Klopt en ja het is zoals het is en kan er niks meer aan doen, maar vind het wel frappant. Ze zijn rustiger, zitten goed in hun vel en ze vinden het bovendien ook gewoon heel fijn en zeggen dat ook.
Ik zeg nergens dat je het niet mag denken hè? Maar om het daadwerkelijk op de werkvloer uit te spreken is echt onprofessioneel. Ik werk in Marketing & Sales en ik kom dit soort vrouwen die het continue uitspreken wel eens tegen. Gezien ik vaak dieper in een organisatie kom hoor ik dan van managers terug hoe zij zulke vrouwen zien en dat is niet positief. Een werkvloer zit niet op klagende en puffende vrouwen te wachten.
Tsja zal eraan liggen wat voor baan je hebt. Niemand zou zich er bij mij druk om maken... ik doe mijn werk gewoon goed dus er heeft niemand wat te klagen Ik loop natuurlijk geen uren op Mn werk te klagen hoe zwaar ik het wel niet heb he, maar soms loopt een gesprek wel eens zo en als iemand dat hoort... Tsja kan er niet wakker van liggen want het is gewoon de waarheid (voor mij) Overigens heb je het over dat de managers zo denken... je hebt net zelf overduidelijk aangegeven dat je er zelf ook zo over denkt...
Een oprechte vraag he, schoot me zo te binnen... Op B, waarom moet een kind van 2 een goed voorbeeld krijgen kwa werk? Alsof hij straks over 20 jaar zegt, mam ik was zooooo blij dat je werkte toen ik 2 was! Heb je echt goed gedaan! Best dat je een argument heb dat je een goed voorbeeld voor je zoon wil zijn, maar kan dat dan niet met 8/10 Jaar oid? Ik zie echt de meerwaarde van dat argument bij een 2 jarig kind niet
Nee, hij zal nooit zeggen dat hij zoooo blij was. Maar hij zal wel op een zeker moment beseffen dat zijn beide ouders hebben bijgedragen aan het financieel welzijn van het gezin, en op termijn zaken als zijn studie. Als mijn werk een soort bonusje is (heel onlogisch aangezien ik meer verdien dan mijn man trouwens) krijgt hij naar mijn idee wel een vreemd idee van de rol van mannen en vrouwen. Let wel: ik veroordeel het niet als een ander het anders aanpakt. Iedere situatie is anders en iedereen maakt andere overwegingen. Maar mijn aanpak is zo. Ik stop nu zeker niet met werken omdat ik denk dat mijn zoon niet zoooo blij zal zijn. Dat werkt misschien voor een ander, niet voor mij.
Ik vind dat het uitmaakt of beide mogelijk zijn. Welke optie gekozen wordt kan per gezin verschillen natuurlijk.
Ik quote je maar er staan meer dames met dezelfde punten tussen. En ik heb ook heel lang deze punten aangedragen. Zeker toen mn kinderen kleiner waren. Maar nu mijn oudste ruim 5 is kan ik er niet meer omheen. Hij heeft ook wensen. Hij heeft ook niet altijd zin om naar de NSO te gaan na schooltijd. Hij zegt regelmatig, mama ik moet zoveel dingen. Want hij moet naar school in een drukke klas, naar zwemles en 2 x per week naar de NSO. Dat valt in mijn ogen nog best wel mee. Maar ook een kind heeft wensen. Gewoon na school even op de bank tegen je aan kruipen, en bijkomen van alles. En er zullen er zeker zijn bij wie het niet anders kan, maar mijn man en ik willen toch ook rekening houden met wat zij willen.
Ik denk dat het inderdaad niet goed is als je beiden veel werkt. En dus veel dure opvang nodig hebt en veel moet regelen. Het beste zou zijn beiden de zorg verdelen en een stapje terug (al dan niet tijdelijk). Maar in de praktijk heeft de carrière van de man voorrang en stelt de vrouw zich in dienst van het huishouden (en dus zijn carrière). Dat zie ik als ongelijkwaardig. Goede ouders zijn beiden betrokken bij de opvoeding (en niet alleen een paar uur in het (drukke) weekend zoals je zo vaak ziet bij mannen).
Ja ik geloof absoluut dat het voor sommige kinderen beter is als er altijd iemand thuis is, dat zie ik hier ook. Bedoelde maar dat je je er niet vervelend onder moet voelen naar de afgelopen jaren. Maar fijn dat je nu ervaart dat het goed gaat
Ik denk dat iedereen dat wel wil. En invullingen kunnen verschillend zijn. Ik zou op een zeker moment kunnen besluiten die momentjes met mijn zoon te gaan pakken en in de avond nog even door te werken (voordeel van vrij flexibel werk). Een ander kiest voor een constructie als ouderschapsverlof, of een alternatief schema. Het is niet of fulltime werken, of helemaal thuis, dat is wel belangrijk om je te realiseren.
