Mijn nichtje was geen coveuse-kindje, maar ze moest gereanimeerd worden net na de geboorte. Hierdoor heeft ze vetnecrose gekregen en kon zij niet/nauwelijks aangeraakt worden, want dat deed enorm veel pijn (ondanks morfine, etc.) en was dus een hel voor haar. Zij is de eerste maanden dus weinig aangeraakt en had geen zuigreflex meer. Inmiddels is zij 10 en heeft een hele goed band met haar ouders. Het enige wat opviel toen zij een peuter/kleuter was, dat als zij pijn had je haar niet mocht troosten/aanraken ..... dat was wel heel moeilijk om te zien. Maar dat is nu niet meer zo. Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!
Lieve Suus: wat kan een mens zich toch zorgen maken. En het blijft. Ook al is ze straks een gezonde sterke meid....ook dan blijven de zorgen. Maar niet meer zoals nu. Ik geloof erin dat voor jou de hechting geen enkel probleem zal zijn. Ik denk ook zoals kaboutertje schreef dat jullie meisje voelt dat ze zo gewenst is; dat kan niet anders. Misschien 2 knuffeltjes kopen waarvan je er elke nacht een bij julli in bed legt en om wisselt. Gaat het; het missen van je meisje. Lijkt me heel heftig. Hebben jullie ook een couveuze cam? Bij ons zijn er in het nieuwe ziekenhuis couveuze suite's voor rooming in van de ouders; dat zou wat voor jullie zijn. Maar af en toe even bijkomen is ook niet verkeerd. Ik wens je weer veel geluk!
Kom je gewoon even een knuffel brengen. Ik heb veel bewondering voor je. Wat je allemaal hebt doorstaan... Maar meis, jij, je nsn en je kleine vechter, jullie komen er wel!!
Lief wat jullie allemaal schrijven, het klinkt ook echt bemoedigend. Ik vind het ook stom al die stomme testjes waarvoor ze moet slagen. Echo hier, gehoortest daar, het is logisch, maar ook irritant gewoon. Een voldragen kind kan ook van alles mankeren, maar daar komen ze dan nooit achter. Nu ja... Suus
O, geen couveusecam. Die hangen er wel, maar gebruiken ze niet, want 'dat werkte niet'. Kennelijk voelden ze zich op de vingertjes gekeken
Dat klopt helemaal, wat je daar schrijft. Ik zeg voor de gein wel eens tegen mijn man dat toen de dokotoren L. in hun klauwen kregen ze van plan waren haar nooit meer los te laten Maar als ze een keer uit het zkh is valt het wel mee hoor, dan heb je meestal alleen prematuren nazorg bij de KA en dat vond ik altijd wel fijn, het CB weet nooit zo heel goed hoe ze er mee om moeten gaan. Wat dan wel weer briljant was, want als ze bij het CB een opmerking maaken over haar ontwikkelingen zei ik altijd:"Ja, maar ze is prematuur" en dan hielden ze hun mond weer. Zolang ze baby zijn, en vooral prematuur in het zkh, wordt er van je kind verwacht dat ze zich keurig langs alle lijntjes en protocollen ontwikkeld, en daar testen ze continu op. Wat wij steeds doen is ons dan afvragen wanneer het een probleem wordt, als de ontwikkeling iets achter blijft. Dus niet blindelings negeren, maar in overleg met de behandelaar kijken hoe het verder moet. Bv met de spraak van L., die loopt wat achter (ong 2 mnd tov normale ontwikkeling, dus het kan ook nog door de prematuriteit komen), en nu zijn ze helemaal in de stress omdat ze schisis heeft. In plaats van onmiddelijk logopedie etc te doen hebben we verscherpt toezicht afgesproken met de logopedist, en wordt ze gewoon iets vaker geevalueerd of het bijtrekt. Dan ben je er altijd nog op tijd bij. Een heel verhaal weer, maar gewoon om aan te geven dat het allemaal wel belangrijk is, maar dat jullie meisje idd onder een vergrootglas ligt nu. Dus probeer in overleg met de artsen en nuchtere familieleden en vrienden te kijken in hoeverre afwijkingen van de standaard acceptabel zijn of niet. Toen ik er zo in stond kreeg ik ook een stuk minder stress van alle testen, ik had eerst het idee dat mijn minimeisje elke dag rijexamen moest doen of zo
Hoe zwaar is ze nu? En ligt ze nog steeds onder de hoogtezon? Nog aan bewakingsmonitoren of zijn die er al af?
