Mijn scharrel van vroeger heeft het huis naast mijn ouders gekocht. Toen ik het zag schrok ik. Want ik heb hetzelfde gevoel als wat jij lijkt te hebben. Gelukkig gezin, maar gevoel voor diegene is nou eenmaal anders, speciaal... Mijn man weet van zijn bestaan, niet van mijn gevoel. Ik zou mijn gevoel nooit delen, omdat ik mijn man niet wil kwetsen. Mocht diegene naast mij komen wonen zou ik verhuizen als serieuze optie zien.. Zelfbescherming en bescherming van mijn huwelijk. Wil niet zeggen dat ik vreemd zou gaan, maar zou niet kunnen dealen met mijn eigen gevoel. Heb nog niet het hele topic doorgelezen, maar vind het een hele interessante.. lastig en veel wijsheid!
Haha ik heb ook zo'n Piet ja! Mijn Piet was stiekem best verlegen en buiten het feit dat we het samen vaak leuk hadden, was het in de vriendengroep (ook vanwege een jaloerse vriend) vaak wat afstandelijker en dat maakte het juist zo spannend..
Omdat ondanks alle vonken, ondanks alle liefde, ondanks alles wij veel te verschillend waren. en dat doet nog steeds pijn, ik heb hem met veel moeite losgelaten, maar weet dat het voor mij wel de beste beslissing is geweest.
Ah wat interessant om te lezen zeg! Ik heb voor mijn man ook met iemand gescharreld en dat hebben we niet goed afgesloten destijds omdat hij naar het buitenland vertrok en ik mijn man (zijn vriend ) leerde kennen. Voor hem heb ik heel lang nog gevoelens gehad, en wij kwamen elkaar regelmatig tegen. Vorig jaar heeft hij tijdens een borrel laten doorschemeren dat hij mij toch wel heel leuk vond, en of ik wel eens nadacht over die tijd en hoe het zou zijn als het toen anders was gelopen etc etc. Ik moet zeggen dat het toen voor mij echt wel klaar was, alsof dat de definitieve afsluiter was, ik vond het namelijk een heel ongemakkelijk gesprek.
Snap ik, maand of 4 geleden zag ik hem toevallig op mijn werk, hij was nog buiten, dus hij zag mij niet, ik ben gauw naar boven gelopen en ben daar gebleven tot hij weg was. Ik zat helemaal te trillen van schrik ik heb het destijds uitgemaakt zonder enige uitleg. Gewoon gezegd dat ik hem niet meer wilde zien, hij heeft echt alles op alles gezet toen om me terug te krijgen. Later hoorde ik dus dat hij op de brug heeft gestaan. Ik wilde dus echt de confrontatie niet aangaan. ik ben een lafaard denk ik
Je kan heel gelukkig zijn en verliefd worden. Dat overkomt je. Verliefd worden is een chemisch process. Maar dat is dan ook alles wat het is. Als je verliefd blijft, lekker verhuizen. Zeker je man inlichten. Dan wordt de verliefdheid vast al minder. Enne, bofkont! Gezien dat 1 op de 3 huwelijken/relaties mis gaan is het iets om heel zuinig op te zijn als je een goede relatie hebt met je man.
O ik snap je helemaal. Ik heb ook 1 persoon in mijn leven waar ik zo een extreme chemie mee heb dat het eng is. Als wij in elkaars buurt zijn poeh… Das wel puur lust wederzijds. We hebben voor onze huwelijken een paar jaar gescharreld samen. Nooit een echte relatie maar wel sex, veel,vaak en intens.Iedere keer zeiden we hier stoppen we mee om vervolgens een avond later… afijn. Ik roep tot op dd dag van vandaag dat het nooit mag gebeuren dat ik alleen met hem in een kamer of lift of what ever ben want ik durf echt niet te beloven dat we ons dan inhouden. Maar dit alles staat zo los van mijn huwelijk, de liefde voor mijn man. Dat zpu ik nooit kwijt willen. Lijkt me vreselijk als je naast elkaar woont. Ik wens je veel wijsheid en zelfbeheering toe.
Je wil niks met hem doen maar je wil hem wel bespringen? Hou op hoor en ga je eens als een volwassene gedragen. Bespringen, dat doet mijn hond bij een loopse teef haha
Ik wil enkel reageren op het ‘lekker verhuizen’ stukje. Dat is toch niet wat je zomaar even doet? Of mis ik nu veel context (topic niet gelezen, sorry)!
