Hallo Meiden, Mocht het zo zijn dat er een club is.... forgive me, ik kon m niet vinden. Titel zegt het min of meer al 'wie twijfelt aan het wel of niet willen krijgen van een 1e, 2e, 3e etc'. Wij zijn reeds gezegend met een pracht van een dochter. Voor dat ze er was hadden we al een leuk leven maar met haar er bij is het helemaal super. Het lijkt mij leuk om een broertje of zusje voor haar te krijgen (mits het ons gegund is) maar twijfel ook. Vriendlief is een nog grotere twijfelkont. Tenslotte is het niet gezegd dat je nog zo'n leuk en gezond kind op de wereld zet en ook al doe je dat wel, dan nog is het natuurlijk niet altijd even makkelijk met 2 kindjes. Nu ben ik er toch aardig over uit dat ik zelf er toch graag voor wil gaan (nu vriendlief nog) maar toch blijft die twijfel een beetje in mijn achterhoofd hangen. Wie had dit ook en waar hebben jullie op een gegeven moment voor gekozen (en waarom) en wie heeft zit nu een beetje in dezelfde twijfelfase.... Lijkt me erg leuk om met wat meiden over te praten! Overigens stop ik per 1 augustus wel met de pil (en gaan we over op condoom). Groetjes, Kweenie
Ik wil wel meeschrijven, maar ik zag je berichtje erg laat.. Ik zou zeggen bij twijfel, doen! Maare met condoom gebeurt er nog niet veel... Ik zal morgen verder kletsen ben nu op m'n werk..
He Bubbel, Gezellig een reactie! Met een condoom gebeurd er inderdaad nog niet veel haha! Maar dat is ook nog niet de bedoeling hoor. Ik twijfel een beetje maar mijn partner heeft nog meer tijd nodig. En zolang hij nog niet helemaal zeker weet wat hij wil...moet er ook nog niets gebeuren. Afgezien ontpillen dan, dat vind ik zelf weer erg prettig. Mijn twijfels zijn ondertussen toch al aardig verdwenen. Denk dat het toch meer angst dan niet willen is. En jij? x
Hier nog steeds twijfels hoor. Wij zijn er allebei voorlopig ook nog niet aan toe. Maar mijn grootste twijfel is dan weer.. Hoe groot 'mag' het leeftijdsverschil tussen twee kinderen zijn..?? Wij zijn zelf nog jong, maar om dalijk 10 jaar verschil te hebben lijkt mij ook niet zo handig...
Ah, ja daar wordt het voor ons iets makkelijker (ik 32, bijna 33 en vriend is 35). Vind zelf max. 4 jaar een leuk verschil (maar bij voorkeur 3 jaar). Hoe jong zijn jullie? Onze kindjes schelen niet veel kwa leeftijd trouwens .
He, ik vind een jaar of 3 ertussen ook wel leuk. Mijn vriend scheelt 3,5 jaar met zijn broer en die gaan heel goed met elkaar om. Maar dan hebben we dus nog even (er vanuit gaande dat ik weer snel zwanger ben..). Maar jullie zijn toch ook nog jong, wij zijn 27 (ik was 26 toen ik moeder werd). Onze meiden zijn inderdaad ongeveer even oud, scheelt zo'n anderhalve maand.
