Ik heb ook zo'n schoonmoeder gehad... Die verwachtte daarbij ook nog eens dat we elke dag bij haar kwamen eten 'want ze maakte toch altijd teveel' (Uhm... wat minder maken dan misschien??!! ) Maar toen ik er over na dacht, had mijn toenmalige vriend wel de gewoonte om iedere dag thuis te eten voordat ie mij kende. Dus dan is het een gewoonte en je weet: Het is moeilijker iets af te leren dan iets aan te leren... Toen heb ik haar uitgelegd dat ik het heel lief vond van haar, en dat ik heel goed begreep dat ze er nog steeds vanuit ging dat wij elke dag kwamen eten, maar dat ik hoopte dat ze begreep dat ik het ook fijn vond om met mijn benen op tafel op de bank uit te buiken, en dat ik na mijn werk moe was en geen zin had om dan toch netjes en beleefd aan tafel te zitten (niet dat ik thuis nou zo'n varken ben haha maar je snapt wel wat ik bedoel) en gezellig te 'moeten' kletsen. Dat begreep ze en daarna is het (nog niet altijd, maar vooruit) een stuk beter gegaan. Wat ik wil zeggen is dat ik maar al te goed begrijp hoe jullie je voelen, maar dat je niet kunt verwachten dat als schoonmoeders al jaren het huishouden doet, dat dan sinds jij je 'intrede' gemaakt hebt, alles van de ene op de andere dag verandert. Het heeft tijd nodig, geloof me. En je kunt het beter rustig uitleggen, (waarschijnlijk moet dat 100 keer) dat je snapt dat het ook voor hun veranderd is, maar dat jullie nu je eigen leven leiden en dat het ook gezond is dat jullie het huishouden, klussen en opvoeden zelf doen. Mijn moeder heeft ook nog wel eens de neiging dingen voor ons te regelen (Je moet een nieuwe zeephouder (!) => Of zet daar de box maar neer) en dan zeg ik ook dat ik niks 'moet' en dat ik niet alleen bepaal wat er bij ons thuis gebeurt, maar dat ik dat samen met hubsie doe (en niet zij dus). Probeer (hoe moeilijk ook) je geduld te bewaren en mettertijd zal het beter gaan. Als je rigoureus gaat ingrijpen wanneer je bijv. de sloten vervangt, zal het alleen maar meer een gevecht worden, daar heb je toch allemaal niks aan? Dat kun je altijd nog doen wanneer het echt de spuigaten uitloopt. Het belangrijkste is denk ik dat je laat weten dat je de situatie begrijpt maar dat zij ook begrijpen hoe het voor jou voelt. Succes!