Ik dacht niet dat hier al een algemeen topic van was? Is dat iets waar jullie baat bij hebben? Ik wel namelijk Mijn bijna 4 jarige kan nogal explosief reageren. Al sinds hij naar school gaat (wij zijn van Belgie), en zeker nu zijn broertje er is (4 maanden nu). En vooral als hij moe is. Vrijdagavond is hier gegarandeerd prijs Ik kan om met zijn buien, ik weet dat ik hem moet laten uitrazen (omdat alle rest toch niet werkt. dat weten alle mama's van temperamentjes), wat in mijn - en zijn - ogen urenlang duurt. Ik mag hem niet troosten maar ik moet wel in de buurt blijven. Als de bui over is. knuffelen we en doe ik er vrij luchtig over (ik erken zijn gevoelens, zo van: ik snap dat het niet leuk was voor jou, lieverd, dat je banaan ineens stuk ging/dat mama per ongeluk op het lichtknopje geduwd heeft ipv jijzelf/dat je zus een kleurpotlood uit je kast heeft gepakt (ook al zijn het haar potloden) (dat laatste er wijselijk niet bijzeggen of de volgende driftbui begint ) Waar ik de laatste tijd wel tegenaan loop, is speelgoed. Waar spelen jullie 4jarige temperamentjes mee? De onze gooit vooral. Ik wissel regelmatig het speelgoed, maar het boeit echt altijd maar even. Tv interesseert hem ook weinig (al een geluk) en het liefst speelt hij vechtspelletjes met papa. Nintendo begint hij nu mee, maar zorgt ook voor veel frustratie als iets niet lukt. We wonen klein en ik ga zoveel mogelijk met hen naar buiten, maar het wordt kouder en ik moet de baby altijd meenemen. Ik dacht om een mini trampoline te kopen voor zijn verjaardag (begin januari). Is dat niks om zijn energie kwijt te kunnen? We wonen wel op een klein appartementje, maar ik weet wel dat hij het dagelijks gaat gebruiken (wat ik niet kan zeggen over ander speelgoed ) Begrijp me niet verkeerd, zl is geweldig in al zijn facetten en ik zou hem voor geen geld van de wereld willen veranderen Maar af en toe - en zeker met mijn chronisch slaaptekort sinds de baby er is - is het wat moeilijk. Herkenbaar? Soms voel ik mij hier zo alleen in, haha.
Tja, herkenbaar. Grapjes maken wil hier nog wel eens helpen. Dan gaat ze over op melig & superaanhankelijk. Ook irritant, maar beter te verdragen Heeft hij al een echte fiets? Dat is hier wel een leuke uitlaatklep.
Ik heb er twee met temperament. De ene is gebaad bij een time out alleen. Als hij boos word is het vaak achter elkaar, dan raakt hij op dreef. Eerst probeer ik de trap, dan ga ik samen met hem in de rust zitten. Dat is vaak niet genoeg. Stuur ik hem even naar zijn kamer word hij helemaal zen, doet hij even een powernap en is hij weer gezellig. Bij de ander helpt het om ernaast te gaan zitten spartelen en ik ben zo boos te roepen (en de reden van boos zijn benoemen). Dan sluiten wij af met een lach en gaat hij vrolijk spelen. Het probleem is hier dat de ene snel overprikkeld is en de ander honger heeft naar prikkels + een sterke wil. Een universele manier is helaas niet te vinden.
Mijn zoon van 3 is echt extreem temperamentvol. Eigenlijk vanaf zn geboorte al. We hebben nu weer een fase met hem dat ik de hele dag op eieren loop en doodmoe ben aan t eind van de dag van alle driftbuien en de continue strijd. Ik heb heel lang gedacht (en soms nog) dat t aan mij lag, dat ik iets verkeerd heb gedaan of doe. Tot zn zusje kwam, anderhalf jaar geleden. Ook zij heeft een bepaald temperament maar op een heel andere manier. Zij is een totaal ander kind en daar heb ik echt niks anders voor gedaan. Het is dus echt iets wat in het karakter van het kind zit. Ik vind het ook heel erg moeilijk om mee om te gaan. Daarom heb ik een paar weken geleden hulp gezocht. Ik herken bepaalde eigenschappen wel van hem. Ik was namelijk zelf ook een zeer temperamentvol kind en krijg dat nog steeds te horen van o.a. mijn moeder. Maar ik weet hoe vermoeiend het kan zijn, zeker in combinatie met slaapgebrek (mijn dochter slaapt nog altijd niet door). Je mag me altijd een berichtje sturen.
O ja, je vroeg iets over speelgoed. Dat gaat hier in fases. Er is een tijd geweest dat hij dol was op puzzelen, een tijd geweest van play doh en duplo en nu is het knippen en plakken. Maar er zijn ook dagen bij dat hij echt nergens zin in heeft en de hele tijd om me heen hangt. Enige wat hem dan rustig krijgt is spelletjes op de iPad of brandweerman sam kijken.
Uuz: hier ook afleiden met grapjes. Of een kietelaanval. Als hij tenminste nog niet te ver is in zijn bui, want dan werkt het weer averechts. Denk dat wij enorm getraind zijn om zo goed mogelijk op onze kinderen in te spelen, haha. Fiets heeft ie, maar we gaan er niet vaak mee op pad omdat de voetpaden te hobbelig zijn hier (en het blijven hangen met een zijwiel = voer voor een driftbui ), loopfiets vindt hij nog wel altijd leuk, dan gaat ie racen. Zonnestralen: zo zie je wel dat elk temperamentvol kind een andere aanpak nodig heeft. Dat laatste wat je zegt is ook wel moeilijk, zeg! Hoe doe je dat dan met uitjes? Weggaan voordat de ene overprikkeld geraakt en een driftbui van de andere riskeren? Auroraa: Heel herkenbaar, dat 'op eieren lopen' Soms voel ik mij ook niet goed bij het feit dat onze dynamiek vaak rond hem draait (om driftbuien te vermijden). En dat ik toegeef op dingen waarbij ik eigenlijk niet wil toegeven, maar toch doe om de strijd wat te vermijden. Gelukkig is dat niet vaak, maar wel moeilijk (zeker in combinatie met een grotere zus die wel braaf doet wat van haar gevraagd wordt.) Wat goed dat je hulp hebt gezocht! Heb je er al baat bij?
Echte uitjes die een dag duren en vakanties zijn lastig. De oudste die niet tegen teveel prikkels kan laat ik nog steeds een uurtje spelen op zijn kamer. Bied ik hem die tussentijdse rust niet gaat hij overlopen. Op vakantie ga ik telkens voor cp huisjes. Zodat wij een ochtend activiteit kunnen doen met een rustpauze ertussen en dan een middag activiteit. Als wij naar een binnenspeelplaats gaan doe ik dat ook 1 dagdeel (meestal smorgens). Ze zullen beiden iets moeten geven. Ik probeer zo veel mogelijk de middenweg aan te houden. Wat voor mij een uitdaging is omdat ik zelf ook steeds meer op dreef raak bij prikkels en dan moeite heb om af te haken en rust te gaan pakken, die ik dan echt nodig heb. Maar ik ben ouder waardoor ik na een dag van drukte een rustdag kan pakken. Maar zodra de leeftijd van speelmaatjes aanbreekt gaat het echt een uitdaging worden hoe ik dat in goede banen ga leiden. Als er op willekeurige momenten kindjes aanbellen word de rust die wij in huis nodig hebben teveel verstoord. Niet iedereen zal daar begrip voor gaan hebben en ik wil niet met termen gaan strooien omdat dat stigmatiserend werkt.