Bij de bevalling van onze jongste wilde ik erg graag een ruggeprik. Ze was tijdens de bevalling nog niet ingedaald waardoor ik zeer heftige weeën had. Normaal hoor je, als je aangeeft een ruggeprik te willen, deze binnen een uur te krijgen. Bij mij kwam 2 en half uur een keer de anethasist eraan, en toen was ik al te ver om nog een ruggenprik te krijgen. Wat een hel was dat zeg pffff.... Daarnaast was het personeel ook erg onvriendelijk. Het schijnt dat het die nacht erg druk was....vervelend voor ze, maar ik lag daar mer vreselijke pijn, dan wens ik niet afgesnauwd te worden. Voor mij echt nooit nooit nooit weer umcg.
Gelukkig zijn er bij ons niet van die ernstige fouten gemaakt als de gene die ik hier lees. Bij de jongste hebben ze alleen zonder te overleggen andere voeding gegeven (standaard ipv hypo-allergeen) omdat zoonlief erg misselijk was en dit door de hypo-allergene voeding kon komen. Gelukkig werd de misselijkheid meteen een stuk minder, echter had de nachtdienst waarschijnlijk de ogen niet goed open en hebben ze hem 's nachts toch weer hypo-allergene voeding gegeven waardoor hij de rest van de nacht en die ochtend erna heel erg heeft liggen spugen. Wat was ik kwaad en verdrietig, met name over dat laatste en ik heb ze dit ook zeker laten weten. Oh, en ik sta ook versteld van de slechte begeleiding op borstvoedingsgebied. Dankzij de slechte begeleiding daar is de vorige keer de borstvoeding mislukt en dit keer ook bijna.
Nee die longontsteking kon hij niet weten, maar wel dat het risico na 3 dagen wel erg groot is. Heb ook nog niet eerder gehoord dat iemand drie dagen met gebroken vliezen loopt...is vreemd toch?
hier was ons dochtertje een jongetje met ingedaalde balletjes.:x ik had een keizersnee maandag bevallen dinsdag op woensdag nacht kwamen ze mij vertellen, mevrouw u ligt hier aankomede middag 48 uur dus u mag dan naar huis of u blijft vrijwillig tot vrijdag blijven. wat denk je zelf. heb die nacht niet meer geslapen haha en die middag moest ik wel eerst wachten tot het rust uur voorbij was voordat ik naar huis mocht ga nog maar een uurtje slapen. zaterdag dachten we blaasonsteking te hebben thuis dus ik gebelt naar de hap in dat ziekenhuis ik stond nergens in het systeem. a fijn vertel der van de keizersnee en de klachten die ik nou heb. ze zegt heb je buik pijn ik had echt zoiets van wat denk je zelf. de nacotrole keek de gyn in de kinderwagen he maar dat is toch geen jongetje. ik zeg nee foutje van de zaak had ook al een geboorte kaartje van de dokter gehad gefeliciteerd met uw zoon. nu sinds kort weer terug bij de gyn ik verteld ben een beetje huiverig gezien de ervaring hier HIJ KON ER NIKS VAN TERUG VINDEN.
Bij mijn vriendin exact hetzelfde! Je bent niet de enige. Haar hebben ze ook drie dagen laten lopen met gebroken vliezen. Ook haar kleintje kreeg een infectie en moest zelfs gereanimeerd worden na de geboorte.
Geen grote fout ofzo, maar na de bevalling met vacuumpomp, waren ze mijn zoontje vergeten een pijnstiller te geven. Ook zo ontzettend zielig!
Wat ik er als leek van weet, is dat dat nogal ligt aan de termijn van je zwangerschap en aan factoren als hoever je kindje is ingedaald eventueel, hoe ver eventuele ontsluiting is, enz enz. Als je wilt weten of dit nou wel of niet een te voorkomen fout is geweest, zou je het misschien eens aan een andere arts moeten voorleggen? Ik hoor het wel vaker hoor, vrij lang met gebroken vliezen rondlopen, maar dan moet er -lijkt mij- natuurlijk wel altijd gemonitord worden of er geen risicofactoren bij komen kijken...
