Wat vreselijk dat jullie voor deze keuze hebben gestaan.nhoewel, keuze... Echt kiezenkon je niet, want dat zou je hebben gekozen hebben voor een voldragen zwangerschap en een gezond kindje. Veel sterkte meid! Dat sommige vrouwen het nodig vinden een andere moeder zo na te trappen door het beeindigen van een zeer gewenste, maar niet levensvatbare te betitelen als een 'arbortus' vind ik stuitend. Dat mag dan de medische term zijn, we zitten hier niet met artsen onder elkaar. We weten allemaal dondersgoed dat dit woord in het dagelijkse leven een héél andere lading heeft. Voel je jezelf beter, als je iemand naschopt die duidelijk veel verdriet heeft?
ik vond zp de laatste tijd al wat minder worden, maarhet feit dat er nu iemand zoo nagetrapt word na het verlies van een kindje vindik wel heel triest... @Ts Sterkte meid!
Ik bedoel het niet om.na te trappen maar ik weet uit eigen ervaring dat het voor de verwerking gewoon heel erg belangrijk is om het gedane te benoemen. Een afbreking is geen miskraam en dat moet je inzien voor de.verwerking. Maar dit is.mijn eigen ervaring door therapie. En.misschienis het voor ts handig om maatschappelijk werk er op aan te spreken
Vandaag erg moe , en voel me erg alleen. Vriend zit nog 1 week in de verslavingkliniek dus ben erg eenzaam. Gelukkig veel steun van vrienden en familie maar is toch anders. Ben blij als hij terug is , maar ook doodsbang..
Jeetje klinkt alsof je het erg moeilijk hebt nu meid... Ook nog een vriend in de verslavingskliniek Heb je wel een goed contact met je ouders?
Een hele dikke knuffel voor jou! Eerst kreeg je van alles over je toen je je privesituatie deelde en nu heb je het kindje ook nog eens verloren, en moet je er alleen doorheen. En jammer dat er een paar mensen erg respectloos zijn over zo'n zwaar besluit, maar die zullen altijd blijven bestaan.
nu weet ik het weer,ik heb gereageerd op jouw verhaal toen.mijn ex heeft jaren in en uit de kliniek geweest(vader van mijn kinderen) bij jou is er nog hoop fleur,hou vast aan het sprankeltje hoop dat jouw vriend leert en volhoudt. bij mij lag dat anders,mijn ex-man is schizofreen op het randje van psychopatisch dus ik heb opgegeven en gestreden voor mijn kinderen.ben net terug van de rechtbank,is al zes jaar bezig nu en eindelijk lijkt het einde in zicht.ik krijg het exclusief ouderlijk gezag. ik heb zelf gepleit vandaag en dat gaf een doorbraak...niet gemakkelijk tijdens een wel erg pijnlijke miskraam ....voelt alsof ik leegbloed en ben doodmoe maar nu voel ik eindelijk een beetje rust over me heen komen. fleur nogmaals,je hebt er goed aan gedaan en kijk het aan met je vriend.ik hoop en wens dat het goedkomt en ik weet zeker dat zo'n sterke,moedige vrouw zoals jij als het toch zou misgaan de juiste beslissing neemt. heel veel sterkte en ik denk aan je xxx
Als iemand die zowel miskramen als abortus heeft meegemaakt, vind ik het aanmatigend dat jij maar zegt dat het natrappen is. Een miskraam is gewoon wat anders en ja, abortus is misschien een vervelende term maar dan is het nog steeds geen miskraam maar een beëindigde zwangerschap. En ik reageerde op de onduidelijke eerste post van TS. @TS. het is niet mijn bedoeling om naar tegen je te doen. Ik vind het erg vervelend voor jullie en wens jullie veel sterkte.Ik hoop dat je begrijpt dat ik je eerste post niet goed begreep.
Het is logisch dat je deze gevoelens hebt. Zelf denk ik nog vaak terug aan mijn zwangerschapsbeeindiging. Spijt is bij mij niet het goede woord, maar heb niet zo goed een ander woord. Het blijft lastig, wat zou er gebeurd zijn als we de zwangerschap niet beëindigd zouden hebben? Ik weet het niet en ik moet er niet te veel bij stil staan. Dit word alleen maar moeilijker. Wel weet ik dat we een gehandicapt kindje zouden hebben gekregen. We hebben Daan veel ziekenhuisbezoeken en pijn bespaard en dat is het belangrijkste. Ik wil je heel veel sterkte wensen. Misschien is het goed om eens met een psycholoog te praten als je last blijft houden. Dikke knuffel
Meid sterkte met dit grote verlies! Andere dames...denk niet dat TS op dit soort onzin zit te wachten... brrrr....krijg echt de kriebels van sommige dames hier op ZP....erg jammer...
Heel veel sterkte met dit verlies Lijkt me ontzettend moelijk om een 'keuze' te moeten maken en ik vind het bewonderenswaardig dat jullie in het belang van jullie kindje hebben gekozen.
Ik heb hetzelfde als jou meegemaakt, ik heb ook een heel gewenste zwangerschap moeten afbreken omdat het kindje, net als bij jou hoogst waarschijnlijk het einde van de zwangerschap niet zou halen en als het het al zou halen zou het zwaar gehandicapped ter wereld zou komen en het waarschijnlijk niet lang overleven. Ik heb al een kindje met een functiestoornis en wij vonden het het beste voor iedereen om het af te breken. Ik heb nooit spijt gehad van mijn keuze, maar denk wel af en toe.... wat als ik het wel had laten komen.....maar dat is normaal denk ik. Ik heb het in het begin wel 'abortus' genoemd, maar dat voelde voor mij emotioneel niet goed.....voor mij voelde het als een miskraam, dus ik noem het daarom ook miskraam. En daarmee roep je ook geen discussie op, want daar zit je op zo'n moment echt niet op te wachten... er zijn echt heel veel mensen die het niet vinden kunnen als je een zwangerschap afbreekt, ingrijpen in de natuur enzo... tja en dan is het woord abortus erg beladen. En sommige mensen vinden dat je niet moet zeuren, want je hebt er zelf voor gekozen... Tja ik voelde dat ook als natrappen.... het is een hele moeilijke beslissing om een gewenste zwangerschap af te breken en hoe uitgebreid je het ook uitlegt, iemand die 'tegen abortus' is zal het nooit begrijpen. ..... En voor de verwerking maakt het geen bal uit of je het abortus of miskraam noemt. Elk rouwproces gaat in fasen en het gevoel van spijt of vragen als 'wat als' horen daar ook bij....op een goede dag merk je dat het een plaatsje heeft gekregen en dat het 'goed is'.