Schoonmoeder

Wat een ontzettende rot-situatie! Heb je enig idee wat voor slechte dingen je schoonmoeder over je zegt dan? En kun je je daarin vinden (zit er een kern van waarheid in)? Ik heb niet echt wijze raad voor je, want heb geen idee hoe je dit aan moet pakken. Maar als mijn schoonmoeder zich negatief zou uitlaten over mij dan kon ze het ook wel vergeten om haar kleinkind te zien. Alhoewel ik eigenlijk vind dat je een kind nooit haar opa en oma mag onthouden, maar als ze geen respect op kan brengen voor jou als moeder dan hoef jij dat omgekeerd ook niet te doen.

Veel sterkte!!

 

meid bekende situatie, ik zelf heb dus ook zo'n schoonmoeder alleen manlief is gwoon zo van zoek het maar uit wij hebben geen contact meer met ze..
Succes! en gewoon proberen over te praten! tis ook jou gevoel!

 

herkenbare situatie,
blijf met je man/ vriend erover praten en geef hem duidelijk aan dat je dat eigenlijk niet wilt! . en waarom je dat niet wilt. wie weet ziet hij dat zelf ook wel in! en wil hij het zelf ook helemaal niet
als jij straks je kindje bij je SM achterlaat met een rot gevoel merkt je kindje dat heel goed hoor..

blijven praten met je hubbie das het beste!!

 

Nou lekker verhaal. Als ik dit meemaak dan is het heel lullig maar jammer voor schoonmoeders! Wanneer ik met zekerheid weet dat zij het boeltje opstookt dan weet ik genoeg. Zo iemand krijgt mijn vertrouwen niet. En al heb je drugs gebruikt en in de prostitutie gezeten je bent nu op het rechte pad en verleden is gedane zaken. Ik ben wat dat aan betreft heel zwart wit. En als mijn schoonmoeder dr kleinkind wil zien dan regelt ze dat maar lekker met haar zoon.

Maar beetje vreemd van je tante en oom om maar 1 kant van het verhaal te horen. Zegt ook genoeg over hen vind je niet?

Misschien komt het door mijn hormonen hoor dat ik hier alles zo letterlijk opschrijf maar dit is hoe ik zou reageren in zo een situatie. Al moet ik stoppen met werken het idee dat mijn schoonmoeder mijn kleine tegen mij opstookt. NO WAY ... als dat gebeurd is het oorlog.

Succes en doe wat je gevoel je ingeeft. Wees wel voorzichtig bij je man want het blijft wel zijn moeder dus een gevoelig onderwerp. Ik heb ook de nodige ruzies moeten doorstaan omdat ik het met bepaalde dingen niet eens was.

groetjes

 

Wat een schoonheks zeg. Hoe haalt ze het in haar hoofd? Ik zou heel duidelijk zijn naar je vriend, dat je niet van plan bent om haar als oppas te vragen voor jullie kind tenzij dit grondig uitgepraat en rechtgezet wordt. Alleen al omdat ze JOUW familie tegen je zit op te stoken, waar haalt ze het vandaan? :x

Als ze zo graag een kleinkind wil, dan kan ze eerst wel eens wat positiviteit investeren in haar schoondochter die het moet baren. Hallo zeg, wat een onvolwassen mens!

Wat is de geschiedenis eigenlijk tussen haar en jou? Is het vanaf het begin dat je met je vriend was zo geweest? Ik heb in het verleden een heel vervelende schoonmoeder gehad (met die ex en in die fase waren we godzijdank uberhaupt niet met kinderen bezig), ik was op geen enkel vlak goed genoeg voor haar zoon. Dat kostte zoo veel energie en verdriet, vreselijk.

 

En dan nog iets... mijn oma had het niet op met mijn vader. Die hebben ook een moeilijke geschiedenis gehad, en mijn ouders hebben altijd geprobeerd om ons wel ook bij oma te laten zijn (op ons was ze dol, en het was ook lang niet zo erg als dit verhaal). Toch heeft mijn oma wel eens geprobeerd om mij negatieve dingen over mijn vader te vertellen, toen was ik een jaar of 8, en ik vond het zo erg! Maar hij was mijn vader en mijn held, ik nam niks van haar aan. Toch is dit wel iets waar je echt waakzaam voor moet zijn- de rol van je vriend is hier HEEL belangrijk in, jij en hij moeten hier een team zijn.

 

naja zeg! wat een verhaal!