Ja, jong genoeg nog maar ik wil na mijn 35ste liever niet meer zwanger worden. Vind de kans op complicaties etc dan echt te groot worden (pech kun je met alle leeftijden hebben natuurlijk maar na je 35ste schijnt het allemaal wat moeilijker te gaan). T liefst zou ik er begin volgend jaar weer voor gaan. Misschien zelfs wel wat eerder als ik straks echt gestopt ben met de pil (wellicht gaat het dan wat meer kriebelen) maar zou toch eerst heel graag samen wat zekerder willen zijn. Tenslotte is het leven met 2 kindjes wel wat drukker dan 1tje (er even vanuitgaande dat het ons gegund is) dus moet hij er ook echt achter staan! Maar ach....het past bij ons. Zoals het nu loopt zo ging het bij de eerste ook. Vandaar de bijnaam 'Kweenie' x
Haha, ja dan is Kweenie wel toepasselijk. Ik had ook niet echt dat oer-moedergevoel. We wilden graag kinderen en we hadden alles op orde, dus waarom niet. En nu gaat het supergoed met z'n drietjes, dus waarom niet gaan voor nr 2. Maar ja aan de andere kant, het gaat zo goed met z'n drietjes, waarom 'verstoren' met een nieuwe baby.. Ik ben bang dat we altijd zullen blijven twijfelen, en op een gegeven moment weer zoiets hebben van 'zullen we dan maar..'. 35 is voor mij ook echt de max, maar dan hebben we dus nog even! Als je begin volgende jaar voor een tweede wilt gaan, dan zit er idd zo'n 3 jaar tussen (als het snel mag lukken..).
He hoi, Ik ga er niet vanuit dat het snel lukt hoor, vandaar de 'tussen de 3 en 4' dan zit ik nog aardig goed, er vanuit gaande dat het allemaal een beetje redelijk verloopt allemaal. Je hebt het trouwens heel mooi omschreven: "En nu gaat het supergoed met z'n drietjes, dus waarom niet gaan voor nr 2. Maar ja aan de andere kant, het gaat zo goed met z'n drietjes, waarom 'verstoren' met een nieuwe baby.." Weet je, misschien moeten we inderdaad niet te veel twijfelen en gewoon doen. 8) Fijn weekend Bubbel! x
Hier nog een twijfelaar! Heb een hele zware, gecompliceerde zwangerschap achter de rug. Gevolgd door een baby met verborgen reflux. Tijdens de zwangerschap mezelf gezworen (en de specialisten ook) dat ik nooit meer zwanger wilde zijn. Maar altijd de wens gehad om 2 kids te krijgen. Net 34 geworden....Wij hebben er anderhalf jaar over gedaan ivm mijn fysieke toestand, dus ik heb niet zo heel veel tijd meer. Maar we hebben godzijdank nu een gezond kindje. Het is heerlijk en ik ben, net als jullie, ontzettend bang dat een 2e misschien wel wat mankeert. Weg zorgeloze leven. En ik vind het ook moeilijk voor Robin. Met een 2e baby blijft er toch minder tijd voor haar over....Maar aan de andere kant, ben 13 weken geleden bevallen en ik begin nu al te twijfelen. Ik vond het zo heerlijk, dat hummeltje! Niet dat ik er nu al aan zou beginnen (mijn lichaam moet mega-herstellen), maar toch...Mijn man heeft precies dezelfde twijfel.
Hallo Baboe, Allereerst nog gefeliciteerd met je dochter! Goed, het is al 13 weken terug maar voor mij is dat nog een heeeeeel klein babytje . Dat je nu heel erg tegen een nieuwe zwangerschap en bevalling op ziet is erg logisch. Dat heeft volgens mij iedere vrouw wel laat staan als je ook nog zware complicaties hebt gehad! Ik zelf heb een geweldige zwangerschap gehad, de bevalling was wel erg. Maar uiteindelijk dringt dat allemaal naar de achtergrond. Althans zo is het bij mij verlopen. 13 weken is wat dat betreft nog erg vers....Geef het wat tijd! x
He Baboe. Nog gefeliciteerd met jullie kleine meid. Mooie naam, Robin. Gelukkig kunnen jullie nu lekker van haar genieten. Ik weet uit ervaring dat het allemaal wel slijt, neem daar de tijd voor. Ik ben er nu veel mee bewust van hoe belangrijk het is dat je kindje gezond is. En mijn vriend en ik zouden wel kunnen leven met een kindje met een kindje dat iets mankeert. Maar onze dochter wordt er dan ook mee 'opgescheept'. Vooral mijn vriend vindt het eng om 'het lot opnieuw te tarten' en hopen op een gezond kindje.. En ik vind het heerlijk dat ik onze meid alle aandacht kan geven die ik heb.. Ik denk dat het voor mij erg lastig is mijn tijd te verdelen over 2 kids. Ach, voorlopig blijven we gewoon lekker genieten van onze meid en we zien wel, haha!
