Nee ik zuig dit ter plekke uit mijn duim! Zei toch dat mensen me vaak niet geloven maar het is echt allemaal gebeurd. Ze zullen het idd niet express gedaan hebben maar al deze fouten zijn gebeurd in 1 ziekenhuis en dat is een beetje erg veel! Je hoeft me niet te geloven maar je reactie vind ik erg bot. Ik zit er elke dag mee met die pijn en kan daardoor een hoop ik mijn leven niet doen. Tis allemaal wel erg veel vind je niet? Daardoor vind ik het echt een barslecht ziekenhuis. Gelukkig bestaat het niet meer.
Ik denk niet dat ze bot probeert te zijn met haar reactie. Ook al kan ik wel begrijpen dat het zo overkomt. Ik denk dat ze het gewoon ongelooflijk vind dat 1 ziekenhuis zoveel fouten maakt, dat ze daar geen woorden voor heeft. Zo komt haar reactie op mij over. Hou er ook rekening mee dat je , door wat je hebt meegemaakt misschien wat overgevoelig kan reageren, wat heel begrijpelijk is.
ik heb ook geen lekker verhaaltje. tijdens mijn bevalling heb ik een beenspuit met een roesje gekregen. Dat roesje was bijna nog erger dan een algehele narcose, ik was compleet van de wereld, daardor was ik er ook totaal niet met mijn hoofd bij toen mijn zoontje in mijn armen lag.Dat vind ik nog het allerergste! daarna probeerden ze de placenta eruit te sjorren, lukte niet, ik verloor bijna 2 liter bloed dus ik moest met spoed naar de ok om onder algehele narcose alle restjes placenta te laten verwijderen. Ik hoorde weken na de bevalling van de gyn op nacontrole dat ik een subtotaalruptuur heb gehad, verder werd er niks over gezegd. Ik dacht zelf eigenlijk dat het door het persen kwam Nu ik weer zwanger ben, heb ik dus bij de intake bij de vk tussen neus en lippen door te horen gekregen dat de ruptuur niet door het persen kwam maar door de chirurg die als een veearts met zijn arm in mijn baarmoeder heeft zitten poeren :x Nog een ander dingetje, door het bloedverlies ging ik later die dag bijna van mijn stokkie, ik was letterlijk lijkbleek (daar zijn helaas foto's van) en zag zwart voor mijn ogen. mijn bloeddruk was bijna niet eens te meten zo laag en met spoed werd ik aan een transfusie of 2 gezet. dus ook hier de vraag; hadden ze dat dan niet eerder aan kunnen zien komen? ik weet iig dat de volgende bevalling heeeeel anders gaat verlopen! zoiezo geen beenspuit meer!
Ivm gebroken vliezen vanaf 31 wk had ik totale bedrust, weeremmers en antibiotica en werd ik in de gaten gehouden via echo en ctg. Niemand mocht mijn ontsluiting meten of inwendig voelen omdat ik dan binnen 48 uur moest bevallen. Alles ging goed en op 16 juni was het zover. Ik was precies 37 wk en mocht naar de verloskamers voor een inleiding. Erg pijnlijk want ze hebben aan me baarmoeder mond lopen trekken, gel ingebracht ( 2x) maar het deed niet wat het moest doen en dus terug naar de afdeling en morgen weer proberen. Snachts lichte weeën en verlies slijmprop maar meer was er nog niet aan de hand. Volgende dag komt leiding van de verloskamers een of andere hoge pief dat inleiding eigenlijk niet nodig is, ik naar huis mag en ze het af gaan wachten. Ik kon weinig zeggen moest huilen en was het zo beu dat 6 weken op bed liggen. Naderhand ging ik nadenken en weet nog wat ze zeiden. Zodra ze beginnen moet je binnen 24 uur bevallen ivm infectie gevaar. Ik bel zus en partner en mijn partner vliegt naar het ziekenhuis. Hij wilde per direct de arts spreken. De arts zegt dood leuk tja ze hebben nog niks gedaan dus zie geen rede om door te zetten. Nou ik spring me toch uit me vel. Ze hebben de dag er voor verdomme aan ne baarmoeder ons lopen trekken, heb 2x gel gehad en heb van 8 tot Savonds 6 maar dat getrek en pijn moeten accepteren voor niks. De man schrok en keek nog is in mijn dossier. Nou wat bleek er was Niks genoteerd over wat voor handeling dan ook. Binnen half uur lag ik aan een infuus want inmiddels waren er al bijna 29 uur verstreken. Half 1 lag ik op de verloskamer en 17.12 was ik moeder . Kut ziekenhuis. Nooit Naar Elizabeth gaan in Tilburg. Zijn meer van dit soort verhalen
Aidens bedje werd nooit verschoond in de 4 dagen dat wij na de keizersnee in het ziekenhuis lagen. Lag heel de tijd in een bespuugd bedje. Was zelf nog te stoned/moe van de operatie om er wat van te zeggen trouwens. Toen we thuis waren, zat het me helemaal niet lekker. Misschien lagen er wel meer baby's in een vies bedje. Er waren overigens nog meerdere dingen voorgevallen, dus had een klacht ingediend bij de ombudsvrouw van het ziekenhuis.