Bij een oud collega werkten ze wel, maar die werd nerveus als ze even uit stonden of hij haar niet goed kon zien, en dan begon hij weer te bellen met het ziekenhuis. Ik denk dat het voor hem meer stress bracht dan opluchting.
ja ineens moet je kindje aan alle testen voldoen terwijl alle kinderen zich op hun eigen tempo ontwikkelen. T praat nog amper terwijl hij al 2,5jaar is, maar in de speeltuin staat hij bovenop het klimrek en via een touwladder de glijbaan op is ook geen punt. De zoon van een vriendin is bijna net zo oud en praat al veeeeeeel meer maar die komt de touwladder niet op hoor. Probeer maar te denken dat het positief is dat ze haar in de gaten houden.
Suus, ik ben blij dat ze het zo goed doet! Jullie al gewend aan jullie nieuwe status als 'mama en papa'? Zelf nog goed nieuws hier: ben sinds dinsdagavond thuisgekomen ! Nu ga ik echt erg veel moeite doen om dit zo te houden natuurlijk! Bij het minste word ik terug opgenomen en moet ik zéker blijven tot het einde, dus dat wil ik graag nog wat uitstellen! Want het is véél heerlijker in je eigen bed slapen, dat zal jij wel kunnen beamen!
@suus: kwam weer even buurten. Idd niet teveel zorgen maken! Komt allemaal wel goed! @Boerderijmama: fijn dat je thuis bent! Wat heerlijk! Nu blijven ook idd! @all: gisteren echo gehad, en een dooierzakje gezien, dus het eerste begin is er en een leeg vruchtzakje is het dus iig niet We stonden vrij snel weer buiten, maar dat maakt me niet zoveel uit. Gyn heeft er weinig over gezegd, dus 't zal wel goed zijn dan Nog even spannend dus, over 2 weken weer een echo, dan zouden we dus een hartje moeten zien kloppen...
@boerderijmama: Wat een fijn nieuws! Kun je nog een beetje wennen na zo'n lange tijd? @rm, gefeliciteerd, het begin is er! Ik weet dat ik heel lang last heb gehad van angst en onzekerheid na mijn MK's, heb jij daar ook last van? Of heeft de echo je gerustgesteld?
Ha Juul, geen hoogtezon maar wel hartbewaking en zo. Blijft voorlopig ook wel met die brady's. Boerderijmama, wat heerlijk voor je!!!! Maedra hoe is het eigenlijk met jou? RM, dat klinkt goed, een dooierzakje. Twee weken wachten is wel lang hè! Met de kleine gaat het goed. De verpleging schrijft steeds dat ze zo geprikkeld is tijdens de verzorging, maar dat heeft ze dus mooi niet bij ons! Vanmorgen vier uur geweest, vanavond nog een paar uur. Fijn ommbij haar te zijn. Lfs, Suus
@Juul: deze echo heeft de eerste spanning wel weggehaald, maar nu blijft het nog wel spannend of dat hartje straks klopt. Ben benieuwd of ik het daarna los kan gaan laten en kan gaan genieten, maar goed: we hebben na de volgende echo nog 2 te gaan.... (10 en 12 weken). @Suus: ja, twee weken is wel lang, maar op zich wel even OK: dan weten we iig (redelijk) zeker dat er echt een hartje moet kloppen en kan ik iig niet in de stress raken als dat niet zo is, wat misschien wel zou gebeuren als we volgende week een echo alweer zouden hebben. En ach: volgende week m'n laatste werkweek voor de vakantie, hardstikke druk, dus voldoende afleiding. En dan die week erop woensdagochtend de echo, en tot die tijd mijn nesteldrang maar even lekker afreageren op onze zolder, (die moet leeg, moet getransformeerd naar 2 slaapkamers en een studeerruimte, anders passen we straks niet meer in ons huis.... ). Goed teken Suus, dat ze bij jullie zo rustig is! Komt helemaal goed met die binding! Ze heeft haar eerste start in de buik gewoon goed gemaakt wat dat betreft!
Wat fijn dat de verzorging bij jullie beduidend beter gaat dan bij de verpleging! Mag ik vragen wat je kunt/mag doen qua verzorging? En blijft het lekker gaan met het kolven?
We wassen haar in bed, verschonen haar en geven haar voeding via de sonde. Ook halen we haar, met snoeren en al, zelf uit bed bij bet buidelen. Knap hè? . Suus
Suus, ik kom (ook hier ) ff gedag zeggen. Wat fijn dat jullie haar zelf kunnen/mogen verzorgen. En zeker knap hoor met al die draadjes en snoeren. Je wordt ook steeds handiger met alles, dat merken jullie nu vast al. Dikke kus. Boerderijmama Wat fijn dat je thuis bent. Heel veel sterkte en ik hoop dat de kleine nog voorlopig veilig in jouw buik blijft zitten. Rozemarijke Wat goed om te horen dat de echo er goed uitzag. Twee lange weken wachten voor de volgende echo. X Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!