Ja, jullie hebben gelijk. Het is ook allemaal nog wel heel vers. Maar zelfs als dat niet zo was: ik heb precies hetzelfde gevoel tov Robin. Wat nou als er iets mis is met het andere kindje (of opnieuw verborgen reflux!). We zijn ons heel bewust van het feit dat het een geschenk is dat ze verder gezond is. Het lot opnieuw tarten, dat is precies hoe we het zien. Maar ja, de kans op een gezonde hummel is natuurlijk veel groter!
Weer erg goed omschreven Bubbel. Wat haal je inderdaad overhoop als je nog een kindje mag krijgen.... Toch neig ik meer naar een ja. Ik denk dat de 1e jaren zwaar zullen zijn (en natuurlijk ook erg leuk) maar als beide kindjes wat meer zelfstandig worden (bijvoorbeeld allebei naar school gaan) dan wordt het ook allemaal wel weer wat makkelijker. Allebei genoeg aandacht geven gaat sowieso wel lukken denk ik. x
Ik neig zelf ook meer naar een ja (in de toekomst), komt alleen niet helemaal zo over geloof ik... Dat laat iig wel zien dat ik er op dit moment nog niet aan toe ben, haha. Maar ja, wanneer dan wel? Als onze meid een jaar of 3-4 is, dan lijkt me dat wel een goed moment. Ze gaat dan al snel naar school en dat lijkt me dan weer wat relaxter. Of ben je dan alleen maar aan het rennen (op en neer naar school, vriendjes/vriendinnetjes..). Maar aan de andere kant, rennen doe je toch wel met 2 kids.. Tjah, twijfelaars..!?
Ik denk dat je er voor moet gaan wanneer het goed aanvoelt. Al zijn er mensen, zoals ik, die altijd een beetje twijfels houden hoor. Tot het kindje er is denk ik. Zo vond ik mijn 1e zwangerschap ook erg spannend en was met vlagen best bang dat er iets mis zou gaan of zou zijn. Uiteraard heb ik dat niet zo ver laten komen dat ik niet kon genieten van mijn zwangerschap maar toch.... Nee, ik ben er echt wel over uit zo ondertussen....nu mijn partner nog!
One down, one to go! Ik ben al wat ouder en zou bij een 2e wel een vruchtwaterpunctie laten doen. Temeer omdat vanwege mijn medicatie de kans op een afwijking toch al iets groter is en er bij mijn partner in de familie wat erfelijke afwijkingen zitten.
Wow, goed hoor! Ik ben bang dat ik ook altijd zal blijven twijfelen. Tis dat mijn vriend zo graag een kindje wilde, anders was ik nu nog aan het twijfelen.. En nu zijn we samen aan het twijfelen over een tweede, haha. Maar ik denk ook dat je nooit spijt zal krijgen van een kindje
zo'n grote leeftijdsverschil heeft z'n voor en nadelen, mijn oudste zoon is 17jaar oud en mijn 2de is nu 6jaar oud, er is dus een groot leeftijdsverschil, niet omdat ik het wou, maar omdat het zolang heeft geduurt eer ik weer zwanger was... Nu, het nadeel is dat m'n dochter geen broertje of zusje heeft om te spelen en wilt dan absoluut dat broer vertoppertje speelt met haar, maja...een 17jarige heeft andere dingen te doen dan verstoppertje te spelen. Het voordeel is, dat ik op een bepaald moment aan mijn zoon kon vragen om even te letten op z'n zus als ik thuis iets moest doen... Twijfel voor een 3de was hier ook een tijdje, want ben alweer 5jaar verder zonder resultaat. Twijfels omdat mijn dochter 10weken te vroeg is geboren en bang dat als ik weer zwanger zou zijn, ik hetzelfde zou meemaken als toen met mijn dochter,maar de wil is sterker dan de twijfels, dus gaan we er gewoon voor sorry voor mijn lange bericht