Ik denk dat er een paar belangrijke dingen zijn; ten eerste denk ik dat je het contact met je tante weer moet proberen op te pakken, maar ja..dan moet ze wel met je willen praten... Misschien een brief schrijven of bellen en vragen of ze iig naar je wil luisteren? Het verhaal van 2 kanten aan horen en dan mag ze alsnog besluiten wat ze doet...

Ik vind het altijd heel lastig omdat je ineens ook rekening moet houden met je kind. Als het om jullie alleen ging zou je zeggen zoek het uit en heb je geen contact meer, maar ik ben zelf altijd van mening dat je moet proberen om je kind niet de opa en oma te onthouden... Ikzelf zou het eerst met je vriend kortsluiten, dat jullie als 1 team zijn.Dan in gesprek gaan met je schoonouders en zeggen dat je omwille van je kind naar ze toe gaat, maar dat ze niet mpgen oppassen om de redenen die jullie hebben.. Ik zou het echt wel uitspreken want wat een Tr*t!!

Ik heb ook niet altijd goed contact gehad met mijn schoonouders. Maar nu doen ze heel aardig, want tja, er zou toch wel iets goeds in me zitten als ik hun kleinkinderen ter wereld breng Maar we zijn nog altijd heel alert en wij bepalen alles. Dus ook wanneer we komen, hoe lang en wat ze mogen doen met de kids...

 

Ik heb zelf een pest pokke hekel aan mijn HELE schoonfamilie. Die is gelukkig niet zo groot maar goed....heb t nodig met ze meegemaakt.

En ik heb al tegen mijn man gezegd...zelfs toen ik nog niet zwanger was... JOU MOEDER gaat nooit oppassen op ons kind(eren)...en als iemand iets doet bij mn baby wat ik niet wil zal ik dat gelijk zeggen. Plus ik zal ze duidelijk maken wat mijn regels zijn en hoe ik dingen wil voor mijn kind.

Hij vond het verschrikkelijk want ja zn moeder is zn moeder en hij zag het toch wel voor zich dat zijn mama ook zou gaan oppassen enzo.

Uiteindelijk na hem herhaaldelijk te vertellen wat ik vond van zijn familie en hoe zij tegen mij gedaan hadden/hebben is hij het gaan inzien en zei hij ook: Het is ons leven, ons gezin....leuk als we bij ze op bezoek gaan maar meer hoeft niet. We redden ons wel. Zn familie heeft het gewoon zo verpest bij mij en nu ook bij hem....hij is gaan inzien hoe ze doen tegen me...vergt wat tijd en geduld want het is moeilijk voor een man in te zien hoe dingen er werkelijk aan toegaan bij zijn familie....

Maar blijven doorzetten, praten en hem laten inzien...dat zijn mam geen zuivere koek is. Maar ook vooral zeggen dat je haar een wereldwijf vond in het begin maar dat er dingen gebeurt zijn waardoor het voor jou een beetje verpest is....En dat ze altijd mag langskomen maar oppassen zal niet gebeuren. Niet alleen negatief over zn mam praten....dat zal hem zeker geen goed doen.

Plus het is niet de bedoeling dat jij je kind dalijk aan je schoonmams geeft om op te passen terwijl je er zelf niet achter staat en er een kutgevoel aan overhoudt. Of je staat er samen achter of niet.

Als 1 het niet wilt...gaat het feestje niet door.

 

Als je gevoel niet goed zit tegen over moet je haar echt niet laten oppassen. Straks ben jij het aan het werk en zit je daar met een rot gevoel omdat je schoonmoeder oppast. En wat denkt zij trouwens wel niet... eerst je zwart maken bij je tante en dan vervolgens de leuke en trotse oma gaan uithangen :x. Praat er over met je man want je moet er wel beide achter staan. En jij staat er overduidelijk niet achter.

Ik had het ook met mijn schoonmoeder. Ze wou graag oppassen en ik dacht nou wat lief joh. Gaan we doen. Maar goed toen onze kleintjes er waren zag ik hoe ze ermee omging. Onbedoeld hardhandig. Geregelt stuiterde ik tegen het plafond als we er waren. Ik wou dus ook echt niet dat ze ging oppassen. Wou absoluut niet met een rot gevoel aan het werk zijn. Ik vond het ook erg moeilijk om tegen mijn man te zeggen, want ja het is natuurlijk wel zijn moeder. Ik heb echt een aantal nachten wakker gelegen. Op een gegeven moment zijn we er over gaan praten. En mijn man vond wel dat ik met een goed gevoel mijn kindjes moest achterlaten. Was zo blij met zijn reactie, ondanks dat hij er enorm van baalde omdat het wel om zijn moeder gaat. Ze gaat nu nog steeds heel raar met de kleintjes om. Mijn man zei laatst al dat hij mijn gevoel begreep omdat hij ook wel dingen zag die dus echt niet kunnen.

