Hoi meiden, Ik wil dit even van mij afschrijven. Mijn vriend en ik proberen nu reeds een jaar voor ons eerste kindje. Ik ben de enige in m'n vriendenkring die nog geen kindje heeft en er zo lang over doet. Na eerste basis onderzoeken (bloed, echo, sperma) is alles tip top in orde... Waarom wil dat dan niet lukken? Ik begrijp er niets meer van. We moeten blijven wachten van de gynaecoloog. Ik kan er niet meer goed tegen en heb heel veel verdriet. De angst dat er iets grondig verkeerd is, knaagt aan ons. We voelen ons machteloos....
Wat erg om te lezen! Al positief dat de onderzoeken in orde zijn, maar ocharme wat frustrerend! Je hebt alle recht om verdrietig te zijn! Dit doet ook pijn! Zwanger worden is ook iets waar je geen vat op hebt. En dat maakt het zo moeilijk. Als dan iedereen ook nog eens zwanger is/al kinderen heeft in je vriendenkring, maakt dat je nog eens zo verdrietig. Wanneer mogen jullie terug naar gynaecoloog voor verdere stappen? Dikke knuffel!
Wij zijn toevallig afgelopen vrijdag naar de gynaecoloog geweest ook omdat wij nu alweer 12 maanden bezig zijn. Ik was bang (ondanks dat wij al een kind hebben ) er toch iets niet goed zat. Ook ik heb de onderzoeken gehad, + dat de zwemmers van mijn vriend gecontroleerd zijn. Ook bij ons ziet alles er gelukkig goed uit en ondanks dat ik er ontzettend van baal dat we nog niet zwanger zijn ben ik wel gerust gesteld. Wij zijn voor een half jaar / jaar naar huis gestuurd. Wij proberen er opnieuw in te gaan, net of we opnieuw beginnen met zwanger worden. Hopelijk maakt die gedachte het wat makkelijker om er met een frisse blik naar te kijken. Succes meis, ook bij jou zal het goed komen
Wat moeilijk hè, Sammeke. Ik herken je gevoel. Wij zijn ook al lang bezig. Ik zit niet helemaal in dezelfde situatie, want ik ben zelf nog niet onderzocht. Alleen mijn man. De uitslag was gelukkig goed. We hebben besloten om nog een paar maanden te proberen. Van de huisarts krijg ik direct een doorverwijzing naar de gynaecoloog als ik ervoor bel, maar ik wacht nog even. De afgelopen maanden had ik namelijk geen aanwijzingen dat er bij mij wellicht iets fout zit, maar dat weet je natuurlijk nooit als het niet onderzocht is. Hou de moed erin, hoe moeilijk dat ook is. Ook bij jou gaat het een keer raak zijn. Misschien wel sneller dan je nu denkt.
Sammeke: ik begrijp je! Wij zijn ook al bijna een jaar bezig en ondertussen al sinds mei in de MMM... Het is zwaar en zeer pijnlijk een kinderwens die niet in vervulling gaan... Ik wou dat ik je een kant en klare oplossing kon bieden, maar ik weet er zelf geen... Ik wens je nog veel goede moed en succes toe en hopelijk wordt jullie geduld snel beloond!
Ik weet hoe het voelt! Ik had al een dochter en dat was zo vlot gelukt. En toen duurde en duurde het maar bij de tweede, ronde 15 werd het uiteindelijk! Dus hou hoop, het kan toch echt zomaar de volgende ronde opeens raak zijn!
Hi sammeke begrijp je helemaal. Een jaar is wel heel normaal! Wij zijn al bijna 2 jaar bezig dus geef niet op. Fijn dat de eerste testen in orde zijn! Succes en sterkte!
Bedankt allemaal voor de vele lieve berichtjes. We zijn ondertussen gestart met pregnyl inspuitingen en we zullen zien wat dat geeft ik probeer de moed niet op te geven!