mij maakt het niet uit wat jij van mij zegt, ze vraagt hier om een mening en die word hier niet vaak geaccepteerd! ik zal ook altijd mij kinderen leren ze nooooit iets te geven. en wat jij doet moet je lekker zelf weten!en als je niet van meningen houdt moet je niet op zulke vragen kijken.
Ik geef altijd wat aan "mijn" vaste verkoper. Hij staat altijd bij de AH en hij is keurig netjes. Hij vraagt niets zegt alleen goeden dag. Als ze de karretjes binnen gaan halen helpt hij altijd mee en hij helpt mij ook met sjouwen als ik zware tassen heb. Ik neem nooit een krantje maar geef altijd 2 euro en soms 3. Geen problemen mee, het is eerlijk werk en ze doen in mijn ogen niets verkeerd. maar he, ieder zijn mening hoor!
Hier in Hardenberg lopen ook een paar straatkrantverkopers. Ik 'ken' er iig twee. Een vrouwtje is wel een beetje zielig, zij heeft volgens mij echt niet zoveel. Ze is ook altijd heel dankbaar als je wat geeft, maar ik denk dat ik de volgende keer ook maar gewoon een broodje voor d'r koop ofzo iets. Ik lees die krant toch niet en wil sowieso niet meehelpen aan met geld gekochte dingen die niet goed zijn, zoals drank of drugs, hoewel je nooit weet of dat er daadwerkelijk van gekocht wordt. Ik ben met school een keer op excursie geweest naar de gebruikersruimte in Zwolle, en je staat er werkelijk verbaasd van hoe sommige mensen ineens in de goot kunnen belanden. Maar het kán, ook zonder de schuld van deze mensen zelf. Ze hadden bijv. een client die een hoge functie op kantoor had. Hij werd ontslagen om één of andere vage reden, kwam thuis vond de deuren op slot. Zijn vrouw had de sloten laten veranderen en liet hem niet meer binnen. Daar sta je dan, zonder werk, zonder inkomen, zonder vrouw, zonder huis... En dan? Natuurlijk kun je zeggen dat er wel instanties zijn voor zulke mensen. Maar kan jij je voorstellen dat zo'n man voor een verleiding zwicht? Ik wel, dat is in z'n situatie echt niet zo moeilijk meer hoor. En áls je al hulp gaat vragen, moet je eerst je trots aan de kant zetten. Dat vind ikzelf al moeilijk, laat staan zo'n man met een hoge functie... Moraal van dit verhaal: we kunnen niet zomaar zeggen dat mensen zelf voor hun daklozenbestaan kiezen, ik denk dat dat in de meeste, maar niet in alle gevallen zo is. En zowel, dan alsnog zouden we eerst hun verhaal moeten kennen willen we daarover kunnen oordelen (zonder te veroordelen).
Maar dan KIES je er toch voor je "trots" (zoals je zegt) niet aan de kant te zetten? Er is altijd een oplossing. Vrienden/familie/instanties, niemand MOET in nederland op straat leven.