Woensdag was het zover Thyron ging naar de eerste wendag op het kdv van 09.00 - 12.00 Toen we hem daar brachten keek hij echt om zich heen van huh waar ben ik Toen we weg gingen, ging hij aan een tafel zitten, we keken nog even door het raampje en hij ging gelukkig niet huilen. Toen we hem ophaalde ging hij alleen even lachen en daarna weer verder spelen Donderdag ging hij weer wennen maar dan van 09.00-15.00 Toen hij de leidster zag ging hij lachen omdat ze en koekje voor hem had hahaha Toen we hem later op kwamen halen kroop hij heel snel naar me toe zo blij was ie. De leidster vertelde dat het soms wel even te veel voor hem werd en dat ze hem dan even alleen liet spelen. Maar dat het voor de rest een erg makkelijk kind was. Dinsdag gaat hij nog 1x wennen tot 12.00 en vanaf woensdag gaat hij voor het echie di, wo en do 3x per week. Maar to the point. Ik voel me echt zo schuldig dat ik hem naar het kdv breng Ook al hoeft hij de hele winter bijna niet (vader is hoevenier dus in de winter thuis) ik voel me op dit moment vreselijk schuldig. Ook al heeft hij het naar zin en heeft hij niet gehuild(denk dat ik het nog erger zou vinden als hij keihard ging huilen) Hebben of hadden jullie dit ook en gaat het nog over
ja, heb ik ook gehad! Enorm! Na de eerste paar keer bedacht ik serieus: waarom doe ik dit? Ik stop met werken! Maar dat ging wel over hoor. Ik zie dat mijn dochtertje het daar heel goed doet, dat de leidsters professioneel en lief zijn en dat alles goed overlegd wordt. Ik heb vertrouwen en dat vind ik erg belangrijk. Lize is ook altijd blij en opgewekt als ze daar vandaan komt, dat geeft me ook een goed gevoel. En ik moet eerlijk zeggen: vind het ook erg fijn dat ik ook drie dagen werk, die balans is voor mij perfect! sterkte, ik weet hoe naar het kan voelen. Wij moeders zetten veel dingen toch om in schuldgevoel, maar dat is vaak niet terecht. Amber
Luca gaat 1 keer in de 2 weken een dag naar het kdv. Hij heeft nu in de gaten dat ik wegga en zet het dan heel hard op een brullen. 1 keer is hij me huilend achterna gekropen. Dan moet ik echt maken dat ik wegkom want dan voel ik me echt heel schuldig. Ik weet dat hij het daar goed heeft en ik weet ook dat het huilen stopt zodra ik de deur uit ben, maar het blijft moeilijk vind ik. Het wordt wel makkelijker. Kon ik me in het begin een hele dag schuldig voelen, nu alleen maar op het moment dat ik wegga en hem zie huilen. Ik weet dat het weer over is zodra ik uit zicht ben
En terecht! Echt belachelijk dat je je kindje naar het kdv brengt! Nee hoor, natuurlijk niet! Je hoeft je daar echt niet schuldig over te voelen hoor. Ik begrijp het wel maar het is niet nodig. Ze zijn er niet voor niks en je kindje kan er lekker spelen
noumet pijn in mijn hart bracht ik ze ookweg....moet nu zeggen dat het geweldig is...ze geniet er echt enorm van en is dol op spelen met de andere kindjes....smorgens breng ik ze weg en om 17 uur haal ik ze op en dan lacht ze nog steeds! ze is er echt door veranderd.....je schuldgevoel gaat langzaam weg hoor, maar dat is een proces waar je zelf door heen moet...maar ik weet zeker...het gaat je lukken..dikke knuffel van onsxx
Ik voel me nog steeds schuldig dat fenja naar het kdv moet. Ook al heeft ze het er naar haar zin, heb haar liever bij mij. Het is wel minder geworden het schuldgevoel, maar is er nog steeds.
voelen jullie partners zich net zo schuldig? Mijn Lief heeft er minder moeite mee, ook al is hij altijd superblij als hij haar weer gaat halen. En gedurende de dag bel ik het kdv hoe het gaat (terwijl ik naar haar foto's in mijn kantoor staar...) terwijl hij haar makkelijker kan 'vergeten'...
Mijn mannetje heeft hte leuke werk om luca op te gaan halen...dus hij krijgt altijd een grote lach en een dikke knuffel
Ik vind het ook moeilijk, maar werk ook nog maar net een week. Mijn man vindt het ook minder moeilijk, maar die is ook al meer aan de situatie gewend hoor!
Ik vond het eerst ook drie keer niets, maar goed, het went hoor! Het scheelt denk ik ook dat ze het er naar haar zin heeft. Als ze 's avonds helemaal uit haar hum zou zijn, zou ik me er niet goed bij voelen, maar zo gaat het goed.