Natuurlijk, hij is er immers overdag niet. En krijgt de dagijkse gang van zaken niet mee. Niet alleen de opvoeding, maar ook de huishouding en regelzaken. Beiden 40 uur werken vind ik overigens ook niet prima.
Ik zie dat anders. Ik weet ook niet beter. Mijn moeder heeft altijd fulltime heeft en verdiende het meeste. Mijn vader werkte minder uren en was er vaker voor ons. Ik heb alleen niet die ambitie of die drive die mijn moeder wel had. Ik ben graag thuis voor de kinderen, mijn man heeft wel die ambitie. Ik zie dat dus niet als ongelijkwaardig, maar als gebruik maken van elkaars sterke kanten. En mijn man is daarbij veel meer bij de kinderen betrokken dan een paar uur in het weekend (wat ik overigens in mijn omgeving ook nergens zie).
En ik ben vrij om principieel te benadrukken dat de laatste optie, die expliciet niet genoemd werd, ook mogelijk is.
Ik vraag me af of het zo’n positieve ontwikkeling is geweest, dat vrouwen/moeders zoveel meer zijn gaan werken in de afgelopen tientallen jaren. Ik heb er gemengde gevoelens bij. Ik denk dat vrouwen best veel onzichtbare taken in de maatschappij toen hadden, die nu weg zijn gevallen en waar we nu als maatschappij tegen aanlopen: voor zieke opa’s/oma’s zorgen, voor die alleenstaande buurvrouw, et cetera. Daarnaast denk ik dat opvang na school voor veel kinderen niet zo geschikt is. Je bent nou eenmaal veel minder in staat om gedrag bij te sturen Omdat je je kind minder ziet En je laat het over aan een wildvreemde . Bij ons op school hebben ook veel mensen een oppas aan huis i.p.v. bso, maar de meeste daarvan zou ik echt niet voor mijn kinderen willen laten zorgen. Eigenlijk zou ik alleen opa’s of oma’s echt geschikt vinden (maar dat gaat in ons geval helaas niet) Ik zie de oppassen veel op de telefoon zitten na schooltijd, terwijl de kinderen wat rondrennen op het schoolplein. Niet dat er heel veel mis gaat, maar ik vind dat er weinig bij gestuurd wordt (ik ben zelf blij dat ik nu thuis ben.) En ook niet zo gek: zou je zelf even veel moeite voor iemand anders zijn kind doen als voor je eigen kind? Dat gezegd hebbende, ben ik zelf hoog opgeleid en merk ik dat ik wel mezelf wil blijven ontwikkelen en een bepaalde mate van zelfredzaamheid wil hebben. Voor mij zou ideale situatie zijn dat ik onder schooltijd dingen kan doen op het gebied van werk.
Ik denk dat goede ouders gebruik maken van elkaar kwaliteiten en zo de taken verdelen. Of dat nu 50-50 is of niet doet naar mijn mening niet ter zake. Er zijn nl mannen die geweldige huisvaders zijn en moeders die dat helemaal niet hebben. Hier zijn de rollen toevallig "ouderwets". Beide kinderen hebben veel begeleiding nodig in dagelijkse dingen en iemand nodig die voor hen een groot overzicht houdt en hen zoveel mogelijk zelf laat doen waar dat kan. Mijn man heeft hetzelfde "probleem" en kan de kinderen dus niet dagelijkse de goede begeleiding geven. Hier zou 50-50 verdelen dus helemaal niet het beste zijn. Maar hij is weer geweldig in helpen met huiswerk en gekke spelletjes verzinnen en los gaan in de speeltuin bv. Overzicht in het huishouden kan hij ook niet houden, maar kan weer heel goed klussen, iets waar ik mij niet aan waag. Mijn man is dus zoals jij zegt alleen thuis in de avonduren en het weekend maar dat betekend niet dat hij daarom geen goede ouder is of wij het niet goed verdelen. Ik vind jouw posts vaak heel zwart wit.
Ben jij er wel altijd overdag? Mijn man gaat weg als de kinderen ook naar school gaan en komt tegen 17.30 uur thuis. Dat betekent dat hij ze per dag (4 dagen per week, want 1 dag is hij in de middag vrij) 2 uur niet ziet. Oftewel iets van 8 uur minder per week. Denk dat dat dus wel meevalt met minder betrokken zijn.
Op een zeker moment ja... maar ik gok zomaar dat het hem echt aan zn reet zal roesten of je dat deed toen hij 2 of 10 was... En waarom krijg je met een ‘bonusje’ een raar idee over de verdeling? Hoe fijn is het (vind ik tenminste he) dat je man genoeg verdient en je daardoor niet teveel hoeft tw werken en je dus geld verdient EN thuis kan zijn voor je kinderen... Ik vind mijn ‘bonusje’ echt goed genoeg voor nu, ik verdien geld, ben veel thuis bij de kinderen, er is altijd iemand thuis als ze uit school komen/psz, mijn man is elke dag om 3 uur thuis, haalt ze ook op uit school en we kunnen ook nog eens gewoon leven. Wat is daar dan minder goed aan?