opnemen voor jou) Als ze bij je voor de deur staat, probeer er dan voor te zorgen dat ze alleen kan komen als je man ook thuis is en ga op dezelfde manier met haar om. Laat je man een zeer duidelijk gesprek met haar aangaan. Vaak nemen moeders meer aan van hun eigen zonen als van hun schoondochters. Hier thuis speelde precies hetzelfde. Mijn man en ik hebben het toen zo aangekapt en het was heel snel voorbij! Ik wens je veel sterkte en wijsheid!
Ik zou heel duidelijk met je man je grenzen doorspreken. Waar kan hij ook meeleven? Zorg wel dat het realistische grenzen zijn. Aan sommige verwachtingen kunnen (schoon)moeders niet voldoen. Maar afspraken als dat jij aangeeft wanneer jij uitgetroost bent en je kind door oma verder getroost kan worden. Of dat zij niet in huis is tijdens de bevallingen en minder in de kraamweek. Als zij zich daar niet aanhoudt zitten daar gewoon consequenties aan. Dus een week het kleinkind niet zien (ik weet niet hoevaak jullie haar nu zien). Spreek Dit hierna ook met haar door op een moment dat er even geen spanning zijn. Leg ook duidelijk uit dat jij ook met deze situatie zit en dat ze jou het gevoel geeft dat ze je niet in je waarde laat. Niet als moeder, niet als vrouw, niet als dochter en ook niet als schoondochter. Dat je schoonmoeder zich gepasseerd voelt tijdens je eerste kraamweek snap ik wel. Je moeder mag er van je de hele week zijn, maar zij krijgt helemaal geen taak. Dat is wel een heel groot verschil en als je schoonmoeder al raar is dan zie ik wel waarom ze zich dan nog meer opdringt. Sterkte ermee. Maar wees duidelijk in je eigen grenzen naar je man toe om op een lijn te blijven en naar je schoonmoeder om de rin bedwang te houden.
dat je schoonmoeder zich misschien gepasseerd voelt ja sorry het is niet je eigen moeder toch. jij was aan t bevallen en niet zei dat je haar er niet blij wilde hebben daar hoef jejej toch niet voor te verantwoorden das toch een persoonlijke keuze ik heb een schat van een schoonmoeder-familie maar wij hebben er bewist voor gekozen niet te bellen toen ik was bevallen zodat we de eerste uren voor ons alleen hadden. deze keer doen we dat weer,egoistisch misschien wel maar das onze keuze niet die van een ander. dat ze je kraamweek verpest heeft is verdorie al erg genoeg. het spijt me zeer maar ik zou er ook geen rekening mee houden enkel met mijn eigen gevoel. hier past sm meer op als eigen familie en er zijn die in de familie die vinden dat ik mijn dochter bv meer moet laten logeren of meer bij anderen moet brengen ik heb daar geen zin in dus doe het ook niet en danzou ik omdat mijn oma,die past ook nog wel eens op en heb een kwieke oma,dan voor haar hoofd zou stoten een verantwoording af moeten leggen ... nee sorry mijn kind mijn keuze heel simpel...´ ga er wat aan doen meis anders ga je er echt aan onderdoor en anders je relatie wel ... succes
PFFF wat een respectloos kutwijf! sorry hoor , maar ze heeft gewoon met opzet je kraamweek verpest??? En ze kwam ONGEVRAAGD gewoon binnen wandelen tijdens de bevalling?? ik zou per direct geen contact meer met haar willen. ook zoals ze zich met jullie zoontje bemoeit. En ik zou ook van je man/vriend willen dat hij zich wat duidelijker naar haar toe op stelt! Het is zijn moeder!
Toch duidelijker op je strepen gaan staan.. Tegen je man zeggen dat hij getrouwd is met jou en niet met zijn moeder. en dat hij nu maar eens jou kant moet kiezen. En tegen je sma zeggen dat jij de mama bent en niet zij. En als ze daar niet mee eens is, zeggen dat je de eerste komende half jaar niet meer langs komt en zij jou huis niet in komt. PUNT UIT
precies , je man moet denk ik wat duidelijker zijn naar haar toe! en tis echt belangrijk om 1 front te vormen... (hier ook ervaring mee helaas , geen contact meer met sm. mn man heeft het zo voor mij opgenomen)
Ik kan haar HEEL goed begrijpen en je vraagt waarom ze haar niet de deur heeft gewezen terwijl ze lag te bevallen? Ik denk dat ik daar wel het antwoord op weet...op een vriendelijke manier vragen helpt niet en om tijdens je bevalling ruzie te gaan maken dat ze er niet in mag? Dat gaat al helemaal niet. En ja dat haar moeder wel alles mag ik begrijp haar heel goed ik heb precies hetzelfde op ten duur maken die mensen je zo gek dat je ze gewoon liever niet om je heen hebt en je moeder blijft je moeder ik vind het echt heel erg dat schoonmoeders zo kunnen zijn ik krijg ook het een na het ander naar me hoofd heb daarnet weer zitten huilen door een rot opmerking van me schoonmoeder...echt vervelend! Meid ik kan je weinig raad geven ik zit zelf ook in deze situatie de enigste reden waarom ik me mond houd is omdat me man het heel veel pijn zal doen ook al heeft die gezegd dat het hem niet uitmaakt als ik me mond opentrek en er dalijk geen contact meer is...toch doe je het niet
Ik begrijp niet dat sommige zeggen je sluit haar buiten nee dit doet haar schoonmoeder zelf die zorgt ervoor dat ze haar buitensluit. Ik bedoel dit niet boos maar kom op hè kijk is wat ze allemaal zegt en doet. Dat zij graag haar moeder erbij heeft dat kan, maar dat je met je bevalling en je week rust geen zin hebt in zo een persoon dat is toch heel logisch. Ik werd en wordt ook echt gestoord van mijn schoonmoeder overal mee bemoeien alles willen bepalen.
