Ik heb echt hetzelfde gevoel. Het klinkt misschien stom, maar ik heb het gevoel al sinds mijn 14e. Ik werd pas laat voor het eerst ongesteld, op mijn 15e. Als 14 jarig meisje zag ik al mijn vriendinnen en klasgenoten ongesteld worden, behalve ik. Ik dacht dat er wat mis met mij was en dat ik nooit kinderen zou krijgen. Gelukkig werd ik op mijn 15e voor het eerst ongesteld en toch is het gevoel altijd gebleven. De kinderwens was en is er nog steeds, maar dat gevoel dat mijn lichaam niet geschikt is om een kind te krijgen om te volbrengen heb ik nog steeds. Ik ben vandaag de 5e ronde ingegaan. Vanmorgen ongesteld geworden. Ik heb eerlijk gezegd wel ff tranen laten lopen. Mijn vriend stelde me weer gerust. Soms denk ik gewoon dat ik naar de dokter ga en lieg dat ik al een jaar bezig ben, zodat ik gewoon weet of mijn gevoel klopt of dat ik er gewoon helemaal naast zit.
Wauw.. Je verhaal raakt me! Ik heb het gevoel ook al heel lang inderdaad, maar misschien moet ik dat ook leren los te laten. Ik ben nu ongesteld, voor het eerst na het stoppen met de pil.. Dus volgende week gaat mijn eerste echte ronde in, ik probeer er nuchter onder te blijven en te denken van we zien wel hoe het loopt. Maar of me dat lukt? Ik ben erg benieuwd.. Ik kan me heel goed voorstellen dat het even slikken was voor je toen je weer ongesteld werd. Maar naar een dokter gaan en erover liegen? Ik weet niet of je daar wat mee opschiet. Blijven volhouden, blijven hopen, positief blijven denken, meer kun je niet! Ik hoop voor je dat het snel mag lukken..