Me moeder heeft maar 1 grote wens en dat is oma worden. Die wens is alleen maar groter geworden toen ze kanker kreeg. Aangezien het zwanger worden bij mij maar niet wilde lukken gingen we er al rekening mee houden dat ze het misschien niet meer mee zou maken op dat het op het moment erg slecht met haar ging. In het ziekenhuis kregen we te horen dat er nog 1 behandeling was voor haar die haar leven uiterlijk 3 jaar kon lengen. Ze zou er niet ziek van worden alleen kon ze nog 6 weken moe zijn na de laatste behandeling. Dat had ze er natuurlijk voor over en in de hoop dat ik zwanger zou raken. Dat is gelukt, tijdens haar 2e kuur kon ik haar vertellen dat ze oma zou gaan worden, en met dit nieuws sloeg ze zich zonder moeite door alles kuren heen , niet wetende of de kuur ook daadwerkelijk aan zou slaan. 1 juni kwam dan het verlossende antwoord, de tumor was volledig ingekapseld, maar nog wel met de mededeling "het kan 3 maanden wegblijven maar het kan ook goed 3 jaar zijn". Voor ons was dit dus goed nieuws na 5 jaar lang alleen maar slecht nieuws gehad te hebben wat betreft de kanker van me moeder. En onbewust ga je toch al je hoop zetten op die 3 jaar. Me moeder voelde zich erg goed en is zelfs alweer aangenomen voor een cursus mentorschap waarmee ze in t bejaardenhuis waar ze altijd gewerkt heeft weer langzaam aan de slag zou kunnen. Ze is ook volop met me zwangerschap bezig, dit kopen, dat kopen, iedereen die ze tegenkomt krijgt de echo's onder hun neus gedrukt want iedereen die ze kent (en dat is 3/4 van de stad) zal weten dat ze eindelijk oma zal worden. Tot gisteren ... me moeder had al 3 dagen dat ze niet kon eten of drinken, zodra ze een hap of een slok nam kwam het met de zelfde vaart weer naar buiten zetten. De huisarts gebeld en die heeft haar naar het ziekenhuis gestuurd om haar op te laten nemen want ze had al 3 dagen niet gedronken. Ze heeft meteen een CT scan gehad en een uur later kwam de "donder bij heldere hemel". Ze hebben weer een tumor gevonden die haar slokdarm dicht drukt en daardoor kan ze dus niet eten of drinken. Ze konden nog niet zeggen of het goed of kwaad aardig was maar aangezien ze kankerpatient is was het vrijwel zeker dat het kwaadaardig zou zijn. Ik kom net weer terug uit t ziekenhuis en daar kregen we dus te horen dat het voor 100% kwaadaardig is en dat er dus geen behandeling meer voor haar is. Het is dus einde verhaal en ze geven haar hooguit nog een paar maanden. Me moeder raakte totaal in paniek niet zozeer omdat ze bang is om dood te gaan maar ze wil zo graag de geboorte meemaken van haar kleinkind. De dokter durven niet te zeggen of ze dat gaat redden want het maximale wat ze haar nu op dit moment geven is hooguit december. Het ligt natuurlijk ook aan haar instelling en de wil hebben om te leven maar dat lot ligt op dit moment in haar eigen handen. Mijn moeder kennende gaat ze hier voor de volle 200% voor, en zal ze er alles aan doen om het toch te redden tot januari. Het enige wat ik nog kan verzinnen om haar toch nog de kans te geven om het te zien is een 3d echo te maken. Mocht het dan toch zo zijn dat ze het niet gaat halen tot januari heeft ze toch nog haar kleinkind kunnen zien. Ze vertelde me vanmorgen nog me niet te druk te maken over deze uitslag, maar ik zou niet weten hoe ik dit zou moeten doen. Ik krijg te horen dat me moeder dood gaat binnen aantal maanden en ik mag me niet druk maken ?? Nou ja hoe ik dat ga doen weet ik nog niet maar ik ga al me hoop die ik heb inzetten op de wil van me moeder. Het is een heel verhaal maar ik moest het gewoon ff kwijt.
kippevel..... heel erg veel sterkte! hoop dat je moeder de geboorte van jullie kindje nog mag meemaken!
jee... ben er even stil van, weet niet zo goed wat ik moet zeggen. Vindt het heel erg voor jullie en wens jullie heel heel veel sterkte toe en hoop dat ze haar kleinkind nog in haar armen zal mogen houden!