Straatverbod opleggen! Nee grapje, maar dit zou wel echt het uiterste zijn wat ik bij zo'n schoonmoeder zou doen! Het lijkt mij ontzettend vreselijk om hier mee te leven! Ik heb geen raad of advies maar ik wil je wel ontzettend veel kracht en wijsheid toewensen! Overigens, misschien als uiterste een tijdelijk huis/contactverbod opleggen als praten niet helpt en werkelijk alles een week negeren wat van haar kant komt! Hmmzz klinkt ook niet wijs van mij... Nogmaals, sterkte!
Zeg ook zeker niet dat ts ruzie had moeten zoeken tijdens haar bevalling. Neem het ook zeker niet voor sm op hoor, maar kan me gewoon wel voorstellen dat als de andere oma wel alles mag, zij zich toch buitengesloten voelt. (ook ik had ooit een slechte band met sm en nog is het niet je van het, maar ondanks alles is ze wel de oma van onze dochter) mede hier op het forum was er iemand (weet even niet meer wie) die mijn ogen opende. En ook hier is het ver gegaan. Van vervelende opmerkingen, me uitschelden tot diefstal aan toe. Nog steeds zijn we geen dikke vrienden, maar het is geen oorlog meer. Hoef haar ook zeker niet wekelijks te zien, maar als we elkaar zien kunnen we normaal doen. Zou haar ook zeker niet bij mijn bevalling willen. Vl. Gelukkig ook niet Bedenk alleen wel, het is en blijft zijn moeder... Nog steeds denk ik dat ts toch om de tafel moet, en ook met haar man moet praten. Gewoon met zijn allen. Denk dat het voor alle partijen beter is.
Tuurlijk blijft het de moeder van je man maar zoals je zegt jij ziet haar nog maar soms, bij haar is het misschien dagelijks. Ik zie me schoonmoeder ook 1 à 2 x in de week en 1 x is voor mij echt al meer dan zat. Lastig hè...
Mijn schoonmoeder wil zich gewoon overal bij betrokken voelen, ook als ik en mijn man op vakantie gaan is ze beledigd Als we haar niet meevragen. Ze klaagt nu al een tijdje dat ze last heeft van een tennisarm en dat de arts heeft gezegd dat ze moet rusten en geen huishoudelijk klusjes meer moet doen, dus laatst dacht k laat ik eens langs gaan en haar een beetje helpen in huis. Nadat ik het huishouden had gedaan wilde ik even met de wandelwagen naar buiten en te genieten van het mooie weer, zij wilde graag mee ..prima. Dus zit mijn zoontje rustg in de wandelwagen trekt ze hem zonder mij maar ook aan te kijken uit de kinderwagen en serieus loopt er snel mee vandoor net alsof ze achteraan gezeten wordt.ik begon echt te koken van woede loop ik daar met een lege kinderwagen achter haar aan. Ze zeurt dat ze zelfs geen kopje koffie kan vasthouden omdat ze zo een pijn heeft maar ze kan wel mijn zoontje van 12 kg optillen? Ik voelde me echt gebruikt en heb tegen haar gezegd dat ze toch zo een pijn had.. Ohja toen herinnerde ze zich opeens dat ze pijn had dus toen savonds mijn man er ook was begon ze weer zielig te doen voor hem en mijn schoonvader dat ze misschien geopereerd zou worden omdat de pijn steeds erger wordt. Ik begin te denken dat ze gewoon graag veel aandacht nodig heeft. Maar ik heb gewoon geaccepteerd dat ze zo is, ik trek me steeds meer terug en ga steeds minder langs en als k langs ga dan met mijn man samen. Ze heeft me niet eens bedankt voor de hulp of wat dan ook maar goed weer een lesje geleerd. Ze haalt echt het bloed onder mijn nagels vandaan zo heeft ze mijn zoontje geleerd om te spugen op dingen die vies zijn, dus als iets nie mag dan moet je erop spugen. Ik heb in het bijzijn van mijn man en iedereen gezegd dat ik dit nie meer wil horen of zien. Toch doet ze het om mij boos te maken. Ben echt moe ik wil niet eens meer aan haar denken maar toch ben ik de hele dag met mijn gedachtes bij haar stomme acties.