Daarom zeg ik doe echt niks tegen je zin in. Het is jullie kind en jullie maken de beslissingen. En wil je niet dat zij oppast, jammer dan. Ze heeft gewoon pech. Ik zou het wel zo snel mogelijk tegen haar zeggen trouwens.

 

Oh wat een verademing om jullie verhalen te lezen, wilde zelf al een topic gaan openen.

Mijn schoonmoeder is ook zo'n iemand. We hebben haar gevraagd om op te passen toen ik zwanger was. Ze was toen echt anders als nu. Helaas is die zwangerschap uitgelopen in een miskraam, en we kregen een berichtje dat ze het erg voor ons vond, maar ook voor hunzelf!!!!!!!!!!!!!!!

Bij de volgende zwangerschap die wel goed ging, begon ze van alles te kopen en gaf ze me een 3d-echo kado. Leuk natuurlijk maar het was op voorwaarde dat ze meeging. In eerste instantie wilde ik de echo niet meer, maar mijn man heeft me overgehaald het wel te doen. Wel heb ik toen een gesprek gehad dat ik niet te koop ben!

Nu Chelsey er is, wil ik niet meer dat ze gaat oppassen. Ze ziet me niet meer staan. En in de kraamweek nam ze me het zelfs kwalijk dat mijn man moe was! Maar zelf geen vinger uitsteken om even te helpen he. Als we met Chelsey bij haar zijn, gaat het enkel nog om de kleine. Mama bestaat niet meer. Daar kan ik niet tegen. Er staat een bedje klaar, en een box. Ze heeft ook alleen foto's waar zij op staat met de baby, maar niet waar ik op sta. Zegt genoeg toch.

Vandaag heb ik met de gastouder geregeld dat ze iets vaker daar heen kan, en dus niet naar mijn schoonouders hoeft, want ik wil het echt niet meer.
Voor mijn man een lastige situatie, maar ik moet wel met een gerust hart kunnen werken.

 

Jeetje mina, wat een verhaal. Ik zou er sowieso over blijven praten met je man. Je moet je wel duidelijk blijven maken wat je voelt, maar ja, dan moet je ook weer oppassen hoe je het zegt, want, zoals al eerder gezegd, het is wel je man zijn moeder. Sowieso vind ik het raar van je tante, dat ze niet eens meer met je wil praten. Ze is toch jouw familie en niet die van je schoonmoeder??!!!

Gelukkig is het met mij en mijn schoenmoeder niet zo erg gesteld, maar ik kan niet echt zeggen dat ik een fantastische relatie heb met haar. Ze heeft al van alles gekocht, inclusief commode! Volgens mij denkt ze echt dat we elkaar elke dag gaan zien, maar dat dacht ik dus even niet he?! Ze heeft zelfs een keer in de auto gezegd; tja, nu nog een jongen he?! De familienaam moet wel doorlopen. Toen heb ik het met haar gehad. Kom op zeg, zo'n opmerking maak je toch niet? Ben verdorie nog niet eens bevallen!! Bleh.

 

Ik herken het verhaal wel. Niet als die van mij, maar die van mijn ouders.

Mijn moeder is nooit goed genoeg geweest voor mijn vader. Toen mijn moeder zwanger was van mijn broer (de eerste) zeiden mijn opa en oma (van m'n vaderskant dus) dat zij de opvoeding wel op zich zouden nemen, want zij zouden het wel beter kunnen..
Mijn ouders waren het daar absoluut niet mee eens natuurlijk. Later als mijn opa en oma op bezoek kwamen en mijn broer wilde het flesje delen met opa, dan werd dat flesje bij hem uit de hand geslagen..

Pas toen ik geboren werd (ik ben de derde van vijf) zijn ze wat normaler gaan doen tegen de kleinkinderen. Ik was dan ook echt een zorgenkindje (hevige astma, koemelk-allergie en allergisch voor honden/katten).

