Dit jaar verhuisd met een 12 en 9 jarige(tijdens verhuizing 11 en 8). Oudste wilde niet, moest zn veilige omgeving achterlaten, buurtkinderen, 'zijn huis' want tja daar hebben we toch dikke 8jaar gewoond. We zijn verhuisd van midden in de stad naast centrum, naar de rand van de stad. Jongste is naar andere school gegaan, de oudste hebben we op de oude school nog gelaten. Hij ging dit jaar naar groep 8, wilden hem niet meerdere keren van school laten wisselen aangezien hij volgend jaar naar middelbare gaat. Wat hier boven al werd gezegd, groepjes zijn dan al gevormd, moeilijk om er dan bij te kunnen horen toch wel. Hij moet nu wel half uur fietsen elke dag, dit was eerst 2min lopen vanaf oude huis. Maar heeft waarschijnlijk straks wel vrienden die ook richting de volgende school mee gaan. Is hij toch wat minder 'alleen'. Wonen hier nu half jaar, jongste zielsgelukkig. Oudste is ook blij nu. Tuurlijk wat gemis van vrienden uit oude buurt, en wonen nu redelijk ver van centrum en dergelijke. Dus tja, het is even omschakelen maar ik benoemde vooral de positieve dingen van het verhuizen. Wij zijn van gatenkaas huis uit '85, naar een nieuwbouwwoning gegaan.
We wonen in een groot huis, maar in een dichtbevolkt stuk. De omgeving is oké. Leuke mensen zijn er zeker bij, maar lang niet allemaal. Hoeft ook niet natuurlijk. We hebben niet het idee dat we hier heel goed passen. Komen hier 20 km verderop vandaan. Sociale contacten hebben we, maar geen grote vrienden groep of familie die achterblijft.
Fijn om toch een positief verhaal te lezen. Ze moesten wennen, maar dat ik gelukkig goedgekomen. Ik ga mijn best voor ze doen.