Ik snap de ongelukkige woordkeuze hoor (ik heb een beetje dezelfde reactie) maar zó gek is het toch niet wat TS zegt? Ik bedoel, je kan je toch gewoon heel erg aangetrokken voelen tot iemand? En ja, dat kan ook zeer zeker in een gelukkig huwelijk hoor. Heeft daar niks mee te maken. In hoeverre je ervoor open staat en vooral wat je ermee doet is een tweede, maar je (seksueel) (erg) aangetrokken voelen tot een ander vind ik echt niet raar ofzo.
Jup, soms kan de verpakking helemaal geweldig zijn maar dichterbij merk je dat je thuis de betere keus hebt zitten. Oud en lelijk worden we allemaal en op mooie plaatjes en praatjes draai je geen langdurige relatie. Mja verstand en gevoel maken t nog wel eens lastig. In jouw geval TS hoop ik dat je tegen heeeeeeeel veel minpunten aanloopt, scheelt veel gedoe.
Misschien bot verwoord maar ook mijn gedachten… @ts Ik zou het echt heel erg vinden als mijn man de nieuwe buurvrouw zou willen bespringen…” ach het is geen verliefdheid alleen lust. Dus laat ons vooral niet alleen want dan kan het misgaan, want de buurman die voelt hetzelfde”. Vier je lust uit op je man, koop een hulpmiddel of lees een boek waarmee je je lust kan botvieren. Laat alle “onromantische” gedachten varen jegens je buurlust. Want het is geen vlam immers… Denk echt de er genoeg handvatten zijn die je kan aangrijpen ,behalve die van je buurman.. Indien je echt van je man houdt is lust alleen niet voldoende om je relatie ten gronde te laten richten. Haal je hyperfocus ervan af er zijn genoeg dingen waar je je wel echt mee bezig kunt houden in het leven. Geef ook bij de buurman aan dat je geen interesse hebt en dit ook niet tussen je gezin wilt laten komen.
Kan zeker maar ik vind het allemaal nogal kinderachtig en puberaal overkomen. Ik denk dat ik deze fase echt een beetje voorbij ben
Nouja, jij kunt je er duidelijk niks bij voorstellen. Dat is prima. En ik probeer me als volwassene te gedragen. Sterker nog, ik denk dat ik me heel erg bewust ben van mijn gevoelens en de gevolgen. Maar dit gevoel kan ik niet gewoon uitzetten.
Omdat je jezelf iets niet voor kan stellen wil dat niet zeggen dat het niet bestaat en daardoor onvolwassen is. Die omschrijving over een hond is misschien juist een goede richting een verklaring . Mensen zijn nou eenmaal ook (zoog)dieren, dus zo gek is het niet dat mensen soms ineens onverklaarbare (bij verstand) behoeften hebben. Dat niet iedereen dat heeft of ervaart wil niet zeggen dat het niet voor kan komen. Ik denk dat het een hele diepgaande innerlijke behoefte is. En juist door het verstand wat wij hebben, wat het verschil maakt met andere dieren, denkt ze erover na en weet ze dat ze dit gevoel niet wil. Gevoel is helaas niet zo makkelijk uit te schakelen dus lastig is het zeker.
Naar mijn idee zijn andere forumleden meer aan het romantiseren dan TS zelf. Ze zegt niet meer dan dat ze iets heel erg aparts ervaart, zonder dat ze het wil. Ze vraagt of er mensen zijn die het herkennen om evt tips en handvatten te kunnen krijgen zodat het gevoel weggaat óf hoe ze anders het beste kan handelen. Want dat is wat ze wil, dat dat gevoel niet bestaat.
Maar heb je het je man nou verteld dat je hem al kent of niet? Grote kans dat hij het z'n vrouw wel zegt en dan komt het toch bij je man terecht he. Dan wordt het een ding!
Voor 1735 bestond de indeling nog niet dat mensen dieren zouden zijn. We vielen als mens zelfs eerst onder de classificatie viervoeters (??) voordat de term zoogdieren ontstond. Ik heb mij nog nooit een 'dier' gevoeld en snap ook nooit dat mensen zich ermee vereenzelvigen. En daarmee dingen 'goedpraten'.