Mijn dochter van bijna 3 is een ontzettende lieverd. Ze knuffelt graag, is heel sociaal en steelt de harten van iedereen met haar gulle lach en leuke praatjes. Ze heeft echter ook een hele andere, minder leuke kant. Ze schopt, slaat, spuugt, is brutaal, krijgt driftbuien als ze haar zin niet krijgt. Wat in haar hoofd zit moet en zal gebeuren. Ze commandeert ook als ze wat wil. Pas als ik zeg dat ze netjes moet vragen doet ze dat. Ze vertoont dit gedrag bij ons en in mindere mate bij de opa's en oma's. Ook heeft ze het op creche gedaan. Daar had ze op de gang gestaan vertelde ze zelf omdat ze een kindje had geslagen. Zal wel niet zo erg zijn geweest want de juf had niets gezegd tegen ons. Nu zijn mijn man en ik verschillend in hoe we reageren op haar. Ik ben meestal wat geduldiger en probeer alles op te lossen met praten. Soms verlies ik mijn geduld en zet ik haar op de gang of krijgt ze een tik op haar billen. Mijn pakt haar harder aan. Het is 1 keer waarschuwen en dan meteen op de gang. Hij zegt ook vaker nee, terwijl ik zie dat ze daar negatief op reageert. Ik probeer om dit gedrag te voorkomen haar vaker af te leiden. Van mij hoeft ze niet voor ieder wissewasje de gang op; soms moet je ook even de andere kant op kijken om niet de hele dag in de negatieve sfeer te zitten. Ik weet dat consequent zijn het beste is op deze leeftijd, maar af en toe weet ik echt niet meer hoe ik haar aan moet pakken. Vind het zo sneu voor haar als ze zo driftig en verdrietig is want soms komt ze er gewoon niet meer uit. Als het maar even kan probeer ik het dus te voorkomen. Wat wel betekent dat ik me de hele dag in allerlei bochten wring om haar maar vrolijk te houden. Is dit herkenbaar voor jullie. Ben zo benieuwd waar ik nu goed aan doe.
Misschien 'roep' ik zo allemaal dingen die je al wel doet, maar dat moet je dan maar gewoon zeggen Het is voor kinderen vaak heel fijn als je de gevoelens benoemt die je bij ze ziet, juist ook als ze boos of verdrietig zijn. Op die manier krijgen ze erkenning voor hun gevoel (ook al vind jij dat op dat moment misschien overdreven of onterecht), in plaats van dat ze het gevoel krijgen dat ze bepaalde gevoelens niet mogen hebben of dat ze er op afgestraft worden. Bij wat oudere kindjes kun je dan ook vragen wat zij (van jou) nodig hebben om weer uit dat gevoel te kunnen komen. Bij een echte fikse driftbui, zal dit waarschijnlijk niet helpen natuurlijk En dan kan apart zetten, of iig even uit de situatie halen, heel prettig zijn. Benoem kort waaom je dat doet en wat je van het kind verwacht. Consequent zijn is idd heel belangrijk, maar je moet er idd ook op letten dat je niet dat hele dag in een negatieve sfeer van corrigeren komt te zitten. Ook is het natuurlijk belangrijk om als ouders samen op 1 lijn te zitten, qua wat wel en niet mag en welke consequentie ergens op staat. Kleine verschillen zijn niet zo erg, die zijn er bijna tussen alle ouders wel denk ik. Zorg er in elke geval voordat je je partner niet afvalt of corrigeerd in zijn manier van handelen waar je dochter bij is, want dan maak je zijn positie natuurlijk heel zwak. Wel is het denk ik slim om (nog) een keer aan je partner aan te geven dat jij merk dat jullie dochter slecht reageert op de hele tijd 'nee' en dat je misschien wat voorbeelden of ideeen kunt geven over hoe hij belaalde situatie anders aan zou kunnen pakken om die 'nee' te voorkomen. Jezelf de hele dag in allerlei bochten wringen om je dochter vooral maar vrolijk te houden, is natuurlijk ook niet helemaal de bedoeling, maar ik kan me dat gevoel van jou wel goed voorstellen. Beter voorkomen dan genezen, zoiets Reageert je dochter goed op positieve aandacht en complimentjes? Dan kun je die misschien in overvloed inzetten op haar en blijf je ook makkelijk uit die negatieve sfeer van steeds corrigeren en driftbuien. En verder is het natuurlijk toch ook nog steeds iets wat wel echt bij de ontwikkeling hoort die een kind ook gewoon moet doormaken. Overigens ben ik in mijn adviezen vooral in gegaan op haar driftbuien, dingen als slaan en schoppen e.d. mogen uiteraard gewoon niet en daar moet een passende consequentie aan vast zitten.
Helemaal eens met bovenstaand. Slaan en schoppen mag gewoon niet, en wordt hier niet getolereerd. Bij een eerste keer spreek ik ze streng toe en gaan we sorry zeggen. Bij een volgende keer gaan ze even op de gang. Hierbij zou ik niet gaan afleiden. Een kind van bijna 3 mag best weten dat slaan niet mag. Bij driftbuien probeer ik ook altijd gevoelens te benoemen. Maar wel consequent blijven. Nee blijft nee. Ik zeg dan dat ze best boos mogen zijn en dat ik dat begrijp.
wat hier heel goed helpt... is juist dan even op de gang "uithuilen" ook met de mededeling.. het is geen straf maar ik wil dat je even op de trap zit tot je klaar bent met huilen. want inderdaad.. je kunt een hoop afleiden maar zodra je het gevoel hebt dat je heel de dag bezig bent zulke situaties te voorkomen.. dan gaat er ook iets mis. en ze mag best weten dat sommige dingen gewoon echt niet kunnen. Ook als het gevolg is dat ze dan even verdrietig is. (jij vindt het tenslotte ook niet leuk.. ) wat dat betreft ztiten er ook wel nadelen aan dat afleiden.. ze leren namelijk van afleiden niet dat bepaalde dingen niet mogen. ze doen het alleen niet omdat jij (eh wij dus) vantevoren al subtiel ingrijpen. bij ons thuis gaat het overigens net als bij jullie.. ik ben iets makkelijker, papa wat strenger.. en ja met vlagen is ze bij de 1 lastiger dan bij de ander.. dat varieert regelmatig ene keer is ze wat vatbaarder voor de uitleg waarom.. en de andere keer niet en als papa dan wat zegt is het meteen klaar. maar ook ik, blijf niet tot in het oneindige uitleggen en afleiden. er zijn ook grenzen alleen liggen die bij mij net ietsje subtieler dan bij paps. bij mij kom je eerst door het grensgebied en bij paps is het gewoon.. dit is de grens. punt.