Hier geen grove fouten (het valt zeker mee als ik sommige verhalen lees!!!!), maar het had wel beter gekund. Ik ben ingeleid en dat ging allemaal prima. Alleen kwam de placenta niet los. Ze bleven maar duwen en sjorren tot de navelstreng eraf schoot en ik dus naar de ok moest. Ook 2 liter bloed verloren......ik denk dat ze veel te lang gewacht hebben met naar de ok gaan. Ik was dus ook lijkbleek en had 2 zakjes bloed nodig. Maar dat bedachten ze op de afdeling pas toen ik bijna onderuit ging (ik hoorde ineens niks meer). Toen gingen ze de gyn bellen die aangaf dat ik 2 ltr had verloren. Het is mijn eerste en ik wilde borstvoeding geven. Ik heb geen goede begeleiding gehad (ik moest ook zelf bedenken wanneer hij moest eten, ik had wel wat hulp verwacht) en toen ik de volgende dag naar huis ging had ik al een tepelkloof. En wat ik ook raar vond: ik was om 7.30 uur in het ziekenhuis en had 1 beschuitje op. Uiteindelijk kwam ik om 18.00 uur van de ok. En 's nachts bedacht ik me ineens dat ik honger had. Ik had nog helemaal niks gegeten. Ik heb toen maar gewacht op het ontbijt, maar naderhand vind ik het raar dat ze je niet even een beschuitje of boterham aanbieden na zo'n dag (een beschuitje met muisjes was ook wel leuk geweest).
Dat laatste heb ik ook gehad! Mijn bevalling begon rond een uur of 1 snachts. Meteen heel heftig! Ik wilde thuis bevallen, dus op het moment dat ik dacht dat het allemaal wel heel snel ging de vk gebeld. Ik zo rustig mogelijk aangezien het midden in de nacht was, en ik die arme vrouw niet wilde laten schrikken (onzin achteraf, het is haar werk). Ze vond me nog veel te rustig klinken, dus ze zei dat ik later maar terug moest bellen. Na een uu had ik zoveel pijn dat ik erg graag een ruggenprik wilde. Dus vk weer gebeld, en toen kwam ze toch maar. Toen ze er was kreeg ik te horen dat ik al 7 cm ontsluiting had en dat het te laat was om naar het ziekenhuis te gaan. Iets later had ik volledige ontsluiting, en heb ik anderhalf uur geperst. Toen pas kwamen ze er achter dat mijn zoontje een sterrekijkertje was, en moest ik naar het ziekenhuis. Ik was doodop! De ambulance broeders kwamen maar ik moest zelf met persweeen 4 trappen aflopen (ik woon in een portiek). Bij elke wee zakte ik door m'n knieën! In het ziekenhuis heb ik ook nog een tijd geperst, ben ik ingeknipt en is mijn zoontje nadat de vacuümpomp tot 2 keer toe los schoot geboren. Het was half 11 smorgens. Ik kreeg na de bevalling een bakje vla en beschuit met muisjes, maar deze werden na 10 weer weggehaald, want ik at niet snel genoeg! Ik was te slap en moe om er wat van te zeggen. De rest van de dag heb ik niks meer gehad! Geen middag of avond eten! Pad de volgende ochtend weet ontbijt. Eerlijk gezegd kon het me toen niet veel schelen, ik was ontzettend slap, en besefte me niet eens dat ik niet te eten kreeg. Ook heb ik ontzettend veel bloed verloren, maar geen transfusie gehad. Gevolg daarvan is dat ik toen ik na een dag naar huis ging, ik tot 2 keer toe bijna onderuit ging, en ik de portiektrappen thuis niet op kwam. En van de kraamweek kan ik me niks tot weinig herinneren. Het feit dat ik geen eten en geen bloed heb gekregen vind ik niet bepaald oke van het ziekenhuis.
Hier was de keizersnede zo spoed spoed dat ze begonnen waren voordat de ruggenprik werkte. Wat een hel was dat als je ze gewoon voor de 100% voelt snijden. Drie dagen aan de morfinepomp gelegen daardoor. Na de eerste nacht ging het heel slecht met ons meisje en werden we gehaald. Komen we daar hadden ze haar haartjes afgeschoren om hersenactiviteit te meten (moet steriel zijn omdat het in de fontanellen zit) Kregen we een kaartje met een hartje met de haartjes erbij geplakt. Wat denk je dan? Juist ze gaat het niet halen. Achteraf wel aangegeven in het zkh. Borstvoeding begeleiding was echt drama. Komen ze savonds om 11 uur met een kolfapparaat aandragen of ik de borstvoeding op gang wil proberen te brengen. Na een dag al een tepelkloof. Maar goed wat ik hier voor dingen lees
Hier 2 uur op de ok gelegen om mijn dochter te halen. Kwam een spoedje tussen en verdoving werkte dus niet optimaal meer, heb heel veel gevoeld tijdens de keizersnede, heel veel pijn ! Lag ook op de kamer met een enorme tokkie. Elk uur naar buiten om te roken (stinken!!!) lichten en tv s'nachts aan laten staan en heel veel herrie maken, heb totaal geen rust gehad. Wat een verhalen her zeg, jeetje !!!