Het went hoor! Toen het een tijdje niet zo goed ging bij het kdv, was ik weer helemaal terug bij af, maar je went er echt aan.
Absoluut geen schuldgevoel. Ze gaat er lachend naar binnen en als ik haar ga halen ligt ze te kraaien in de box! De kindjes vindt ze geweldig om te bekijken en de leidsters vinden haar een vrolijke gezellige tante. Ze gaat er 1 keer per week naar toe en ik vind het juist voor haar leuk dat ze bij de kindjes is en het is ook goed voor haar ontwikkeling. Ze heeft een leuke dag daar! Zeker als ze er vrolijk onder blijven dan zou ik me niet schuldig voelen hoor.
Ik had het in het begin ook verschrikkelijk moeilijk maar het gaat echt over. Als ik zie hoe leuk Louise het heeft op het kdv en ze lekker kan spelen met meer speelgoed dan de gemiddelde winkel dan ben ik toch wel weer blij. Bovendien is het (voor mij) ook erg lekker om even een dagje te werken. Het komt echt goed!
In het begin was ik er bang voor dat ik het ook zou krijgen. Maar bij de intake had hij het al helemaal naar zijn zin. Nu gaat hij met een grote lach naar binnen en met een lach en vermoeid haal ik hem op Hij heeft ogen tekort en lacht om alles en iedereen. Heerlijk
Eigenlijk niet echt last van gehad. Na 9 maanden was ik juist blij dat ik weer kon gaan werken voor 2 dagen. Plus ze gaat maar 1 dag in de week naar het kdv denkt dat dat wel scheelt. Meer dagen had ik me ook wel schuldig gevoeld maar nu vind ik 1 dag wel goed voor haar. Ze leert omgaan met andere kindjes en op haar beurt te wachten
Sjoerd gaat vier dagen naar het KDV en hij vindt het er echt geweldig ... hij is natuurlijk ook blij als zijn vader hem komt halen, maar hij is ook altijd blij als hij de kindjes weer ziet. Schuldgevoel heb ik daarom ook niet, maar ik moet wel zeggen dat het wel tegen mijn gevoel ingaat om hem zomaar naar het kdv te brengen als ik een extra dag vrij heb. Dan vind ik het ook extra leuk dat hij thuis is, hoewel het soms moeilijker is om dan dingen te doen in huis, maar ja.....dat hoort erbij!
Ik voel me niet schuldig, nooit gedaan ook. Ik hou zielsveel van mijn kereltje en heb hem het liefste bij me, maar er moet nou eenmaal brood op de plank komen, dus is het zo dat hij 2 dagen op het kdv zit, waar hij een prima verzorging krijgt en waar de leidsters dol op hem zijn. Schuldgevoel wordt echt aangepraat door 'buitenaf'. Als je moet blijven werken is dat erg voor je, kindjes die vaker dan 2 x overblijven op school of naar het kdv gaan zijn zielig, zelfs de leidsters van het kdv vinden sommige kindjes zielig omdat ze vaak komen.... Hoezo zielig? Mijn zoontje is absoluut niet zielig en groeit heel voorspoedig op met een papa en mama die zielsveel van hem houden en hard werken om hem te geven wat hij nodig heeft.
Mijn zoontje gaat nu alweer 1 jaartje naar het KDV en ik heb nog steeds dagen dat ik het moeilijk vind. Zou ook het liefst zelf voor hem zorgen, maar het is ook fijn om te werken. En financieel ook niet haalbaar om te stoppen. Beetje dubbel. Denk ook niet dat mijn schuldgevoel over zal gaan, aangezien het dan toch al over had moeten zijn. Hij heeft het wel naar zijn zin daar en ik denk dat het ook goed voor hem is. Het is gewoon mijn eigen gevoel.
hmm ik vond het verschrikklijk maar ondertussen heeft anne op het kdv het zo naar dr zin dat ze niet eens tijd heeft om te slapen dus tja.. misschien is het gemener om dr nu ineens thuis te gaan houden dan en ik werk pas sinds 1 april.. dus het gaat eigenljk best snel toch neemt niet weg dat ik de hele dag er wel mee in mn hoofd zit maar ze heeft het er super naar dr zin en de leidsters zijn erg lief.. dus tja enige is dat ik ze geloof ik even moet vragen wat ze dr te eten geven maandag want eh.. volgens mijn berekening is dr voeding ong. op nu en ze heeft woensdag thuis ook onwijs gespuugd dus denk dat ze inderdaad normale voeding heeft gehad al woensdag en straks dus even een nieuwe bus kopen...