Wat een vreselijk moeilijke situatie. Met name ook voor jou, omdat er toch enigzins druk op je komt te staan. Maar meid, hoe vervelend het ook is, de natuur kun je niet dwingen. Het enige advies wat ik je kan geven is dat je samen met je moeder in ieder geval gaat genieten van je zwangerschap. Samen kleertjes bekijken (desnoods op internet als ze niet meer mobiel is), samen de babykamer inrichten, etc. Wat je moeder misschien ook bezig kan houden, is een soort (video)dagboek voor haar kleinkind maken. Op die manier kan haar kleinkind later toch nog te weten komen hoe zijn/haar oma ooit was. Hoe moeilijk het ook is, maak jullie allebei nu niet te druk over de bevalling itself, want dat is voor beiden (en voor de baby) niet goed. Heel veel sterkte in deze komende tijd...
Hoi Danoontje, Ik heb net je verhaal gelezen en wil je heel veel sterkte toe wensen in deze moeilijke tijd! Ik kan best begrijpen dat je moeder tegen je heeft gezegd dat je je niet druk moest (proberen te) maken over haar uitslag. Ze weet dat je zwanger bent en wilt je geen extra stress geven. Het idee om een prect echo te laten maken is een heel leuk idee. Misschien kan je dat gaan doen. Nogmaals heel veel sterkte toe gewenst en beterschap voor je moeder! Grpetjes Chanel.
Het is heel goed te begrijpen dat je je hartje eventjes moest luchten. Ik zit momenteel in een soortgelijke situatie met m'n vader. Als je er meer over wil weten of over wil praten, moet je me maar eens een pb sturen. Ik wens je heel veel sterkte toe in de komende periode! Een dikke knuffel!
He meis, ik las net je verhaal en kreeg gewoon kippevel. Ik wil je heel veel sterkte wensen en ik hoop dat je moeder de bevalling nog mee mag maken. Ik zit een beetje in hetzelfde schuitje dus ik weet hoe je je voelt. Heel veel sterkte meis en geniet van alle momenten die je samen met je moeder hebt. liefs patje.
ben er helemaal stil van, en zit hier ook met kippevel op mijn armen, ik kan jullie alleen maar heel veel sterkte en moed toewensen en ik hoop met jullie mee dat je moeder de geboorte nog mag meemaken....
Ach meissie wat vreselijk zeg... Ik duim keihard dat je moeder nog haar kleinkind gaat zien! Heel veel sterkte hoor... dit is niet niks...
Danoontje, ik wens je heel veel sterkte toe, aan jou maar ook je moeder, familie en vrienden. Wat moet dit moeilijk voor je zijn.Het is ook zooo oneerlijk.Wat een dubbel gevoel ook;blijdschap vanwege een nieuw leven op komst, groot verdriet om het komende verlies van de ander... knuf, patricia
Wat een verhaal zeg. Wat ontzettend naar allemaal. Het is natuurlijk al verschrikkelijk dat het zo slecht gaat met je moeder, maar dan nog het nieuws dat ze haar kleinkind misschien nooit zal zien. Ik hoop voor jullie dat ze het toch nog mee mag maken. Heel veel sterkte de komende tijd.
veel sterkte meis, ik hoop voor je moeder dat ze jou kindje nog kan zien, maar wel in het echt. Groetjes en veel liefst van patricia
jeetje, hier zijn geen woorden voor, met kippevel en tranen in mijn ogen heb ik je verhaal gelezen. ik wens jou en je familie heel veel sterkte toe voor de komende tijd. als je het moeilijk hebt, weet dan dat wij er voor je zijn. hier kun je alles kwijt.
krijg gewoon de rillingen van, wat een emotionele verhaal. geen woorden voor. heel veel sterkte toe gewenst meid.
Hier zijn eigenlijk geen woorden voor, zit met een brok in mijn keel, maar Heel veel sterkte en kracht gewenst meid! Ik hoop mee dat je moeder haar kleinkind nog in haar armen kan houden.
Wat erg, zo'n bericht! Ik zou in ieder geval proberen om zoveel mogelijk je zwangerschap samen met haar te beleven (kleertjes kopen, kamertje inrichten e.d) zodat ze zich toch al betrokken voelt bij het kindje. Ik hoop heel erg voor je dat ze de geboorte mag meemaken en wens jou en je familie heel veel sterkte toe.