bij de geboorte van onze dochter hebben ze met de dienstwissel een communicatie fout gemaakt waardoor de verloskundige dachten dat ik nog niet ver was in de bevalling. ik moest 4 uur lang mijn perweeen tegenhouden omdat ze vertelde dat het toch echt nog niet zo ver kon zijn. met als gevolg dat onze dochter niet ademde toen ze geboren werd en gereanimeerd moest worden. dit is gelukkig wel goed gekomen. toen ik 7 was heb ik een verschikkelijke orthopeed gehad. ik zat namelijk 2 jaar lang met beide benen in het gips waardoor mijn benen dus erg stijf waren. de orthopeed geloofde dat niet en om te bewijzen dat hij gelijk had boog hij mijn been in een keer waardoor er botsplinters afbraken en ik dus heel het ziekenhuis bij elkaar heb gegild.
Horror En zoiets kan je ook alleen maar overkomen als je net bent bevallen...dan heb je de puf en de helderheid van geest gewoon niet als normaal Ik had een verpleegster die nogal...bot uit de hoek kwam. Normaal was ze daar niet mee weggekomen...maar ja... nu liet ik alles over me heenkomen TS, heel sneu voor je kleine kindje.
Sorry maar zal echt helemaal gek worden en vriendlief ook..dit kan toch niet,er kindje vast hoop pijn gehad hebben pfff
De tweede bevalling in het zelfde ziekenhuis ging wel. Zelfde als eerste wel bijna tien jaar later. Tijdens mijn tweede kwam wel het trauma eerste bevalling in alle hevigheid terug. Was zo bang voor een ruggenprik. ( is me uit eindelijk goed bevallen pfff) Bij mijn eerste is de verdoving verkeerd gegaan van de ruggenprik. Hij schoot door naar boven en zo doende kreeg ik geen lucht meer en ben ik als nog onder narcose gebracht mijn zoon dus nooit geboren zien worden. Vind het nog steeds een persoonlijk trauma. Maar ja ga er niet verder op in anders slaap ik vannacht weer eens niet. Verder ben ik met bed en al in de recreatie zaal gereden met pas geboren zoon en al een flinke gang verder dan de rest van de kraam afdeling. Laten we het zo stellen ik was nog al van streek na mijn bevalling, En behoorlijk opstandig kan het me ook voorstellen maar achter af hadden ze me best een prik mogen geven om te kunnen gaan slapen. kon gewoon niet slapen!. Maar vind het nog schandalig. Werd er alleen nerveuzer van. Maar ben niet op mijn bekkie gevallen en heb die zelfde nacht nog een normale kamer ge eist. ks net bevallen en zo ver weg van de verzorging onverantwoordelijk met een pas geboren baby zoon naast je in zijn wiegje. Kon haast nog niks. Was echt koud twee dagen daar voor bevallen van die ks. Maar ja het leven gaat verder en je moet er soms niet meer bij stil staan daar woord je zo ongelukkig van. Las trouwens ook andere heftige verhalen baby met brandblaren en dan zo achter latend schandalig. Arme kind. De rest is met niet bij gebleven maar ja. Ben blij dat ik nooit meer gaat bevallen.
Bij mij zijn de papieren verwisseld. Schijnbaar woont er in mijn woonplaats nog een mevrouw met de zelfde achternaam.Alleen was deze mevrouw bevallen van een zoon en had geen complicatie's bij de bevalling.Ik bevallen van een meisje,ruim 1,5 liter bloed verlies. Ik moest proberen om te gaan douchen en dan mocht ik naar huis,in de douche ging het toaal niet en viel ik bijna flauw.Toen had ik aan dat touwtje voor het alarm getrokken en de deur open gegooid maar niemand kwam.Uit eindelijk hebben ze mij wel gevonden en met 2 man naar mijn bed gebracht.Ik had geen idee dat ik zoveel bloed had verloren op dat moment. Bij thuis komt kwam de verloskundige mij feliciteren met mijn zoon en bleek dat ik nooit naar huis had gemogen.....had een zeer laag hb en was zo slap dat ik niet op mijn benen kon staan. Ik heb mij een aantal weken zeer futloos gevoeld en steeds kon de verloskundige niet snappen dat ik met z'n laag hb toch nog op de been was. Verloskundige heeft er 2 x een melding van gemaakt.
Zoo super heftige verhalen zeg! Had ik niet verwacht ik vond het ook niet leuk toen ik moest douchen, de verpleging de baby mee nam naar de kinderarts, het voelde ze onnatuurlijk ik dacht echt; laat hier ik wil straks wel mee met haar naar de kinderarts... Helaas te slap, te moe om er wat van te zeggen. En nog zoveel meer achteraf gezien... maarja