och heeft mijn zoontje ook, alleen iets minder zichtbaar... boven zijn oor dus onder zijn haren....als ze idd een sterrenkijker was dan lag ze met gezicht omhoog...mijn zoontje lag gedraaid....
de andere dingen...tsjah een andere tijd he.... Maar dat besmet raken met een bacterie...is mijn dochter ook overkomen. Of het in het ziekenhuis was dat weten we nooit...maar het is heel snel na de geboorte gebeurt...en waar was ik toen ....juist. Ik neem het het ziekenhuis niet kwalijk, maar het is gewoon cru....
Hier verder niets te klagen...enige jammere vond ik wel dat ze overbezet warenmet bedden (sliepen vrouwen in de verloskamer!) en onderbezet met personeel en heel veel temps en uitleen personeel...ongemotiveerd dus soms..........maja ze kunnen het niet plannen he, dat iedereen nog ff voor de kerst wil bevallen
Hele slechte ervaring tijdens de bevalling.. Allereerst bleven ze tot op het eind volhouden dat er een kleine baby uit kwam en dat ik maar even door moest persen *bijna 8,5 pond uiteindelijk* Hij lag klem met zn hoofd in mijn bekken, heeft ook dagenlang nog zo'n kring op zn hoofd gehad alsof hij met de pomp gehaald was. Tijdens de bevalling viel ik elke keer weg, ik kreeg een infuus met glucose en wee opwekkers.. na een half uur vonden ze het nog steeds raar dat ik weg viel en moest ik me niet zo aanstellen. Achteraf bleek dat ik 0,0 binnen heb gekregen via het infuus omdat er een knik in zat. Op het eind moest hij er zonder wee uit omdat hij donker paars was en zn hartslagje was weggevallen *dat laatste was al de eerste reden dat ik met de ambulance met spoed naar het ziekenhuis moest* Over de ambulance heb ook geen leuke ervaring aan over gehouden. die man zei dood leuk 'je gaat niet bevallen in mn ambulance want hij is net schoon' tuurlijk kan een geintje zijn maar dat zeg je niet als iemand al doodsbang is omdat het hartslagje van haar kindje weg valt elke keer. Toen we om 5 uur naar huis mochten kon ik niet eens zelfstandig lopen zonder flauw te vallen.. mn schoonmoeder *verpleegkundige* schrok dat ze me in die toestand naar huis hadden gestuurd. Ik had teveel bloed verloren om op die zelfde dag, 6 uur na de bevalling, naar huis te mogen. We hebben er uiteindelijk niets mee gedaan, we hadden beide zo iets 'hij is gezond geboren en ik mankeer gelukkig ook niets' Verloskundige team heeft het super gedaan, niets meer dan lof voor hun maar de gynaecoloog die erbij was kan ik wel door zn kop schieten met zn 'ach ze stelt zich aan, ze moet gewoon persen'
Ik was boos op het ziekenhuis dat ze mij gewoon bijna drie dagen met gebroken vliezen hebben laten lopen, waardoor mijn zoontje met een longontsteking is geboren. Het is vreselijk je kindje zo te zien knokken om adem te krijgen.Heb hier wel een klacht over ingediend, maar ze houden mekaar de handen boven het hoofd.
Effe mijn antwoord aanvullen. Ik lag gisterennacht nog even te denken en ik heb een vriendin die wel een erge blunder heeft meegemaakt in het ziekenhuis. De dag na de geboorte van haar dochtertje werd haar kindje de kamer ingebracht (kindje lag over de nacht niet bij haar op de kamer) en bij haar gelegd. Zij is slechtziend en haar bril was die nacht van haar nachttafeltje gevallen en dus stuk maar ze voelde dat iets niet juist zat (noem het moederinstinct). Ze zei dit aan de verpleegster maar die deed het af als 'dat is normaal maar er is niets aan de hand'. Een half uur later bracht haar man haar reserve bril mee en ze zei opnieuw tegen de verpleegster dat het haar kindje niet was maar weer hetzelfde antwoord. Tot ze de pamper verversen en het een jongentje was!!! Zij hebben toen wel klacht ingediend omdat ze het niet kunnen vonden dat kindjes (per ongeluk) verwisseld raakten.
