Beste Heidi, Ik heb een zoontje van nu 19 mnd die goed groeit, goed drinkt, en met wie het prima gaat. Het is een heel vrolijk kereltje en hij is ontzettend lief, aanhankelijk en sociaal. Hij krijgt van mij nog steeds borstvoeding ('s avonds 1 of 2x, in de nacht vaak ook nog meerdere keren op verzoek, op vrije dagen nog in de ochtend en tussen de middag voor zijn middagslaapje.) We slapen samen, en voor mij is dat geen probleem. Ik ben overdag fit genoeg en krijg ook voldoende slaap. So far so good zou je denken. Maar mijn man vindt het tijd worden dat er stappen ondernomen worden richting apart slapen. Ik ben hier zelf fel op tegen en we hebben er dan ook hooglopende ruzie over. Maar toch, weet jij misschien manieren om - kindvriendelijk en met behoud van een veilige hechting (ik ben zelf psychiater i.o. dus hier erg op gefocused) en met behoud van voldoende nachtrust voor mij, in kleine stappen toe te werken richting apart slapen? Eigenlijk walg ik van de vraag alleen al, maar ik stel hem toch, want ik wil wel graag weten over kindvriendelijke manieren om samen slapen af te bouwen. En: wat is het verloop van nachtvoedingen over de jaren? Is het normaal dat hij nu nog 's nachts komt? GAat hij (zoals ik denk, maar mijn man niet), vanzelf een keer doorslapen? Of "moet" je daar als ouder wat voor doen? Op welke leeftijd kan ik verwachten dat hij gaat doorslapen als ik zo door blijf gaan? Of vind hij het allemaal wel gemakkelijk en blijft het zo doorgaan? Heb je hier ook wetenschappelijke literatuur over? Zo ja zou je me wat links willen geven? bedankt, Merlijn.
poeh, lastige vraag. Er is een boek wat ik erg hoog heb zitten van James mc Kenna: Slapen met je baby (het is vertaald in het Nederlands) daar zou ik allereerst eens naar kijken. Het is een goed gedocumenteerd stuk met zo'n 5 pagina's literatuurverwijzingen. Daarnaast is dit natuurlijk geen borstvoedingsvraag () en zou ik kijken bij bijvoorbeeld La Leche League, die meer op opvoedingsinhoudelijke vragen ingaan. Daarnaast wil ik je deze link naar ilactation nog geven: daar is onlangs een aantal artikelen geplaatst over slapen en huilen. Misschien dekt het niet helemaal de lading van je vraag, maar wie weet kom je al lezende weer elders terecht. Op persoonlijke titel ben ik erg voor samen slapen en dat het wel over zal gaan. Dat zit dan meer in de aard van het kindje dan in dat het met gemak te maken heeft: zo zitten kindjes niet in elkaar. Het ene kind heeft zijn ouders gewoon langer nodig dan het andere. Ik ken ook legio ouders die op deze manier nog samen slapen. Vraag is waarom je partner hier zo op reageert: angst dat het niet meer bij te sturen is (opvoeding)? Zoek samen een modus, bouw een groot bed (family bed) en kijk ook eens rond op sites over attachement parenting. Veel succes!
sorry, vergat de link: het is clinical lactation: http://www.clinicallactation.org/sites/default/files/issues/CL4-2.pdf het is een pdf
Hoi Heidi, dank je voor je reaktie. Ik ga 'ns kijken op de site die je aanbeveelt. Zit wel met m'n handen in het haar zogezegd en vind het erg lastig. In gesprek blijven met ml. is in elk geval wel handig, denk ik. Mag ik met evt. vragen nog bij je terugkomen? groet, Merlijn
Ja, je kunt altijd terug komen, of via mijn site mij direct mailen. Ik kwam gisteren nog onderstaande onderzoeken tegen, misschien interessant? Quillin SI Infant and mother sleep patterns during 4th postpartum week. Issues compr. ped. nurs. 1997;20(2):115-123 Quillin SI, Glenn Interaction between feeding method and co-sleeping on maternal-newborn sleep. J. obstet. gynecol. Neonatal Nursing 2004;33(5):580588 Ludington-Hoe et al. Neurophysiologic assesment of neonatal sleep organization: preliminary results of a randomized, controlled trial of skin contact with preterm infants. Pediatrics, 2006;117(5):e909-e923 De link die ik je stuurde: ga naar clinicallactation.org. Dan vind je rechts een rijtje: je kiest volume 4 editie 2. Dan even tussen de artikelen scrollen. Niet alles is openbaar, maar volgens mij deze artikelen wel. Succes! en met je partner: probeer niet in een wel-niet patstelling te geraken maar het gesprek te voeren op het niveau waar je probeert elkaar te begrijpen waarom iets belangrijk voor iemand is.... Lastig. But we've all been there denk ik met opvoedingsstijlen