Moet wel zeggen dat ik vroeger leuke tijden heb gekend met die opa en oma (logeren, naar de dierentuin etc.). Maar vanaf mijn 16e ongeveer heb ik het met ze gehad. Mijn oma bemoeit zich met alles en iedereen. Voorbeeldje: ik kan me nog goed herinneren dat ik een keer bij m'n ouders thuis in de keuken stond en m'n ouders zaten in de woonkamer met m'n opa en oma. Mijn moeder vertelde mijn oma dat het uit was met mijn vriendje (na ruim een half jaar ofzo). Reactie van mijn oma? "Nu maar hopen dat ze daar niet zo snel mee het bed in is ingedoken als met die vorige.."
Ik was op dat moment net een glas water aan het pakken en ik kan je zeggen dat ik ongelooflijk veel moeite had om niet om te draaien en 't water in d'r gezicht te gooien.

Ik kan er nog vele verhalen over kwijt, zo gemeen en bemoeierig is ze helaas altijd al geweest. Ik heb nu, gelukkig, al ruim twee jaar geen contact meer met ze en zit nog steeds te twijfelen of we ze nu wel of geen kaartje gaan sturen als de kleine er is..

Maar goed, het moraal van het verhaal is: soms is een mens nu eenmaal zo. Nou zeg ik niet dat dit het karakter is van je SM, want ik ken haar nou eenmaal niet (dus kan er moeilijk wat over zeggen).

Ik zou inderdaad eens goed met je man erover praten. Jij hoort je goed te voelen over je kindje als je er niet bij bent. Als jij niet het gevoel hebt dat de oppas (of dat nu een kennis, opa/oma of wie dan ook is) geschikt is voor het oppassen op jouw kindje: niet doen.

 

moet hier ook even mijn frustratie spuien over mijn schoonma! mag ik?

pfff. wat wordt ik er moe van zeg. die van jullie kopen nog spulletjes voor jullie kleine, die van mij komt iedere eind van de maand om geld bedelen en dan heeft ze er natuurlijk een heel verhaal bij waarop mijn man bijna geen nee kan zeggen. maar daar steek ik altijd m'n stokje voor. Hoe is het nou, mijn man kan niet 2 gezinnen onderhouden, want ze vragen ook niet een beetje geld.

toen in m'n kleine meid nog in m'n buik had, wist ze dat we geld opzij hadden gelegd voor de kinderwagen, kamer e.d., durft ze nog te vragen. Heb haar gezegd dat ik het echt niet normaal vind, nu al het geld van je kleindochter pakken.

vandaag weer een akefietje gehad, als m'n man en ik ruzie hebben is het over zijn moeder die geld vraagt, en anders hebben we nooit ruzie. dus het was vandaag weer feest !#$%
tuurlijk vraagt ze het niet via mij
maar heb haar meteen gebeld met de mededeling dat ik geen geldboom in de tuin heb staan. en dat ze niet meer hoeft te vragen om geld, dat we weer om haar lopen te bekken op elkaar, en dat ze het bijna voor elkaar heeft om haar zoon z'n salaris te innen, want dat kan als ze zo doorgaat, en hij haar kiest boven zijn vrouw en kind, maar dan ben ik weg met m'n kleine meid!
zo ver laat ik het niet komen hoor, hou zielsveel van m'n vent, maar baal als een stekker met zo'n schoonma, die krijg je gewoon erbij

sorry voor mijn onsamenhangend verhaal, hoop dat jullie er wijs uit kunnen.

 

@ Hiranthi,

Jou verhaal lijkt het mijne wel! Was zwanger van mijn eerste en kind werd al eruit getrokken richting mijn ouders want die wisten alles beter. Vond hun opvoeding zeer slecht dus no way met mijn kind!

Onze dochter is pas zwanger en maakt nu ook zoiets mee met schoonouders.
Trots gingen ze vertellen over de zwangerschap en de schoonmoeder begon meteen te gillen 'waarom nou,liep huilend de woning uit en kwam ook niet meer terug.
Nu (week later) wil ze haar zoon alleen spreken wat bij onze dochter (terecht) niet prettig overkomt.
Onze dochter is qua gezondheid zeer zwak en dus voor ons zorg nr 1 maar we waren wel meteen blij voor haar.De reactie van haar schoonouders was zeer kwetsend voor haar.
Toch beseft onze dochter dat deze mensen ook opa en oma worden van haar (hun) kindje en is ze bereid wat toe te geven.
Moet zeggen dat ze milder is dan ik in mijn oordeel maar goed ze moet doen wat haar goed lijkt.

 

Lastige situatie. Heel raar dat ze alles al heeft gekocht om op te passen, zeker omdat ze zo negatief over je is.

Ik denk dat je gewoon heel duidelijk moet zijn dat ze de oma is en jij de moeder en haar zoon de vader... geef de grens aan! Laat haar niet in de waan dat ze elke dag mag gaan oppassen. Bespreek dit natuurlijk ook met je vriend/man.