Zelf kwa bevallen nog geen slecht ervaringen gehad en ik hoop het zo te houden ook. Mijn moeder wel; die was na haar bevalling van mij en mijn zus gescheurd. Hadden ze haar gehecht.. en dan ook goed gehecht. Alles zat letterlijk dicht.. de gyn kwam de volgende dag kijken en vroeg zich af of mijn moeder ooit nog kinderen wilde of naar de wc wilde.. toen is ie maar wat hechtingen los gaan halen.
och ja ziekenhuizen waren vroeger niet zogoed.....mijn moeder heeft zware antidepressiva gekregen na de geboorte van mij...liep ze als een zombi met mij op de arm door de afdeling (wist van boven niet dat ze van onder liep......)en hebben andere mama's mij afgepakt en de zusters gezegd dat dat zo niet kon hoor!!
na de bevaliling hebben ze me 7 uur lang laten liggen voor het hechten. Moest op ok.. maar was druk.. oke kan. Zijn mensen waarbij het echt ging om leven en dood. dus die gaan voor. Werd later verteld 2 uur na bevalling, over half uurtje komen we je halen.. Dan ben je aan de beurt. Prima. dus je bereid je er voor op. Na uur nog niks...Weer later, nog niks.. kwam er iemand sorry weer spoed.. toch even wachten. Lig je al zeker 4 uur te wachten op verlosbed, want overplaatsten naar ander bed kon niet, want hele kamer moest vebrouwd worden. We geven aan, van kan er geen ruggeprik gegeven worden en hier ter plekke gehecht worden. Als je bevalt en je wil een ruggenprik dan kan dat ook, waarom niet gewoon zo dan... Nee kan niet... zeker 7 uur later, dienst ruiling: we geven je nu een ruggenprik en de gyn gaat je hechten.. wat waarom kon dat niet 3 uur geleden, dan had ik nu op de kraamafdeling gelegen gedoucht en al en kon ik bezoek ontvangen of genieten.. nou dat weten we ook niet.. Nou ineens kon de kamer verbouwd worden.. binnen 5 minuten was de gyn er en binnen een uur was ik gefixt...moest ik ineens douchen...wat me gewoon niet lukte.. was gewoon moe en het zat.. dus ze hebben me gewassen..En ik MOEST eten.. ik kon niet eten.. want mocht de hele dag niet, was over me hongerig gevoel heen. dan mocht ik niet eerder weg, naar de kraamafdeling, dus man heeft me brood opgegeten en heb me yoghurt wel gehad.. Hebben melding gemaakt van deze fout.. is ook ommacht.. maar nadenken kan ook.. vk uit dorp de het verhaal hoorde, was erg geschokt en ze zei er zijn zoveel mogelijheden.. Bij de nacontrole gaven ze hun fout toe en hebben me verteld bij een volgende ik extra begeleiding zou krijgen en meer steun. Volgende zwangerschap toch voor hun gekozen om vetrrouwen terug te krijgen.. nou de gyn zei we hebben geen fouten gemaakt en je krijgt ook geen extra bgeleiding. ook wilden ze geen bloeddruk meten, in mijn eerste zwangerschap had ik vroeg hoge bloeddruk dus was bang dat het weer zou gebeuren.. Nee hoor was onzin..nou echt toen heb ik contact gehad met vk, je moest d'r horen ben toen weg gegaan bij dat ziekenhuis.. moest helaas ook weer terug naar het ziekenhuis vanwege zw-diabetes.. ben nu in een andere ziekenhuis maar ook nog bij de vk..omdat ik toch wel angstig ben geworden....en de gyn weet alles en ze gaan me steunen en we proberen dat de vk mijn bevalling gaat doen in het ziekenhuis onder toezich van de gyn..
Hier ook een fout in het ziekenhuis, bij het zetten van de hielprik hebben ze een kokend hete hotpack tegen mijn zoons hakje aangehouden: Gevolg: forse 2e graads brandwond...Heel zijn hak vuurrood en een grote open wond. Op zich is een fout maken menselijk, ook voor verpleging. Ik heb zelf ook een zus en vader die in de verpleging werken. Wat ik wel super slecht vond was dat de verpleegkundige wegliep, waarschijnlijk heel erg geschrokken.... wij waren ook geschrokken, en daarom is de wond helemaal niet gekoeld :x, ja pas na 20 minuten toen ze terugkwam en ik aan haar vroeg: "moet het niet gekoeld worden"? Ook heeft ze later de wond afgedekt met een droog verbandje en ons daarmee naar huis gestuurd. Dat zat later helemaal in de wond vast , dat had ze volgens de huisarts nooit mogen doen. Blunder na blunder na blunder dus. Wat ik vooral zielig vond is dat mijn zoontje 2 weken gehuild heeft en daarbij steeds zijn voetje omhoog hield en deze niet wilde neerleggen, de wond was helemaal gaan ontsteken. Kei zielig, heb veel tranen gelaten hierover. Ik zal een foto toevoegen, maar die zal ik uiteindelijk weer verwijderen. Overigens hebben wij het gemeld op de couveuseafdeling van het ziekenhuis, waar ze vervolgens het beleid m.b.t hotpacks hebben aangepast. Ons zoontje heeft nog steeds een zichtbaar litteken op zijn hak.
Kon de arts weten dan, dat hij een longontsteking op kon lopen? Doorlopen met gebroken vliezen is namelijk heel normaal op zich en als daar complicaties bij komen, is dat heel vervelend en naar, maar geen medische misser... tenzij er dus signalen waren dat er iets niet goed zat vooraf, en daar niets mee gedaan is.